Rusland - Soviet Unie ten tijde van de 2e wereldoorlog

Deelvraag 1

Hoe zat het bestuur van Stalin in elkaar?

Om te weten hoe het bestuur van Stalin in elkaar zat moet eerst bekend worden wie Stalin nu eigenlijk is. Want als je iemand vraagt ‘wie was Stalin?’ zullen ze zeggen, ‘een dictator van Rusland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog’. Maar er zit natuurlijk veel meer achter.

Josef Vissarionovitsj Stalin was een man die in de jaren ‘20 nog een beetje op de achtergrond stond van het Russische politieke beleid. Als men Stalin zag dan zag men een vreedzame man die een juiste belichaming was voor het Russische beleid.
Nu weten we wel dat Stalins manier van regeren niet veel verschilde van Hitler. Dit kwam doordat Stalin toendertijd nog in een soort van wankelpositie stond en toen wel genoodzaakt was om toneel te spelen, en om dan op zo’n moment bloeddorstig over te komen staat natuurlijk ook wel raar.

Toen Stalin de eerste paar jaren aan de macht was, was er nog niet zo heel veel aan de hand. Het was wel een man die een beetje regeerde met een ijzeren vuist maar niet zo erg als dat het later zou gaan worden. Dit wil echter niet zeggen dat het een vredelievende dictator was want in 1928 werd door Boeecharin geklaagd dat Stalin “een machts-hongerend iemand was die leek op Dzjengis Khan de Mongool”. In november 1932 pleegde zijn vrouw Nadezjda zelfmoord en hierdoor werd Stalin een beetje verbitterde man en hij werd al gauw meer hongerig naar bloed en hij trad steeds wreder op.

Stalin was een man die stond voor het dictatorschap. De mensen mochten maar ėėn wil hebben, en ėėn weg volgen. En dat was het volgen van de orders van Stalin. Om de algehele economie van de Sovjet Unie te verbeteren werd er in 1928 door Stalin een 5-jaren plan in werking gesteld. Deze planeconomie was gekomen omdat de machthebbers in Rusland (eigenlijk dus Stalin) vonden dat het leger weer moest groeien en zo ook de macht van de Sovjet Unie. De voedselproductie werd verhoogd, en ook de industrie. Verder werd het land ook geüniformeerd. Er werd een dienstplicht ingesteld en het leger groeide aanzienlijk. Om het leger te kunnen voeden werden de boeren - ook wel ‘kolchoz- boeren’ genoemd omdat ze op staatsboerderijen (kolchozen) werkten - totaal uitgebuit. Deze boeren hielden maar een heel klein beetje over van wat ze hadden geoogst en de rest ging naar de staat.

Als bepaalde mensen Stalin niet bevielen, dan werden zij zonder pardon geliquideerd of naar een kamp in Siberië gestuurd. Onder deze mensen, die als staatsvijand werden gezien, waren ook boeren die eten achterhielden, of mensen die lid waren geweest van een andere partij of nog steeds een ander ideaal hadden. In totaal werd 5% van de bevolking de dupe van dit soort acties.

Hoofdvraag

Wat was de aanleiding van de deelname van Rusland in de oorlog?

Het plan van Stalin was om zich niet met de oorlog te bemoeien, die gaande was in het westen. Zolang Rusland niets met de oorlog had te maken zou alles in zijn land goed gaan. Daarom werden er verdragen gesloten. Je zou zeggen dat de keuze voor de bondgenoot-schappen al vaststond. Duitsland stond er alleen voor en Rusland zou zich bij de geallieer-den aansluiten.
Dit was echter niet het geval. Hitler had er namelijk voor gezorgd dat hij met Rusland een pact kreeg. Beide landen zouden niet met elkaar gaan bemoeien wat het andere land ook zou doen, onder geen enkele omstandigheid. Ook was er al afgesproken dat Duitsland een bepaald aantal landen kreeg toebedeeld en Rusland ook.

Omdat Rusland en Duitsland al van nature aartsvijanden waren kon het natuurlijk niet uitblijven dat er toch een oorlog zou komen tussen de 2 landen, ook al was er pact afgesloten tussen de beide landen. Stalin had dit ook al voorzien en zei een keer dat hij dat zeker wist, alleen wanneer was nog niet zeker.

In 1941 was Hitler met zijn leger al heel Europa binnengetrokken en Duitsland had vrijwel overal de macht gegrepen. Dit was ook het jaar dat Rusland en Duitsland met elkaar in oorlog kwamen. Hitler wou Rusland vernietigen. Plannen hiervoor waren al gemaakt in juli 1940. Eerst was Hitler er nog niet zo zeker van om Rusland nu al binnen te vallen, maar toen generaal Molotov naar Hitler gestuurd was door Stalin om meer invloed voor Rusland te eisen in Oost-Europa, was het zeker voor Hitler. Rusland zou weggeveegd van de kaart moeten worden. Hitler trok zich niets aan van het verdrag dat hij met Rusland had gesloten om elkaar niet aan te vallen. Hitler en zijn staf hadden “Operatie Barbarossa” bedacht. Met hulp van de Italianen zou Rusland in mei 1941 Rusland in een massale aanval worden vernietigd.

Helaas voor Hitler had het Italiaanse leger problemen en moest de aanval worden uitgesteld tot eind juni. Het was toen niet meer zeker of Moskou en Stalingrad nog in dat jaar zouden worden kunnen ingenomen vanwege de strenge winter in Rusland.


Eind juni begon operatie Barbarossa en toen trokken de Duitse legers dus Rusland binnen. Rusland werd dus aangevallen door Duitsland, ook al hadden ze een niet-aanvalsverdrag gesloten.
De reden dat Rusland in de oorlog betrokken was geraakt was dus omdat ze zichzelf moesten verdedigen.

Deelvraag 2

Wat waren de tactieken van de Russen tijdens de Tweede Wereldoorlog?

In het begin van de oorlog moest het Rode Leger – zo werd het Russische leger ge- noemd - zich terugtrekken verder Rusland in vanwege de overmacht van de Duitsers. De Duitsers rukten in een gigantische snelheid op in Rusland. Omdat Stalin niet wou dat de Duitsers ook maar iets uit Rusland plunderden, zodat zij er beter op werden, beval Stalin alles te verbranden in het westen van Rusland. Dorpen, steden en akkers werden afgebrand en achtergelaten door de terugtrekkende Russische legers. Dit heette ook wel “de tactiek van de verschroeide aarde”. Stalin gaf deze opdracht omdat hij er van uitging dat de Duitsers daar veel last van zouden hebben als ze verder optrokken. Als er immers niets meer in het land was dat van waarde was voor de Duitsers, dan zouden ze ook worden vertraagd in hun opmars in Rusland. Partizanen kregen ook opdracht om ver achter de Duitse linies sabotage te verrichten. Dit was meer klein verzetswerk in het begin.
Het belangrijkste in de tactiek van de Russen was dus de tactiek van de verschroeide aarde.

Maar niet snel daarna vonden al snel de grote veldslagen plaats. De Duitsers hadden op 27 juni de stad Minsk bezet en gingen op naar de stad Smolensk. Toen de Duitsers rond half juni Smolensk hadden bereikt, kwam er het eerste grote gevecht met de Russische legers op gang. Tot aan toen hadden de Duitsers het redelijk makkelijk gehad, maar in die stad kregen ze voor het eerst te maken met echte gevechten. De Russische strijders waren getrainde reserves. Uiteindelijk viel de stad na zware gevechten toch in handen van de Duitse overmacht.

Hier gebruikten de Russen dus de tactieken om zich in en om een stad in te graven en van daaruit de Duitsers te bestrijden, wat deze keer niet zo succesvol bleek te zijn.

Drie weken na de val van Smolensk hadden de Russen een defensieve linie geplaatst in het oosten. Het moreel van de Russische soldaten was goed, omdat de Russische legers uit Siberië snel zouden komen en een eind zouden maken aan de Duitse opmars. Ze waren er zeker van dat de Duitsers overwonnen zouden worden en zouden vluchten voor de machtige Rode Legers.
Maar Hitler had zoiets al voorzien en zorgde ervoor dat de Duitse troepen het Rode Leger zou omsingelen. Dit plan had een zeer positief effect voor de Duitsers en de Russische legers leden dan ook hier weer een nederlaag. De Duitsers zeiden in hun propaganda dat ze sowieso 600.000 Russische soldaten gevangen hadden genomen. Russische historici zeggen dat dit aantal op 200.000 ligt. Hoe dan ook, het aantal gevangen genomen Russische soldaten was dus gigantisch.

De Russische krijgsgevangenen werden zeer slecht behandeld door de Duitsers. Ze werden in treinen gedumpt, getransporteerd en geëxecuteerd. Een Duitse soldaat schreef ooit dat hij een trein zag aankomen met allerlei vage dingen die aan de trein hingen. Later bleek het te gaan om Russische soldaten die voor de trein waren gegooid. Hieruit blijkt wel dat de Duitsers erg wreed optraden tegen de Russische krijgsgevangenen.


Vanaf dat moment begon de propaganda in Rusland op gang te komen. De Russen vochten in en voor hun eigen land, wat natuurlijk maakte dat ze veel fanatieker vochten dan wanneer ze een ander land zouden moeten verdedigen. Er werd geschreven in de Russische kranten en bladen, dat de Duitsers na de Eerste Wereldoorlog Rusland 20 jaar terug in de geschiedenis had gegooid. Alles was daarna door de Russen weer opgebouwd met stappenplannen en nu zouden de Duitsers even komen om alles aan gort te schieten en vernietigen. Dit mocht uiteraard niet gebeuren, en zo kregen de Russen weer een beetje hoop. Ook werden ze hierdoor aangemoedigd om te vechten tegen de Duitsers.

Maar toen de Duitsers in oktober ongeveer 55 kilometer verwijderd waren van Moskou, besloot Stalin om te vertrekken uit Moskou, samen met de gehele bevolking. Iedereen werd op vrachtwagens en treinen gezet en de mensen werden geëvacueerd naar het verdere oosten van Rusland.
Stalin zelf ging naar Kuibyshev, ongeveer 600 kilometer verder om daar verder zijn leidinggevende functie uit te voeren. Moskou was dus klaar om ingenomen te worden door de Duitsers, maar zonder mensen erin. Alles waar de Duitsers profijt van zouden kunnen hebben werd weggehaald. Nu was Stalin van plan om de winter de rest te laten doen zoals eerder al was gedaan ten tijde van Napoleon.

Deelvraag 3

Hoe verliep de slag om Stalingrad?.

In het Duitse offensief van 1942 zou de stad Stalingrad makkelijk ingenomen kunnen worden door de Duitsers. De hekken van Stalingrad waren open en de stad kon zo worden ingenomen door een Duitse “Panzereenheid”. Deze werd echter naar het zuiden verplaatst op bevel van Hitler. Toen twee weken later dezelfde eenheid terugkeerde naar Stalingrad, had het Rode Leger zich al ingegraven in de stad.
De slag om Stalingrad was begonnen.

Tijdens de eerste fase om Stalingrad in augustus 1942 had de Duitse Luftwaffe in een aanval 600 vliegtuigen gebruikt. Dit zou 40.000 Russische mensenlevens hebben gekost. Allen waren burgers. Hitler wou dat Stalingrad voor 25 Augustus in zijn bezit was. Hoewel de Duitsers de rivier de Wolga twee dagen voor dat ultimatum hadden bereikt, had het Russische leger zich al beter ingegraven om de stad te verdedigen en Stalingrad viel niet in Duitse handen.

Hoewel er ook sprake was van Russische helden - mensen die zich met granaten bekleedden en dan onder een Duitse tank gingen liggen en zichzelf opbliezen - mocht het allemaal niet veel baten. De Duitse wapensystemen waren veel beter dan die van de Russen. Hoewel de Russen ook zware artillerie-eenheden hadden, was dit maar een van de weinige dingen die ze wel hadden. De nieuwe tanks waren nog in productie en totdat die tanks klaar waren hadden de Russen alleen maar het voordeel dat hun manschappen vijf keer zoveel waren dan die van de Duitsers. Het was dus een ongelijke strijd daardoor.

Stalingrad was tijdens het gevecht niet veel meer dan een en al troep, rotzooi en kapotte gebouwen. Het vechten ging heel erg moeizaam: straat voor straat, gebouw voor gebouw en per kamer. Voor ieder stukje vierkante meter werd gevochten, meestal in handgevechten. Het was ook gewoon voor soldaten, die omsingeld waren, dat ze doorvochten tot de dood. Dit was omdat ze toch al wisten dat ze sowieso zouden worden neergeschoten of op andere wijze vermoord door de Duitsers als ze in hun handen vielen.


Op 14 oktober gingen de Duitsers de Russische tractorfabriek in het noordelijke deel van de stad aanvallen. Deze aanval ging gepaard met extreem veel geweld. De Russen waren wel deels teruggedrongen, maar ze hadden toch stand weten te behouden.
Russische soldaten en goederen waren tijdens die periode over de rivier de Wolga aangekomen bij Stalingrad. Deze soldaten werden per boot over de meer dan een kilometer brede Wolga aangevoerd. Deze boten lagen constant onder Duits vuur en soms haalde van de tien boten die de rivier overstaken maar een enkele boot de overkant. Als er soldaten waren die uit de boot sprongen, werden ze neergeschoten door hun eigen officieren.


Mocht er dan uiteindelijk toch een boot aankomen aan de overkant, dan werden de bange soldaten geleid naar het front. Per 2 man kregen ze ėėn geweer. Wanneer de soldaat met het geweer dood worden geschoten, dan moest de andere het geweer pakken en verder lopen. Hier zie je aan dat het materiaal en de uitrusting van de Russen wel heel erg slecht was.

Toen het sein was gegeven voor de tegenaanval, stormden de Russische soldaten met duizenden naar voren. Deze waren echter geen partij voor de Duitsers, die al klaar stonden met hun moderne tanks, mortieren en machinegeweren. Mocht je je als Russische willen terugtrekken of willen vluchten van het Duitse geweld, dan werd je neergeschoten door je eigen officieren die al klaarstonden met machinegeweren.

Tot die tijd was het Russische moreel onder de troepen zeer slecht geweest. Toen kreeg generaal Vasili Chuikov het leger in Stalingrad onder zijn bevel. Deze generaal was een heel goed militair en strateeg. Onder zijn leiding kreeg het Russische leger weer een beter gevoel over zichzelf en dus gingen ze automatisch ook wat beter vechten.

Maar dit kwam niet alleen doordat Vasili leiding kreeg, want de Duitsers kregen ook zware problemen. Door het grote Russische offensief op 19 november 1942 zorgden de Russen ervoor dat de Roemeense legers in het noordoosten (die met de Duitsers meevochten) totaal verrast werden door de Russen. Zonder al te veel problemen werd het Roemeense leger verslagen en gingen de Russen Stalingrad omsingelen. Dit was al na vier dagen gelukt.
De Duitse legers van generaal Von Paulus werden in Stalingrad ingesloten. De Duitse strategen in Berlijn vonden dat Von Paulus met behulp van het leger van generaal von Manstein uit Stalingrad moest kunnen ontsnappen. Maar Hitler vond dit geen goed plan en hij gaf het bevel aan Von Paulus om te blijven waar hij was. Dit was echter een verkeerde beslissing, zoals later zou blijken, want de strenge Russische winter was al in aantocht.

Het leger van Von Paulus bleef dus op bevel van Hitler zelf in Stalingrad. De Russen hadden ervoor gezorgd dat de goederen, die voor en door de Duitsers werden aangevoerd om de legers te bevoorraden, niet meer de stad in konden. De Duitse gewonden konden ook niet worden vervoerd, omdat het vliegveld ook al was vernietigd. Nu hoefde Stalin alleen nog maar af te wachten tot de winter op zijn sterkst was en de Duitsers weg te vriezen.

Het vechten ging nog gewoon door tot aan 31 januari 1943. De inmiddels door Hitler tot veldmaarschalk gepromoveerde Friedrich Paulus gaf zich over samen met zijn soldaten. Het was wel wat ironisch, dat Hitler hem op 30 januari – dus een dag voor de overgave - tot veldmaarschalk had benoemd. Deze titel werd op 1 februari door Hitler weer van hem afgenomen, omdat hij niet tot de dood had gevochten. Von Paulus gaf zich over, omdat er bijna geen munitie meer was en het voedsel was ook zo goed als op. Von Paulus en zijn andere generaals hebben later zelfmoord gepleegd met hun laatste kogels.


Vanaf dat moment zou het alleen maar bergafwaarts gaan met het Duitse leger.

Deelvraag 4

De wapenwedloop van Rusland en Duitsland.

In het begin van de oorlog had Duitsland het grootste en het modernste mechanische leger. Verplaatsing van troepen kon extreem snel en ze konden binnen een paar dagen wel honderden kilometers afleggen. Duitsland had veelal machinegeweren die MG-42 heten. Deze machinegeweren waren absoluut niet precies, maar dit werd goedgemaakt door het aantal kogels dat het ding afvuurde in een minuut.
Qua tanks hadden de Duitsers het beter. Niet omdat de ontwerpen beter waren, maar omdat ze veel meer tanks hadden dan de Russen. Onder deze tanks waren de Panzer 2, 3 en 4. De 4 was een van de meest succesvolle, omdat deze een groot kanon had, snel was en weinig onderhoud hoefde te ondergaan.

De Russen hadden in het begin van de oorlog vrijwel geen tanks. De nieuwe tank T-34 was nog maar weinig operationeel en ze moesten het meeste doen met oude tanks, die slecht onderhouden waren en niet waren opgewassen tegen de Duitse technologie. Tot aan ongeveer eind 1942 begin 1943 hadden de Russen niet echt goede tanks. Ze moesten het doen met cavalerie met zwaarden en met geweren die je na ieder schot moest herladen. Het voordeel van de Russen was wel dat ze met 10 tegen 1 in de meerderheid waren. Hun machtigste wapen in de oorlog was dus de hoeveelheid soldaten die ze hadden. Maar dit mag dan ook wel het enige voordeel genoemd worden dat de Russen hadden ten opzichte van de Duitsers..

In 1941 hadden de Russen de KW-1 en KW-2 tanks in dienst. De eerste was een redelijk goede tank, waarmee de Duitsers wel wat problemen hadden gehad in de strijd. Het had een 88 mm kanon en was toen nog immuun voor vijandelijk vuur. De KW-2 was een minder succes maar had nog wel enig effect. De koepel was veel te zwaar voor het kleine frame van de tank. Maar zijn 122 en 152 mm houwitser kanon maakten dit deels goed. Deze tank werd vooral achter het front gebruikt als artillerie. De Russen hadden ook een pantserwagen die BA-10 heet. Het was een verouderd model, maar het deed nog wel zijn dienst tot aan 1944. Het had een 45mm kanon en een machinegeweer.

Dit waren dus de wapens die aan het begin van de oorlog een grote rol speelden.

In het latere deel van de oorlog gebruikten de Duitsers nog steeds de Panzer 3 en 4 maar ook andere nieuwe tanks. De “Tiger” was een van de meest succesvolle. In totaal waren er 1350 van gebouwd. Het had een 88 mm kanon en de tank kon een hoge snelheid behalen. Ook was het pantser heel dik en kon bijna niet worden gepenetreerd. In 1944 kwam er een verbeterde versie van de Tiger, genaamd “Tiger 2”. Deze gigantische tank stond ook wel bekend als “Konigstiger”. Dit was de zwaarste tank tijdens de Tweede Wereldoorlog en kon iedere tank aan, zonder dat hij ook maar een schrammetje kreeg. Mocht de tank toch worden geraakt door kanonskogels van andere tanks, dan kon hij nog met gemak doorrijden. Het zwakke punt zat hem in de bemanning, want als de tank geraakt werd ging soms de bemanning ervandoor. Terwijl de tank nog gewoon kon doorrijden.
Gelukkig voor de Russen is deze tank wel een mislukking geworden, omdat het onderhoud aan deze tank vrijwel onmogelijk was in het koude Rusland en het ding ongeveer net zoveel benzine verbruikte als een patrouilleboot. En benzine was voor de Duitsers in de laatste tijd van de oorlog net zo waardevol als goud, omdat ze er zo weinig van hadden. Dat kwam door de slechte bevoorrading van de Duitse legers. Dat was zo slecht vanwege het koude weer en door de sabotageacties van de Russen onderweg. Maar het werkpaard van het Duitse leger was nog steeds de Panzer 4 gebleven.


De Russen hadden in het eind van de Tweede Wereldoorlog ook al aardig wat goede tanks in productie gebracht. De T-53 was wel een van de meest succesvolle. Aan het eind van de oorlog hadden de Russen meer tanks dan de Duitsers en de Russische tanks waren van ongeveer dezelfde kwaliteit als de Duitse. Ook hadden de Russen een antwoord op de Tiger 2.
Dat was de tank die de “Josef Stalin” werd genoemd. Deze zware en grote tank had een kanon van 152 mm en was bijna net zo mobiel als andere tanks. Ook waren de tanks veel beter te produceren in Rusland, want de fabrieken lagen in het verre oosten van het land en waren dus niet in het bereik van de Duitse luchtmacht, zodat die de fabrieken ook niet kon vernietigen door ze te bombarderen.

Verder had Rusland ook nog de Katushya. Dit was een mobiel raketplatform wat in de oorlog zeer veel schade heeft aangericht. De Katushya had het onderstel van een tank maar droeg raketten met zich mee. In het eind van de oorlog werd hier volop gebruik van gemaakt. Hierover zijn ook veel filmbeelden te zien en het was iets waar veel Russen trots op waren.

De vliegtuigen die in Rusland gebruikt werden waren voornamelijk Duits. De Duitsers gebruikten de Stuka (een jachtvliegtuig) en ook Junkers 87 duikbommenwerpers. Deze vliegtuigen werden gebruikt tegen voornamelijk gronddoelen. Met deze gronddoelen bedoel ik ook vliegtuigen die nog aan de grond stonden. Want veel van de Russische vliegtuigen werden in het begin van de oorlog al vernietigd toen ze nog aan de grond stonden. Verder werd de “ME-109e”- jager gebruikt. Een klein vliegtuig dat vergeleken kan worden met de Engelse Spitfire, alleen wat langzamer. Ook werd de ME-110 gebruikt, een nachtbommenwerper, en de Junkers ju-88, een zware bommenwerper en de Dornier DO-17z. Dat was ook een zware bommenwerper.

Deze vliegtuigen werden door de Duitsers gebruikt ten tijde van de hele Tweede Wereldoorlog.

De Russen hadden daarentegen in het begin van de oorlog vrijwel nog geen luchtmacht. En wat ze hadden aan oorlogsvliegtuigen werd vernietigd door Duitse bombardementen toen ze nog aan de grond stonden. Stalin besefte dat hij zonder luchtmacht niet de Duitsers kon verslaan. Daarom gaf hij orders om vliegtuigen te laten maken. Het meest gevreesde Russische toestel was de “IL-2 Sturmovik”, een jachtvliegtuig, dat een ontzettend geduchte tegenstander was in het luchtruim.

Deelvraag 5

Hoe eindigde de oorlog in het westen van Rusland?

Toen de Duitsers werden “overvallen” door de strenge Russische winter, konden ze niet meer voor- of achteruit. Het hele leger stagneerde en ze konden op een gegeven moment niets anders doen dan terugtrekken. De bevoorrading was heel erg slecht, zodat ze nauwelijks nog benzine en munitie hadden om te vechten. Ze gingen dus terugtrekken richting het westen.

Toen de Russen dit doorkregen, gingen ze er vol tegenaan en ze joegen de Duitsers op bij hun terugtocht. Toen de Russen eenmaal op gang waren, waren ze niet meer te stuiten. Hitlers leger trok zich heel snel terug en de Duitsers waren bijna in paniek door de voortdurende aanvallen van de Russen. De Russen hadden wel genoeg benzine en munitie, omdat zij minder last hadden van slechte bevoorradingslijnen dan de Duitsers.

In totaal waren er aan de Duitse kant anderhalf miljoen slachtoffers bij de veldslagen in Rusland. Daarbovenop had het overgegeven leger van Friedrich von Paulus Hitler ook nog een 300.000 soldaten gekost. Er zijn dus verschrikkelijk veel soldaten omgekomen tijdens de Duitse inval in Rusland.


Maar toch nog hoopte Hitler op een wonder. Hij liet zijn leger ten westen van de stad Koersk ingraven. De Russische generaals hadden dit al voorzien en hadden daarom de linie bij Koersk zwaar belegd met mijnen. Ook had het Russische leger al raketlanceerders en kanonnen klaarstaan om de Duitsers weg te vagen.
Toen het vechten uiteindelijk begon werden de Duitsers in de pan gehakt. Na een week te hebben gevochten en er geen enkel succes aan de Duitse kant was behaald, wilden de generaals van Hitler hun legers terugtrekken. Hitler had zelf de aftocht aangekondigd.

De generaals van Hitler wilden dat het Duitse leger zich naar het oosten terugtrok om zo een kleinere linie te maken. Maar Hitler verwierp dit en zijn hoop was gezet op de winterlinie.
Dit plan faalde helaas voor Hitler en gelukkig voor de rest van de wereld. Vanaf dat moment waren de Russen aan de winnende hand en ze rukten op richting Berlijn. Natuurlijk ging dit niet zonder slag of stoot maar wel met meer gemak dan voorgaande gevechten.

Op 12 januari waren de Russen Polen binnengedrongen. Aan het Westfront ging het ook al niet zo goed met de Duitsers, want daar hadden ze net de Slag bij de Ardennen verloren. Duitsland was bijna aan het einde van zijn krachten. De Russen waren niet meer te stoppen.

De geallieerden hadden afgesproken met Rusland dat zij Berlijn zouden mogen innemen. Hierachter scholen geen politieke redenen maar militaire. Het zou de geallieerden beter uitkomen qua slachtoffers.

Op 29 April hadden de Russen hun laatste grote slag in het westen gewonnen. Berlijn was veroverd. Op 8 Mei was het dan zover, de oorlog was over voor de Russen, in ieder geval aan de westelijke kant.

Deelvraag 6

Hoe verliep het einde van de oorlog in het oosten van Rusland?

In het oosten van Rusland was een andere oorlog gaande. Daar waren de Japanners de vijand van de Russen. Deze vormden ook een grote bedreiging voor de Russen. De Japanners hadden al steeds aangevallen en ook waren ze vrij diep Rusland in gekomen met hun legers, maar nu zouden ze met geweldige kracht worden teruggedrongen door de Russische legers.

Stalin stuurde zijn legers naar het oosten om ook daar zijn zege te behalen. Dit ging eigenlijk iets te goed voor de Russen. Want de pantsereenheden van Rusland hadden binnen vier dagen een gebied ingenomen, wat net zo groot is als heel Europa. Dit kon de infanterie niet bijbenen en daarom was het zo bedreigend voor de tanks. Want zonder steun van de infanterie waren de tanks rijdende schietschijven. Daarom lasten de Russische legers een pauze in in hun opmars.

Toen de infanterie eindelijk de bij de tanks was aangekomen, waren de legers klaar om te vertrekken. Er vond nog een zware veldslag plaats in de bergen tegen de Japanners, maar uiteindelijk wonnen de Russen toch vrij gemakkelijk.
Toen Rusland weer compleet was als “Grote Moeder Rusland” was het voor Stalin genoeg geweest. De Russen hadden hun land weer teruggewonnen en zouden in de visie van Stalin de komende 40 jaar weer een supernatie worden.

Wat ik wel jammer vond was dat er niet veel informatie te vinden is over de oorlog in het oosten van Rusland. Want het is best wel indrukwekkend dat je binnen een week een gebied van heel Europa kunt bezetten.