De Olympische Spelen

Deelvraag 1: Hoe zijn de klassieke olympische spelen ontstaan en was het verdere verloop daarvan? Het ontstaan van de Olympische Spelen: Er gaan veel verhalen rond hoe de Olympische Spelen zijn ontstaan. Er is een verhaal dat vertelt dat Zeus na een overwinning op zijn vader Kronos als eerste een wedstrijd in Olympia organiseerde. Een ander verhaal vertelt dat het juist de halfgod en held Herakles was die de eerste wedstrijden organiseerde als dank voor het slagen van één van de twaalf werken die hem door Zeus waren opgelegd. Er zijn ook verhalen die vertellen dat het gaat om gevechten op het graf van een overleden edelman. Wat wel een feit is, is dat de spelen op het sportgebied Olympia werden gehouden. De Grieken beschouwde de grond daar als heilig. Op deze plaats verrees als eerste een tempel gewijd aan Hera, de vrouw van Zeus en Zeus samen. Na verloop van tijd werd een grotere tempel gebouwd voor Zeus alleen en kreeg Hera de kleine tempel voor haarzelf. Niet Zeus en Hera alleen hadden spelen waar zij geëerd werden. Op de Pythische Spelen werd Apollo, de Zonnegod of ook wel God van de Beschaving en Zeus & Hera
Orde, God van Muziek, God van Poëzie, God van de Wetenschap, God van het Licht, God van de Waarheid en de Genezing, vereerd. Tegenwoordig kennen we de Pythische Spelen als een cultureel festival voor studenten. Op de Istmische Spelen werd Poseidon, god van de zee, vereerd. Wanneer de Olympische Spelen zijn ontstaan is niet helemaal zeker. Waarschijnlijk zijn ze ontstaan in de negende eeuw voor Christus en werden verboden in 261 na

Christus door de Romeinse keizer Theodosius 1. Ene koning Ifitos van Elis kreeg van het Orakel van Delphi te horen dat hij Griekenland kon redden van ziekten en burgeroorlogen. Dit kon hij alleen doen als hij de oude Olympische spelen nieuw leven gaf. Hij zorgde voor een wapenstilstand en nodigde alle andere staten van Griekenland uit om in vrede naar Olympia te komen. Dit werd in 776 voor Christus gehouden. Vanaf dit moment ging de eerste olympiade van start. Een olympiade is een periode van vier jaar tussen twee opeenvolgende Spelen in. Theodosius 1
De onderdelen die zijn ontstaan door de tijd: In 776 voor Christus was er maar 1 wedstrijdonderdeel. Dit was de dromos. De dromos was een hardlooponderdeel, waarbij je 192,27 meter moest afleggen. Het is een hele gekken lengte, maar voor de Grieken was dit niet zo. De dromos is 600 voet. Niet een willekeurige voet, nee wel de voet van Zeus. Tegenwoordig is deze afstand binnen 20 seconde afgelegd. In 724 voor Christus kwam de erbij diaulos: dit was 2 keer de afstand, ongeveer 384 meter, van de dromos. En vier jaar later de dolicos: dat is 24 keer de afstand,ongeveer 4614 meter, van de dromos. In 708 voor Christus komt er een vijfkamp bij, bestaande uit: discus > hardlopen. Dit deden ze vaak naakt. Pas in 520 voor Christus waren er hardloopwedstrijden in wapenuitrusting. > worstelen, hierbij moest je, je tegenstander drie keer met een worp tegen de grond krijgen. Er waren ook regels; bijten en trappen tussen de benen, dat mocht niet. > discuswerpen. De discus is een ronde schijf die van steen, ijzer of brons kan zijn en ongeveer 2,5 kilo weegt. De werper probeert de discus dan zo ver mogelijk te werpen. > speerwerpen. De speer was licht en was ongeveer even groot als de werper. > verspringen. De duur van de oude Olympische spelen: De oude Olympische spelen duurden nooit langer dan vijf dagen. In die vijf dagen gebeurde dan ook een hoop: 1e dag. Op de openingsdag legden alle atleten een eed af tegenover Zeus, waarbij ze beloofden niet vals te zullen spelen. De scheidsrechters legden dezelfde eed af, waarbij ze zwoeren om alles wat ze over een speler te horen kregen geheim te houden. Tenzij een scheidsrechter ontdekte dat een deelnemer vals speelde. Als er een atleet vals speelde, kreeg die dan voor straf met de zweep. 2e dag. De wedstrijden begonnen vandaag. Eerst vond de pentatlon plaats, een wedstrijd die uit vijf onderdelen bestond. De pentatlon bestond uit discuswerpen, speerwerpen, hardlopen, worstelen en verspringen. Op dezelfde dag werden de wagenrennen gehouden. De wagenrennen waren het ergst, het ging er hard aan toe. Bij elke race werden de deelnemers afgeranseld met de zweep, met de paarden ging het er nog slechter aan toe. 3e dag. Op het begin van de 3e dag werden er 100 ossen geslacht ter ere van Zeus. Daarna werden ze in mootjes gehakt en werden de billen op het altaar geroosterd als offer voor Zeus. Die stapel as was al in het jaar 200, 6 meter hoog. De rest van de lichamen werd gebraden en opgegeten door de atleten die hadden gewonnen, tijdens het grote banket aan het einde van de Olympische Spelen. En ’s middags na de offerbarbecue was het tijd voor het hardlopen. 4e dag. De dag was niet voor watjes. Eerst worstelen en boksen en daarna de ruwste, pankration. Pankration betekent, sterkste van allemaal, pakken wat je pakken kan. Het was een onderdeel voor de sterkste. Je mocht bij dit onderdeel alles behalve bijten en je moest de ogen heel laten. Er waren geen rondes met pauzes ertussen. Pankration duurde totdat een van de 2 opgaf of erbij neerviel, morsdood soms. 5e dag, prijsuitreiking. Op deze dag werden de prijzen uitgereikt van de verschillende onderdelen. De atleten die wonnen hadden ook meteen een bepaalde status gekregen. Ze kregen geld, een goede baan en ga zo maar door. 3. Deelvraag 2 - Welke sporten zijn er in de loop der jaren bijgekomen? Vroeger De Olympische Spelen begonnen kleinschalig met negen verschillende sporten. In het begin, rond 776 was er maar 1 onderdeel, en dat was de dromos(een hardloop wedstrijd waarbij 192,27 meter werd afgelegd. Later kwamen er veel meer onderdelen bij zoals; diaulos (2x de afstand van de dromos)en de dolicos (24x de dromos). Teamsporten waren vroeger geen officieel sportonderdeel. Teamsporten waren bedoeld als ontspanning. Ook de marathon bestond niet als Olympisch nummer. Sporten zijn oorspronkelijk ontstaan uit oorlogsvoering. Er waren daardoor ook sporten terug te vinden die dat duidelijk maakte. Een bijzonder hardloopnummer was namelijk de hiplotodromos: een lange sprint in wapenuitrusting(helm, schild). Met zo'n wapenuitrusting vechten was al een sport op zich. Alleen het schild al woog vele kilo's, dit was bedoeld om sterker te worden. Nog wat later kwamen er nog meer sporten bij. Dit kwam door de pentatlon(vijfkamp). De vijfkamp bestond uit de volgende onderdelen: hardlopen, speerwerpen, discuswerpen, verspringen en worstelen. -Worstelen: gewoon worstelen, grondworstelen: dit werd gedaan in een modderlaag. -Wagen-rennen: In 680 v. Chr. kwam de wagenrennen erbij. Bij de wagenrennen deden wagens met twee paarden ervoor mee(=tweespan) en met vier paarden ervoor(=vierspan). -Discuswerpen: Discuswerpen stond bekend als een klassieke sport. De discus varieerde vroeger in gewicht. Men zorgde er wel voor dat de atleten in 1 wedstrijd hetzelfde gewicht gebruikten. De discus waren van brons, marmer of lood en maten in doorsnede 17 tot 35 cm en wogen 1,5 tot 6,5 kilo. Men weet niet of men vroeger al ronddraaide voor men de discus weggooide. - Boksen: Bij het boksen was vroeger nog geen tijdslimiet. Het gevecht ging net zolang door tot dat er één van de twee het moest opgeven. De boksers gebruikten geen handschoenen, zoals tegenwoordig, maar wikkelden leren riemen om hun handen en onderarmen. Later werden er loden puntige kogeltjes op de riemen bevestigd. Het was dus erg pijnlijk om een klap te krijgen met die handschoenen. De boksers waren dan ook gemakkelijk te herkennen. Velen hadden bloemkooloren en verminkte gezichten. -Speerwerpen: Men maakte gebruik van een tamelijk lichte speer van vlierhout. Aan de speer was een werpkoord bevestigd( wel zodat het los kon gaan). De bedoeling was dat de speer als deze weggeworpen werd door het leren werpkoord ging roteren, dus rond zijn as ging draaien. De speer werd daardoor stabieler in de lucht en kon dus verder gegooid worden. Discuswerpen stond bekend als een klassieke sport. De discus varieerde vroeger in gewicht. Men zorgde er wel voor dat de atleten in 1 wedstrijd hetzelfde gewicht gebruikten. De discus waren van brons, marmer of lood en maten in doorsnede 17 tot 35 cm en wogen 1,5 tot 6,5 kilo. Men weet niet of men vroeger al ronddraaide voor men de discus weggooide. Behalve wedstrijden waren er erediensten en offerfeesten voor Zeus. Nu In totaal zijn er 34 sporten. Een Olympische sport is bijvoorbeeld atletiek. Bij atletiek zijn er onderdelen als 100 meter hardlopen en verspringen. Die onderdelen heten disciplines. Er staan in totaal 293 disciplines op het programma. Per discipline worden medailles uitgereikt.. Nu zijn al die sporten lang niet meer zo agressief. Natuurlijk zijn er wel agressieve sporten zoals: boksen, schermen, judo en worstelen, maar er zijn betere regels. Vroeger was er ook al hardlopen en discuswerpen. Die dingen zijn onderverdeeld in de tak atletiek. Ook heb je zeer inspannende sporten zoals gewichtheffen, kanovaren, moderne 5kamp, roeien, ruitersport en wielrennen. Er zijn ook sporten waarbij je sierlijke bewegingen moet maken: turnen en schoonspringen. En dan zijn er nog 2 sporten: tennis en tafeltennis. Zo kun je zien dat er veel meer keuze is. Omdat er nu zomer – en winterspelen zijn, zijn er ook veel sporten bijgekomen zoals: schaatsen, skiën, snowboarden etc. De sporten van tegenwoordig zijn: Zomerspelen
Watersporten, boogschieten, atletiek, honkbal, badminton, boxen, kanoën, wielrennen, schermen, paardensport, voetbal, turnen, handbal, judo, hockey, tafeltennis, taekwondo, tennis, volleybal, triathlon, gewichtheffen, worstelen, softbal, schieten, zeilen, penthatlon (dit bestaat uit 5 sporten: paardrijden schermen, pistoolschieten, zwemmen en veldloop). Als je hier aan mee wilt doen moet je alle 5 de sporten doen), roeien, waterpolo, basketbal. Winterspelen
Sinds 1924 is wintersport een onderdeel van de Olympische Spelen. Bij de winterspelen zijn er de volgende sporten te beoefenen: bobsleeën, curling, langebaan schaatsen, rodelen, langlaufen, skiën, biathlon, kunstschaatsen, ijshockey, skispringen, shorttrack en snowboarden.
4. Deelvraag 3: Wie organiseerde de Olympische Spelen voor de eerste keer en hoe gaat die organisatie nu? Pierre Frédy, Baron de Coubertin: In deelvraag 1 is al behandeld dat een franse baron met het idee kwam om de Olympische Spelen weer leven in te blazen. Hij is geboren op 1 januari 1863 te Parijs en draagt de naam Pierre Frédy, Baron de Coubertin. Hij leed een goed en succesvol leven. Op zijn vierentwintigste stopte hij bij het leger en koos ook niet voor een politieke carrière toen die voor hem open lag, maar richtte een beweging op om een revolutie op het gebied van onderwijs te starten. Met succes. Maar dit is niet alles wat wij aan hem hebben te danken. Hij heeft ook gezorgd voor het opnieuw leven van de Olympische Spelen. "The Olympic Charter and Protocol" heeft hij ook ingevoerd. Dit zijn bijvoorbeeld de openings- en sluitingsceremonie, maar ook de eed die de atleten moeten afleggen voordat ze mogen meedoen. De Spelen hebben ook verschillende symbolen zoals het Olympische vuur. De Spelen hadden een symbool nodig, iets wat met de hele wereld te maken had. Een van de symbolen werden 5 ringen met elk hun eigen kleur, die elk weer voor een continent staat. De kleur blauw staat voor het continent Europa, geel voor Azië, zwart voor Afrika, rood voor Amerika, en groen voor Australië. Deze kleuren werden gekozen, omdat elk land in de wereld minstens een van deze kleuren in zijn vlag heeft. Een andere symbool was het Olympisch vuur. Deze brandt in de stad waar de Spelen worden gehouden. Tijdens de Spelen wordt de vlam ontstoken met een fakkel. De fakkel is voor de Spelen aangestoken met een brandglas. Vanuit Olympia vertrekt de fakkel voor een lange tocht naar de plaats van bestemming. De opening van de Olympische Spelen word enorm aantal duiven losgelaten. Dit staat ook symbool voor de Olympische Spelen. In 1894 was het eindelijk zo ver, de eerste moderne olympische spelen vinden plaats in Athene. De plaats Athene was niet zo gek, want Griekenland was immers het land waar het allemaal is begonnen. Er waren 9 onderdelen waar men aan mee kon doen atletiek, schermen, zeilen, zwemmen, ruitersport, gymnastiek, schieten, roeien, wielrennen en tennis. Maar dit is al nader besproken in deelvraag 2. Op 23 juni 1894 werd het Internationaal Olympisch Comité opgericht door niemand minder dan de franse Pierre Coubertin. Dit comité zou de olympische spelen voortaan regelen. Zij zouden aangeven welk land de zomerspelen en in welke de winterspelen gehouden zullen worden. Er zijn ongeveer 130 leden bij het IOC. Minstens een keer per jaar komen alle leden bij elkaar. De leden bestaan vaak uit mensen die bij het nationaal sport comité van eigen land zitten. Voor Nederland zou betekenen dat Erica Terpstra van het NOC*NSF daar naar toe gaat. Bij zo een bijeenkomst kunnen ze een voorzitter kiezen die voor een periode van acht jaar voorzitter is. Er wordt om de vier jaar ook een uitvoerende commissie gekozen. Demetrius Vikelas Pierre Coubertin vond dat de voorzitten van de IOC iemand moest zijn uit het land waar de eerste Olympische spelen gehouden zouden worden. Demetrius Vikelas was de naam hij was geboren op 15 februari 1835 in Ermoupolis in Griekenland. Hij is van 1894 tot 1896 voorzitter van het IOC geweest. Op 20 juli 1908 stierf meneer Vikelas in Athene. In 1896 nam Pierre Coubertin het voorzittersschap over. Hij bleef voorzitter tot 1925. In 1937 stierf Pierre Coubertin. Count Henri de Baillot-Latour was geboren op 1 maart 1876. Hij is vanaf 1925 tot 1945 voorzitter van het IOC geweest. Na de Eerste Wereldoorlog had hij er voor gezorgd dat de Olympische Spelen daar werden gehouden. Hij had maar een jaar om alles voor te bereiden. De hele stad lag in puin maar hij heeft toch voor elkaar gekregen om de olympische spelen te houden in Antwerpen. Op 6 januari 1942 vond hij de dood. Hij zal al seen van de weinige vergeleken kunnen worden met Pierre Coubertin. Een van de meest bijzondere mensen was Sigfrid Edström geboren op 21 november 1870. Sigfrid Edström heeft in 1908, 1912, 1920, 1924, 1928, 1932 en in 1936 mee gedaan aan de Olympische spleen voor Zweden. Vanaf 1931 tot 1946 was hij vice-voorzitter van Count Henri de Baillot-Latour. Door zijn dood werd Sigfrid Edström tot voorzitter verkozen. Van 1946 tot 1952 van hij voorzitter van het IOC in 1952 ging hij met pensioen met de leeftijd van 82. Avery Brundage Op 28 september 1887 in Detroit, Michigan, werd Avery Brundage geboren. Van 1952 tot 1972 was hij voorzitter van het IOC. Hij is voor zijn werk vele malen geprezen met prijzen en oorkondes. Op 8 mei 1975 is hij overleden in Garmisch-Partenkirchen, Duitsland. De olympische spelen zijn is het belangrijkste evenement dat het IOC organiseert. Al het geld word dan ook in de Olympische Spelen gestopt zodat het een heel uitbundig feest kan worden. In december 1998 waren er beschuldigen gemaakt tegen het comité voor de winterspelen in Salt lake city 2002. Er werd onmiddellijk een commissie ingesteld die dit moest gaan onderzoeken. Zes weken laten kwamen ze met de resultaten. Als gevolg daarvan werden er vier ontslagen, zes uitwijzingen en tien officiële waarschuwingen. Hiermee laat het IOC toch duidelijk zien dat je bij sport je gewoon aan de geldende regels moet houden en ze niet ongestraft kunt schenden. Deelvraag 4: Wat zijn rituelen en symbolen bij de Olympische spelen? Bij de Olympische Spelen zijn er verschillende rituelen die elke 4 jaar weer worden uitgevoerd dit zijn: - De Openingsceremonie. Na de parade volgen er speeches van de president van het organisatiecomité en de voorzitter van het internationale comité. Het hoofd van het gastland opent officieel de spelen, de olympische vlag word gehesen, de olympische fakkel wordt gebruikt voor het aansteken van de olympische vlam. Duiven worden losgelaten als symbool voor vrede en als laatste vinden er culturele volksfeesten plaats. - De Sluitingsceremonie. De olympische atleten komen het stadion binnen niet ingedeeld in een bepaalde volgorde of per land, dit doen ze om vriendschap en vrede te benadrukken. Er worden twee vlaggen worden gehesen. De vlag van het gastland en de vlag van het gastland over 4 jaar. De olympische vlag wordt doorgegeven aan de burgemeester van de stad waar de spelen gehouden worden. De president van het internationale comité sluit de spelen officieel af, de olympische vlam wordt gedoofd. Als laatste vinden er net zoals bij de openingsceremonie culturele feesten plaats.
- De Olympische vlam De olympische vlam is al jaren traditie en kan niet gemist worden bij de olympische spelen. Het werd voor het eerst ontstoken tijdens de Spelen in Amsterdam in 1928 en brandde in de grote schaal op de marathontoren van het Olympisch Stadion. Dit idee kwam van Jan Wils, de bedenker van Het Olympisch Stadion. Eerst werd de vlam alleen bij de zomerspelen ingevoerd, maar later ook bij de winterspelen. Dit gebeurde in 1948. En in 1936 is de vlam van de zomerspelen altijd blijven branden. Pas later, in 1964 gold dat ook voor de olympische vlam van de winterspelen. Het Olympisch Vuur is het symbool van de eeuwige strijd van de mens om tot eenheid en verbondenheid te komen met elkaar. Het Olympische Vuur wordt met behulp van zonnestralen aangestoken. Dit was in 1936 een idee van Carl Diem, een Duitse sportbestuurder. Na het ontsteken van het Olympisch Vuur in Olympia volgt een estafetteloop met de vlam naar de plaats waar de Olympische spelen worden gehouden. De estafetteloop staat als symbool voor de boodschappers in de Griekse oudheid. Vroeger gingen zij, enkele maanden voor de Spelen werden gehouden, het Griekse rijk door om alle oorlogen te stoppen. Zo konden de atleten zonder gevaar
naar Olympia reizen. Er zijn veel verschillende fakkels geweest. Hieronder zie je een paar voorbeelden. - De Olympische gedachte Bij elke openingsceremonie wordt de volgende zin voorgelezen: "Het belangrijkste bij de Olympische Spelen is niet het winnen, maar het deelnemen, zoals het in het leven niet begonnen is om te veroveren, maar om het leveren van een goede strijd". Deze woorden werden gesproken op 19 juli 1908 door een bisschop tijdens een Olympische eredienst in de kathedraal van St. Paul in Londen. Met deze zin wordt niet bedoeld dat eigenlijk iedereen aan de Spelen zou moeten kunnen deelnemen. Wat er wel wordt bedoeld is dat als je het Olympisch niveau hebt bereikt, dat al een prestatie op zich is. Pas dan kun je bij de Spelen een goede strijd leveren. - Motto Het Olympisch Motto is "Citius, Altius, Fortius" (Sneller, Hoger, Sterker). Het is de boodschap van het Internationaal Olympisch Comité (IOC). Iedereen die meedoet aan de Olympische Spelen moet in zijn ware Olympische Gedachte streven naar steeds betere prestaties. Het Motto komt van de Franse geestelijke Henri Didon. Hij had een grote invloed op Pierre de Coubertin. Het IOC introduceerde het Motto bij de Spelen van 1920 in Antwerpen. - De Olympische Eed Afleggen Als je een Eed aflegt, zweer je op een plechtige bijeenkomst, dat je je aan de opgestelde regels zult houden. Deze opgestelde regels worden hardop voorgelezen en jij herhaald deze woorden. De Olympische Eed is: " In naam van alle deelnemers, beloof ik dat we deel zullen nemen met deze Olympische Spelen, met respect en dat we trouw blijven aan de regels zoals het bestuur van de Olympisch Spelen deze heeft opgesteld. In de ware gedachte van sportiviteit, voor de lof van de sport en de eer van ons team". Dit is geschreven door Baron Pierre de Coubertin. De Eed wordt afgelegd door een atleet van het organiserende land. Terwijl hij een punt van de Olympische vlag vasthoudt. De eerste Eed legde de Belgische schermer Victor Boin af in de Spelen van 1920 in Antwerpen. - De Olympische ringen De Olympische vlag symboliseert de verbondenheid van alle landen op aarde. Er zijn slechts twee officiële vlaggen. Eén voor de Zomerspelen en één voor de Winterspelen. Deze vlaggen worden iedere keer opnieuw wordt gebruikt. Het symbool van de Olympische spelen zijn de Olympische ringen. De bovenste ringen hebben de kleuren blauw, zwart en rood. De onderste ringen hebben de kleuren geel en groen. Elke ring staat voor een werelddeel. Zo staat blauw voor Europa, Zwart voor Afrika, rood voor Amerika, geel voor Azië en groen voor Australië. De kleur van elke ring van het werelddeel staat ook in de vlag daarvan. Sommigen beweren dat de vijf kleuren van de ringen geen specifieke betekenis heeft. De vijf ringen zijn in elkaar gevlochten. Het geheel is een symbool dat toont dat alle landen met elkaar verbonden zijn. Het motief van de vijf ringen had Baron Pierre de Coubertin uit het oude Olympia, daar was dat gegrafeerd in een steen. De vlag werd gepresenteerd door Coubertin op het Olympisch congres in 1914. Het congres was ter ere van het 20-jarig bestaan van het IOC. De vlag werd voor het eerst gebruikt op de Spelen van 1920 in Antwerpen. Tijdens de slotceremonie van de Olympische Spelen geeft de burgemeester van de organiserende stad de vlag door aan de burgemeester van de nieuwe organiserende stad.
- De mascottes De Olympische mascottes zijn al tientallen jaren heel geliefd. De mascottes zijn altijd gebaseerd op verschillende Olympische idealen. Een mascotte wordt ontworpen door het land wat de spelen organiseert. Bijvoorbeeld: De officiële mascottes van De Olympische Spelen 2004 in Athene waren Athena en Phevos. Ze zijn gebaseerd op een oud Grieks verhaal. Ze staan symbool voor de Olympische waarden van deelneming, broederschap, samenwerken en eerlijk spel. Ze laten zien dat plezier belangrijker is dan winnen. 6. Deelvraag 5 - Hoe zit het met het dopinggebruik bij De Olympische Spelen? Middelen die sporters gebruiken om daardoor beter te presteren worden doping of dopingmiddelen genoemd. Het hangt daarbij van het soort krachtsinspanningen af die sporters leveren wat voor dopingmiddelen ze gebruiken. Bij sommige sporten zijn korte heftige, zelfs explosieve krachtsinspanningen nodig, bij andere juist langdurige. Soms zijn dopingmiddelen slecht voor hun gezondheid. Hoewel het motto van De Olympische Spelen ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ is, wordt ook bij de Olympische Spelen wel eens doping gebruikt door sporters. Maar wat is doping nou precies? In genotsmiddelen of recreatieve drugs kunnen dopinggeduide stoffen voorkomen. Cocaïne, XTC en speed worden beschouwd als doping. Alcohol, hasj en marihuana (weed) kunnen aan de dopinglijst toegevoegd zijn. Buiten de gezondheidsrisico’s die vastzitten aan het gebruik van deze middelen, kun je er ook positief op bevonden worden bij een dopingcontrole. Tijdens de Olympische Spelen zal je in ieder geval gecontroleerd worden op het gebruik van cannabinoïden. (Marihuana, Hasj etc.) Maar er zijn natuurlijk ook sporters die medicijnen nodig hebben voor hun gezondheid. Dus dan is de vraag : Wat mag wel en wat mag er niet? • Verboden stoffen zijn: - Stimulantia - Narcotische Analgetica - Anabole middelen - Diuretica - Peptide hormonen - Stoffen met een anti-oestrogene werking - Maskerende middelen (middelen die het plasmavolume vergroten) • Verboden methodes zijn: - Verbetering van het zuurstoftransport (bloeddoping, Het toedienen van producten die de opname, het transport of de afgifte van zuurstof verbeteren.) - Farmacologische, chemische en fysieke manipulatie (verwisseling van of frauderen met de urine, het remmen van de nieruitscheiding) - Genetische doping (Genetische doping of celdoping wordt gedefinieerd als het niet therapeutisch gebruik van genen, genetische bouwstenen en/of cellen die de mogelijkheid hebben de sportprestatie te verbeteren.) Toegestane middelen zijn middelen tegen: Aambeien, Allergie, Angst, Antibiotica, Astma, Bronchitis, Depressie, Diabetes, Diarree, Epilepsie, Hoesten, Keelpijn, Hoge bloeddruk, Maagkrampen/Darmkrampen, Maag- en darmzweer, Migraine, Misselijkheid/braken, Obstipatie, Reisziektes, Schimmelinfecties, Slaapstoornissen, Verkoudheid, Cholesterolverlagende middelen, Neusdruppels/neusspray, Oogdruppels/oordruppels, Pijnstillende, ontstekingsremmende middelen. In het wielrennen kent men doping sinds 1880, er was toen net beroepswielersport. Doping werd in die tijd min of meer normaal gevonden. Wielrenners werden beschouwd als werkers en die namen ook wel een stimulerende producten. De sport is verandert, in 1900 ging het om het meer om het meedoen en niet om het winnen. In de huidige topsport gaat vaak meer het om winnen en medailles hebben. Men kan nog zo hard roepen dat “fair play” een principe is van een sportbeoefening maar in het echt is het niet echt succesvol geweest om het door de atleten in praktijk te laten brengen, zeker niet waar het om doping ging. Het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken (NeCeDo) vervult als nationaal kenniscentrum een coördinerende en voorlichtende functie betreffende dopingvraagstukken in de sport. Het NeCeDo fungeert als beleidsontwikkelende en -adviserende instantie inzake (inter)nationale aangelegenheden op het gebied van doping ten behoeve van de overheid en landelijke sport- en sportmedische organisaties. Internationaal participeert het NeCeDo teneinde consensus te bevorderen en het Nederlandse standpunt uit te dragen. Het NeCeDo kenmerkt zich door haar dynamische, actuele en immer mediagevoelige beleidsterrein. Naast lange termijn beleid is er vaak ad-hoc besluitvorming nodig. Kernactiviteiten van het NeCeDo zijn: algemene advisering en informatieverstrekking, participatie in internationale activiteiten, voorlichting gericht op topsporters en hun 'omgeving', voorlichting gericht op sporters in fitnesscentra en sportscholen en wetenschappelijk onderzoek. Hieraan wordt invulling gegeven middels: • beleidsontwikkeling en -advisering; • het verstrekken van algemene informatie en het verzorgen van voorlichtingsprogramma's over doping in al zijn facetten gericht op een breed scala aan doelgroepen; • de ontwikkeling en actualisatie van dopingreglementen en gedragsregels; • het opleiden van dopingcontroleofficials en sportkader; • het initiëren, coördineren en uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek; • het actualiseren en onderhouden van een documentatie- en literatuursysteem. NOC*NSF werkt toe naar een topsportmilieu waarin gebruik en verstrekking van doping zoveel mogelijk terug worden gebracht of te voorkomen. Van alle betrokkenen wordt verwacht dat zij actief meewerken aan het realiseren en (inter)nationaal zorgen voor ‘een schone topsport'. Belangrijkste overwegingen daarbij zijn: fair play en sport(medische) ethiek, mogelijke gezondheidsschade bij sporters en de voorbeeldfunctie die sport en topsporters hebben. De belangrijkste onderdelen van het antidopingbeleid van NOC*NSF zijn voorlichting, reglementering, dopingcontroles, sanctionering, onderzoek en controle op de naleving van reglementen. NOC*NSF pleit voor een integrale aanpak, waarbij alle betrokken partijen samenwerken. Omdat topsport zich op internationaal afspeelt, is ook internationale afstemming van groot belang. Het antidopingbeleid van NOC*NSF voor de periode 2001-2004 is vervat in de nota 'Topsport bedrijven op eigen kracht'. Atletiek staat negatief bekend in de publiciteit door dopingschandalen. Jaarlijks zijn der tientallen atleten “positief” bij een dopingtest. Er wordt dus een steeds strenger beleid geboerd tegen doping. De sporters moeten een hoge prijs betalen als ze gesnapt worden bij dopinggebruik. Ze zijn hun carrière kwijt en vaak staat er ook een geldboete op. - Dopingcontroles: Dopingcontroles kunnen zowel op wedstrijden als in de trainingsperiode gehouden worden. Bij dopingcontroles op wedstrijden komen in principe alle deelnemers in aanmerking om uitgeloot of aangewezen te worden voor een dopingcontrole. Voor 'out of competition dopingcontroles' komen alleen de Nederlandse toppers in aanmerking, die lid zijn van de topselecties. Daarnaast zijn atleten verplicht om een dopingcontrole te ondergaan als zij een nationaal seniorenrecord vestigen of een richtprestatie voor een groot senioren toernooi behalen. In dit geval gebeurt dat in principe op de wedstrijd zelf, maar in het geval dat daartoe geen mogelijkheid aanwezig was, binnen 48 uur op het bondsbureau. Ook als er een juniorenrecord gevestigd wordt, dient er een dopingcontrole plaats te vinden, maar in dit geval alleen als daartoe de gelegenheid is op de wedstrijd zelf. Diegene die uitgeloot of aangewezen wordt voor een dopingcontrole, wordt hiervan door middel van een formulier op de hoogte gesteld. Deze atleet is verplicht dit formulier te ondertekenen en zijn/haar medewerking aan de dopingcontrole te verlenen. Daartoe dient deze atleet zich binnen een uur op de dopingcontrolepost te melden, waarbij hij/zij een begeleider mee mag nemen. Vanaf het moment van ondertekening van het formulier tot het voltooien van de dopingcontrole zal de atleet 'bewaakt' worden door een 'steward'. In de dopingcontrolepost wordt de atleet precies uitgelegd hoe de verdere procedure van de dopingcontrole is. Weigering om mee te werken aan een dopingcontrole (of 'bedriegen' tijdens het leveren of 'verzegelen' van de urine) wordt als een overtreding van de dopingreglementen beschouwd, waarvoor een schorsing van 2 jaar opgelegd kan/zal worden. Belangrijk om te weten is dat bij dopingcontroles op wedstrijden op de hele dopinglijst gecontroleerd wordt, terwijl bij dopingcontroles buiten wedstrijden om alleen gecontroleerd wordt op het gebruik van medicijnen met een anabole werking en op middelen en methoden die het gebruik hiervan kunnen maskeren. - Doping bestrijding: De bestrijding van het gebruik van doping krijgt steeds meer aandacht. Internationale en nationale overheden en sportorganisaties tonen een toegenomen verantwoordelijkheidsbesef om het gebruik van doping tegen te gaan. Op nationaal niveau is er de overheid en de sport veel aan gelegen het dopinggebruik te bestrijden. Voor NOC*NSF zijn de belangrijkste overwegingen om het dopinggebruik te bestrijden: • Fair play, sport(medische) ethiek; De agressie neemt toe in de sportwereld. De spelers zijn agressiever tegen scheidsrechters en worden minder sportief tegen tegenspelers. Fair play is en blijft een basisprincipe in sport. We hebben in elke sport spelregels om dit te garanderen. Fair play is ook één van de hoofdredenen om doping te verbieden. De onomkeerbare professionalisering van sport zet het fair play-principe zwaar onder druk en met name op het gebied van doping, waar de atleet nooit zeker kan weten wat zijn concurrenten doen. • De mogelijke gezondheidsschade (fysiek en mentaal) bij de sporters; van de sport en de topsporters. Soorten doping Amfetaminen zijn ook buiten de sport bekend omdat ze als drugs gebruikt worden. Ze worden door gebruikers en drugshandelaars speed genoemd. Ze hebben net als cocaïne een sterk opwekkend effect. Van cocaïne wordt crack, een ander sterk opwekkende drug gemaakt. Anabole steroïden zijn middelen die de spieren sneller doen aangroeien. Ze worden vooral gebruikt door sporters die gedurende korte tijd heftige krachtsinspanningen leveren, gewichtheffers bijvoorbeeld en atleten die de 100 of 200 meter lopen of een technisch onderdeel doen zoals kogelstoten en discuswerpen. Sporters die anabole steroïden rechtstreeks in hun spieren spuiten, krijgen enorme spierbundels. Een hormaan dat voluit erytropoëtine heet. Het wordt door de nieren aangemaakt en zit dus in het lichaam. EPO zet het lichaam aan om rode bloedcellen aan te maken die zuurstof opnemen in de longen en naar de spieren brengen. Hoe meer rode bloedcellen er zijn, hoe meer zuurstof het lichaam kan opnemen en gebruiken voor de spieren. Sporters die gedurende lange tijd zware inspanningen leveren, gebruiken soms EPO om hun bloed meer zuurstof te laten opnemen. Daardoor kunnen ze zwaardere inspanningen leveren en krijgen ze meer uithoudingsvermogen. Het komt in 1998 voor het eerst uitgebreid in het nieuws. Het is moeilijk om na te gaan of sporters EPO gebruiken omdat het van nature in hun lichaam voorkomt. 7.Deelvraag 6: Hoe zit het met de politiek en De Olympische Spelen? De olympische spelen geven zijn een weergave van hun tijd. De olympische spelen staan altijd onder constante druk door het politieke spel. Nationalisme steekt dan ook alsmaar de kop op. Als je kijkt naar de klassieke olympische spelen dan zie je dat zelf die ontstaan zijn door een politieke beslissing. Teneinde zijn rijk te sparen van de oorlogsgruwel ging Ifitos, koning van Elis, het orakel van Delfi raadplegen. Hij kreeg de opdracht mee om de vier jaar Spelen te organiseren en een godsvrede af te kondigen. In dit geval worden de spelen gebruikt voor vredige doeleinden, maar dat is wel eens anders geweest. Toen Pierre de Coubertin de wederinstelling van de Spelen voorstelde, had hij ook af te rekenen met de politieke problemen van het einde van de vorige eeuw en moest hij de Frans-Duitse tegenstellingen overwinnen. Steeds weer gaat de olympische spelen gepaard met de politiek. Er zijn veel verschillende incidenten te noemen waarmee de spelen te maken hebben gehad. Ze lopen uit van boycotten tot het gebruiken van de spelen als propaganda middel. Bij de eerste spelen van 1896 in Griekenland is het al raak. Het nationalisme steekt de kop op in Griekenland door het houden van de spelen. De spelen komen van oorsprong uit Griekenland, dit zorgde voor veel saamhorigheid onder de Grieken. Door deze ontwikkeling werden de Grieken opstandiger. Delen van hun land was al generaties lang bezet door vreemde mogendheden. De spanning liep zo hoog op dat er een oorlog ontstond tussen Griekenland en Turkije. Het conflict ging over het eiland Kreta, dat al geruime tijd bezet was door Turkije. De Grieken vonden dat rechtmatig gezien alle spelen in Griekenland thuishoorden. Maar daar werd een stokje voor gestoken door het IOC. Zij vonden het beter als de spelen door zouden draaien naar verschillende landen. Parijs kreeg in 1900 deze eer, alleen werden de spelen overschaduwd door de bouw en voltooiing van de Eiffeltoren. Toen in 1908 de olympische spelen werden gehouden waren er weer een aantal conflicten. Rusland, geleid door de tsaren, was fel tegen de deelneming van Finland aan de spelen. Finland was op dat moment nog een onderdeel van het Russische rijk Een jaar voor de spelen had het IOC de knoop doorgehakt met betrekking tot de Britse kroonkolonies Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en Zuid Afrika, die nog voor hun onafhankelijkheid werden erkend. In Stockholm in 1912 waren er weer problemen met landen die nog niet officieel erkent waren als staten. Het bedroeg hier weer Finland, die al eerder problemen had met toelating tot de spelen. Ook ging het om Hongarije en om de Bohemen(nu bekend als Tsjecho-Slowakije). Gelukkig was er dit keer wel iets positiefs, de landen werden aangenomen. De reden hiervoor was simpel weg “de sportieve aardrijkskunde niet overeenstemde met de politieke geografie” en daarmee waren de staatloze geholpen. De Olympische spelen die eigenlijk zouden worden gehouden in Berlijn 1916 werden halsoverkop afgelast. Door het uitbreken van de eerste wereld oorlog konden de spelen niet doorgaan. Het grootste saamhorige evenement was in de schaduw geworpen door de conflicten op het vaste continent van Europa. Na het ten einde komen van de eerste wereld oorlog word meteen weer een nieuwe olympische spelen georganiseerd in Antwerpen. De grote verliezers van de oorlog worden geweerd van de spelen. Alle landen keken op hen neer. Deze spelen in 1920 werden zeker geen succes. Veel landen zagen af van deelname, zij vonden immer de weder opbouw veel belangrijker. De nasleep van de eerste wereld oorlog is nog steeds voelbaar. In 1924 doet Duitsland niet mee aan de spelen georganiseerd in Parijs. Zij zijn nog steeds niet welkom. De wereldgemeenschap veracht Duitsland nog steeds. Ook dit is wellicht een katalysator voor de ontrust in Duitsland. Mede door invloeden van Hitler, worden de spelen in Berlijn gehouden in 1936. Duitsland pakt de spelen groots aan. Het is een groot spektakel, meer en meer landen doen mee. Hitler maakt gretig gebruik van deze kans om nog meer Duitse zielen voor zit cht winnnen. Hitler vind veel andere deelnemers minderwaardig en wind zich op over de deelname van de zwarte atleet Jesse Owens. Owens wint 4 gouden medailles. Dan is er opeens een lange stop, vanaf 1936 tot 1948 zijn er geen spelen. Door de invasie van Duitsland naar Polen en Nederland ziet het IOC af van de spelen. Dan is het een lange poos stil rond de spelen. De hele wereld is in oorlog en de spelen zijn te onbelangrijk. Dan eindelijk in 1948 worden de spelen weer georganiseerd voor het eerst in 12 jaar. Londen is nog deels verwoest door de bombardementen van de Duitse luftwaffe. Maar neemt met trots de uitdaging aan. De spelen doet de Britten goed. Een Luchtmacht kazerne fungeert als olympisch dorp en de saamhorigheid is alom aanwezig. Behalve voor de Duisters want die ontbreken weer. Dit keer ontbreken de Japanners ook voor hun deelname in de tweede wereld oorlog. Ook zijn er geen russen aanwezig dit keer, de sovjetunie is nog niet erkent in de olympische beweging. Na 40 jaar afwezigheid keren de russen weer terug bij de olympische spelen. Een revolutie en 2 wereld oorlogen verder en de russen zijn weer terug van weg geweest. De spelen werden gehouden in Helsinki in 1952. Ironisch gezien is de comeback van de russen dus in Finland. Het land waarvoor zij eerst de olympische spelen boycotte. Tevens viel de sovjetunie Finland aan tijdens de tweede wereld oorlog. Er lijkt weer enige stabiliteit te zijn. Maar in 1956 is het weer mis, vanwege verschillende conflicten blijven een aantal landen weg van de spelen. De Sovjetunie is Hongarije binnengevallen om de opstanden de kop in te drukken. Veel Hongaren sneuvelen en de opstand word hardhandig de kop ingedrukt. Ook Egypte neemt een agressieve houding aan en veroveren het Suez-kanaal op de Britten en Fransen. Als antwoord hierop zonden de Britten militairen naar het gebied toe. Veel landen zijn het niet eens met deze gang van zaken en nemen geen deel aan de spelen. 26 Jaar na de tweede wereld oorlog in 1964 is Japan gastland voor de spelen. Het zijn de allereerste olympische spelen in Azië en Japan pakt het dan ook zeer groots aan. Miljarden woorden gespendeerd aan het herbouwen van Tokio. Maar ook deze keer is er een politiek tintje, Zuid-Afrika word geweerd van de spelen door de apartheid wetten van de overheid. De spelen van 1968 gekenmerkt door de dood van 300 Mexicaanse studenten gaan deze spelen in de geschiedenis boeken als een van de bloederigste. 10 dagen voor de spelen waren er grote groepen protesterende studenten. Zij protesteerde tegen de spelen vanwege de onrust in de wereld. De oorlog in Vietnam en de invasie van Tsjecho-Slowakije door de sovjets. Ook worden deze spelen gebruikt voor het aan de kaak stellen van het rassen probleem in Amerika. Na de moord op Martin Luther King, voelde veel zwarte Amerikaanse leden zich genoodzaakt te laten zien dat er een groot probleem gaande was in Amerika. Doormiddel van de Blackpower groet maakte zij duidelijk dat ze teleurgesteld waren door de oplaaiende rassen haat en zich achtergesteld voelden door de Amerikanen. De spelen in 1972 in Munchen lopen weer uit op bloedvergieten. 5 dagen voor het einde van de spelen weten een handje vol Arabische militante moslims het olympisch dorp binnen te dringen en 11 Israëlische sporters te doden. Door fout handelen van de Duitse politie liep het uit in een vuurgevecht geen van de arabieren of Israëli overleven het incident. De wereldgemeenschap reageert verontwaardigt een is in shock. Het zaait veel onbegrip voor de Palestijnse handelen in Israël. De spelen worden gestaakt voor een dag, maar de President directeur Avery brundage vind dat de spelen door moeten gaan. In 1976 zat de schrik er aardig in en om een tweede Munchen te voorkomen werd er veel geld gespendeerd aan veiligheid in Montreal, Canada. Door corruptie en foute investeringen koste het de Canadese regering 1,5 miljard dollar. Om de spelen te financieren 5 keer zoveel als voorheen het plan was. 32 landen namen geen deel mee aan de spelen toen het IOC Nieuw-Zeeland weigerde te weren van de spelen. Het Nieuw-Zeelandse rugby team had getraind en gespeeld in Zuid-Afrika en dat viel bij veel landen in het verkeerde keelgat. Omdat in Zuid-Afrika apertheid heerste. 4 jaar nadat er 32 landen weigerde me te doen weigerde het dubbele aantal landen mee te doen aan de spelen in Moskou van 1980. Onderleiding van de Amerikanen deden veel landen mee aan de boycot. De sovjetunie had namelijk een jaar daarvoor Afghanistan aangevallen. Amerika was er niet in geslaagd het IOC te dwingen de olympische spelen van Moskou af te laten lasten en zij weigerde daarom deel te nemen. Wraak is zoet. Uit dat oogpunt nam de Sovjetunie geen deel mee aan de spelen 4 jaar later in Los angelos in 1984. Ook 13 andere communistische bondgenoten deden mee aan de boycot als antwoord op de Amerikaanse boycot. Het Munchen drama was alweer bijna vergeten, maar werd weer helemaal herleeft na de terroristische aanslag in Atlanta in 1996. Terroristen hadden een bom geplaatst in het Centennial Olympische Park en daar kwamen 111 mensen om. Pijnlijk genoeg gingen de spelen gewoon door. De hele spelen waren een groot commercieel spektakel en er was veel geld mee gemoeid. De spelen van Sydney in 2000 zijn misschien wel de indrukwekkendste en rustigste spelen geweest zonder enige problemen en met alleen Afghanistan geweerd van de spelen verliep alles vlekkeloos. Ook de laatste spelen verliep zonder problemen, nou geheel vlekkeloos ook weer niet. De Griekse overheid was meer dan 7 miljard kwijt voor de bouw van diverse stadia. Ook was de grote hoeveelheid aan bewaking een hele opgave. Bang voor terroristische aanslagen, stelde het IOC strenge eisen aan de beveiliging. Na 11 september 2001 zijn veel landen in angst voor grote evenementen. Gelukkig verliep alles rustig. Naast de vertoning van een foto van de Syrische president bij de opening door Syriërs sporters waren er geen andere schokkende incidenten. Al met al kun je concluderen dat politiek en spelen hand in hand gaan. De landen beïnvloeden elkaar constant. Van boycotten tot dreigementen tot propaganda, niks word ongemoeid gelaten. Mede door dit politieke spel zijn menig sporter prestatie wel degelijk beïnvloed en dat is jammer. Want de focus hoort eigenlijk op de sport alleen te liggen. Het politieke spel erom heen is vaak beladen met zware lang slepende conflicten en de spelen zijn een middel om je standpunt als land naar buiten te brengen, zonder echte politieke schade aan te richten. Het is vergelijkbaar met een politieke barometer, overheden proberen elkaar uit, door stellige posities in te nemen en te kijken hoe de andere partij reageert. In de oudheid gebeurde dat al en nu door de jaren heen nog steeds. Zolang er conflicten zijn worden deze ook nog eens breed uitgemeten in de spelen.
8. Deelvraag 7: Wat zijn de verschillen tussen de Olympische Spelen vroeger en nu? Vroeger was alles anders, vroeger was altijd alles beter. Dat zeggen oudere mensen vaak die met nostalgie in ’t hart terug kijken naar vroeger. Maar geld dit ook voor de Olympische spelen? Dat zoek ik uit in deze deelvraag. Verschillen tussen de antieke spellen en de moderne spelen. Officieel begon de volgende Olympische spelen bij de eerstvolgende volle maan na midzomer. Als wij er vanuit gaan dat midzomer viel op de langste dag(ongeveer 21 juni), dan konden de Spelen ongeveer een maand later beginnen. De bronnen spreken meestal over de augustusmaand als maand van de Spelen. De organisatie van de Spelen was in handen van de hellanodikai. Zij zagen er op toe dat de atleten minstens tien maanden voor de Spelen in training gingen. Daarnaast hadden zij de taak om het terrein van Olympia klaar te maken voor het grote evenement, waar toch duizenden mensen op af kwamen. Het waren ook de hellanodikai die de godsdienstige handelingen verrichtten, maar daarnaast ook als scheidsrechters optraden bij de afzonderlijke wedstrijden. Zij waren tijdens de wedstrijden gemakkelijk te onderscheiden van de atleten, daar zij als enige gekleed gingen. Zij hadden ook altijd een stok bij zich, waarmee zij verruwing van het spel of overtreding van de regels konden bestraffen. De moderne spelen kenden een heel ander soort organisatie. De Moderne Olympische beweging word georganiseerd door drie comités: -Het Internationaal Olympisch Comité (IOC.) -De internationale sportfederaties (ISF) -De nationale Olympische Comités (NOC) Van in het begin maakte de Coubertin een onderscheid tussen de organisatie van de Spelen, waarmee hij zich maar in grote trekken wilde bezighouden en waarvoor hij principes en regels had vastgelegd, en het oprichten van een vereniging die zou waken over de tempel en die de algemene politieke lijn zou uitzetten. Deze vereniging zou onafhankelijk, internationaal, oppermachtig en voortdurend zijn. Zij is opgericht op het eind van het congres van Parijs in 1894 en kreeg de naam van Internationaal Olympisch Comité. Het I.O.C. is tegenwoordig een vereniging met internationaal recht en met rechtspersoonlijkheid. Haar opdracht omvat vier hoofdpunten: 1. de geregelde organisatie van de Spelen verzekeren. 2. de Spelen waardig laten verlopen in overeenstemming met hun glorierijk verleden en met het ideaal dat Pierre de Coubertin en zijn medewerkers heeft geïnspireerd bij de hernieuwing ervan. 3. de organisatie van wedstrijden voor amateurs aanmoedigen. 4. de amateursport leiden en in stand houden door de vriendschap onder de
sportbeoefenaars van alle landen aan te moedigen en te bevorderen. Het IOC. rekruteert zelf zijn leden door coöptatie. De nieuwe leden moeten ingezetenen zijn van een land
waar een nationaal Olympisch Comité bestaat. Er wordt
maar een lid per land opgenomen met uitzondering
voor de landen die de Spelen hebben georganiseerd of
die de Olympische beweging hebben uitgedragen, maar er kunnen er nooit meer dan twee lid worden. Leden moeten aftredenen aan het einde van het kalenderjaar waarin ze 70 jaar worden tenzij ze werden verkozen vóór de opening van de 110de IOC. zitting (op 11 december 1999). In dat geval moeten ze aftreden op de leeftijd van 80 jaar. Leden verkozen vóór 1966 zijn lid voor het leven. Volgens de wens van baron de Coubertin moeten de leden van het IOC. zich beschouwen als ambassadeurs in hun land van herkomst. Zij mogen dus in geen geval van hun regering, of van wie ook, een mandaat aanvaarden dat hen als lid van het comité zou kunnen binden of hun vrijheid van stemmen in het gedrang zou kunnen brengen. De voorzitter wordt bij algemeenheid van stemmen voor de duur van acht jaar verkozen. Daarna kan hij telkens voor nog eens vier jaar worden herkozen. het IOC. verkiest ook, voor een periode van vier jaar, drie ondervoorzitters die na een tussenperiode van minimum vier jaar opnieuw kunnen worden verkozen. De uitvoerende commissie, de echte regering van de Olympische beweging, is benevens de voorzitter en de drie ondervoorzitters voorts samengesteld uit vijf leden die voor vier jaar worden verkozen en die door een beurtstelsel al of niet herkiesbaar worden gesteld. De Uitvoerende Commissie waakt vooral over de naleving van de reglementen, stelt de agenda van de sessies op en houdt zich bezig met het voorstellen en aanbevelen van nieuwe leden. Ook heeft ze financiële en administratieve verantwoordelijkheid. De zetel van het IOC. is in het kasteel van Vidy in Lausanne gevestigd. De Nationale Olympische Comités zijn opgericht om in de verschillende landen het Olympisme te verspreiden. De NOC-ers zijn de plaatselijke vertegenwoordigers van de beweging. Zij staan in voor de vertegenwoordiging van atleten van hun land op de Olympische Spelen. Zij staan ook in voor de uitrusting, het vervoer, het logies, de verzekering en de medische begeleiding van hun afvaardiging. Tijdens de Olympische spelen moet elk NOC waken over de bescherming en de ontwikkeling van de Olympische beweging en de sport. Zijn opdracht is vervat in vijf punten: 1. onderrichten en doen naleven van de grondbeginselen van het Olympisme. 2. optreden als bindteken tussen de nationale sportbonden die aangesloten zijn bij een door het IOC. erkende internationale sportfederatie. 3. de regering van zijn land aansporen en helpen bij het ontwikkelen van de lichamelijke opvoeding en de sportbeoefening bij de jeugd. 4. iedere politieke inmenging in de sport bestrijden, alsook elke godsdienstige of racistische discriminatie. 5. het publiek voorlichten over de Olympische filosofie en over de opvoedkundige, sociale, ethische en geestelijke waarde van de sport. De NOC. zijn als volgt samengesteld: -De leden van het IOC van het land -Vertegenwoordigers van ten minste vijf nationale sportbonden die bij een internationale federatie zijn aangesloten. -Gecoöpteerde vooraanstaanden uit verschillende groeperingen en organismen. Het IOC. kan maar een nationale bond per sporttak erkennen. Het spreekt vanzelf dat het IOC., dat geen enkele binding met de politieke wereld wil hebben, hetzelfde eist van zijn vertegenwoordigers, de Nationale Olympische Comités. Toch is het zo, dat heel wat NOC-leden die tenslotte maar een morele macht vertegenwoordigen, rechtstreeks of onrechtstreeks afhankelijk zijn van de regering van hun land die in vele gevallen voor de geldelijke steun zorgt. Sommige NOC. putten hun inkomsten uit pronostiekwedstrijden of uit fondsen die door privé-organisaties zijn bijeengebracht. Er bestaat geen algemene regel voor het beheer van een NOC. Alleen de grondbeginselen van het Olympisch handvest zijn bindend. Je ziet dat de verschillen van organisatie in de antieke en moderne spelen enorm verschillen. De moderne spelen kennen een groot complex internationaal systeem van comités, terwijl de antieke spelen alleen door een select aantal partijen binnen de oude wereld werden georganiseerd. Het systeem van de vertegenwoordigers en het zorgen voor de sporters als een soort coach is wel gelijk gebleven. De positie van de vrouw. Ook een belangrijk aspect van de sport is de positie van de vrouw. Als je kijkt naar de antieke spelen, valt het op dat vrouwen geen deel mochten nemen aan de spelen. De voornaamrijkste reden is dat vrouwen werden gezien als heilig. Tevens waren de mannen in de antieke spelen naakt aan het sporten. Vanuit die twee standpunten werd er geredeneerd. Toen de moderne spelen werden geïntroduceerd was de positie van de vrouw in de begin jaren ook nog steeds erg wankel. Dit keer lag het niet aan de klederdracht, maar aan de cultuur die rond 1900 heerste. Langzaam werden deze muren wel afgebroken door verscheidene belangrijke sport vrouwen. De meest memorabele is uiteraard de Nederlandse Fanny Blankers Koen, oftewel de vliegende huisvrouw. Fanny Blankers-Koen maakte haar Olympische debuut tijdens de Spelen van 1936. Ze kwam in Berlijn uit op twee onderdelen, de 4 x 100 meter estafette en het hoogspringen. Het waren de Spelen van Adolf Hitler, maar vooral die van Jesse Owens, de Amerikaanse atleet die vier keer goud veroverde. Hij werd door de verlegen Nederlandse
atlete om een handtekening gevraagd. Twaalf jaar

later, tijdens de Olympische Spelen in Londen, zou
zij zijn prestatie evenaren. Londen werd het
hoogtepunt in haar carrière. Fanny groeide daar uit
tot de koningin van de Spelen. Op de sintelbaan van het Wembley-stadion was ze onverslaanbaar op de 100 en 200 meter, de 80 meter horden en de 4 x 100 meter estafette. Gedurende haar sportcarrière was Fanny Blankers-Koen niet alleen een succesvol atlete, ze was ook een ware ambassadeur van de vrouwenatletiek. Na haar overwinningen in Londen liep ze een aantal wedstrijden in Europese landen waar atletiek nog werd beschouwd als een typische mannensport. In 1949 vertrok ze naar Australië om daar, op verzoek van de Australische dames atletiekbond. Ze werd het boegbeeld voor de sportende vrouw, veel vrouwen werden geïnspireerd om zelf ook te gaan sporten. Een hele prestatie voor een “vliegende huisvrouw.” 9. Hoofdvraag: Hoe hebben de vroegere Olympische Spelen zich ontwikkeld tot de Spelen van nu? Vanaf 776 voor Christus ging de eerste olympiade van start. Maar toen was er maar een wedstrijdonderdeel: De Dromos, een hardloopwedstrijd. Teamsporten waren vroeger geen officieel sportonderdeel, dien waren namelijk bedoeld als ontspanning. Later ontstond de pentatlon, een vijfkamp, hierdoor werden er meer sporten populair. Nu zijn er in totaal 34 sporten, die allemaal weer bestaan uit verschillende onderdelen. Er zijn in totaal 293 disciplines. De Olympische spelen bestaan uit de zomerspelen en de winterspelen. Sinds 1924 is wintersport een onderdeel van de Olympische Spelen. Pierre Frédy, Baron de Coubertin heeft gezorgd voor het
opnieuw leven van de Olympische Spelen. "The Olympic
Charter and Protocol" heeft hij ook ingevoerd. Dit zijn
bijvoorbeeld de openings- en sluitingsceremonie, maar ook de
eed die de atleten moeten afleggen voordat ze mogen
meedoen. Op 23 juni 1894 werd het Internationaal Olympisch
Comité opgericht door niemand minder dan de franse Pierre
Coubertin. Dit comité zou de olympische spelen voortaan regelen. Zij zouden aangeven welk land de zomerspelen en in welke de winterspelen gehouden zullen worden. Er zijn ongeveer 130 leden bij het IOC. Minstens een keer per jaar komen alle leden bij elkaar. De leden bestaan vaak uit mensen die bij het nationaal sport comité van eigen land zitten. De olympische spelen zijn is het belangrijkste evenement dat het IOC organiseert. Al het geld word dan ook in de Olympische Spelen gestopt zodat het een heel uitbundig feest kan worden. Bij de Olympische Spelen zijn er verschillende rituelen die elke 4 jaar weer worden uitgevoerd dit zijn: - De openingsceremonie - De Sluitingsceremonie - De Olympische vlam - De Olympische gedachte - De Olympische ringen - De Olympische eed afleggen
Hoewel het motto van De Olympische Spelen ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ is, wordt ook bij de Olympische Spelen wel eens doping gebruikt door sporters. Middelen die sporters gebruiken om daardoor beter te presteren worden doping genoemd. Het hangt daarbij van het soort krachtsinspanningen af die sporters leveren wat voor dopingmiddelen ze gebruiken. Bij sommige sporten zijn korte heftige, zelfs explosieve krachtsinspanningen nodig, bij andere juist langdurige. Soms zijn dopingmiddelen slecht voor hun gezondheid. Al met al kun je concluderen dat politiek en spelen hand in hand gaan. De landen beïnvloeden elkaar constant. Van boycotten tot dreigementen tot propaganda, niks word ongemoeid gelaten. Mede door dit politieke spel zijn menig sporter prestatie wel degelijk beïnvloed en dat is jammer. Want de focus hoort eigenlijk op de sport alleen te liggen. Het politieke spel erom heen is vaak beladen met zware lang slepende conflicten en de spelen zijn een middel om je standpunt als land naar buiten te brengen, zonder echte politieke schade aan te richten. Het is vergelijkbaar met een politieke barometer, overheden proberen elkaar uit, door stellige posities in te nemen en te kijken hoe de andere partij reageert. In de oudheid gebeurde dat al en nu door de jaren heen nog steeds. Zolang er conflicten zijn worden deze ook nog eens breed uitgemeten in de spelen. Het duurde dus een aantal jaren voordat vrouwen echt helemaal geïntegreerd waren in de Olympische spelen. Vaak was het praktisch niet mogelijk voor een vrouw om te gaan sporten. Met betrekking tot de antieke oudheid werden de ook vrouwen geweerd uit praktisch oogpunt en uit cultuurstandpunten. Hetzelfde is dus in het begin het geval met de moderne spelen geweest. Er was een rolmodel nodig om verscheidene muren te doorbreken. Wij als Nederlanders kunnen trots zijn op Fanny Blankers Koen.