Deelvragen:
- Wat hield de 2e wereld oorlog in?
- Wat waren de gevolgen voor de landsgrenzen?
- Wat voor effect had deze oorlog op de economie?
- Welke politieke hervormingen zijn er na WO II in Duitsland ingevoerd?
- Hoe heeft WO II geholpen aan het uiterlijk van Duitsland?
- Wat voor een technische ontwikkelingen zijn er voort gekomen uit WO II?
Deelvraag 1. Wat hield de 2e wereldoorlog in?
De 2e wereldoorlog begon op 1 september 1939. Op deze datum viel het nationaal socialistische Duitsland onder leiding van Adolf Hitler Polen binnen. Dit was het begin van een 6 jaar durende oorlog die invloed heeft gehad op bijna de hele wereld. Maar hoe is deze oorlog ontstaan?
De verkiezingen: wat doen de partijen voor jongeren?
Aan het eind van WO I werd Duitsland als hoofd schuldigen aangewezen voor al de vernielingen en schade die WO I met zich mee bracht. In het verdrag van Versailles werd vastgelegd dat Duitsland grote herstel betalingen moest doen aan onder andere Frankrijk en Engeland. Er heerste veel ontevredenheid in Duitsland over dit ‘verdrag ‘.
Ongeveer twintig jaar later brak uiteindelijk de tweede wereldoorlog uit. De oorzaak van deze oorlog was eigenlijk dat Hitler zich niet aan het Verdrag van Versailles wilde houden. In het Verdrag van Versailles stonden allerlei beperkingen tegen Duitsland. Zoals dat Duitsland belangrijke economische gebieden moest afstaan, het leger niet groter mocht zijn als honderdduizend man en dat ze grote herstelbetalingen moesten doen aan onder andere Frankrijk. In 1935 legde Hitler openlijk de bepalingen van het Verdrag van Versailles neer, en ging over tot grootscheepse bewapening en zorgde voor een grote wapengroei.
In 1939 viel hij Polen binnen, deze inval wordt beschouwd als hét begin van WO2.
Hitler was in feite van 1933 tot 1939 al bezig met het plannen van de inval, want sinds die tijd bouwde hij in het geheim aan een groot leger. Hij opende fabrieken die wapens, bommen en vliegtuigen enz. moesten produceren, en verhielp daarmee de werkloosheid. Voor deze fabrieken leende hij geld van het buitenland.
In 1935 was de dienstplicht een feit, in 1936 sloot hij een bondgenootschap met Italië. Ook dit was tegen het Verdrag van Versailles in. Duitsland annekceerde onderleiding van Hitler Oostenrijk in, en eiste een deel van Tsjecho-Slowakije (Das Sudetenland) terug die hij in WO1 had verloren. Toen Hitler ook Polen binnen viel, (en afspraken maakte met Rusland) verklaarden Engeland en Frankrijk de oorlog aan Duitsland.
Dit heeft dus vrij lang geduurd als je bekijkt wat Hitler in die tussentijd gedaan heeft, in tegenstrijd met het Verdrag van Versailles was. De geallieerde dachten dat zolang Hitler maar richting het oosten trok, dat alles veilig zou blijven voor hen. In 1940 nam Hitler ook Denemarken en Noorwegen in. Daarna ook nog het neutrale Nederland en België. Hitler wilde daarnaast Frankrijk en Engeland innemen. Frankrijk lukte hem, maar bij Engeland gaf hij na een jaar de strijd op. Door dit alles kun je de tweede wereld oorlog een feit noemen die maar liefst op zes werelddelen werd uitgevochten en rond de 60 miljoen slachtoffers eiste.
Deelvraag 3. Wat voor een technische ontwikkelingen zijn er voort gekomen aan WO II?
De 2e wereld oorlog versnelde de ontwikkeling van de techniek enorm. Hierdoor maakte de mens en aarde sneller kennis met onder andere penicilline, de radar, nucleaire energie, raketten, straalvliegtuigen en de atoombom.
Penicilline
Alexander Fleming was een Britse arts die in 1928 onderzoek deed naar stafylokokken. Dit is een bacterie die ontstekingen kunnen veroorzaken. Op een dag trof hij op een van zijn voedingsbodems de schimmel penicilium notanum toevallig aantrof zag hij dat rondom deze schimmel alle bacteriën verdwenen waren. Zo kwam hij erachter dat penicillium notanum een bacterie dodende werking had. Fleming gaf deze stof toen de naam Penicilline.
Echter werd er pas na 10 jaar iets met de ontdekking van Fleming gedaan. Een groep wetenschappers onder leiding van Howard Florey en Ernst Boris chain de stof begon te testen op dieren, en later ook op mensen.
Penicilline werd pas op grote schaal gebruikt toen Amerika betrokken raakte bij de 2e wereld oorlog. De Amerikaanse regering stak veel geld in het onderzoek en in de productie. Dit zorgde ervoor dat er op D-Day genoeg Penicilline was voor alle Amerikaanse soldaten. Voor hun bijdragen aan het onderzoek en de ontdekking van Penicilline ontvingen de wetenschapers de nobelprijs.
De radar
De radar is een elektronische installatie die met behulp van radiogolven de omgeving afzoekt naar objecten. Zowel in de lucht als op zee en op het land.
Een radar zendt via een antenne radiogolven (elektromagnetische straling) uit en ontvangt de door de objecten gereflecteerde radiostraling weer via een antenne. Uit de ontvangen echo kan een aantal gegevens van het object bepaald worden ten opzichte van die radar, zoals richting, afstand, hoogte en snelheid.
Radars worden afhankelijk van het doel in verschillende vormen gemaakt en gebruikt in vliegtuigen, op luchthavens, op schepen, in havens, bij de politie ter controle van snelheid van auto's, in de krijgsmacht, de ruimtevaart en in de astronomie.
Het bestaan van elektromagnetische golven werd in 1888 gedemonstreerd door de Duitser Heinrich Hertz. Een andere Duitser, Christian Hülsmeyer, werkte als eerste het basisprincipe van radar uit, en vroeg er in 1904 patent op aan. Hij noemde zijn uitvinding Telemobiloskop. Aangezien de luchtvaart in die tijd nog in de kinderschoenen stond, zag Hülsmeyer voornamelijk de scheepvaart als toepassingsgebied voor zijn ontdekking, mede omdat schepen zeer grote metalen voorwerpen zijn die radiogolven perfect weerkaatsen, en dus prima door radars gedetecteerd kunnen worden. Hülsmeyer had het principe bijzonder goed uitgewerkt, inclusief roterende antenne en zelfs het toepassen van een radome (een radar koepel). Hij slaagde er echter niet in om een goed werkende installatie te bouwen, hoewel er grote belangstelling bestond vanuit de scheepvaartwereld. Naarmate succes langer uitbleef raakte de techniek steeds verder in het vergeetboekje en werd er enige tientallen jaren niets meer mee gedaan, totdat men in de jaren 30, zowel in Europa als in de Verenigde Staten, rekening begon te houden met de mogelijkheid van vroegtijdige detectie van aanvallen door bommenwerpers.
Vliegtuigen werden gewoonlijk gedetecteerd met akoestische middelen, maar daarmee kon men de afstand tot het vliegtuig niet bepalen. In de jaren 30 van de 20e eeuw werd er echter veel onderzoek gedaan naar radioverbindingen, waarbij kortegolfverbindingen in de belangstelling stonden. Deze werkten over lange afstand. Militairen hadden belangstelling voor ultrakortegolfverbindingen, waarvan de golven een rechte lijn volgen. Deze waren dus slechts geschikt voor korte afstanden. Deze en nog kortere golflengten werden gebruikt voor walkietalkies en straalverbindingen. Men ontdekte dat straling van zeer korte golflengte teruggekaatst werd door objecten zoals vliegtuigen.
Met gebruikmaking van de toentertijd beschikbare elektronische componenten ontwikkelde men in Groot-Brittannië in 1937 een operationeel radarwaarschuwingssysteem, het Chain Home-systeem. . De Duitsers waren in technisch opzicht al veel verder dan de Britten met hun Freya- en Würzburg-systemen, maar het radarprogramma kreeg daar - zeker in het begin van de oorlog - veel minder prioriteit dan in Groot-Brittannië. Chain Home was medebepalend in de slag om Engeland. Met het bestaan hiervan was het mogelijk om de weinige Engelse vliegtuigen effectief en op tijd op de juiste plaatsen in te zetten.
De meest belangrijke ontwikkeling in de radartechnologie werd in het geheim gedaan in 1939, toen aan de universiteit van Birmingham in Engeland door Mark Oliphant en zijn groep de microgolf resonantie-magnetron werd geperfectioneerd. Met deze buis had de industrie een component in handen met een zeer hoog vermogen, die radars vanaf dat moment in staat stelde om te opereren op microgolffrequenties. Dit magnetron werd in 1940 aan het Bell Laboratorium in Amerika aangeboden en dit wist onder leiding van Jim Fisk in samenwerking met MIT op basis van dit magnetron een radarinstallatie te ontwikkelen.
Raketten.
V-wapens (afkorting van de Duitse naam Vergeltungswaffen) is de door de Duitse propagandaminister Joseph Goebbels geïntroduceerde naam voor een aantal wapens die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers in gebruik werden genomen in een poging om het Duitse overwicht in de oorlog te herstellen. Hoewel Duitsland een groot aantal 'wonderwapens' ontwikkelde werd de naam V-wapen aan slechts drie hiervan gegeven.
Het zijn in totaal drie types, waarvan alleen de V1 en V2 daadwerkelijk in gebruik werden genomen. Deze "vliegende bommen" waren de voorlopers van de latere geleide wapens. Proeven in Duitsland (1930) legden de basis voor de onder leiding van Wernher von Braungeconstrueerde en later operationeel gebruikte V-wapens.
De V1 was een ± 8 meter lang onbemand vliegtuig, dat met een katapultinstallatie werd gestart. De motor was een pulserende straalmotor, de brandstof benzine. Wanneer een vooraf bepaalde afstand (maximaal 300 km) was afgelegd, dook het wapen omlaag en explodeerde. Vanaf juni 1944 werden in totaal zo'n 8000 V1's naar voornamelijk Londen gelanceerd, waarvan er zo'n 2400 hun bestemming bereikten. Ook op Antwerpen werden V1's gericht.
e V2 was een ± 14 meter lange raket. De startmotor werkte op vloeibare zuurstof en alcohol. Na de start volgde het wapen een ballistische baan. Vanaf september 1944 werden in meer dan 3000 V2's gelanceerd naar doelen in Engeland en België. Meer dan de helft is op of nabij het doel neergekomen. Uit de V2 werd de Wasserfall-raket ontwikkeld, die ten onrechte wel eens V3 wordt genoemd maar deze aanduiding nooit officieel kreeg toegekend.
De V3 was een hogedrukkanon met een loop van ongeveer 120 meter dat met grote snelheid zware projectielen over een afstand tot 90 km zou moeten kunnen schieten. Een complex met een vijftal van deze kanonnen was gebouwd in Mimoyecques in Frankrijk en was gericht op Londen maar werd nooit operationeel.
Nucleaire energie.
De eerste nucleaire bom werd in 1939 gemaakt in de vs. Hier was het Manhattanproject gestart om de atoombom te produceren en om genoeg splijtbaarmatriaal te winnen (Dit matriaal is crusiaal voor het maken van een atoombom.). Het los Alamos-labaratorium, beter bekend als project Y, werd in 1943 voor slechts 1 doel opgezet : een atoombom ontwerpen en bouwen. Amerika en zijn wetenschappers haasste zich om de geheimen van de atoombom te ontdekken. Amerika vreesde namelijk dat ook nazi-duitsland dicht bij de oplossing van de atoombom was. Dit was niet zo. Duitsland had wel een atoom-programma, maar na de oorlog werd door de geallieerde ontdekt dat dit project nooit goed van de grond is gekomen. Dit zijn ze te weten gekomen door de duitse wetenschappers na de oorlog te ondervragen.
Amerika boekte wel succes. De eerste test explosie vond plaats op 16-juli-1945 in de woenstijn van Nieuw-Mexico. Het team dat deze bom had ontworpen bestond uit de beste wis- en natuurkundigen van die tijd. Niet alleen de wetenschappers maakte deel uit van het succes. Voor de productie van de bom was ook een grote industriele industrie nodig. Omdat Amerika miljarden in het project heeft gestopt en over alle grondstoffen bezit, is het project dus succesvol geweest.
De nazi’s wisten in duitsland hun eigen kern-programma op te zetten. Maar dan met veel minder middelen. De duitsers beschikten wel als eerste over een kern-reactor maar hadden simpelweg niet genoeg grondstoffen zoals zwaar water en uranium. Met de theoretische kant had Duitsland niet veel problemen.
Het eerste kernwapen dat in oorlogstijd werd ingezet was de uraniumbom Little Boy, die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Verenigde Staten op 6 augustus 1945 boven de Japanse stad Hiroshima tot ontploffing werd gebracht. Het vliegtuig waarmee de bom naar Hiroshima werd gevlogen heette Enola Gay. De bom maakte 78000 directe slachtoffers maar in de jaren na de bom zijn nog vele duizende mensen overleden aan de gevolgen van de straling.
In de jaren 50, 60 en 70 zijn er plannen geweest kernexplosies te gebruiken voor niet-militaire doeleinden, zoals het graven van kanalen, het opblazen van rotsen enz. Vanwege de grote hoeveelheid ioniserende straling die bij een kernexplosie vrijkomt wordt dit tegenwoordig niet meer waarschijnlijk geacht.Deelvraag 4. Welke politieke hervormingen zijn er na WO II in Duitsland ingevoerd?
Nadat Duitsland de oorlog had verloren werd het land verdeeld onder de grote 4. Dit was al op meerde conferenties besproken nog voor het eind van de oorlog. Over de uiteindelijke verdeeling van Duitsland werd in februarie 1945 een overeenstemming bereikt tussen Roosevelt, Stalin en Churchill. Dit gebeurden op de conferentie in Jalta.
Op Jalta werd het volgende afgesproken :
- Dat Duitsland, binnen de grenzen zoals ze op 31 december 1937 waren (m. u. v. het genoemde deel van Oost-Pruisen), wordt in vier zones ingedeeld, welk een ieder aan één van de vier machten toegewezen zal worden.
- Een apart Berlijns gebied, dat net als geheel Duitsland gemeenschappelijk door de vier machten bezet zal worden. Dit Berlijnse gebied (het Groot-Berlijn zoals het in de wet van 27 april 1920 gedefinieerd staat) wordt gemeenschappelijk door de gewapende strijdkrachten van de VS, Groot-Brittannië, de USSR en de Franse Republiek, bezet.
Doordat Sovjet-Unie communistisch was en Amerika, Engeland en Frankrijk kapitalistisch werd het deel van de Sovjet-Unie communistisch en het overige deel kapitalistisch. Bij de communisten is het zo, dat de gewone bevolking niks te zeggen heeft. Het deel van de Sovjet-Unie was Oost-Duitsland (éénderde deel van Duitsland: DDR). Dus nu hadden de Oost-Duitsers niets te zeggen en de West-Duitsers wel over de politiek die er gevoerd werd door Amerika, Engeland en Frankrijk in West-Duitsland (tweederde deel van Duitsland: BDR) Na de Tweede Wereldoorlog kreeg Duitsland financiële hulp aangeboden uit Amerika. Oost-Duitsland mocht die hulp van de Sovjet-Unie regering niet aannemen dus hadden de mensen het daar ook financieel slechter.
De Amerikanen en de Russen hadden allebei een heel ander idee over hoe het politiek systeem eruit hoort te zien. Zo hadden de Russen in oost-duitsland de planeconomie ingevoerd. Dit houd in dat de overheid de markt stuurt. Zo bepaald de overheid wat er geproduceert moet worden, hoeveel en tegen welke prijs. Dit word dus niet aan de markt zelf overgelaten.
Dit idee staat lijn-recht tegenover het idee van de Amerikanen, Engelsen en Fransen. In hun gedeelte van Duitsland werd de vrije markt economie ingevoerd.
Maar de verschillen binnen de economie waren niet de eenigste verschillen tussen de DDR en de BDR. OoK binnen de media waren de verschillen groot. Zo was de pers binnen de BDR vrij om te schrijven wat zij wilden. Maar in de DDR werd strengen censuur gevoerd. De overheid bepaalde wat er in de kranten en op televisie verscheen.
Vanaf de zomer van 1945 stemden alle vier de geallieerde bezettingsautoriteiten erin toe, dat er in geheel Duitsland politieke partijen gevormd werden. Twee extreem linkse partijen die al ten tijde van de Republiek van Weimar hadden bestaan, ontstonden direct weer. Dit waren de Socialistische Partij Duitsland (SPD) en de Communistische Partij Duitsland (KPD), deze was loyaal aan de Sovjet-Unie.
Al snel kwam hier nog de volgende nieuw gevormde partij bij: de Christen Democratische Unie (CDU), met haar zusterpartij, de Christen Sociale Unie (CSU).
Liberale Duitsers vormden de Vrije Democratische Partij (FDP) in West-Duitsland en de Liberale Democratische Partij (LDP) in Oost-Duitsland.
Verder ontstonden er nog tal van kleinere partijen (met name in West-Duitsland).
In het voorjaar van 1946 gingen de SPD en de KPD, onder druk van de Sovjets, in de oostelijke zone samen. Het resultaat was de Socialistische Eenheidspartij Duitsland (SED). Deze partij behaalde, met de steun van de Sovjets, de overwinning bij de eerste verkiezingen, in de Sovjet zone. Maar toen in oktober verkiezingen in Berlijn, dat onder viermachtenbezetting lag, gehouden werden, kreeg de SED nog niet de helft van de stemmen die de SPD kreeg.
Na een paar jaar werd duidelijk dat de samenwerking tussen de 4-grootmachten er nog niet in zat. Hierdoor besloten de westerse bezettingsmachten in het voorjaar van 1948 om opzichzelf verder te gaan. De westerse-geallieerde waren bang dat als er niet snel verandering in de huidige economische situatie zou komen de ontevredenheid onder het Duitse volk zou toenemen. Vormen van extremisten binnen de politiek staken weer de kop op. Om verderen problemen te voorkomen besloten de west-geallieerde tot de Amerikaanse economische hulpverlening (Beter bekend als de marshall hulp die al eerder was verleent aan anderen landen in west-europa). Om het effect van deze hulp te vergroten werd er ook een nieuwe valuta ingevoerd. De duitse Mark verving de aan sterk inflatie lijdende Rijksmark. De west-duitse economie reageerde meteen positief op deze maatregelen.
De Russen reageerde woest op de nieuwe valuta, welke zonder hun toestemming tot stand was gekomen. Maar toen de west-geallieerde de nieuwe Duitse Mark ook in Berlijn invoerde was voor de Russen de maat vol. De Russen begonnen met het boycotten van de geallieerde controleraad en in juni 1948 blokeerde ze zelfs alle toegangswegen tot West-Betlijn. Dit deden ze zodat voedsel, brandstof en anderen grondstoffen West-Berlijn niet konden bereiken. Ze hoopte op deze manier West-Berlijn te verzwakken en het zo in handen te krijgen. Jammer genoeg voor de russen lukte hen dit niet. De westerse strijdkrachten waren erin geslaagd om in de winter van 1948-1949 een zogenaamde 24-uurs luchtbrug tot stand te brengen en deze ook in stand te houden. Door middel van vliegtuigen werd West-Berlijn voorzien van de nodigen hoeveelheden voedsel en brandstof.
Het behoud van West-Berlijn was de wens van president Truman en kwam voort uit zijn containment-politiek. Tijdens de blokkade van Berlijn is toen ook de NAVO opgericht, met als doel het afschrikken van de Sovjets van een aanval op West-Europa. In mei 1949 gingen de Sovjets toch nog overstag en werd de blokkade opgeheven. Door middel van deze blokkade was wel duidelijk geworden dat de scheiding van de invloedssferen definitief in Duitsland was komen te liggen.
Er werden door de westerse mogendheden voorstellen gedaan om tot oprichting van een Duitse weststaat te komen. Een staat die aan de Westerse ideeen moest voldoen. Zowel op het gebied van politiek (Democratie) en economie (Kapitalistisch). De Duitse politici waren in het begin geen voorstanders van het idee, maar wilden nog altijd wel een verenigd Duitsland. Uiteindelijk kwam de parlementaire raad in 1949 in de unversiteitsstad Bon bijeen. Deze raad had als taak om een grondwet op te stellen. Deze raad bestond uit 65 leden. De CDU/CSU en de SPD waren elk met 27 zetels het sterkst vertegenwoordigt in deze raad. Op de derde plaats kwamen de Vrije Democraten met 5 zetels en daarna de Communisten met maar 2 zetels. De rest was verdeel onder nog een aantal kleinen partijen. Deze raad voltooiden haar taak in mei 1949. Vanaf dit moment was de Bondsrepubliek Duitsland (BDR) een feit. Nadat alle provincies (op een na) de grondwet hadden ondertekend werd Bonn de hoofdstad van de BDR.
De regering die ontstond na eerste algemene verkiezingen van de Bondsrepubliek in augustus 1949 was gebaseerd op een coalitie van de CDU en de FDP.
In eerste instantie wouden ook de Russern een eenwording van de 2 Duitslanden. Maar de economische en politieke ideeen van de Russen waren voor de geallieerden gewoon niet te accepteren. De Sovjet-Unie streefde in de door haar bezette gebieden naar de vernietiging van het nationaal-socialisme/fascisme en het kapitalisme.
Als reactie op het ontstaan van de BRD werd in het deel van de Russen op 7 oktober 1949 een door het Volkscongres opgestelde grondwet in werking gesteld. Hierdoor werd de Duitse Democratisch Republiek (DDR) opgericht. Hiermee was de tweedeling van Duitsland een feit. De Sovjetsector van Berlijn werd de hoofdstad van de DDR, maar Berlijn bleef nog wel opgedeeld.
REACTIES
1 seconde geleden