Osmose bij een Rode ui

Inleiding
In dit experiment willen wij de werking van osmose bij een rode ui verklaren na het toevoegen van KNO3. Ook zal plasmolyse een rol spelen in het geheel. Door de osmotische waarde aan de buitenkant te verhogen zal het plasmolyse de cel uit gaan stromen.

Theorie
Osmose
Osmose is het proces waarbij een vloeistof zich verdeeld over plekken met verschillende osmotische waarden met daartussen een semipermeabele membraan, zo, dat de vloeistof in dezelfde verhouding staat tot de verhouding tussen de osmotische waarden. Een semipermeabele membraan is een membraan dat water en enkele andere stoffen wel doorlaat, maar de meeste stoffen niet. Bijna alle dierlijke en plantaardige cellen hebben zo’n membraan. Bij plantaardige cellen, zoals bij de rode ui zitten het celmembraan en de celwand niet aan elkaar. Sterker nog, het celmembraan kan uitzetten, en dus ook inkrimpen. Dit inkrimpen gebeurt als je KNO3 toevoegt aan de rode ui.
Plasmolyse

Door KNO3 toe te voegen verhoog je de osmotische waarde aan de buitenkant van de cel, want hoe meer stoffen er zijn opgelost in het water, hoe hoger de osmotische waarde. Omdat de osmotische waarden dan niet meer in balans zijn, gaat er vloeistof de cel uit, waarmee het celmembraan krimpt. Het tegenovergestelde van plasmolyse is turgor. Bij turgor is de osmotische waarde binnen de cel groter dan erbuiten, waardoor er vloeistof de cel instroomt. Dit zorgt ervoor dat het celmembraan tegen de celwand wordt aangedrukt. Dit zorgt o.a. bij planten voor de stevigheid. Dit verklaart ook waarom een plant slap gaat hangen als hij geen water krijgt.
We gaan met een lichtmicroscoop de cellen van een rode ui tekenen voordat er KNO3 bij de rode ui is gevoegd, en nadat de KNO3 is toegevoegd.

Onderzoeksvraag:
Wat Gebeurt er als je Kaliumnitraat (KNO3 ) toevoegt aan de cellen van de schil van een rode ui?

Hypothese:
Door het kaliumnitraat zal het cytoplasma uit de cel wegstromen, en zal het celmembraan inkrimpen.

Materiaal:

- Een rode ui
- Een microscoop
- Glazen Plaatje
- Dekglaasje
- H2O
- KNO3

Werkwijze
Wij hebben een stukje rode ui door midden geknakt, en het vliesje eraf gehaald. Daarna hebben wij het op een prepraat gelegd en twee druppels gedestilleerd water erover heen gedaan. Toen hebben wij een dekglaasje over het vliesje gelegd en het bekeken onder de microscoop. Er waren echter zoveel luchtbelletjes te zien dat wij de vorige stappen opnieuw hebben gedaan. Hierna was het wel goed gegaan, en we hebben een tekening gemaakt van wat we zagen. Toen hebben wij de KNO3 toegevoegd door een vloeipapiertje aan de ene kant van het dekglaasje houden en de KNO3 aan de andere kant te druppelen, waardoor de KNO3 er onder door trok. Wij hebben toen nog een tekening gemaakt van wat we zagen. Hierna hebben wij de spullen weer schoongemaakt en opgeruimd.

Resultaten:
Het water is uit de cel verdwenen, en de cel is gekrompen.


Conclusie
Onze hypothese bleek juist. Nadat we de KNO3 bij de rode ui hadden gedaan, was het inderdaad zo dat er cellen waren met maar een halve hoeveelheid cytoplasma. Dit kwam omdat de osmotische waarde buiten de cel groter was dan binnen de cel, simpelweg omdat er KNO3 bij was gekomen buiten de cel, en die niet naar binnen kan. Daarom verdeelt het cytoplasma zich, en stroomt het de cel uit, wat plasmolyse veroorzaakt.

Discussie
Dit experiment verklaard veel, maar tijdens de proef staat er niet op de rode ui dat het osmose is. Dit is slechts een theorie en het is mogelijk dat het verschijnsel anders te verklaren is. Deze proef kan namelijk ook zijn aangetast door het felle licht van de microscoop, het wellicht niet zuivere water, niet helemaal zuivere KNO3, of een niet goed schoongemaakt dekglaasje.