het geheim van rode ogen

Titel: Het geheim van rode ogen

Inleiding:
Hypothese: Ik geloof dat rode ogen ontstaan door de bloedvaten vlak boven het gele vlek.

Werkplan ( Materiaal/Methode):
Benodigdheden:
• een ansichtkaart of een stuk stevig karton van ongeveer 15 bij 10 centimeter
• een speld
• een bewolkte lucht (geen zon!)
• een wakker oog.

Methode:
• Prik met de speld een gaatje in het midden van het karton
• Ga voor het raam staan als er een egaal bewolkte lucht is
• Ga anders voor een witte muur staan waar licht op valt
• Houd het karton vlakbij een van je ogen (bril af!) en kijk door het gaatje naar de lucht of de muur
• Beweeg nu het karton zo dat het gaatje hele kleine cirkeltjes beschrijft voor je oog – drie tot vijf cirkeltjes per seconde

Conclusie/discussie:
Op flitsfoto’s hebben mensen soms vreemde rode ogen. Hoe kan dat? Zijn ogen rood van binnen? Met dit proefje hebben we het antwoord er op gevonden.

Licht gaat door je pupil en valt op het netvlies. Dat is het deel waar je mee ziet.

De rode ogen hebben met het netvlies te maken. Meteen boven het netvlies liggen de bloedvaatjes die zuurstof naar het netvlies brengen. Als een flitslamp ineens heel veel licht door een grote pupil stuurt, zie je het rode bloed in die vaatjes.

Normaal merk je zelf niets van die bloedvaatjes. De schaduw die ze laten vallen op het netvlies ‘denken’ de hersenen gewoon weg. Maar in deze proef valt er maar één lichtstraaltje op je netvlies. Als je het karton beweegt, komt dat straaltje steeds onder een iets andere hoek binnen. Daardoor verschuift ook de schaduw van de bloedvaatjes telkens. Daar kunnen je hersenen niet tegenop ‘denken’. Daarom zie je nu wel de schaduw.