Drugs

Inleiding Dit werkstuk gaat over drugs. We hebben voor dit onderwerp gekozen, omdat we dit een interessant onderwerp vinden en we zouden er wel wat meer vanaf te weten willen komen. We weten al wel wat van drugs, maar onze kennis van drugs in nog niet zo groot. Ook hebben we hiervoor gekozen omdat er in Nederland veel drugs wordt gebruikt. Het is een groot probleem, want er sterven mensen aan en er raken mensen aan verslaafd. Het is ook moeilijk te stoppen, want het is al illegaal en toch wordt er nog grootschalig in gehandeld. In het buitenland wordt Nederland ook aangezien als het icoon van drugs. Dit komt ook omdat er op softdrugs als cannabis (ook wel marihuana, hasj en weed genoemd) niet helemaal verboden zijn. We hebben ervoor gekozen om de drugs tabakswaren en alcoholische dranken niet in ons werkstuk te gebruiken, omdat wij deze drugs niet zo ernstig vinden. Dit vinden wij omdat het zo veel gebruikt wordt en ze zijn niet zo extreem gevaarlijk. Natuurlijk kun je er verslaafd aan raken en er aan doodgaan, maar dat is niet zo snel als bijvoorbeeld bij heroïne en methadon. Wat houdt de Opiumwet in? In het begin van de twintigste eeuw was er een steeds groter wordende overheidsbemoeienis op het gebied van de maatschappelijke normen en waarden en de volksgezondheid. Dit gebeuren speelde een belangrijke rol in de wetgeving ten opzichte van drugs. Rond de eeuwwisseling van de negentiende eeuw naar de twintigste eeuw was in de wetenschap de verslavende werking van opium bekend. Amerika had toen al duizenden verslaafden, waaronder veel Chinese immigranten. Daarom nam Amerika het heft in handen om tot een internationale opiumwetgeving te komen. De verontwaardiging over opium en opiaten werd vooral gericht op de Engelsen, want die controleerden een groot deel van de opiumhandel in Azië. Vele landen waardonder Amerika, Nederland, China en enkele staten van Zuid-Amerika kwamen in 1912 tot een verdrag: het Opiumverdrag. Dit verdrag was gesloten om de bereiding en verspreiding van ruwe opium onder toezicht te stellen en de smokkelhandel te bestrijden. In Nederland kwam in 1919 de Opiumwet tot stand, deze wet regelde de handel in ruwe opium en verbood de smokkelhandel. In 1925 was er in Genève een tweede internationale opiumconferentie waardoor deze internationale wetgeving werd uitgebreid. Voor Nederland betekende dit dat de Opiumwet uit 1919 met zijn tolerantie (de in- en uitvoer van bereid opium was niet verboden) werd vervangen door de Opiumwet van 1928. Nieuw in deze wetgeving was dat er ook andere drugs in voorkwamen, namelijk cocablad, cocaïne, hennep en de hennepproducten hasj en marihuana (hasj en marihuana worden ook wel cannabis genoemd). Verder werd het ook verboden om aan drugs te komen via apotheekrecepten. De Opiumwet werd nog herhaaldelijk gewijzigd, maar de laatste belangrijke wijziging vond plaats in 1976. Toen werden ook synthetische drugs zoals amfetaminen (speed) in de wet vermeld. Onder drugs die in de Opiumwet staan verstaan we stoffen die het gedrag en het bewustzijn van de gebruiker beïnvloeden. Deze stoffen hebben voor de gebruiker een aantrekkelijke werking. De wetgever heeft onderscheid gemaakt in drugs voor het belang van de gebruiker. Daarom kent de Opiumwet sinds 1976 twee soorten drugs, namelijk harddrugs en softdrugs. Onder harddrugs verstaan we drugs met een onaanvaardbaar risico. Onder softdrugs verstaan we de drugs met minder gevaarlijke risico’s en slaap- en kalmeringsmiddelen. Alle drugs met een onaanvaardbaar risico zijn in een bijlage van de Opiumwet geplaatst (lijst 1). Er staan ongeveer honderdveertig namen op, maar veel van deze stoffen komen toch niet voor in Nederland. De meest voorkomende harddrugs zijn opiaten (heroïne), amfetaminen en cocaïne (stimulerende middelen) en de psychedelische middelen zoal LSD. De drugs met een minder groot risico zijn in de Opiumwet op lijst 2 geplaatst: kalmeringsmiddelen (benzodiazepines), en slaapmiddelen (barbituraten) en de hennep of cannabis sativa. Hasj en weed (= marihuana) zijn hennepproducten met een kleine verslavende werking: softdrugs. De stof waardoor je bewustzijn een veranderende werking krijgt is THC (tetrahydrocannabinol). THC komt voor in de bloemtoppen en hars van de hennepplant. Hoe warmer de toestand is waar de hennep gekweekt wordt, hoe meer THC de hennepplant aanmaakt. Weed word gemaakt van de gedroogde bloemtoppen en hasj word gemaakt van de hars van de henneplant. Meestal worden hasj en weed gerookt: het word dan verbrokkeld en in vermengd in een handgedraaide sigaret of met een waterpijp, of puur uit een pijp. Hasj kan ook verwerkt worden in cake. Dit noemt men een ‘spacecake’. De volgende handelingen zijn strafbaar: het bezit hebben van drugs die op de betreffende lijst staan, de internationale handel, het verkopen, afleveren, vervoeren, verstrekken of bewerken van drugs, het verkrijgen van drugs en het bewust reclame maken voor drugs. De wet verbied alle genoemde stoffen; je mag het alleen in bezit hebben als je er een speciale reden voor hebt, hierbij moet je denken aan een medische of geneeskundige reden. In zo’n geval krijg je Opiumverlof. Dit geldt bijvoorbeeld voor XTC. Dat is net als Speed en LSD een synthetische drug en sinds 1988 verboden. Dit soort drugs kunnen verwisselen van samenstelling. Deze wisselende samenstelling is extra gevaarlijk voor de gebruiker. Een voorbeeld: toen XTC net was uitgevonden, bevatte het MDMA of PMK. Dit werkte vier tot zes uur. Daarna stapten de producenten over op de grondstof DOB en perfetine die al een stuk zwaarder waren. Er waren zelfs pillen met DOB die een werking hadden van achttien tot dertig uur. In 1997 waren er zelfs pillen op de markt met de stof atropine, dat hartklachten kan veroorzaken. In dit jaar liep het gebruik van XTC zo op, dat je op houseparty’s ze kon laten testen. XTC was eigenlijk wel verboden, maar men vond de volksgezondheid toch belangrijker. In 1976 waren er toch nog een paar aanpassingen in de Opiumwet, namelijk het gebruik van softdrugs. Het in bezit hebben van vijf gram hennepproducten werd niet meer als een misdrijf gezien, maar als een overtreding. Kortom: deze strafbare feiten zijn wel illegaal, maar worden wel gedoogd. Ik vind dat ze drugs moeten legaliseren, daar heb ik een achttal argumenten voor op een rijtje gezet: - De criminaliteit daalt want in de illegale handel is er geen geld meer te verdienen aan te verdienen. - Al het geld wordt legaal binnengehaald dus er wordt dan ook belasting betaald over miljarden guldens. - Junks die het geld niet op kunnen brengen kunnen het ook gratis halen zo dat ze niet hoeven te stelen. - De overheid kan kwaliteit garanderen en dat is ook beter voor de volksgezondheid. - Het verkopen van harddrugs kan ook via apotheken gaan, dus de verslaafden staan dan gelijk ook geregistreerd. - Apothekers kunnen ook meteen controleren dat een verslaafde niet meer kan kopen dan hij aankan. - De overheid kan ook productinformatie geven zodat de mensen weten waar ze aan beginnen. - Mensen zullen minder drugs gaan kopen omdat ze legaal niet stoer genoeg vinden.
Wat zijn plantaardige drugs? Er zijn 2 verschillende soorten drugs, chemische drugs en plantaardige drugs. Plantaardige drugs zijn drugs die van planten gemaakt zijn. Voorbeelden zijn cannabis, cocaïne, paddo’s, heroïne, morfine en Qat. Cannabis zijn softdrugs gemaakt van de hennepplant, de hennepplant wordt bijvoorkeur gekweekt in warme landen. Dit komt omdat de werkzame stof THC meer voorkomt als de plant onder warme omstandigheden wordt gekweekt. Het kan ook in Nederland worden gekweekt, maar dan moet er gebruik gemaakt worden van warmtelampen. Cannabis is niet illegaal, maar er zit wel een gedoogbeleid op. Dit houdt in dat je vanaf 18 maximaal 5 gram cannabis meekrijgt. Ook is de illegale kweek niet toegestaan. Je mag maximaal 4 planten is huis hebben en alleen voor eigen gebruik. Cannabis wordt onderverdeelt in hasj en weed. Hasj wordt gemaakt van de sappen van de hennepplant. Weed wordt gemaakt van de gedroogde bladeren van de hennepplant. Het wordt in de meeste gevallen gerookt; men verbrokkelt de hasj of weed, vermengt het met tabak of shag, dan leg je het op speciale vloei (extra lang) en draait er vervolgens een ‘joint’ van. Dat is een handgedraaide sigaret in de vorm van een toeter. Soms wordt het ook via een ‘waterpijp’ gerookt waardoor de gebruiker meer THC binnenkrijgt. Het kan ook puur gerookt worden in een pijp. Hasj kan ook door eten ingenomen worden, dan wordt het verwerkt in een cake, men spreekt dan van een ‘spacecake’. Als de cannabis werkt, dan is de gebruiker ‘stoned’. Armen en benen voelen dan zwaar aan en de gebruiker gaat zich beter voelen. Hij bekijkt dingen dan ook van de positieve kant en wordt heel rustig. Cocaïne is een drug in de vorm van een wit, kristalachtig poeder. Het wordt gehaald uit de bladeren van de cocaplant. Die cocaplant groeit in Zuid Amerika. De Latijnse naam voor die plant is Erythroxylon Coca. Maar ik zeg liever cocaplant. In de praktijk worden veel andere namen voor cocaïne gebruikt. De populairste luid coke. De concentratie van de werkende stof varieert van 0,5 tot 1%. Er hoeven maar weinig stappen gemaakt te worden om van dat witte poeder te krijgen. De cocaplant komt oorspronkelijk uit het Andesgebied. Daar worden de bladeren sinds mensenheugenis gekauwd, omdat ze stimulerend werken en ademhalingsmoeilijkheden op grote hoogte verlichten. De Inca's gebruikten de bladeren alleen voor religieuze doeleinden. Na de verovering van Zuid-Amerika door de Spanjaarden, is het gebruik verder verspreid. In de vorige eeuw werd ontdekt dat er een werkzame stof in de bladeren zit. Cocaïne werd vervolgens populair als stimulerend middel en als middel voor plaatselijke verdovingen gebruikt. Drugs met een groter risico, zoals heroïne, speed en LSD heten harddrugs. Harddrugs is officieel verboden maar kleine hoeveelheden cocaïne wordt niet met voorrang opgespoord en vervolgt. Cocaïne stimuleert het centrale zenuwstelsel, versnelt de hartslag en ademhaling en verhoogt de bloeddruk. Wat de gebruiker voelt is afhankelijk van de dosis en de manier waarop hij gebruikt. Ook de lichamelijke conditie, het lichaamsgewicht en het verwachtingspatroon spelen een rol. Maar in grote lijnen zijn de effecten als volgt: Het uithoudingsvermogen wordt groter, hongergevoel en vermoeidheid verdwijnen. Pijn wordt minder snel voelbaar. De gebruiker wordt opgewekt en vrolijk, voelt meer energie en denkt de hele wereld aan te kunnen. Deze effecten doen zich voor, als de gebruiker af en toe cocaïne neemt. En niet te veel tegelijk. De effecten zijn binnen een half uur verdwenen. En ze komen meteen na de innamen. Meestal wordt cocaïne gesnoven. Het poeder wordt daarvoor in een lijntje gelegd en met behulp van een kokertje in de neus opgehaald. Als het eerst wordt opgelost in water, kan cocaïne ook in een ader geïnjecteerd worden. Het roken van cocaïne heeft geen zin, het is verbrand voordat het de longen bereikt heeft. Cocaïne kan wel gerookt worden als het eerst is omgezet in cocaïne base, dat crack genoemd wordt. Wordt de crack gerookt in een waterpijpje of in een speciaal crackpijpje dan spreken we van basen. Het snuiven van een lijntje cocaïne heeft al na een paar minuten effect. Dat effect gaat ongeveer een half uur door. Bij spuiten of basen werkt de cocaïne nog sneller. Maar is hef effect na een minuut of tien alweer verdwenen. Je kunt onderscheid maken tussen lichamelijke afhankelijkheid en geestelijke afhankelijkheid. We spreken van lichamelijke afhankelijkheid, als het lichaam protesteert wanner met gebruik van een middel wordt gestopt. Bij het gebruik van cocaïne treedt dit niet op. Bij geestelijke afhankelijkheid spreken we over het naar cocaïne snakken. Cocaïnegebruik kan wel leiden tot geestelijke afhankelijkheid. Want als iemand vaker of meer gaat gebruiken dan is dat vanwege de effecten die cocaïne op de persoonlijkheid heeft. De gebruiker neemt het dan om zijn zelfvertrouwen op te kikken, bijvoorbeeld in stressvolle situaties. * Wie regelmatig en veel cocaïne gebruikt, verliest eetlust, vermagert en doet een aanslag op de lichamelijke conditie. De weerstand tegen infecties neemt af, er doen zich trilling en het hart gaat langzamer kloppen. * Cocaïne neemt vermoeidheidsgevoelens weg. De gebruiker kan daardoor energie gaan gebruiken ten koste van zijn reserves, omdat hij de natuurlijke grens niet meer voelt. Samen met slapeloosheid leidt dat tot uitputting. * Door het snuiven van cocaïne trekken de bloedvaten in de neus samen. Paddo's is de populaire verzamelnaam voor soorten paddestoelen die de werking van het bewustzijn beïnvloeden. Het is geen drugs. Ze kunnen wel hallucinaties veroorzaken, de gebruiker gaat dingen denken die er helemaal niet zijn. Paddo's worden ook wel tot tripmiddelen gerekend. Cactussoorten, kruiden en paddo's worden bij elkaar ook wel ecodrugs genoemd (hier vertel ik dadelijk meer over). De stoffen in paddestoelen die een tripeffect kunnen veroorzaken zijn psilocybine en psilocine. Er zijn veel soorten paddestoelen die psilocobine en/of psilocine als ingrediënt hebben. In Nederland worden de volgende drie het meest gebruikt: * Het inheemse puntig kaalkopje (Psilocybe semilanceata). * De Mexicaanse (Psilocybe cubensis of Stropharia cubensis). * De Balinese of Hawaïaanse (Copelandia cyanescens of Panaeolus cyanescens). Het gehalte verschilt van paddestoel tot paddestoel. 1 gram gedroogde paddestoelen kan enkele malen zo sterk zijn als 1 gram verse van dezelfde soort. Wat zegt de wet? Paddo's zijn hard-drugs en dus ten strengste verboden is openbaar gebruik (al wordt het toch gedaan). Paddo's versterken je gevoelens en veranderen de manier waarop je de omgeving en je eigen persoonlijkheid ervaart. Dit kan posi- of negatief zijn. De effecten hangen ook af van de maaginhoud en met name het soort paddestoel. Als je man of vrouw bent maakt dat ook uit want vrouwen hebben een sterker effect als vrouwen. De positieve effecten zijn: * een ontspannen, opgewekt humeur * gedachten veranderen * gevoeliger * typische tripervaringen zoals het anders beleven van tijd, ruimte kleuren en geluid. Er kunnen ook negatieve effecten voordoen, zoal onder andere: * verwarring, onrust irritatie * verlies van zelfcontrole * angstaanvallen, bijvoorbeeld door nare hallucinaties * de gebruiker denkt of hij achtervolgd wordt * je kunt de vrees hebben nooit meer uit de trip te komen. Paddestoelen en delen ervan kunnen zowel vers als gedroogd worden gegeten. Er kan ook thee van worden gezet. Soms worden ze in gerechten verwerkt, dat doet men omdat de smaak niet al te lekker is. Paddelstoelen worden doorgaans verkocht met schriftelijke informatie erbij. Het tripeffect treedt bij volwassen op bij 4 tot 12 milligram werkzame stof. Het effect blijft 3 tot 7 uur volhouden. Paddo's worden door verschillende mensen gebruikt. Zoals jongeren die met allerlei middelen experimenteren doen ze dat ook met paddo's. De mensen uit de jaren 60 gebruiken het meest. Maar het blijft dan wel beperkt tot een kleine hoeveelheid. De vieze smaak en de lichte misselijkheid die ze veroorzaken, verminderen het gebruik niet. * Bij het zelf plukken van paddestoelen bestaat altijd het risico van verwarring met giftige soorten. Verder kunnen bij hoge doseringen de maag, de lever en de nieren moeite met paddestoelen hebben. * Gebruik door jongeren wordt afgeraden. paddo's kunnen een bad trip veroorzaken. Die angst en verwarring gepaard kan gaan. Vooral voor jongeren, die zichzelf vaak nog niet zo goed kennen, is dit vaak erg bedreigend. * Mensen die een slechte conditie, astma, hart- lever- of nierkwalen hebben of medicijnen gebruiken, kunnen echt beter van paddo's afblijven. * Zwangere vrouwen moeten eigenlijk eraf blijven want anders kunnen ze een miskraam krijgen. Bronvermelding: We hebben de boeken ‘Plantaardige drugs; planten brengen mensen in een roes’ en ‘Politie en drugs gebruikt’ en we hebben gebruik gemaakt van de sites op drugs.pagina.nl. Conclusie. Wij zijn tijdens het maken van het werkstuk een stuk meer te weten gekomen op het gebied van drugs. Daaruit kunnen we concluderen dat al het drugsgebruik slecht is en dat je er beter niet aan kan beginnen. Ook weten we o.a. wat de werkingen van de drugs zijn en wat hard- en softdrugs zijn. Dat is voor ons denk ik het belangrijkste om te weten, want we weten nu welke drugs gevaarlijk zijn en welke minder gevaarlijk.