Voorwoord
Voor ons eindexamen moesten we als extra opdracht een profielwerkstuk maken. We kregen het vak geschiedenis toegewezen en daarna hebben we een onderwerp uitgezocht. Dit onderwerp werd dus ‘Concentratiekampen’. We hebben de hoofdvraag een paar keer moeten veranderen omdat we anders niet aan een onderzoek van 80 uur konden komen. Onze hoofdvraag is: ‘Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen verscheidene concentratiekampen?’ Aan de hand van deze hoofdvraag zijn we ons onderzoek begonnen. We hebben een aantal deelvragen opgesteld en deze gaan we voor ieder kamp apart beantwoorden. Daarna gaan we ze met elkaar vergelijken. Als laatst trekken we onze conclusie. Ons verslag volgt op de volgende pagina’s.
Inhoudsopgave
Hoofdstuk Onderwerp
• 1. Inleiding
1.1 Brainstorm
1.2 Hoofdvraag
1.3 Deelvragen
• 2. Literatuurlijst
• 3. Ontstaan concentratiekampen
• 4. Medische experimenten
• 5. Spaanse concentratiekampen
• 6. Engelse concentratiekampen
• 7. Russische concentratiekampen
• 8. Duitse concentratiekampen
• 9. Japanse concentratiekampen
• 10. Conclusie
• 11. Nawoord
• 12. Bronvermelding
• 13. Logboeken
1. Inleiding
Voor ons onderzoek gaan we dus verschillende kampen met elkaar vergelijken. De vijf verschillende landen die het ‘concentratiekampsysteem’ hebben gebruikt zijn; Spanje in hun strijd tegen Cuba, Engeland in Zuid-Afrika, Duitsland in de WO 2, Japan in Indonesië en Rusland in Siberië. D.m.v. deelvragen proberen we de overeenkomsten en verschillen te beschrijven. We hebben ons eerst georiënteerd op ons onderwerp.
1.1 Brainstorm
Concentratiekampen
- Werkkampen
- Vernietigingskampen
- Manieren van ‘vernietigen’
- Leefomstandigheden
- Gaskamers
- Joden
- Boerenoorlog
- Goelagkampen
- Spaanse concentratiekampen
- Jappenkampen
- Onschuldige burgers
1.2 Hoofdvraag
- Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen de verscheidene concentratiekampen?
1.3 Deelvragen
- Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd.
- Welke verschillende kampen waren er?
- Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
- Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
- Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
- Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
- Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
- Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
- Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
- Wat voor mensen zaten er in de kampen?
2. Literatuurlijst
• Carla van Lier – Schroeiplekken: Ervaringen uit Vught, W.
• Eugen Kogon - De SS-staat: Het systeem van de Duitse ..
• Ludo van Eck – Het boek der kampen.
• E.A. Cohen – Het Duitse Concentratiekamp.
• Chagoll, L – Buigen in jappenkampen.
• Over de concentratiekampen in Zuid-Afrika en Spanje zijn geen Nederlandse boeken geschreven.
3. Wie heeft de concentratiekampen bedacht?
Duitsland en Frankrijk zouden de wereld al vaker in oorlog hebben gezet? En Groot-Brittannië? De Engelsen hebben vele gruwelijke oorlogen op hun naam staan en zijn bovendien de bedenkers van het concept van de concentratiekampen (Boerenoorlog in Zuid-Afrika). Een schuld vanwege WOII hoeft Europa naar de VS niet meer te hebben, die is met gigantische overinvesteringen van de EU in de VS allang afbetaald. De EU investeert overigens 6x zoveel in de VS als andersom. De VS is het te doen om massavernietigingswapens (als dat de werkelijke reden is) en niet mensenrechten. Zou dat wel het geval zijn, dan hadden ze in Noord-Korea vele jaren geleden al in kunnen/moeten grijpen in ook in Afrika waar 900.000 Hutu's en Tutsi's elkaar hebben uitgemoord. De VS is niet meer geloofwaardig vanwege haar hypocriete en partijdige beleid. Israël mag alles doen en VN-resoluties schenden, en Irak moet aan banden worden gelegd?
De geschiedenis van de concentratiekampen begint op twee locaties, gedurende twee afzonderlijke conflicten vlak voor het begin van de 20ste eeuw. In 1895 ontstond er op eiland Cuba een burgeropstand tegen het Spaanse bewind. De Spaanse heerschappij trad hard op om guerrilla-activiteiten tegen hun gezag te voorkomen. Er werden concentratiekampen opgericht waarin gevangenen wreed behandeld werden. De ellendige toestanden in deze kampen werden opgemerkt door de Amerikaanse pers die hieraan veel ruchtbaarheid gaven. De Amerikanen besloten in te grijpen tegen het nationalistische Spaanse regime en zo vormden de concentratiekampen mede de oorzaak van de Spaans-Amerikaanse Oorlog (1898).
Een jaar later kwamen boeren uit de Transvaalse Republiek en de republiek Oranje Vrijstaat (tegenwoordig Zuid-Afrika) in opstand tegen de Britse bezetters. Deze oorlog zou de geschiedenisboeken ingaan als de Tweede Boerenoorlog en duurde van 1899 tot 1902. In deze Boerenrepublieken werden door de Britten eveneens concentratiekampen opgericht waarin vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten werden geïnterneerd om te voorkomen dat zij de strijdende Boeren met levensmiddelen, inlichtingen en dergelijke zouden bijstaan. De Britse concentratiekampen werden inefficiënt bestuurd en de hygiënische omstandigheden waren slecht. Als gevolg van de erbarmelijke levensomstandigheden en de wrede behandeling kwamen ruim 1.600 mannen, ruim 4.000 vrouwen en meer dan 22.000 kinderen om het leven. Deze wantoestanden leidden tot grote verontwaardiging in de gehele wereld, waaronder in Groot-Brittannië zelf.
Vanaf 1918 werden door het communistische bewind onder leiding van Vladimir I. Lenin de eerste concentratiekampen in de Sovjet-Unie opgericht. Onder het regime van Joseph V. Stalin werden concentratiekampen verder ontwikkeld tot een belangrijk machtsinstrument. In 1930 werd de Goelag opgericht, wat de Russische
afkorting was voor ‘Hoofddirectoraat voor Correctie Werk Kampen & Kolonies’. De Goelag was een onderdeel van de NKVD, de geheime dienst van de Sovjet-Unie, en beheerde een groot aantal concentratiekampen, vooral in Siberië. De naam Goelag wordt geregeld gebruikt als aanduiding voor dergelijke kampen. Stalin gebruikte de kampen om mensen in op te sluiten die om welke reden dan ook verwijderd dienden te worden uit de samenleving. Onder andere politieke opponenten, religieuzen, klassenvijanden (bijvoorbeeld adellijken) en criminelen belandden in grote aantallen in de Goelags. Ook bijvoorbeeld de latere Maarschalk van de Sovjet-Unie Konstantin K. Rokossovsky zat tot 1940 in een Goelag. Maar ook bepaalde volkeren die de Russificatie in de weg stonden, zoals Baltische volkeren en West-Oekraïners, werden gevangen gezet in deze kampen. Na de Tweede Wereldoorlog werden veel krijgsgevangenen gedeporteerd naar de Goelags. Pas na de dood van Stalin in 1953 werd het Sovjet-kampsysteem langzaamaan afgebroken. De Goelag werd in 1960 officieel ontbonden en de nog bestaande kampen werden overgedragen aan het in 1953 opgerichte Comité voor Staatsveiligheid, de KGB.
4. Medische experimenten
In de kampen werden ook medische experimenten uitgevoerd op de gevangenen. Dit gebeurde onvrijwillig en vaak overleefden ze het niet. Er werden verschillende experimenten uitgevoerd zoals;
Hoogte experimenten
Doordat de geallieerden op zeer grote hoogte vlogen, waren de Duitsers gedwongen dit ook te doen. Ze wilden weten welke effecten het op het menselijk lichaam had. Dit deden ze in het concentratie kamp in Dachau. Daar werden de proeven uitgevoerd op de gevangenen.
Om de atmosferische omstandigheden die daar heersen na te bootsen werd een decompressiekamer naar Dachau gebracht. Omstreeks 200 gevangenen, onder wie veel Russen, maakten kennis met dit apparaat. Van de tweehonderd deelnemers aan dit experiment overleefden zeker tachtig de proeven niet. Door proefpersonen in een lagedruk cabine te plaatsen kon men bepalen op welke hoogte de druk veilig genoeg was voor vliegtuigbemanning om met een parachute uit het vliegtuig te springen.
Onderkoelingexperimenten
Omdat vliegtuigen ook boven zee werden neergeschoten wouden de Duitsers weten wat voor een gevolgen het op de piloten had als ze langdurig in de koude zee lagen. Ook wouden ze weten wat de beste manier was om de piloten weer op te warmen. Er werd dan een koperen knop of kogel aan het lichaam van de gevangene gevestigd en werd de gevangene voor een bepaalde tijd in het water gelegd. Na deze tijd werd er dan bekeken wat je lichaamstemperatuur was. Hierna werden de mensen weer beproefd met een opwarming. Zo werden bijvoorbeeld de verkleumde gevangenen tussen twee naakte vrouwen, eveneens gevangenen, gezet. Ook werden de gevangenen gelijk vanuit het ijskoude water in een warm bad van 38 graden gelegd. Bij deze proeven waren ongeveer 300 gevangenen betrokken waarvan er ongeveer 100 mensen het niet hebben overleefd.
Mosterd en phosgeengas-experimenten
Deze proeven werden uitgevoerd om de meest effectieve behandeling te vinden voor wonden die door mosterdgas veroorzaakt waren. Het onderzoek ging over de beschermende werking van hexamethyleentetramine bij phosgeenvergiftiging. Door de phosgeen vergiftiging konden de gevangen longoedeem krijgen, dit is een chemische longontsteking.
Experimenten met wonden
Ter bestrijding van verwondingen aan het oorlogsfront werden KZ-gevangenen extra toegetakeld om zo medicijnen en dergelijke op ze te testen. Zo was het een praktijk om gevangenen brandwonden toe te dienen of om vooral de kuit van gevangen open te snijden, te voorzien van hout- en glassplinters of metalen brokstukjes. Om het aanraken ervan te voorkomen werd dan het been in gips omsloten. Na enkele dagen kon men dan de ettering en andere gruwelijke gevolgen bekijken en bestuderen! Bij andere gevangenen werden open beenbreuken veroorzaakt of zeer gevaarlijke scheuringen van spieren toegebracht. Op het Artsenproces van Nürnberg van 1946-1947 werden zelfs gevallen gesignaleerd van KZ-gevangenen wiens hersenen blootgelegd werden om er opzettelijk schade aan te veroorzaken door glassplinters, waarna de gevolgen ervan bestudeerd werden tot de gevangene eraan stierf of reddeloos verloren was.
Malaria experimenten
In de kampen werden onderzoeken gedaan naar een geneesmiddel voor malaria. In die tijd was kinine het belangrijkste geneesmiddel tegen malaria, maar de onderzoekers waren op zoek naar andere inheemse geneesmiddelen. In die tijd was kinine, een tropisch product het belangrijkste geneesmiddel. Ze gebruikten geen proefdieren, maar mensen, zodat ze precies wisten wat voor een effect het had op de mensen. Hiervoor werd een onbeperkt aantal joden beschikbaar gesteld. Iedere maand werd in de kampen een aantal mensen besmet met malaria. Deze mensen werden meestal ernstig ziek. Ze werden dan afgezonderd van de andere mensen.
Zeewater experimenten
Soldaten die op zee zaten moesten een manier hebben om zeewater te kunnen drinken.
Om zeewater drinkbaar te maken kon men proberen het zoutgehalte eruit te krijgen door verdamping, maar dat was vrij omslachtig. Daarom experimenteerde men om zoutwater af te zwakken met o.a. toevoeging van vitaminen en andere chemicaliën. Daartoe werden alweer KZ-gevangenen verplicht grote hoeveelheden zeewater te drinken om na te gaan bij welke concentratie aan zout in het water een mens nog net kon overleven. Slachtoffers kregen geen ander eten of drinken meer, alleen gemanipuleerd zeewater. Dit zorgde voor veel beschadigingen aan organen.
Experimenten op tweelingen
Deze experimenten werden eigenlijk alleen maar uitgevoerd door Josef Mengele, 'de engel des doods'. Hij wilde via de tweelingen erachter komen hoe erfelijkheid werkte, en of dat effect had op hoe een ziekte zich ontwikkeld. Dit deed hij bijvoorbeeld door een tweeling in te spuiten met een ziekte en de verschillen tussen beide gevallen te analyseren. Ook werd het bloed van de ene tweeling in de andere gespoten om te zien wat voor effect dit zou hebben. Ook heeft hij een keer een tweeling aan elkaar vastgenaaid om zo zelf een Siamese tweeling te maken.
Over de resultaten is weinig bekend; ook over het aantal deelnemers en slachtoffers zijn weinig gegevens. Wel is bekend dat er één Nederlander, tezamen met een gevangene van een andere nationaliteit een operatie aan zijn voorhoofd heeft moeten ondergaan. Nooit is bekend geworden wat de bedoeling van deze proef is geweest. Van deze deelnemers, die allen gezond waren toen zij aan deze experimenten werden onderworpen heeft een groot aantal het leven gelaten; veel anderen bleven voor het leven invalide.
5. Antwoorden op deelvragen Spanje
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Baden Powel wordt vaak aangegeven als de bedenker van de concentratiekampen. Maar een jaar voor Engeland de kampen in Zuid-Afrika doorvoerde besloot de Spaanse gouverneur Valeriano de Cubaanse bevolking in concentratiekampen te stoppen. Hij stichtte de reconcentratiepolitiek in 1986.
Welke kampen waren er?
De kampen waren niet zoals in de WOII om te werken of om rassen te vernietigen. Maar ze waren bedoeld om alle burgers van alle dorpen in bepaalde steden te brengen. Waar je niet vrijwillig in of uit kon. Het waren dus opslagkampen voor de gewone niet burgers die verder niets met de oorlog te maken hadden.
Moesten ze werken in de kampen?
Nee, er werd niet gewerkt in de kampen. Dat was het doel ook niet. Maar de Spaanse leiders konden beter wel wat mensen laten werken op het platteland om alle mensen in de kampen van voedsel te voorzien. Er werd niet gewerkt en dat was ook niet het doel.
Werden mensen vermoord/vernietigd?
In de Spaanse kampen werd alleen gedood als iemand niet mee wou werken. In verhouding van de totale bevolking(1600000) in de kampen zijn er niet veel doden(20000) gevallen. Maar als je bekijkt in welke tijd deze doden zijn gevallen zijn het er wel veel. In vier maanden tijd 20000 doden. 5000 doden in de week. Deze doden kwamen niet door ‘’de kogel’’ maar door ondervoeding en slechte hygiëne.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van concentratiekampen?
Vanaf 1896 ingevoerd door gouverneur Valeriano tot maart 1896. De Amerikaanse legers verslaan de Spaanse vloot en landtroepen met overwicht. De reconcentrados werden terug naar huis gestuurd. Dus de kampen hebben maar 4 maand bestaan en ze hebben voor 20000 mensen het leven geëist.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Hoeveel kampen er waren en hoe ze verspreid waren is niet bekend. Wel is bekend dat de kampen werden opgericht in de grote al bestaande steden.
Waarvoor waren de kampen bedoeld, wie zaten er in de kampen?
De concentrada’s zijn opgericht door de Spaanse overheersers in de kolonie Cuba. Alle mensen uit alle dorpen werden naar de steden gedreven en daar in kampen gestopt wie niet meewerkte kreeg de kogel. Het doel van de kampen was de rebellen alle middelen van bestaan uit handen te slaan, omdat ze de strijd alleen konden voortzetten dankzij systematische afpersing van de boerenbevolking. Als de akkers echter braak bleven liggen zouden de uitgehongerde guerrilla’s hun strijd snel opgeven. De plannen van gouverneur Valeriano bleken echter een strijd tegen ziekte en honger. Door het braakleggen van de akkers was er ook geen voedsel voor de 1,6 miljoen mensen in de kampen waaraan 20000 mensen bezweken.
6. Engelsen in Zuid-Afrika
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Het Engelse leger heeft bedacht concentratiekampen in te voeren. Ze voerden de concentratiekampen in omdat ze veel moeite hadden met de guerrilla tactieken van de boeren. Daardoor bedachten ze dat ze alle boerderijen en akkers lieten afbranden en ze de vrouwen en kinderen van de boeren weg zouden halen de boeren snel zouden instorten.
Welke verschillende kampen waren er?
Het waren opslagkampen. Het doel was niet direct vernietigen/vermoorden van personen of rassen en ze hadden ook niet het doel mensen te transporteren. De kampen zijn opgericht omdat de boerderijen in brand werden gestoken en er dus geen voedsel meer was voor de achterblijvers. Een Engelsman heeft zelfs de volgende uitspraak gedaan: ‘None of them could be simply left on the field to starve’
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja; - Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Er was geen werk voor de vrouwen en kinderen in de kampen. Ze zaten daar alleen ter opslag zodat de boeren zich zouden overgeven. Maar later bleek dat de mensen sterk ondervoed waren en er veel mensen stierven aan ondervoeding en ziektes. Wel werkte zwarte gevangenen voor de blanke gevangenen in sommige kampen. Maar het doel van de kampen was niet werk verrichten.
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja; - Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Het doel van de kampen was niet vermoorden/vernietigen. Ze waren er alleen voor opslag van vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten. Veel doden vielen er toch omdat het Britse leger niet voldoende voedsel had om al deze gevangenen te voeden en de hygiëne niet goed was waardoor er veel ziektes in de kampen waren. Van de 60.000 mensen in de kampen hebben er ruim 24.000 het niet overleefd.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
De concentratiekampen werden gebruikt in de tweede Boerenoorlog (1899-1902). Waarschijnlijk werden ze pas ingezet in 1900 want in het begin voerden ze nog gewoon oorlog tegen de boeren. Maar pas toen het een vuile oorlog begon te worden bedachten de Engelsen een nieuwe tactiek daarvan was het opbergen van vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten er een.Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Over het aantal kampen is niet veel bekend wel zijn we de namen van de volgende kampen
tegen gekomen: Aliwal North, Balmoral, Bethulie, Brandfort en Krugersdorp. Daarbij hebben we de volgende afbeeldingen gevonden:
Aliwal North.
Krugersdorp(links en rechts).
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Het doel van de kampen was het opslaan van mensen die aan hun lot waren overgelaten door de afbrandingen van boerderijen en gewassen en ervoor te zorgen dat de boeren zich zouden overgeven. Hiervoor zijn ze ook tot het einde gebruikt maar het kwam erop neer dat ze in de kampen er zeker niet op vooruit gingen waardoor er veel doden vielen.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten. Deze mensen zaten in de kampen zodat ze geen bedreiging konden vormen voor het Britse leger. Bedreiging in de vorm van voedselvoorziening van de boeren of het uitvoeren van guerrilla aanvallen.
7. Antwoorden op de Goelag kampen van de Russen
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
In de jaren twintig liet Lenin al anarchisten, sociaalrevolutionairen, priesters en edelen naar de concentratiekampen transporteren. De werkkampen werden beheerd door een speciale dienst van het NKVD, het beruchte Hoofddirectoraat voor Correctieve Werkkampen en -koloniën, dat opgericht werd in 1929.
Welke verschillende kampen waren er?
Goelagkampen waren werkkampen.
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
Ja, ze moesten zeker werken in de kampen, vaak onder de meest barre omstandigheden.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Ze moesten verschillende soorten arbeid verrichten o.a. ; in de industrie, hout hakken, kolen winnen, de industrialisatie in de steden mogelijk te maken, of goud delven in levensgevaarlijke mijnen om buitenlandse importen te financieren. Tegelijk met de industrialisatie begon Stalin aan de collectivisatie, de gedwongen samenvoeging van boerenbedrijfjes tot grote boerderijen waar in ploegendienst werd gewerkt. Wie in dit type boerderij terechtkwam, had nog geluk. Er werden de meest extreme maatregelen getroffen;
Te laat komt op het werk
In de Stalinperiode kon iemand die drie keer te laat op zijn werk arriveerde naar de Goelag gezonden worden voor drie jaar.
Een grapje vertellen over een partijfunctionaris
In de Stalinperiode werden veel mensen tot 25 jaar naar de Goelag verbannen omdat ze een onschuldig grapje hadden verteld over een functionaris van de communistische partij.
Een paar aardappelen oprapen die na de oogst op het veld bleven liggen
In de Stalinperiode kon iemand naar de Goelag gestuurd worden indien hij, om zijn hongerige familie te voeden, zulk een kleine diefstal pleegde.
Maria Tsjebotareva
Om haar hongerige kinderen te kunnen voeden in de hongersnood van 1932-1933, stal de boerin Maria Tsjebotareva zogezegd drie pond graan van haar eigen veld, dat door de staat werd geconfisqueerd in het kader van het collectiviteitsprogramma. De Sovjetautoriteiten veroordeelden haar tot tien jaar in de Goelag. Toen haar straf was uitgezeten in 1943, werd ze arbitrair verlengd tot het einde van de oorlog in 1945. Toen ze dan toch vrijkwam, werd van haar geëist dat ze als banneling in de buurt van haar Goelagkamp ten noorden van de poolcirkel zou blijven, en ze kon pas in 1956, na de dood van Stalin, weer naar huis. Maria Tsjebotareva heeft na haar vrijlating haar kinderen nooit meer teruggevonden.
Ivan Boerylov
Om een schijn van democratie op te houden werden in de Sovjetunie ook wel verkiezingen gehouden, maar per stembureau kwam er maar één kandidaat, uiteraard een lid van de communistische partij, voor op de stembiljetten. De vrees voor de gevolgen zorgde ervoor dat haast elke Sovjetburger ging stemmen om de ceremonie te respecteren.
In 1949 protesteerde de bijenkweker Ivan Boerylov tegen dit absurde ritueel door op zijn zogenaamd geheime stembiljet het woord “komedie” te schrijven. De Sovjetautoriteiten linkten het biljet aan Boerylov en stuurden hem voor acht jaar naar het werkkamp voor deze "misdaad”.
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
Nee, ze werden er niet voor vernietiging heen gedeporteerd, maar voor dwangarbeid. Natuurlijk zijn er ongelofelijk veel mensen overleden in de kampen door de omstandigheden, ziekte of soms toch geëxecuteerd. Door slechte voeding, slechte leefomstandigheden, sadistische kampleiding en ga zo maar door. Velen waren te ziek en té verzwakt om ook maar te kunnen werken. Stalin bedacht ook de meest absurde projecten, die nooit verwezenlijkt konden worden. Na zijn dood werden ze ook snel stopgezet.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
In de jaren twintig liet Lenin al anarchisten, sociaalrevolutionairen, priesters en edelen naar de concentratiekampen transporteren. Na de dood van Stalin in 1953 kwam meer dan de helft van de Goelaggevangenen vrij. Gevangenen die tot 5 jaar gevangenschap of korter waren veroordeeld kregen in 1953 amnestie; in de praktijk
betekende dit dat vooral de gewone criminelen werden vrijgelaten. In 1954 werden ook grote aantallen politieke gevangen vrijgelaten, al werden deze vaak gedwongen zich nog enkele jaren in de nabijheid van het kamp te vestigen. De Goelag werd officieel ontbonden in 1960; het beheer over de kampen werd toen een taak van de KGB.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
De verzameling kampen in Siberië wordt meestal Goelag-archipel genoemd. De werkkampen lagen wijd verspreid op de meest afgelegen plaatsen als een "eilandenrijk" in onbegaanbare moerassen. Vaak waren ze slechts te bereiken via de Zee van Ochotsk in het uiterste oosten, of ergens anders via - al of niet bevroren - rivieren, of per slee.
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Ze werden uitsluitend bedoeld voor dwangarbeid. Daar werden ze ook voor gebruikt, maar toch stierven er velen door de vreselijke omstandigheden.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Sovjet burgers, Duitsers, Japanners, Polen, Finnen, Wolga-Duitsers, Krim-Tataren en Tsjetsjenen.
8. Duitse concentratiekampen in de 2e wereldoorlog.
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
22 maart 1933, Theodor Eicke, hoofd van een afdeling binnen de SS, voert de concentratiekampen in en gaat daarover. Hij benoemt Dachau als eerste concentratiekamp.
Welke verschillende kampen waren er?
Er waren vernietigingskampen, werkkampen, interneringskampen en reserveringskampen.
- Vernietigingskampen; hebben de vernietiging van mensen tot doel.
- Werkkampen; In werkkampen verrichten inzittenden dwangarbeid (in tegenstelling tot vernietigingskampen, waar niet arbeid maar de directe dood het doel is), ze sterven vaak als gevolg van zware dwangarbeid, ondervoeding en ziekte.
- Interneringskampen; daar staat de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal.
- Reserveringskampen; zijn kampen die niet bedoeld zijn voor de vernietiging of internering van mensen, maar worden gebouwd om mensen te 'reserveren' om met hen een ander doel te bereiken.
- Doorvoerkampen; hier werden mensen vervoerd naar de verschillende kampen waar ze voor bestemd waren.
Moesten ze werken in de kampen?
Ja, ze moesten werken in de kampen.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
In het begin werden de gevangenen nog niet ingezet als goedkope arbeidskrachten voor de (oorlogs)industrie. Omdat volgens het nationaal-socialisme van arbeid een disciplinerende werking uitging, werden de gevangenen de hele dag aan het werk gezet in zogenaamde commando’s: kleinere en grotere werkploegen die binnen of buiten het kamp arbeid verrichten. Het zwaardere werk werd verricht in buitencommando's, die bomen rooiden, verdedigingswerken aanlegden en land egaliseerden voor de uitbreiding van het kamp. Dit werk gebeurde overigens in de Nederlands kampen.
Werden er mensen vermoord/vernietigd?
Ja, in de vernietigingskampen werden mensen vermoord. Het doel was om zoveel mogelijk mensen te vermoorden, hoe sneller hoe beter. Daarnaast werden er ook medische experimenten uitgevoerd op de gevangenen, met vaak dodelijke gevolgen.
Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Eerst werden de Joden doodgeschoten, dit ging niet snel genoeg en het werd een groot bloedbad. Een snellere en betere manier werd ontwikkeld; de gaskamers. Zo konden er veel mensen in één keer vermoordt worden zonder dat er bloed hoefde te vloeien. De werkwijze; De binnenkomende gedeporteerden, veelal aangevoerd in goederenwagons, werden bij aankomst in twee groepen gesplitst. De meeste, waaronder de zieken, ouderen en kinderen, werden direct bestemd voor "desinfectie", dat wil zeggen de gaskamer. Door de term desinfectie, bad of doucheruimte te gebruiken, kleedden de slachtoffers zich vrijwillig uit. Enkele gezonde mannen en vrouwen (het Sonderkommando) werden in leven gehouden om werk te verrichten, namelijk om de gaskamers en crematoria draaiende te houden en de eigendommen van de slachtoffers te sorteren. Aanvankelijk werd het Sonderkommando na hun plicht doodgeschoten, zodat steeds bij aankomst van nieuwe slachtoffers een nieuw Sonderkommando moest worden samengesteld. Later kwam er een permanent Sonderkommando. Uiteindelijk wachtte allen hetzelfde lot. Wie ziek werd of niet in staat was te werken was direct ten dode opgeschreven.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
De kampen werden van 1933 tot 1945 gebruikt.
- Tussen 1933 en 1936 waren de concentratiekampen in de eerste plaats bedoeld om de dictatuur te handhaven en te stabiliseren.
- Vanaf maart 1937 werden in een golf van arrestaties, de zgn. Asozialen-Aktion, bijvoorbeeld prostituees, psychisch zieken en werklozen in "preventieve hechtenis" genomen. Het aantal gevangenen steeg overeenkomstig. Begin 1937 werden ongeveer 7.500 mensen, in oktober 1938 24.000 personen in concentratiekampen gevangenen gehouden. Na de Anschluss van Oostenrijk in maart 1938 waren op grote school mensen gearresteerd. In november 1938, na de pogroms tegen de Joden (Kristallnacht) werden ongeveer 30.000 Joden naar concentratiekampen gedeporteerd (hoofdzakelijk Dachau, Buchenwald en Sachsenhausen). Veel Joden uit delen van Hessen aan de Rijn werden naar kamp Buchenwald getransporteerd. Bij de jaarwisseling van 1938/39 zaten zo'n 60.000 mensen in concentratiekampen gevangen. Door de vrijlating van met name Joden, die verplicht waren meteen te emigreren, daalde het aantal gevangenen in 1939 tot circa 22.000. Na het begin van de Tweede Wereldoorlog steeg het aantal kampgevangenen weer aanzienlijk. 0ok werd de situatie in de kampen in de loop van de oorlog steeds grimmiger. Tot de zomer van 1942 bevonden zich voortdurend ongeveer 60.000 mensen in de concentratiekampen.
- In de herfst van 1944 werden de kampen in Oost-Europa geleidelijk opgeheven vanwege de militaire situatie en de hierdoor noodzakelijke terugtrekking uit de bezette landen.
- Door deze doodsmarsen bevonden zich, ondanks de bevrijding van Auschwitz op 27 januari 1945, aan het einde van de oorlog in mei 1945 nog steeds meer dan 700.000 mensen in de kampen van het rijksgebied, dus in Duitsland en Oostenrijk. Het betrof hoofdzakelijk buitenlandse gevangenen. Ongeveer twee derde van alle mensen die tussen 1933 en 1945 in een concentratiekamp zijn binnengebracht, overleefde het kamp niet.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
De zeven Nazi-vernietigingskampen:
-Auschwitz-Birkenau in Polen
-Belzec in Polen
-Chelmno (Duits: Kulmhof) in Polen
-Majdanek bij Lublin in Polen
-Maly Trostenets in Wit-Rusland
-Sobibór in Polen
-Treblinka in Polen
Andere Duitse concentratiekampen waar veel Nederlanders, voornamelijk verzetsmensen, het leven verloren hebben zijn:
-Bergen-Belsen
-Buchenwald
-Dachau
-Flossenbürg
-Groß-Rosen (onder anderen voor Nacht und Nebel-gevangenen), met diverse subkampen.
-Mauthausen in Oostenrijk
-Natzweiler (voornamelijk voor Nacht und Nebel-gevangenen)
-Neuengamme
-Oranienburg
-Ravensbrück (voornamelijk voor vrouwen)
-Sachsenhausen
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
- Vernietigingskampen; hebben de vernietiging van mensen tot doel.
- Werkkampen; In werkkampen verrichten inzittenden dwangarbeid (in tegenstelling tot vernietigingskampen, waar niet arbeid maar de directe dood het doel is), ze sterven vaak als gevolg van zware dwangarbeid, ondervoeding en ziekte.
- Interneringskampen; daar staat de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal.
- Reserveringskampen; zijn kampen die niet bedoeld zijn voor de vernietiging of internering van mensen, maar worden gebouwd om mensen te 'reserveren' om met hen een ander doel te bereiken.
Waarvoor ze dus bedoeld zijn, is duidelijk. Maar, in de werkkampen stierven ook veel mensen door de slechte voeding, arbeidsomstandigheden enz. Dát was dus eigenlijk niet de bedoeling.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
De mensen die in de kampen zaten waren etnische minderheden zoals; Joden, Zigeuners, gehandicapten, verzetsmensen, krijgsgevangenen, homo’s enz. De minderheidsgroeperingen in het algemeen dus.
9. De Jappenkampen tijdens de 2e wereldoorlog
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
De concentratiekampen werden door het Japanse bezettingsleger gebruikt om Nederlanders en mensen van andere nationaliteiten, die nog in het land verbleven, te onderbrengen.
Welke verschillende kampen waren er?
Er waren kampen voor mannen, vrouwen en jongens. Sommige vrouwen werden door Japanse soldaten tot prostitutie gedwongen; zij werden troostmeisjes genoemd. Naast deze kampen waren er ook werkkampen voor Indonesiërs ("Romushas") en kampen voor Indo-europese jongeren.
Moesten ze werken in de kampen?
Ja, ze moesten zware arbeid verrichten.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Veel mannen (militairen, aangevuld met fysiek 'sterke' burgers) werden dwangarbeiders aan de Dodenspoorlijn, of Birmaspoorweg, tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma) of de Pakanbaroe-spoorweg op Sumatra. Men moest vliegvelden aanleggen te Flores, op de Molukken[2]of men kwam terecht in de mijnen of industrieën te Japan.
Werden er mensen vermoord/vernietigd?
Nee, niet persé vernietigd. Wel stierven er veel door het zware werk.
Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Er werd niet vernietigd in de kampen wel vielen er 30.000 doden door ondervoeding en zwaar werk. Dat is 20% van het totale aantal mensen in de kampen.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
Vanaf maart 1942 tot 1945.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Kampen:
Zuid-Celebes:
-Pare Pare
-Bodjo
-Bolong
-Malino
-Kampili
Sumatra:
-Ayke Panieke
-Brastagi
-Si Rengo Rengo
West-Java:
-Tjideng (Hier bevonden zich méér kampen, o.a. in Bandung het tjihapitkamp en ettelijke in Tjimahi: 4e en 9e Bat., Baroskamp, Kamp 6 en meer)
Midden-Java:
-Ambarawa VI
-Ambarawa 7
-Bandoengan
-Lampersari
-Moentilan
-Solo
Ambon:
-Tan Toey
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Het waren oorspronkelijk werkkampen. Je had verschillende kampen voor jongens, meisjes, mannen en vrouwen. Het doel is om mensen gevangen te houden, buiten dat stierven er ook veel mensen door de slechte omstandigheden wat dus eigenlijk niet het doel was.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Er zaten vooral veel Nederlander uit Indonesië en mensen uit Indonesië zelf en mensen van andere nationaliteiten.
10. Conclusie
We hebben voor alle concentratiekampen dezelfde vragen beantwoord. In onze conclusie gaan we de verschillen en overeenkomsten met elkaar vergelijken. Per deelvraag gaan we de overeenkomsten en verschillen beantwoorden.
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Overeenkomsten; Bij elk land dat gebruik maakte van de concentratiekampen werd het ingevoerd door het bestuur van het land.
Verschil;
- De Spaanse kampen werden ingevoerd door de Koloniale leiders.
- De Engelse kampen werden ingevoerd door het Britse leger.
- De Russische kampen werden in gevoerd door Lenin.
- De Duitse kampen werden ingevoerd door Theodor Eicke, hoofd van een afdeling binnen de SS.
- De Jappen kampen werden ingevoerd door het Japanse bezettingsleger.
Welke verschillende kampen waren er?
Overeenkomsten;
- De Spaanse en Engelse hadden als doel de opslag van mensen, om guerrilla activiteiten tegen te gaan. Dit deden ze d.m.v. het braakleggen van de akkers en het meenemen van mensen die op het land werkten zodat het guerrilla leger niet meer werd voorzien van eten. Daardoor raakten ze uitgehongerd, dachten ze.
- De Russische, Duitse en Jappen, -kampen hadden tot doel arbeid verrichten voor de staat. In alledrie de kampen moesten ze onder zeer slechte omstandigheden werken.
Verschillen;
De kampen verschilden in de volgende aspecten; het doel, de hoeveelheden mensen, het aantal doden, het werk wat ze moesten verrichten.
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
Overeenkomsten;
- Bij de Engelse en Spaanse kampen werd niet gewerkt.
- Bij de Russische, Duitse en Japanse wel.
Verschillen;
Bij de laatste drie kampen zat verschil in werk. In de Duitse kampen werden de gevangen ingezet als goedkope arbeidskrachten in fabrieken, zoals bij de BMW-fabrieken en de oorlogsindustrie. In de Russische kampen moesten ze hout hakken, in kolenmijnen werken met als doel de industrie opgang brengen. Daarnaast moesten ze de meest belachelijke projecten uitvoeren van Stalin. Een ander punt is de collectivisatie, waarbij kleine boerenbedrijfjes samen werden gevoegd tot een groot bedrijf. Bij de jappenkampen moesten ze aan de infrastructuur werken, bijv. spoorlijnen en vliegvelden aanleggen.
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
Overeenkomsten;
In alle kampen stierven er veel mensen door de barre omstandigheden. In alle kampen werd je wel vermoord als je weerstand bood.
Verschil;
Alleen de Duitse kampen hadden als doel het vernietigen van de Joden, minderheidsgroeperingen en het verzet. Geen van de kampen had dit als doel.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
Overeenkomst; Zolang de oorlog duurde, werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen.
Verschil;
- Spanje; concentratiekampen werden gebruikt vanaf 1895 tot 1896.
- Engeland; Concentratiekampen werden gebruikt rond 1899/1900 tot 1902.
- Rusland; Concentratiekampen werden gebruikt vanaf jaren 20 tot 1960.
- Duitsland; Concentratiekampen werden gebruikt vanaf 1933 tot 1945.
- Jappan; Concentratie kampen werden gebruikt vanaf maart 1942 tot 1945.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Overeenkomsten; De concentratiekampen waren vaak zo verspreid dat ze niet dicht bij de burgers lagen. De mensen mochten natuurlijk niet zien wat voor gruwelen er zich afspeelden in de concentratiekampen.
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Overeenkomst;
De Spaanse en de Engelse kampen hadden het doel opbergen van onschuldige mensen die de guerrilla’s konden steunen doormiddel van voedsel of andere hulp.
De Russische kampen, de Duitse kampen en de Jappenkampen hadden allemaal als doel werken.
Verschil;
Voor de Russische Goelag kampen was het doel werken om de industrie op gang te brengen.
Het doel van de Duitse kampen was niet alleen werken maar ook vernietigen opslaan van mensen en doorvoeren naar nieuwe kampen.
Het doel van de Jappenkampen was de infrastructuur op gang te brengen de mensen uit de kampen werden ingezet om vliegvelden en trainrails aan te leggen.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Overeenkomst;
Over het algemeen zaten er in alle kampen onschuldige burgers, minderheidsgroeperingen en verzetsmensen.
Verschil;
Eigenlijk zijn er geen verschillen, er zaten gewoon vooral onschuldige mensen vast. En alle burgers die zich verzetten werden vermoord.
De hoofdvraag is: ‘Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen verscheidene concentratiekampen?’ Met de beschrijvingen die gegeven zijn op de deelvragen is de hoofdvraag beantwoord. De concentratiekampen zijn iets meer dan 100 jaar geleden ‘bedacht’, en duiken voor het eerst op in Cuba. Later komen ze verspreidt op de hele wereld voor omdat er overal oorlog wordt gevoerd. Ze worden over het algemeen aangelegd op afgelegen plaatsen omdat er onmenselijke dingen gebeuren zoals gedwongen arbeid, experimenteren en vernietiging van mensen. Het is duidelijk dat de mensen na de oorlog er liever niet aan herinnerd willen worden dat ze een concentratiekamp gehad hebben. Evenzo willen de mensen die het overleefd hebben er ook niet aan herinnerd worden omdat ze leiden aan de meest verschrikkelijke angstpsychosen. De foto’s in dit werkstuk spreken voor zich.
11. Nawoord
Wij zijn een behoorlijke tijd bezig geweest met dit werkstuk. Na verloop van tijd zijn we steeds meer onder de indruk geraakt van het verschijnsel ‘concentratiekamp’. Het is één van de slechtste kanten van de mens die omhoog komt als er oorlog is. We hopen dat het nooit meer voorkomt, maar het is nog niet echt lang geleden dat de nieuwe president van Amerika, Barak Obama, heeft bevolen het laatste concentratiekamp van deze wereld, Guantanamo Bay, binnen een jaar te sluiten.
12. Bronvermelding
We hebben dus gebruik gemaakt van de eerder genoemde boeken in de literatuurlijst, daarnaast hebben we ook nog een aantal sites gebruikt waar handige informatie opstond.
• http://www.go2war2.nl/artikel/1226/4
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Concentratiekamp
• http://media1.mweb.co.za/bccdb/default.asp
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Goelag
• http://www.refdag.nl/artikel/83422
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Jappenkamp
• http://www.scholieren.com/werkstukken/2539
Voor ons eindexamen moesten we als extra opdracht een profielwerkstuk maken. We kregen het vak geschiedenis toegewezen en daarna hebben we een onderwerp uitgezocht. Dit onderwerp werd dus ‘Concentratiekampen’. We hebben de hoofdvraag een paar keer moeten veranderen omdat we anders niet aan een onderzoek van 80 uur konden komen. Onze hoofdvraag is: ‘Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen verscheidene concentratiekampen?’ Aan de hand van deze hoofdvraag zijn we ons onderzoek begonnen. We hebben een aantal deelvragen opgesteld en deze gaan we voor ieder kamp apart beantwoorden. Daarna gaan we ze met elkaar vergelijken. Als laatst trekken we onze conclusie. Ons verslag volgt op de volgende pagina’s.
Inhoudsopgave
Hoofdstuk Onderwerp
1.1 Brainstorm
1.2 Hoofdvraag
1.3 Deelvragen
• 2. Literatuurlijst
• 3. Ontstaan concentratiekampen
• 4. Medische experimenten
• 5. Spaanse concentratiekampen
• 6. Engelse concentratiekampen
• 7. Russische concentratiekampen
• 8. Duitse concentratiekampen
• 9. Japanse concentratiekampen
• 10. Conclusie
• 11. Nawoord
• 12. Bronvermelding
• 13. Logboeken
1. Inleiding
Voor ons onderzoek gaan we dus verschillende kampen met elkaar vergelijken. De vijf verschillende landen die het ‘concentratiekampsysteem’ hebben gebruikt zijn; Spanje in hun strijd tegen Cuba, Engeland in Zuid-Afrika, Duitsland in de WO 2, Japan in Indonesië en Rusland in Siberië. D.m.v. deelvragen proberen we de overeenkomsten en verschillen te beschrijven. We hebben ons eerst georiënteerd op ons onderwerp.
1.1 Brainstorm
Concentratiekampen
- Vernietigingskampen
- Manieren van ‘vernietigen’
- Leefomstandigheden
- Gaskamers
- Joden
- Boerenoorlog
- Goelagkampen
- Spaanse concentratiekampen
- Jappenkampen
- Onschuldige burgers
1.2 Hoofdvraag
- Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen de verscheidene concentratiekampen?
1.3 Deelvragen
- Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd.
- Welke verschillende kampen waren er?
- Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
- Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
- Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
- Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
- Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
- Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
- Wat voor mensen zaten er in de kampen?
2. Literatuurlijst
• Carla van Lier – Schroeiplekken: Ervaringen uit Vught, W.
• Eugen Kogon - De SS-staat: Het systeem van de Duitse ..
• Ludo van Eck – Het boek der kampen.
• E.A. Cohen – Het Duitse Concentratiekamp.
• Chagoll, L – Buigen in jappenkampen.
• Over de concentratiekampen in Zuid-Afrika en Spanje zijn geen Nederlandse boeken geschreven.
3. Wie heeft de concentratiekampen bedacht?
Duitsland en Frankrijk zouden de wereld al vaker in oorlog hebben gezet? En Groot-Brittannië? De Engelsen hebben vele gruwelijke oorlogen op hun naam staan en zijn bovendien de bedenkers van het concept van de concentratiekampen (Boerenoorlog in Zuid-Afrika). Een schuld vanwege WOII hoeft Europa naar de VS niet meer te hebben, die is met gigantische overinvesteringen van de EU in de VS allang afbetaald. De EU investeert overigens 6x zoveel in de VS als andersom. De VS is het te doen om massavernietigingswapens (als dat de werkelijke reden is) en niet mensenrechten. Zou dat wel het geval zijn, dan hadden ze in Noord-Korea vele jaren geleden al in kunnen/moeten grijpen in ook in Afrika waar 900.000 Hutu's en Tutsi's elkaar hebben uitgemoord. De VS is niet meer geloofwaardig vanwege haar hypocriete en partijdige beleid. Israël mag alles doen en VN-resoluties schenden, en Irak moet aan banden worden gelegd?
De geschiedenis van de concentratiekampen begint op twee locaties, gedurende twee afzonderlijke conflicten vlak voor het begin van de 20ste eeuw. In 1895 ontstond er op eiland Cuba een burgeropstand tegen het Spaanse bewind. De Spaanse heerschappij trad hard op om guerrilla-activiteiten tegen hun gezag te voorkomen. Er werden concentratiekampen opgericht waarin gevangenen wreed behandeld werden. De ellendige toestanden in deze kampen werden opgemerkt door de Amerikaanse pers die hieraan veel ruchtbaarheid gaven. De Amerikanen besloten in te grijpen tegen het nationalistische Spaanse regime en zo vormden de concentratiekampen mede de oorzaak van de Spaans-Amerikaanse Oorlog (1898).
Vanaf 1918 werden door het communistische bewind onder leiding van Vladimir I. Lenin de eerste concentratiekampen in de Sovjet-Unie opgericht. Onder het regime van Joseph V. Stalin werden concentratiekampen verder ontwikkeld tot een belangrijk machtsinstrument. In 1930 werd de Goelag opgericht, wat de Russische
afkorting was voor ‘Hoofddirectoraat voor Correctie Werk Kampen & Kolonies’. De Goelag was een onderdeel van de NKVD, de geheime dienst van de Sovjet-Unie, en beheerde een groot aantal concentratiekampen, vooral in Siberië. De naam Goelag wordt geregeld gebruikt als aanduiding voor dergelijke kampen. Stalin gebruikte de kampen om mensen in op te sluiten die om welke reden dan ook verwijderd dienden te worden uit de samenleving. Onder andere politieke opponenten, religieuzen, klassenvijanden (bijvoorbeeld adellijken) en criminelen belandden in grote aantallen in de Goelags. Ook bijvoorbeeld de latere Maarschalk van de Sovjet-Unie Konstantin K. Rokossovsky zat tot 1940 in een Goelag. Maar ook bepaalde volkeren die de Russificatie in de weg stonden, zoals Baltische volkeren en West-Oekraïners, werden gevangen gezet in deze kampen. Na de Tweede Wereldoorlog werden veel krijgsgevangenen gedeporteerd naar de Goelags. Pas na de dood van Stalin in 1953 werd het Sovjet-kampsysteem langzaamaan afgebroken. De Goelag werd in 1960 officieel ontbonden en de nog bestaande kampen werden overgedragen aan het in 1953 opgerichte Comité voor Staatsveiligheid, de KGB.
4. Medische experimenten
In de kampen werden ook medische experimenten uitgevoerd op de gevangenen. Dit gebeurde onvrijwillig en vaak overleefden ze het niet. Er werden verschillende experimenten uitgevoerd zoals;
Hoogte experimenten
Doordat de geallieerden op zeer grote hoogte vlogen, waren de Duitsers gedwongen dit ook te doen. Ze wilden weten welke effecten het op het menselijk lichaam had. Dit deden ze in het concentratie kamp in Dachau. Daar werden de proeven uitgevoerd op de gevangenen.
Om de atmosferische omstandigheden die daar heersen na te bootsen werd een decompressiekamer naar Dachau gebracht. Omstreeks 200 gevangenen, onder wie veel Russen, maakten kennis met dit apparaat. Van de tweehonderd deelnemers aan dit experiment overleefden zeker tachtig de proeven niet. Door proefpersonen in een lagedruk cabine te plaatsen kon men bepalen op welke hoogte de druk veilig genoeg was voor vliegtuigbemanning om met een parachute uit het vliegtuig te springen.
Onderkoelingexperimenten
Mosterd en phosgeengas-experimenten
Deze proeven werden uitgevoerd om de meest effectieve behandeling te vinden voor wonden die door mosterdgas veroorzaakt waren. Het onderzoek ging over de beschermende werking van hexamethyleentetramine bij phosgeenvergiftiging. Door de phosgeen vergiftiging konden de gevangen longoedeem krijgen, dit is een chemische longontsteking.
Experimenten met wonden
Ter bestrijding van verwondingen aan het oorlogsfront werden KZ-gevangenen extra toegetakeld om zo medicijnen en dergelijke op ze te testen. Zo was het een praktijk om gevangenen brandwonden toe te dienen of om vooral de kuit van gevangen open te snijden, te voorzien van hout- en glassplinters of metalen brokstukjes. Om het aanraken ervan te voorkomen werd dan het been in gips omsloten. Na enkele dagen kon men dan de ettering en andere gruwelijke gevolgen bekijken en bestuderen! Bij andere gevangenen werden open beenbreuken veroorzaakt of zeer gevaarlijke scheuringen van spieren toegebracht. Op het Artsenproces van Nürnberg van 1946-1947 werden zelfs gevallen gesignaleerd van KZ-gevangenen wiens hersenen blootgelegd werden om er opzettelijk schade aan te veroorzaken door glassplinters, waarna de gevolgen ervan bestudeerd werden tot de gevangene eraan stierf of reddeloos verloren was.
Malaria experimenten
In de kampen werden onderzoeken gedaan naar een geneesmiddel voor malaria. In die tijd was kinine het belangrijkste geneesmiddel tegen malaria, maar de onderzoekers waren op zoek naar andere inheemse geneesmiddelen. In die tijd was kinine, een tropisch product het belangrijkste geneesmiddel. Ze gebruikten geen proefdieren, maar mensen, zodat ze precies wisten wat voor een effect het had op de mensen. Hiervoor werd een onbeperkt aantal joden beschikbaar gesteld. Iedere maand werd in de kampen een aantal mensen besmet met malaria. Deze mensen werden meestal ernstig ziek. Ze werden dan afgezonderd van de andere mensen.
Zeewater experimenten
Soldaten die op zee zaten moesten een manier hebben om zeewater te kunnen drinken.
Om zeewater drinkbaar te maken kon men proberen het zoutgehalte eruit te krijgen door verdamping, maar dat was vrij omslachtig. Daarom experimenteerde men om zoutwater af te zwakken met o.a. toevoeging van vitaminen en andere chemicaliën. Daartoe werden alweer KZ-gevangenen verplicht grote hoeveelheden zeewater te drinken om na te gaan bij welke concentratie aan zout in het water een mens nog net kon overleven. Slachtoffers kregen geen ander eten of drinken meer, alleen gemanipuleerd zeewater. Dit zorgde voor veel beschadigingen aan organen.
Experimenten op tweelingen
Over de resultaten is weinig bekend; ook over het aantal deelnemers en slachtoffers zijn weinig gegevens. Wel is bekend dat er één Nederlander, tezamen met een gevangene van een andere nationaliteit een operatie aan zijn voorhoofd heeft moeten ondergaan. Nooit is bekend geworden wat de bedoeling van deze proef is geweest. Van deze deelnemers, die allen gezond waren toen zij aan deze experimenten werden onderworpen heeft een groot aantal het leven gelaten; veel anderen bleven voor het leven invalide.
5. Antwoorden op deelvragen Spanje
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Baden Powel wordt vaak aangegeven als de bedenker van de concentratiekampen. Maar een jaar voor Engeland de kampen in Zuid-Afrika doorvoerde besloot de Spaanse gouverneur Valeriano de Cubaanse bevolking in concentratiekampen te stoppen. Hij stichtte de reconcentratiepolitiek in 1986.
Welke kampen waren er?
De kampen waren niet zoals in de WOII om te werken of om rassen te vernietigen. Maar ze waren bedoeld om alle burgers van alle dorpen in bepaalde steden te brengen. Waar je niet vrijwillig in of uit kon. Het waren dus opslagkampen voor de gewone niet burgers die verder niets met de oorlog te maken hadden.
Moesten ze werken in de kampen?
Nee, er werd niet gewerkt in de kampen. Dat was het doel ook niet. Maar de Spaanse leiders konden beter wel wat mensen laten werken op het platteland om alle mensen in de kampen van voedsel te voorzien. Er werd niet gewerkt en dat was ook niet het doel.
Werden mensen vermoord/vernietigd?
In de Spaanse kampen werd alleen gedood als iemand niet mee wou werken. In verhouding van de totale bevolking(1600000) in de kampen zijn er niet veel doden(20000) gevallen. Maar als je bekijkt in welke tijd deze doden zijn gevallen zijn het er wel veel. In vier maanden tijd 20000 doden. 5000 doden in de week. Deze doden kwamen niet door ‘’de kogel’’ maar door ondervoeding en slechte hygiëne.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van concentratiekampen?
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Hoeveel kampen er waren en hoe ze verspreid waren is niet bekend. Wel is bekend dat de kampen werden opgericht in de grote al bestaande steden.
Waarvoor waren de kampen bedoeld, wie zaten er in de kampen?
De concentrada’s zijn opgericht door de Spaanse overheersers in de kolonie Cuba. Alle mensen uit alle dorpen werden naar de steden gedreven en daar in kampen gestopt wie niet meewerkte kreeg de kogel. Het doel van de kampen was de rebellen alle middelen van bestaan uit handen te slaan, omdat ze de strijd alleen konden voortzetten dankzij systematische afpersing van de boerenbevolking. Als de akkers echter braak bleven liggen zouden de uitgehongerde guerrilla’s hun strijd snel opgeven. De plannen van gouverneur Valeriano bleken echter een strijd tegen ziekte en honger. Door het braakleggen van de akkers was er ook geen voedsel voor de 1,6 miljoen mensen in de kampen waaraan 20000 mensen bezweken.
6. Engelsen in Zuid-Afrika
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Het Engelse leger heeft bedacht concentratiekampen in te voeren. Ze voerden de concentratiekampen in omdat ze veel moeite hadden met de guerrilla tactieken van de boeren. Daardoor bedachten ze dat ze alle boerderijen en akkers lieten afbranden en ze de vrouwen en kinderen van de boeren weg zouden halen de boeren snel zouden instorten.
Welke verschillende kampen waren er?
Het waren opslagkampen. Het doel was niet direct vernietigen/vermoorden van personen of rassen en ze hadden ook niet het doel mensen te transporteren. De kampen zijn opgericht omdat de boerderijen in brand werden gestoken en er dus geen voedsel meer was voor de achterblijvers. Een Engelsman heeft zelfs de volgende uitspraak gedaan: ‘None of them could be simply left on the field to starve’
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja; - Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja; - Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Het doel van de kampen was niet vermoorden/vernietigen. Ze waren er alleen voor opslag van vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten. Veel doden vielen er toch omdat het Britse leger niet voldoende voedsel had om al deze gevangenen te voeden en de hygiëne niet goed was waardoor er veel ziektes in de kampen waren. Van de 60.000 mensen in de kampen hebben er ruim 24.000 het niet overleefd.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
De concentratiekampen werden gebruikt in de tweede Boerenoorlog (1899-1902). Waarschijnlijk werden ze pas ingezet in 1900 want in het begin voerden ze nog gewoon oorlog tegen de boeren. Maar pas toen het een vuile oorlog begon te worden bedachten de Engelsen een nieuwe tactiek daarvan was het opbergen van vrouwen, kinderen, bejaarden en andere non-combattanten er een.Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Over het aantal kampen is niet veel bekend wel zijn we de namen van de volgende kampen
tegen gekomen: Aliwal North, Balmoral, Bethulie, Brandfort en Krugersdorp. Daarbij hebben we de volgende afbeeldingen gevonden:
Aliwal North.
Krugersdorp(links en rechts).
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Het doel van de kampen was het opslaan van mensen die aan hun lot waren overgelaten door de afbrandingen van boerderijen en gewassen en ervoor te zorgen dat de boeren zich zouden overgeven. Hiervoor zijn ze ook tot het einde gebruikt maar het kwam erop neer dat ze in de kampen er zeker niet op vooruit gingen waardoor er veel doden vielen.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
7. Antwoorden op de Goelag kampen van de Russen
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
In de jaren twintig liet Lenin al anarchisten, sociaalrevolutionairen, priesters en edelen naar de concentratiekampen transporteren. De werkkampen werden beheerd door een speciale dienst van het NKVD, het beruchte Hoofddirectoraat voor Correctieve Werkkampen en -koloniën, dat opgericht werd in 1929.
Welke verschillende kampen waren er?
Goelagkampen waren werkkampen.
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
Ja, ze moesten zeker werken in de kampen, vaak onder de meest barre omstandigheden.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Ze moesten verschillende soorten arbeid verrichten o.a. ; in de industrie, hout hakken, kolen winnen, de industrialisatie in de steden mogelijk te maken, of goud delven in levensgevaarlijke mijnen om buitenlandse importen te financieren. Tegelijk met de industrialisatie begon Stalin aan de collectivisatie, de gedwongen samenvoeging van boerenbedrijfjes tot grote boerderijen waar in ploegendienst werd gewerkt. Wie in dit type boerderij terechtkwam, had nog geluk. Er werden de meest extreme maatregelen getroffen;
Te laat komt op het werk
Een grapje vertellen over een partijfunctionaris
In de Stalinperiode werden veel mensen tot 25 jaar naar de Goelag verbannen omdat ze een onschuldig grapje hadden verteld over een functionaris van de communistische partij.
Een paar aardappelen oprapen die na de oogst op het veld bleven liggen
In de Stalinperiode kon iemand naar de Goelag gestuurd worden indien hij, om zijn hongerige familie te voeden, zulk een kleine diefstal pleegde.
Maria Tsjebotareva
Om haar hongerige kinderen te kunnen voeden in de hongersnood van 1932-1933, stal de boerin Maria Tsjebotareva zogezegd drie pond graan van haar eigen veld, dat door de staat werd geconfisqueerd in het kader van het collectiviteitsprogramma. De Sovjetautoriteiten veroordeelden haar tot tien jaar in de Goelag. Toen haar straf was uitgezeten in 1943, werd ze arbitrair verlengd tot het einde van de oorlog in 1945. Toen ze dan toch vrijkwam, werd van haar geëist dat ze als banneling in de buurt van haar Goelagkamp ten noorden van de poolcirkel zou blijven, en ze kon pas in 1956, na de dood van Stalin, weer naar huis. Maria Tsjebotareva heeft na haar vrijlating haar kinderen nooit meer teruggevonden.
Ivan Boerylov
Om een schijn van democratie op te houden werden in de Sovjetunie ook wel verkiezingen gehouden, maar per stembureau kwam er maar één kandidaat, uiteraard een lid van de communistische partij, voor op de stembiljetten. De vrees voor de gevolgen zorgde ervoor dat haast elke Sovjetburger ging stemmen om de ceremonie te respecteren.
In 1949 protesteerde de bijenkweker Ivan Boerylov tegen dit absurde ritueel door op zijn zogenaamd geheime stembiljet het woord “komedie” te schrijven. De Sovjetautoriteiten linkten het biljet aan Boerylov en stuurden hem voor acht jaar naar het werkkamp voor deze "misdaad”.
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
In de jaren twintig liet Lenin al anarchisten, sociaalrevolutionairen, priesters en edelen naar de concentratiekampen transporteren. Na de dood van Stalin in 1953 kwam meer dan de helft van de Goelaggevangenen vrij. Gevangenen die tot 5 jaar gevangenschap of korter waren veroordeeld kregen in 1953 amnestie; in de praktijk
betekende dit dat vooral de gewone criminelen werden vrijgelaten. In 1954 werden ook grote aantallen politieke gevangen vrijgelaten, al werden deze vaak gedwongen zich nog enkele jaren in de nabijheid van het kamp te vestigen. De Goelag werd officieel ontbonden in 1960; het beheer over de kampen werd toen een taak van de KGB.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
De verzameling kampen in Siberië wordt meestal Goelag-archipel genoemd. De werkkampen lagen wijd verspreid op de meest afgelegen plaatsen als een "eilandenrijk" in onbegaanbare moerassen. Vaak waren ze slechts te bereiken via de Zee van Ochotsk in het uiterste oosten, of ergens anders via - al of niet bevroren - rivieren, of per slee.
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Ze werden uitsluitend bedoeld voor dwangarbeid. Daar werden ze ook voor gebruikt, maar toch stierven er velen door de vreselijke omstandigheden.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Sovjet burgers, Duitsers, Japanners, Polen, Finnen, Wolga-Duitsers, Krim-Tataren en Tsjetsjenen.
8. Duitse concentratiekampen in de 2e wereldoorlog.
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
22 maart 1933, Theodor Eicke, hoofd van een afdeling binnen de SS, voert de concentratiekampen in en gaat daarover. Hij benoemt Dachau als eerste concentratiekamp.
Welke verschillende kampen waren er?
- Vernietigingskampen; hebben de vernietiging van mensen tot doel.
- Werkkampen; In werkkampen verrichten inzittenden dwangarbeid (in tegenstelling tot vernietigingskampen, waar niet arbeid maar de directe dood het doel is), ze sterven vaak als gevolg van zware dwangarbeid, ondervoeding en ziekte.
- Interneringskampen; daar staat de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal.
- Reserveringskampen; zijn kampen die niet bedoeld zijn voor de vernietiging of internering van mensen, maar worden gebouwd om mensen te 'reserveren' om met hen een ander doel te bereiken.
- Doorvoerkampen; hier werden mensen vervoerd naar de verschillende kampen waar ze voor bestemd waren.
Moesten ze werken in de kampen?
Ja, ze moesten werken in de kampen.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
In het begin werden de gevangenen nog niet ingezet als goedkope arbeidskrachten voor de (oorlogs)industrie. Omdat volgens het nationaal-socialisme van arbeid een disciplinerende werking uitging, werden de gevangenen de hele dag aan het werk gezet in zogenaamde commando’s: kleinere en grotere werkploegen die binnen of buiten het kamp arbeid verrichten. Het zwaardere werk werd verricht in buitencommando's, die bomen rooiden, verdedigingswerken aanlegden en land egaliseerden voor de uitbreiding van het kamp. Dit werk gebeurde overigens in de Nederlands kampen.
Werden er mensen vermoord/vernietigd?
Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Eerst werden de Joden doodgeschoten, dit ging niet snel genoeg en het werd een groot bloedbad. Een snellere en betere manier werd ontwikkeld; de gaskamers. Zo konden er veel mensen in één keer vermoordt worden zonder dat er bloed hoefde te vloeien. De werkwijze; De binnenkomende gedeporteerden, veelal aangevoerd in goederenwagons, werden bij aankomst in twee groepen gesplitst. De meeste, waaronder de zieken, ouderen en kinderen, werden direct bestemd voor "desinfectie", dat wil zeggen de gaskamer. Door de term desinfectie, bad of doucheruimte te gebruiken, kleedden de slachtoffers zich vrijwillig uit. Enkele gezonde mannen en vrouwen (het Sonderkommando) werden in leven gehouden om werk te verrichten, namelijk om de gaskamers en crematoria draaiende te houden en de eigendommen van de slachtoffers te sorteren. Aanvankelijk werd het Sonderkommando na hun plicht doodgeschoten, zodat steeds bij aankomst van nieuwe slachtoffers een nieuw Sonderkommando moest worden samengesteld. Later kwam er een permanent Sonderkommando. Uiteindelijk wachtte allen hetzelfde lot. Wie ziek werd of niet in staat was te werken was direct ten dode opgeschreven.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
De kampen werden van 1933 tot 1945 gebruikt.
- Tussen 1933 en 1936 waren de concentratiekampen in de eerste plaats bedoeld om de dictatuur te handhaven en te stabiliseren.
- Vanaf maart 1937 werden in een golf van arrestaties, de zgn. Asozialen-Aktion, bijvoorbeeld prostituees, psychisch zieken en werklozen in "preventieve hechtenis" genomen. Het aantal gevangenen steeg overeenkomstig. Begin 1937 werden ongeveer 7.500 mensen, in oktober 1938 24.000 personen in concentratiekampen gevangenen gehouden. Na de Anschluss van Oostenrijk in maart 1938 waren op grote school mensen gearresteerd. In november 1938, na de pogroms tegen de Joden (Kristallnacht) werden ongeveer 30.000 Joden naar concentratiekampen gedeporteerd (hoofdzakelijk Dachau, Buchenwald en Sachsenhausen). Veel Joden uit delen van Hessen aan de Rijn werden naar kamp Buchenwald getransporteerd. Bij de jaarwisseling van 1938/39 zaten zo'n 60.000 mensen in concentratiekampen gevangen. Door de vrijlating van met name Joden, die verplicht waren meteen te emigreren, daalde het aantal gevangenen in 1939 tot circa 22.000. Na het begin van de Tweede Wereldoorlog steeg het aantal kampgevangenen weer aanzienlijk. 0ok werd de situatie in de kampen in de loop van de oorlog steeds grimmiger. Tot de zomer van 1942 bevonden zich voortdurend ongeveer 60.000 mensen in de concentratiekampen.
- In de herfst van 1944 werden de kampen in Oost-Europa geleidelijk opgeheven vanwege de militaire situatie en de hierdoor noodzakelijke terugtrekking uit de bezette landen.
- Door deze doodsmarsen bevonden zich, ondanks de bevrijding van Auschwitz op 27 januari 1945, aan het einde van de oorlog in mei 1945 nog steeds meer dan 700.000 mensen in de kampen van het rijksgebied, dus in Duitsland en Oostenrijk. Het betrof hoofdzakelijk buitenlandse gevangenen. Ongeveer twee derde van alle mensen die tussen 1933 en 1945 in een concentratiekamp zijn binnengebracht, overleefde het kamp niet.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
-Auschwitz-Birkenau in Polen
-Belzec in Polen
-Chelmno (Duits: Kulmhof) in Polen
-Majdanek bij Lublin in Polen
-Maly Trostenets in Wit-Rusland
-Sobibór in Polen
-Treblinka in Polen
Andere Duitse concentratiekampen waar veel Nederlanders, voornamelijk verzetsmensen, het leven verloren hebben zijn:
-Bergen-Belsen
-Buchenwald
-Dachau
-Flossenbürg
-Groß-Rosen (onder anderen voor Nacht und Nebel-gevangenen), met diverse subkampen.
-Mauthausen in Oostenrijk
-Natzweiler (voornamelijk voor Nacht und Nebel-gevangenen)
-Neuengamme
-Oranienburg
-Ravensbrück (voornamelijk voor vrouwen)
-Sachsenhausen
- Vernietigingskampen; hebben de vernietiging van mensen tot doel.
- Werkkampen; In werkkampen verrichten inzittenden dwangarbeid (in tegenstelling tot vernietigingskampen, waar niet arbeid maar de directe dood het doel is), ze sterven vaak als gevolg van zware dwangarbeid, ondervoeding en ziekte.
- Interneringskampen; daar staat de controle op politieke tegenstanders of politiek onbetrouwbaar geachte bevolkingsgroepen centraal.
- Reserveringskampen; zijn kampen die niet bedoeld zijn voor de vernietiging of internering van mensen, maar worden gebouwd om mensen te 'reserveren' om met hen een ander doel te bereiken.
Waarvoor ze dus bedoeld zijn, is duidelijk. Maar, in de werkkampen stierven ook veel mensen door de slechte voeding, arbeidsomstandigheden enz. Dát was dus eigenlijk niet de bedoeling.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
De mensen die in de kampen zaten waren etnische minderheden zoals; Joden, Zigeuners, gehandicapten, verzetsmensen, krijgsgevangenen, homo’s enz. De minderheidsgroeperingen in het algemeen dus.
9. De Jappenkampen tijdens de 2e wereldoorlog
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
De concentratiekampen werden door het Japanse bezettingsleger gebruikt om Nederlanders en mensen van andere nationaliteiten, die nog in het land verbleven, te onderbrengen.
Welke verschillende kampen waren er?
Moesten ze werken in de kampen?
Ja, ze moesten zware arbeid verrichten.
Wat voor werk moesten ze in de werkkampen verrichten?
Veel mannen (militairen, aangevuld met fysiek 'sterke' burgers) werden dwangarbeiders aan de Dodenspoorlijn, of Birmaspoorweg, tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma) of de Pakanbaroe-spoorweg op Sumatra. Men moest vliegvelden aanleggen te Flores, op de Molukken[2]of men kwam terecht in de mijnen of industrieën te Japan.
Werden er mensen vermoord/vernietigd?
Nee, niet persé vernietigd. Wel stierven er veel door het zware werk.
Welke manieren van vernietigen werden er gebruikt?
Er werd niet vernietigd in de kampen wel vielen er 30.000 doden door ondervoeding en zwaar werk. Dat is 20% van het totale aantal mensen in de kampen.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
Vanaf maart 1942 tot 1945.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Kampen:
Zuid-Celebes:
-Pare Pare
-Bodjo
-Bolong
-Malino
-Kampili
-Ayke Panieke
-Brastagi
-Si Rengo Rengo
West-Java:
-Tjideng (Hier bevonden zich méér kampen, o.a. in Bandung het tjihapitkamp en ettelijke in Tjimahi: 4e en 9e Bat., Baroskamp, Kamp 6 en meer)
Midden-Java:
-Ambarawa VI
-Ambarawa 7
-Bandoengan
-Lampersari
-Moentilan
-Solo
Ambon:
-Tan Toey
Waarvoor waren ze bedoeld en werden ze daar ook voor gebruikt?
Het waren oorspronkelijk werkkampen. Je had verschillende kampen voor jongens, meisjes, mannen en vrouwen. Het doel is om mensen gevangen te houden, buiten dat stierven er ook veel mensen door de slechte omstandigheden wat dus eigenlijk niet het doel was.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Er zaten vooral veel Nederlander uit Indonesië en mensen uit Indonesië zelf en mensen van andere nationaliteiten.
We hebben voor alle concentratiekampen dezelfde vragen beantwoord. In onze conclusie gaan we de verschillen en overeenkomsten met elkaar vergelijken. Per deelvraag gaan we de overeenkomsten en verschillen beantwoorden.
Wie heeft het bedacht? Wie heeft het kamp ingevoerd?
Overeenkomsten; Bij elk land dat gebruik maakte van de concentratiekampen werd het ingevoerd door het bestuur van het land.
Verschil;
- De Spaanse kampen werden ingevoerd door de Koloniale leiders.
- De Engelse kampen werden ingevoerd door het Britse leger.
- De Russische kampen werden in gevoerd door Lenin.
- De Duitse kampen werden ingevoerd door Theodor Eicke, hoofd van een afdeling binnen de SS.
- De Jappen kampen werden ingevoerd door het Japanse bezettingsleger.
Welke verschillende kampen waren er?
Overeenkomsten;
- De Spaanse en Engelse hadden als doel de opslag van mensen, om guerrilla activiteiten tegen te gaan. Dit deden ze d.m.v. het braakleggen van de akkers en het meenemen van mensen die op het land werkten zodat het guerrilla leger niet meer werd voorzien van eten. Daardoor raakten ze uitgehongerd, dachten ze.
- De Russische, Duitse en Jappen, -kampen hadden tot doel arbeid verrichten voor de staat. In alledrie de kampen moesten ze onder zeer slechte omstandigheden werken.
De kampen verschilden in de volgende aspecten; het doel, de hoeveelheden mensen, het aantal doden, het werk wat ze moesten verrichten.
Moesten ze werken in de kampen? Zo ja;
Overeenkomsten;
- Bij de Engelse en Spaanse kampen werd niet gewerkt.
- Bij de Russische, Duitse en Japanse wel.
Verschillen;
Bij de laatste drie kampen zat verschil in werk. In de Duitse kampen werden de gevangen ingezet als goedkope arbeidskrachten in fabrieken, zoals bij de BMW-fabrieken en de oorlogsindustrie. In de Russische kampen moesten ze hout hakken, in kolenmijnen werken met als doel de industrie opgang brengen. Daarnaast moesten ze de meest belachelijke projecten uitvoeren van Stalin. Een ander punt is de collectivisatie, waarbij kleine boerenbedrijfjes samen werden gevoegd tot een groot bedrijf. Bij de jappenkampen moesten ze aan de infrastructuur werken, bijv. spoorlijnen en vliegvelden aanleggen.
Werden er mensen vermoord/vernietigd? Zo ja;
In alle kampen stierven er veel mensen door de barre omstandigheden. In alle kampen werd je wel vermoord als je weerstand bood.
Verschil;
Alleen de Duitse kampen hadden als doel het vernietigen van de Joden, minderheidsgroeperingen en het verzet. Geen van de kampen had dit als doel.
Hoelang werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen?
Overeenkomst; Zolang de oorlog duurde, werd er gebruik gemaakt van de concentratiekampen.
Verschil;
- Spanje; concentratiekampen werden gebruikt vanaf 1895 tot 1896.
- Engeland; Concentratiekampen werden gebruikt rond 1899/1900 tot 1902.
- Rusland; Concentratiekampen werden gebruikt vanaf jaren 20 tot 1960.
- Duitsland; Concentratiekampen werden gebruikt vanaf 1933 tot 1945.
- Jappan; Concentratie kampen werden gebruikt vanaf maart 1942 tot 1945.
Hoeveel concentratiekampen waren er en hoe waren ze verspreid?
Overeenkomsten; De concentratiekampen waren vaak zo verspreid dat ze niet dicht bij de burgers lagen. De mensen mochten natuurlijk niet zien wat voor gruwelen er zich afspeelden in de concentratiekampen.
Overeenkomst;
De Spaanse en de Engelse kampen hadden het doel opbergen van onschuldige mensen die de guerrilla’s konden steunen doormiddel van voedsel of andere hulp.
De Russische kampen, de Duitse kampen en de Jappenkampen hadden allemaal als doel werken.
Verschil;
Voor de Russische Goelag kampen was het doel werken om de industrie op gang te brengen.
Het doel van de Duitse kampen was niet alleen werken maar ook vernietigen opslaan van mensen en doorvoeren naar nieuwe kampen.
Het doel van de Jappenkampen was de infrastructuur op gang te brengen de mensen uit de kampen werden ingezet om vliegvelden en trainrails aan te leggen.
Wat voor mensen zaten er in de kampen?
Overeenkomst;
Over het algemeen zaten er in alle kampen onschuldige burgers, minderheidsgroeperingen en verzetsmensen.
Verschil;
Eigenlijk zijn er geen verschillen, er zaten gewoon vooral onschuldige mensen vast. En alle burgers die zich verzetten werden vermoord.
De hoofdvraag is: ‘Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen verscheidene concentratiekampen?’ Met de beschrijvingen die gegeven zijn op de deelvragen is de hoofdvraag beantwoord. De concentratiekampen zijn iets meer dan 100 jaar geleden ‘bedacht’, en duiken voor het eerst op in Cuba. Later komen ze verspreidt op de hele wereld voor omdat er overal oorlog wordt gevoerd. Ze worden over het algemeen aangelegd op afgelegen plaatsen omdat er onmenselijke dingen gebeuren zoals gedwongen arbeid, experimenteren en vernietiging van mensen. Het is duidelijk dat de mensen na de oorlog er liever niet aan herinnerd willen worden dat ze een concentratiekamp gehad hebben. Evenzo willen de mensen die het overleefd hebben er ook niet aan herinnerd worden omdat ze leiden aan de meest verschrikkelijke angstpsychosen. De foto’s in dit werkstuk spreken voor zich.
Wij zijn een behoorlijke tijd bezig geweest met dit werkstuk. Na verloop van tijd zijn we steeds meer onder de indruk geraakt van het verschijnsel ‘concentratiekamp’. Het is één van de slechtste kanten van de mens die omhoog komt als er oorlog is. We hopen dat het nooit meer voorkomt, maar het is nog niet echt lang geleden dat de nieuwe president van Amerika, Barak Obama, heeft bevolen het laatste concentratiekamp van deze wereld, Guantanamo Bay, binnen een jaar te sluiten.
12. Bronvermelding
We hebben dus gebruik gemaakt van de eerder genoemde boeken in de literatuurlijst, daarnaast hebben we ook nog een aantal sites gebruikt waar handige informatie opstond.
• http://www.go2war2.nl/artikel/1226/4
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Concentratiekamp
• http://media1.mweb.co.za/bccdb/default.asp
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Goelag
• http://www.refdag.nl/artikel/83422
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Jappenkamp
• http://www.scholieren.com/werkstukken/2539
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden