Theo Thijssen

Theodorus Johannes (Theo) was de volledige naam van Theo. Hi was een enorm nuchtere man. Geboren in Amsterdam op 16 juni 1879 en overleden op  23 December 1943, ook in Amsterdam. Hij werd geboren in de winkel van zijn vader, die was namelijk schoenmaker. Ze woonde alleen op de begane grond, want op de eerste verdieping en in de kelder woonde nog zeven gezinnen. Hij woonde in de Jordaan als kind, maar woonde het langst in  Leliedwarsstraat. Vlak om de hoek waar de Theo Thijssenschool nu staat. Zijn vader was schoenmaker. Hij was de oudste van de zes kinderen. Theo was een nederlandse schrijver, onderwijzer, socialistisch politicus en esperantist. Volgens oud leerlingen werd Theo op handen gedragen als leraar. Hij gedroeg zich als een geamuseerde buitenstaander, behalve als het over het onderwijs ging. Dan kon hij zich hevig opwinden. 

. 

Wat deed Theo Thijssen?

Theo kreeg een kleine studiebeurs en hierdoor kon hij onderwijzer worden. Ook was hij bestuurslid en secretaris van de bond van nederlandse onderwijzers. Theo thijssen zette zich in voor het onderwijs. Hij gaf veel aandacht aan leerlingen als individu en toen die tijd was dat best een nieuw inzicht. Ondanks dit bleef hij de klas wel behandelen als een eenheid, dit vond hij ook enorm belangrijk. Hij vond dat sommige leerlingen verschillende dingen nodig hadden en de ene leerling de ander niet was. Hij zette zich heel erg in voor meer respect voor de praktijkkennis en de gewonde klasse onderwijzer. Deze was tenslotte dé expert als het ging om hoe de klas functioneerde. Theo sloot zich ook aan bij de BvNO (Bond van Nederlandse Onderwijzers), toen hij dit deed was de Bond nog vrij nieuw.  De bond stond voor de zelfstandigheid van de gewone onderwijzer tegenover de directeur was een groot punt.Ook vonden ze schoolhoofden onnodig en was het alleen handig voor de administratie, maar vonden ze dat leraren en directeuren gelijk behandeld moesten worden en hetzelfde betaald. Er was op geven moment afgesproken dat de mannen die directeur werden , verwijderd zouden worden van de Bond. Zo ging het rond dat Theo zijn eigen vriend Piet Bol de deur uit stuurde, omdat hij had gesolliciteerd voor directeur. Deze regel werd al snel afgeschaft, omdat ze directeuren nodig hadden om tegen de strijd van de zuinige overheid. Dus werden directeuren weer toegelaten in de Bond. Theo steunde dit voorstel in 1918.  Een paar jaar later werd hij de enige redacteur en bleef dat tot 1939.

Voor Theo was dit niet eens het grootste ding. Hij vond dat vakinhoudelijke informatie belangrijk was zowel als pedagogische kennis, maar vond hij dat je dit niet kon bereiken als je alles vanuit het boekje doet. Dit riep hij ook zijn hele leven lang. Hij vond dat een goede onderwijzer zich bewees door Een goede onderwijzer bewijst zich juist door zijn intuïtieve, situatiegebonden goede aanpak, gevoed door zijn liefde voor de leerlingen. Daarvoor moet de onderwijzer ook ruimte krijgen.

met deze kwesties hield de Bond zich niet echt bezig. 

Theo sloot zich op 1912 aan bij de SDAP (Sociaal Democratische arbeiderspartij), hierbinnen zou hij steeds meer tot de pragmatische vleugel behoren.

Theo werd toch sneller bekend als vlijmscherp polemist.* Hij richtte een blad op samen met Piet Bol, deze noemde ze ‘De nieuwe school’. Hier schreven ze over verschillende dingen die allemaal met het onderwijs te maken hadden. Het was een lacherig en aangrijpend blad. Ze mannen genoten ervan dat ze een bepaalde woede konden losmaken bij verschillende partijen. Het aantal lezers groeide enorm snel. De Bond werd er razend jaloers op en uiteindelijk zwichtte Thijssen voor de aandrang om zijn schrijftalent ook voor de bond in te zetten. 

 In 1916 werd Thijssen namelijk lid van de Kommissie voor Kinderlectuur van zijn vakbond en vice-voorzitter van de Amsterdamsche Coöperatieve Onderwijzers Bouwvereeniging. Deze vele verantwoordelijkheden en zware belasting kon Theo niet lang volhouden en dus haalde de Bond hem over om zich kandidaat te stellen voor de functie van bezoldigd bondsbestuurder. 

Vanaf 1924 ging Theo naar een heleboel  internationale onderwijzers congressen, om de Bond hier te vertegenwoordigen. Door zijn passie en vooral zijn humor waren inleidingen van Theo een feest om naar te luisteren. Van 1930 tot 1933 droeg Thijssen de titel van bondssecretaris: de organisatorische spil van de bond. In dat laatste jaar werd hij voor de SDAP lid van de Tweede Kamer en twee jaar later ook van de Amsterdamse gemeenteraad, als onderwijsspecialist. Voor het echte bondswerk had hij toen niet veel tijd meer en ook zijn lichamelijke conditie werd minder. Mede daarom werd hij nooit bondsvoorzitter, al gold hij wel als hét boegbeeld van de BvNO.

Theo was dus schrijver en heeft in totaal 6 romans, 2 verhalenbundels en nog verder nog wat andere kleine dingetjes. Een van de meest populaire romans is ‘’Kees de jongen’’. Er gaan geruchten dat dit boek over theo zelf gaat, maar hij ontkent dit. Ook schreef Theo boeken over onderwijs en daardoor is het onderwijs ook veranderd. Samen met de boeken en het blad en natuurlijk zijn inzet.

Waarom is er een Theo Thijssenschool?

De Theo Thijssenschool was naar hem genoemd in 1947, deze bevond zich op Westerstraat 213. De school verhuisde tevens wel in 1986 naar Anjeliersstraat. 

Er staat nergens echt een specifieke reden waarom de school vernoemd is naar Theo thijssen. Wel wordt er gezegd op de website van de school dat ‘We leren kinderen respect te hebben voor elkaar en positief om te gaan met verschillen in kleur, etniciteit, religie, opvatting, sekse en seksuele geaardheid. Wij bereiden de kinderen voor op de toekomst en werken samen aan vaardigheden die deze tijd en de toekomst van ze zal vragen. En omdat je als mens nooit klaar ben met leren, willen wij kinderen graag laten ervaren dat leren leuk kan zijn. Deze kijk op onderwijs is al in 1926 mooi verwoord door een visionair onderwijzer en vernieuwer: de naamgever van de school’’ Hier wordt dus gezegd dat de school zijn naam te danken heeft aan theo thijssen, omdat ze hetzelfde willen als hij. Ze het eens zijn met de woorden die hij toen sprak en dat graag willen voortbrengen in de maatschappij van nu.