Daklozen

Daklozen
oa in Rotterdam

Voorwoord
Wij doen ons werkstuk over daklozen. We gaan wat dieper in op Rotterdam en ook even op jongeren. We hebben in totaal drie mensen geïnterviewd.
Als eerste een jongere. Laura van 17 jaar. Het gesprek vond plaats op woensdag 9 januari ’08 om half 12. Het interview werd gehouden bij haar thuis. De hoofdvraag was: “Vind je het bestaan van daklozen een maatschappelijk probleem?”
Daarna hebben we een dakloze geïnterviewd. Hij heet Amin Kamah en is 56 jaar. Het gesprek was op zaterdag 12 januari ’08 om half 1 in Rotterdam naast de schoenenwinkel Sacha. De hoofdvraag was: “Hoe is het leven op straat?”
Als laatste hebben we een vrouw van het Leger des Heils geïnterviewd. Zij heet Merlin Blokland. Het vond plaats in Rotterdam aan Coolhaven 118 op zaterdag 12 januari ’08 om half 4 ’s middags. De hoofdvraag was: “Zijn er genoeg voorzieningen in Rotterdam voor daklozen?”

Inhoudsopgave
Daklozen
Maatschappelijke Opvang
Soorten Opvang in Rotterdam
Straatkrant
Interview dakloze
Jongeren en pension Maaszicht
Interview jongere
Junks en Drugsverslaafden het verschil ertussen
Leger des Heils
Interview medewerker Leger des Heils
Pauluskerk
Soorten drugs en de werking ervan
Conclusie

Daklozen

Een dakloze is een persoon die niet genoeg geld heeft om een onderdak te kunnen hebben. ’s Nachts moeten ze slapen op een slaapplaats in de open lucht of in een overdekte openbare ruimte zoals een portiek, een fietsenstalling, een station of een winkelcentrum. Vaak maken daklozen gebruik van eendagsopvang of slapen ze bij vrienden of kennissen. Eén ding hebben ze gemeen: waar ze morgen slapen is niet zeker.
Er zijn verschillende oorzaken waardoor iemand een dakloze kan worden. In gebieden waar werkloosheid veel voorkomt kunnen daardoor velen vaak geen werk vinden. Hierdoor hebben zij bij gebrek aan een sociale uitkering (bijvoorbeeld in landen als de Verenigde Staten) geen geld meer om een woonplaats te kunnen betalen. In andere gebieden kan een dakloze wel werk hebben, maar dit werk brengt niet genoeg op om een woonplaats te kunnen betalen. Daklozen kunnen vaak problemen hebben met nieuw werk zoeken of een uitkering aanvragen omdat ze geen telefoon nummer of permanent adres hebben waardoor ze in een cirkel terecht komen.
Een groot aantal daklozen lijdt aan alcoholisme, drugsverslaving of een mentale ziekte. Veel van deze problemen zijn uitlopers van seksueel misbruik of mishandeling.
Daklozen zonder werk proberen aan geld te komen door te bedelen of te stelen, hoewel deze manieren weinig geld opbrengen. Voordeliger is geld te krijgen door tekenen op de straat, muziek spelen of andere vormen van vermaak.
Er zijn vele hulpcentra voor daklozen, waar ze eten of onderdak kunnen krijgen. Een bekend voorbeeld is de voedselbank. Onderdak krijgen met steun van de overheid is een betere oplossing, die op een gegeven moment de persoon uit zijn cirkel kan trekken.
Het aantal daklozen blijft de laatste jaren voortdurend toenemen. In sommige derde wereld landen is de ellende van de daklozen verschrikkelijk, met miljoenen kinderen en volwassenen die op straat leven en werken.
Het woord dakloze kan worden gezien als een politiek correcte benaming voor zwerver.

In Rotterdam gaan jaarlijks zo’n 4500 personen naar maatschappelijke opvang. Hieronder is een groep van 1500 mensen die een zwervend bestaan leiden en erg vaak naar de opvang gaan. Sommigen van hen zijn verslaafd, in combinatie met problemen op meerdere leefgebieden waaronder psychisch, sociaal en financieel.

Daklozen in procenten
• 5% jonger dan 20 jaar • 6% tussen 60 en 65 jaar
• 24% tussen 20 en 30 jaar • 8% tussen 65 en 75 jaar
• 23% tussen 30 en 40 jaar • 4% ouder dan 75 jaar
• 16% Tussen 40 en 50 jaar

Maatschappelijke Opvang

Een plan voor maatschappelijke opvang
De overheid en de vier grote steden Rotterdam, Amsterdam, Utrecht en Den Haag hebben de afgelopen jaren samen gewerkt aan een Plan van Aanpak Maatschappelijke Opvang. Het voorkomen en verminderen van dak- en thuislozen en daarmee ook de overlast die het met zich meebrengt aan te pakken is het doel van dit plan. Dit actieprogramma loopt zeven jaar. Voor de periode 2006 – 2009 zijn afspraken gemaakt.

Duidelijke doelstellingen
Voor Rotterdam is de doelstelling dat in 2010 2900 daklozen zijn voorzien van een zorgplan en dat 60% daarvan ook gehuisvest is en de zorg krijgt die nodig is. Dat betekent dat we de komende jaren voor 1700 mensen een plek in de opvang of in een zorginstelling moeten regelen. Daarvoor zijn nieuwe locaties nodig waar kleine woongroepen kunnen worden gevormd. De bewoners worden begeleid, afhankelijk van de behoefte. Voor mensen die klaar zijn om zelfstandig te gaan wonen, wordt een woonruimte gezocht waar nog regelmatig ‘zorg aan huis’ wordt geboden. In 2010 moeten er ongeveer 700 woningen voor dak en thuislozen in Rotterdam beschikbaar zijn.

Maatschappelijke Opvang in het kort:
• Een persoonsgerichte aanpak voor 2900 Rotterdamse daklozen
• Voor iedere dakloze een individueel zorgplan
• 1740 daklozen hebben in 2009 passende huisvestiging en een dagbesteding
• Stabiele mix van zorg en verblijf

Soorten opvang
In Rotterdam

Rotterdam heeft verschillende vormen van (gesubsidieerde) opvang en zorg voor dak- en thuislozen:

• dagopvang
De dagopvang (9 voorzieningen met in totaal ruim 430 plekken) is een vrij toegankelijke voorziening. Hier kunnen daklozen overdag terecht voor verschillende vormen van hulpverlening.

• nachtopvang
De nachtopvang (7 voorzieningen met in totaal ruim 230 plekken) is een voorziening waar daklozen terecht kunnen voor overnachtingen.

• sociaal pension
Een sociaal pension (6 voorzieningen met in totaal ruim 160 plekken) is een woonvoorziening waar mensen verblijven op basis van een AWBZ-indicatie (wonen met begeleiding).

• begeleid wonen
Voormalige daklozen leren binnen begeleid wonen (11 voorzieningen met in totaal ruim 330 plekken) in groepsverband om zo zelfstandig mogelijk te wonen met minimale begeleiding

• wonen met ambulante woonbegeleiding
Ambulante woonbegeleiding (ruim 200 woningen) is een vorm van begeleiding waarbij voormalige daklozen zelfstandig wonen met minimale ondersteuning. Het is de laatste stap voordat mensen weer helemaal zelfstandig gaan wonen.

Straatkranten

Er zijn verschillende soorten staatkranten. Z magazine is hier een voorbeeld van en verschijnt al sinds 1995 en wordt uitgedeeld aan circa 200 zelfstandige verkopers. De verkopers kopen de krant bij Z in voor ongeveer € 0,80 en verkopen deze weer op straat voor ongeveer
€ 1,50.
Z magazine ontvangt geen subsidies. De kosten worden betaald uit de verkoop van het blad aan de verkopers. Dat betekent dat als je de krant niet koopt, de organisatie failliet gaat. Je kunt natuurlijk altijd meer geven dan de verkoopprijs, maar toch word het advies gegeven altijd het krantje mee te nemen. Daardoor kan Z blijven bestaan, en kan de verkoper de krant blijven verkopen. Hierdoor verdienen daklozen eerlijk wat geld voor eten.
Elke dinsdagmiddag is er van 13.00 tot 16.00 uur inloopspreekuur voor mensen die de Z willen gaan verkopen. Nieuwe verkopers krijgen tien gratis kranten om mee te beginnen.

Als Z-verkoper ben je je eigen baas. Je kunt zelf bepalen wanneer en hoeveel je werkt.

Interview met dakloze krantenverkoper
Ons 2e interview was met een dakloze meneer die Amin Kamah heet, het onderwerp was zijn eigen leven op straat en het vond plaats op zaterdag 12 januari 08 om half 1, in Rotterdam naast de schoenenwinkel Sascha. De hoofdvraag was: “Hoe is het leven op straat?”

Amin Kamah is een dakloze man van 56 jaar. Hij verkoopt de straatmagazine aan voorbijgangers voor één euro vijftig per stuk. Meneer Kamah is een kleine man met lang grijs haar en een kromme rug. Hij woont al 8 jaar op straat.
Toen meneer Kamah 47 jaar was woonde hij met zijn vrouw en zijn 3 kinderen in een leuk huis. Hij had twee banen en werkte in een restaurant en als schilder. 8 jaar geleden ging het helemaal mis. Zijn vrouw bleek een affaire te hebben met een Spaanse man. Zijn vrouw scheidde van hem en nam zijn kinderen mee naar Spanje. De scheiding en de alimentatie kostten veel geld. Hij redde het nog aardig tot hij op een dag tijdens het schilderen zeven meter naar beneden viel. Hij brak zijn enkel, zijn knie en zijn heup. Hierdoor werd hij arbeidsongeschikt. Door de strop van de scheiding en door het verliezen van zijn baan kon hij niet meer in zijn huis blijven wonen. Drie jaar lang sliep, at en bedelde hij op straat. In de winter en herfst was het koud en vochtig. Het slapen op de grond zorgde ervoor dat hij krom ging lopen en overal pijn kreeg. Hij had last van zijn botten door de val die hij had gemaakt en kreeg niet de zorg die hij had moeten krijgen na een val van zeven meter. Daardoor ging zijn rug krom staan en doet het lopen van een aantal meter pijn aan zijn benen en put hem uit.
Gelukkig kwam hij het Leger des Heils tegen waar hij tegen een kleine prijs kon slapen en zich kon wassen. Dankzij de hulp van het Leger des Heils kon hij op straat krantjes verkopen en zo een zakcentje verdienen. Door het verkopen van de kranten kan hij drie maaltijden per dag betalen en zijn overnachtingen in de opvangtehuizen.
Hij koopt zijn krantjes in voor 1 euro per stuk. Dan verkoopt hij de krantjes voor 1 euro 50. De winst is dus slechts 50 cent en een fooi kan hij wel gebruiken. Per dag verkoopt hij 10 a 15 krantjes per dag. Dat is nauwelijks genoeg voor alles wat hij moet betalen.
Het wonen en leven op straat heeft veel nadelen. Meneer Kamah voelt zich niet gelukkig door het verliezen van, niet alleen zijn huis, maar ook zijn vrouw, kinderen, werk en leven. Hij kan niet meer goed lopen en heeft geen kans om terug te komen in de maatschappij. Zijn situatie noemt hij uitzichtloos, maar hij is blij dat hij nog leeft en blij dat er mensen zijn, zoals die van het Leger des Heils, die hem opvangen en voor hem kunnen zorgen, wanneer hij het even niet meer ziet zitten.
Hij vertelt dat hij niet meer scherp kan zien en dat hij geen bril kan betalen. Dat vindt hij wel vervelend.
Ook zou hij het fijn vinden om een keer naar de kapper te kunnen. Hij vertelt dat hij vroeger een mooie bos krullen had. Dat kan je, ondanks dat het nu lang, grijs en vettig is, nog steeds zien. Hij vertelt dat hij vroeger zo trots was op zijn haar.
Ik bedank hem voor het interview en ik vraag of ik hem een plezier kan doen door wat geld te geven. Hij glimlacht en wil een bedrag noemen, maar hij aarzelt. Hij zegt dat hij bang is dat we zomaar weg lopen als hij zegt hoeveel hij wel zou willen hebben. Na een moment van aarzelen noemt hij het bedrag van 10 euro.
Ik hoef er niet lang over na te denken. Deze man heeft zoveel meegemaakt en heeft het zo moeilijk gehad, terwijl ik alle kansen in mijn schoot krijg toegeworpen. Ik kan niet anders doen dan geven waarom hij vraagt. Dankbaar als hij is zegt hij wel drie keer dank u wel. De man is blij dat kun je zien aan zijn brede, half tandeloze, glimlach. De middag is nauwelijks begonnen en hij heeft nu al het meer geld verdiend dan normaal, op een zaterdag.

Jongeren
en pension maaszicht

Veel dakloze jongeren zijn door problemen thuis op straat terechtgekomen. Veel jongeren op straat zijn getraumatiseerd en agressief. Veel van hen raakt verslaafd aan drugs of alcohol.
In ons land leven 5.000 - 8.000 jongeren van 12 - 23 jaar op straat of zwerven van adres naar adres. Zij hebben geen inkomen, gaan niet naar school en hebben geen werk. Een vicieuze cirkel (een oneindige lus), die als er geen hulp geboden wordt leidt naar criminaliteit, harddruggebruik en prostitutie.
Alleen al in Rotterdam Rijnmond zijn tussen 700 - 1200 dak- en thuisloze jongeren. Hoewel er in de dorpen en kleinere steden nog steeds ontkend wordt dat er dak- en thuisloze jongeren in hun omgeving zijn, vangt Pension Maaszicht 20% van de jongeren uit de omgeving op.
Pension Maaszicht is een 24-uurs opvang voor dakloze jongeren in Rotterdam Rijnmond. Bij dakloze jongeren worden de problemen pas zichtbaar op de volgende punten:

- Huisvesting
- Scholing. Een minimale opleiding ontbreekt bij 80% van de jongeren.
- Werk. Weinig scholing betekent minimale kansen op de arbeidsmarkt
- Gezondheid. Geestelijk en fysiek.
- Financiën. Vaak grote schulden.
- Problemen met justitie.
- Het ontbreken van een sociaal netwerk.
- Vrije tijdsbesteding.

De eerste 6 weken na aankomst bij pension Maaszicht moet de jongere alleen en in gesprekken met zijn directe begeleider komen tot de eigen hulpvraag: "Wat kan Maaszicht voor mij betekenen?"
In deze periode moet duidelijk worden wat de jongere wil bereiken en hoe hij dat kan bereiken. Een scholingscoördinator en een werkacquisiteur (hier: iemand die baantjes zoekt voor daklozen) werken samen met de maatschappelijk werker in de uitvoering van het hulpplan. Afhankelijk van de mogelijkheden gaat de jongere naar:

- Een scholingstraject
- Een leerwerkbaan
- Een reguliere baan

Veel jongeren, die tot hun komst in Maaszicht overal mislukt zijn, krijgen mogelijkheden om hun leven een andere draai te geven en daardoor weer zicht te krijgen op een betere toekomst.
Het pension heeft een jaarlijkse begroting van 1,7 miljoen euro. Dit komt binnen door de Gemeente Rotterdam, Het Zilveren Kruis Rijnmond vanuit de AWBZ, de eigen bijdrage van de jongeren en de Stichting Vrienden Maaszicht, die jaarlijks 30% van de exploitatiekosten dekt.

Over het algemeen zijn dakloze jongeren optimistisch over hun kansen om na verloop van tijd weer van de straat af te komen. Ze zijn vaak geneigd om de periode van dakloosheid als een rebelse periode te beschouwen. Ze associëren zichzelf over het algemeen niet met volwassen daklozen. Wanneer ze volwassen beginnen te worden - zo rond de twintig - en ze langzamerhand de overgang maken naar de groep van volwassen daklozen, neemt bij een deel van hen de motivatie toe om orde op zaken te stellen en zich te gaan vestigen.

We hebben een interview met een scholier gedaan. Wat vindt zij van daklozen en zwervers?
We hebben voor het eerste interview een gesprek gehad met Laura, het onderwerp was daklozen. Woensdag 9 januari 08 om half 12 vond het gesprek plaats. De hoofdvraag was: “Vind je het bestaan van daklozen een maatschappelijk probleem.”

Laura vind zwervers wel vriendelijk. Ze doen niet veel kwaad, toch raakt zei ze liever niet aan omdat ze haar niet fris lijken. Geld geeft ze wel eens aan zwervers, 50 cent of wat kleingeld als ze net wat heeft gekocht. Maar dat doet ze niet zo vaak, ze geeft liever geld als ze bezig zijn met iets nuttigs zoals kranten verkopen. Meestal bewaart ze haar kleingeld voor de straatmuzikanten. De zwerver bij de bijenkorf, genaamd Johan, kent ze wel. Niet persoonlijk maar ze herkent hem aan het liedje dat hij zingt als hij voor de Bijenkorf staat. Dat vond ze in het begin heel leuk maar nu ze het iedere keer hoort als ze naar de stad gaat vind ze het niet meer zo geweldig, maar heel irritant.
Krantjes kopen bij zwervers doet ze niet, ze leest de kranten toch niet. Ze zou liever een broodje geven dan geld maar om nou een broodje te gaan halen en een zwerver op te zoeken om het te geven vind ze niet zo nodig, dus geeft ze maar geld.
Ximena loopt niet met een boog om zwervers heen maar als ze ’s avonds door de stad loopt als het donker is en er loopt een dronken zwerver rond kiest ze wel een andere route om te lopen.
Voorzieningen voor zwervers zouden er wel moeten zijn zodat zwervers in ieder geval de kans hebben om hun leven weer op te bouwen. Ze mogen niet vergeten worden.
Als ze zelf een zwerver was zou ze er alles aan doen om te zorgen dat ze weer mee ging draaien in de maatschappij. Ze zou het vreselijk vinden om op straat te leven, niet te kunnen douchen of niet te kunnen slapen in haar eigen bed of weg te zijn bij haar familie. Gelukkig heeft ze genoeg familie waarbij ze terecht kan als het ooit zover mocht komen.
Ze vindt het wel een maatschappelijk probleem dat er zwervers zijn omdat ze denkt dat niemand vrijwillig dakloos is en dat die mensen wel geholpen moeten worden. Eigenlijk al voordat iemand dakloos wordt moeten er maatregelen genomen worden.
Het leger des heils vindt ze een heel goed vrijwilligersbedrijf. Ze is blij dat er veel mensen zijn die klaar staan voor mensen die het minder goed hebben getroffen in het leven en zelf zou ze ook wel willen werken bij het Leger des Heils mits ze er geld voor zou krijgen.
Ze vindt het jammer dat zwervers vaak drugs of alcohol gebruiken om even van de wereld te zijn, omdat ze geld krijgen van iemand die ze willen helpen en dan gooien ze dat geld weg aan iets wat hun niet helpt maar juist verder doet aftakelen. Daarom geeft ze niet zo vaak geld. Omdat ze niet weet wat er dan mee gebeurd. Ze wil niet bijdragen aan een drugsverslaving en ze vindt het eigenlijk ook onbeschoft van daklozen om goedbedoeld geld aan te wenden voor iets slechts. Als een familielid van Ximena dakloos zou worden zou ze die met plezier in huis nemen, als het van haar moeder mag. Een onbekende zwerver zou ze niet in huis nemen. Dat vind ze onveilig omdat ze denkt dat er dan iets gestolen zou kunnen worden of dat ze misschien vermoord wordt. Want je weet het toch maar nooit met zwervers. Als ze aan de drugs zijn kan je alles verwachten volgens Ximena.
Als Ximena dakloos zou worden zou dat niet komen door een drugsverslaving en als ze eenmaal dakloos is zou ze ook nooit drugs gaan gebruiken. Ze vindt het een vieze “gewoonte” en hoopt dat ze nooit verslaafd zal raken aan iets wat zo slecht voor je is.
Ze begrijpt wel dat daklozen zich soms vergrijpen aan drugs. Het is toch moeilijk om op straat te leven en niks te hebben, geen geld of vooruitzichten. Je kunt nooit wat leuks gaan doen om te ontspannen omdat je daar het geld niet voor hebt.
Ximena vond het leuk om een interview te houden en ze heeft het graag gedaan.

Junks en drugsverslaafden
Het verschil ertussen

Heel veel daklozen zijn verslaafd aan drugs. Zij hebben drugs nodig om zich goed te voelen. Zo iemand noemen we een drugsverslaafde of een junk. Het grootste verschil tussen deze twee is dat de junk dakloos is en rondzwerft over straat, steelt of bedelt om aan geld te komen. Je hebt ook drugsverslaafden die een huis hebben en gewoon werken. Die zijn daarnaast verslaafd en daarom zal een groot deel van hun salaris opgaan aan hun verslaving, de drugs. Maar de mensen die verslaafd zijn en werken zie je bijna nooit op straat. Die zien er gewoon uit en vallen niet op tussen alle andere mensen. Die moeten hun drugs zien te kopen en dan kunnen ze dat thuis gaan gebruiken.
De junks in tegenstelling tot de verslaafden die leven veel op straat. Als je naar de stad gaat kom je ze zeker tegen. Ze zien er apart uit. Ze hebben vaak oude kleren aan en zitten vaak met meerdere junks bij elkaar. Ze doen heel afstandelijk en zeggen niets. Je kunt ze er zo uit halen als ze door de stad lopen. Veel mensen die junks zien staan zijn bang. Door de drugs raken ze alles kwijt, hun huis, familie en werk.

Leger des Heils

Het derde en laatste interview is gehouden met een mevrouw van het Leger des Heils. Haar naam is Merlin Blokland. Het onderwerp was het Leger des Heils. Het vond plaats in Rotterdam aan Coolhaven 118 op zaterdag 8 januari 08 om half 4 ’s middags. De hoofdvraag was: “Zijn er genoeg voorzieningen in Rotterdam voor daklozen?”

Haar naam is Merlin Blokland. Ze is 39 jaar oud en werkt 2 jaar voor het Leger des Heils. Ze heeft 2 jaar geleden gesolliciteerd naar een betaalde baan in het Leger des Heils. Van beroep is zij een maatschappelijk werkster. Mevrouw Blokland vindt haar werk bij het Leger des Heils erg belangrijk. Ze hecht veel waarde aan het werk met de daklozen en vind het leuk om te werken met mensen. Ze vertelt dat het heel anders is dan haar vorige banen die ze heeft gehad. Daklozen zijn een ander soort mensen met andere idealen en doelen en ze is blij dat zij in staat is om deze mensen op een professionele manier te helpen. Het huis waar ze werkt is eigenlijk een woonboot waarop daklozen vierentwintig uur per dag te recht kunnen. Er zijn 6 bewoners in het huis. Ze kunnen een salaris verdienen door af te wassen in de keuken, de tafels te dekken in de kantine of door het eten klaar te maken. De daklozen die niet meer goed kunnen lopen, werken in een werkplaatsje waar ze schroefjes draaien en eenvoudige kastjes maken. Met het geld dat ze verdienen kunnen ze kleren kopen en hun eten betalen. De kleren zijn tweedehands en word ingezameld door het Leger des Heils.
’s Nachts slapen de daklozen in het huis, ze hebben er een bed en ze kunnen zich wassen.

Er komen veel verschillende soorten daklozen in de verblijven van het Leger des Heils. De een zit er door een drank, drugs of gokverslaving. De ander is blut door een scheiding of een ongeluk. In het vierentwintig uur centrum worden de daklozen geholpen om van hun verslaving af te komen.
Voor de daklozen proberen ze zoveel mogelijk te doen. Zo kunnen ze kleren kopen, maar zijn er ook projecten zodat ze weer mee kunnen gaan draaien in de maatschappij. Dat wordt begeleid wonen genoemd. Dat bevindt zich op een andere locatie en is meer gericht op het in de maatschappij brengen van mensen die dakloos waren maar weer mee willen doen in de routine van werken en thuis komen in hun eigen huisje. Later kunnen ze dan zelfstandig wonen en zo kunnen ze weer terugkomen in de maatschappij.
Mevrouw Blokland vindt het een goed systeem, maar ze vindt het jammer dat er een lange wachtlijst is voor de daklozen die de maatschappij weer in willen.
Er zijn ongeveer 5000 daklozen in heel Nederland en er is niet genoeg woonruimte om de mensen onder te brengen. En ook niet genoeg geld. Gelukkig zijn er voor de mensen die op de wachtlijst staan andere voorzieningen, zoals de nachtopvang, waar daklozen voor een klein bedrag kunnen slapen, er is een dagopvang waar ze kunnen werken en beziggehouden kunnen worden. Daar wordt ook aandacht besteed aan verslavingen en aan psychische problemen.
Dan is er ook nog een crisisopvang, een centrum voor ouderen en veel observatieafdelingen, waar daklozen ook opgevangen kunnen worden.
Mevrouw Blokland vindt dat de wachtlijsten kleiner moeten worden door meer huizen te bouwen en voor werk te zorgen dat eenvoudig genoeg is voor de daklozen die geen goede opleiding hebben voltooid of te lang op straat hebben geleefd om nog een baan te kunnen hebben wat veel kwaliteiten eist van mensen, zoals een typediploma, omgaan met nieuwe technologieën en nieuwe ontwikkelingen binnen bedrijven.
Ze is nog van plan om er lang te blijven werken en mensen te helpen in nood. Ze vond het interview leuk om te doen en is blij dat jongeren interviews moeten houden met mensen, zodat ze meer inzicht krijgen in hoe het eraan toegaat in het leven van de minder bedeelden.

Pauluskerk

De Pauluskerk is een gebouw van Hervormde gemeente in het centrum van Rotterdam. Het is vooral bekend in heel Nederland vanwege de opvang van drugsverslaafden die hier worden opgevangen onder leiding van dominee Hans Visser.
Deze opvang van de drugsverslaafden in de Pauluskerk hield in 2007 op. Het gebouw wordt gesloopt om plaats te maken voor de nieuwbouw De Calypso (naar de gelijknamige bioscoop die jarenlang naast de Pauluskerk was te vinden). Het is niet de bedoeling dat in dit nieuwe gebouw weer opvangruimte komt voor drugsverslaafden. Ergens anders in de stad is een ruimte gevonden waar de verslaafden kunnen worden opgevangen om te voorkomen dat de ze zich verspreiden over de stad en voor overlast zouden kunnen gaan zorgen. Omwonenden hebben grote bedenkingen bij de nieuwe Pauluskerk. In de bouwtekeningen van de nieuwe Pauluskerk zijn ruimten ingetekend die er op wijzen dat er weer verslaafdenopvang moet komen, zoals 19 slaapzalen, sanitaire ruimten, tal van verblijfs- en recreatieruimten, 2 kantoorruimten én een uitgifteloket van de Straatkrant. Dit wordt niet bevestigd door dominee Visser of de gemeente Rotterdam aangezien het bouwplan een goedbewaard geheim is. De tekeningen zijn echter wel op het internet in te zien.

Soorten Drugs
En de werking ervan

Veel daklozen zijn dakloos geworden door hun verslaving aan drugs. Daarom hier een paar soorten drugs en de werking ervan. Alles op een rijtje om te laten zien waar daklozen hun geld vaak in stoppen.

Alcohol
Wat is het?
Alcohol ontstaat doordat gist de suikers die in allerlei vruchten zitten, omze t in alcohol. Daarnaast kunnen ook granen gebruikt worden voor de productie van alcohol. Dan moet eerst het zetmeel omgezet worden in suikers.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Door gebruik van alcohol krijg je een ontspannen en warm gevoel. Dit komt doordat alcohol je bloedvaten wijder maakt en je bloeddruk laat stijgen. Omdat alcohol een verdovend effect op je natuurlijke remmingen heeft, ga je je wat losser gedragen. Je voelt je minder gespannen, je praat wat makkelijker en je wordt vrolijker. Hierdoor vermindert je vermogen om situaties in te schatten. Alcohol is een giftige stof die door je lever afgebroken moet worden.
Te veel alcoholgebruik kan je lever onherstelbaar beschadigen. Daarnaast tast alcohol de hersenen aan bij overmatig gebruik: dat kan variëren van een verminderd geheugen tot het optreden van het hele ernstige Korsakov-syndroom. Bij overmatig gebruik kan het verdovend effect van alcohol bewusteloosheid veroorzaken en is de kans op verslaving groot. Je raakt daarentegen niet zomaar verslaafd aan alcohol. Daar gaat vaak lange tijd overheen.

Cocaïne
Wat is het?
Cocaïne is afkomstig van de cocaplant. Het is een wit kristalachtig poeder dat via een chemisch proces uit de bladeren van de cocaplant wordt bereid. De meest voorkomende manier van cokegebruik is snuiven. De cocaïnepoeder wordt in een ‘lijntje’ gelegd en via een kokertje, of direct in de neus, opgesnoven. Soms wordt cocaïne met tabak gemengd en gerookt. Riskant is het spuiten van cocaïne. Bij spuiten wordt de cocaïne opgelost in water en direct in een ader gespoten.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Cocaïne maakt je opgewekt en geeft je een kort geluksgevoel. Je hebt het idee te bruisen van energie. De stemmingsverbetering is van korte duur. Het prettige gevoel verdwijnt en kan omslaan in uitputting en een somber gevoel. Bij regelmatig gebruik treden onthoudingsverschijnselen op. Als je lang en veel hebt gebruikt, ben je bij stoppen niet meer in staat om je plezierig te voelen. Mensen die veel en regelmatig coke gebruiken, kunnen veranderen in onaardige personen: koel, arrogant en egoïstisch. Bovendien zijn ze vaak prikkelbaar, geïrriteerd en rusteloos.
Cokegebruik kan leiden tot oververmoeidheid, uitputting en depressieve gevoelens. Je voelt je natuurlijke grens niet meer, gaat maar door en put jezelf volledig uit. Het kan ook leiden tot gewichtsverlies. Door gebrek aan eetlust gaat je conditie achteruit. Door het snuiven kan het neusslijmvlies gaan ontsteken. Cocaïne belast je hart- en bloedvatenstelsel. Er zijn gevallen bekend van hartinfarcten en plotselinge dood na gebruik van cocaïne.

Crack
Crack is een bewerkte vorm van cocaïne. De bewerking is nodig om de cocaïne rookbaar te maken. Crack werkt heel direct en geeft je onmiddellijk een prettig gevoel. Maar dat gevoel is ook snel weer weg. Dan komen depressieve en lusteloze gevoelens die lange tijd aan kunnen houden. Je verlangt heel snel weer naar een nieuwe dosis crack. Crack is naast nicotine en heroïne één van de meest verslavende drugs.

Tabak
Wat is het?
Tabak bestaat uit gedroogde en fijngesneden bladeren van de tabaksplant. Tijdens de groei worden de bloemen uitgesneden, zodat alle voedingsstoffen in de bladeren terechtkomen. De tabak die gerookt wordt, bestaat meestal uit een mengsel van verschillende tabakssoorten waaraan geur- en smaakstoffen zijn toegevoegd. Deze tabakssoorten kunnen op een verschillende manier gerookt worden: als sigaret, als sigaar of in een pijp.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Bij het roken krijg je niet alleen de stoffen uit de plant zelf binnen, maar ook bestrijdingsmiddelen, geur- en smaakstoffen en papier. Bij het roken branden al deze stoffen samen op, waardoor honderden chemische reacties ontstaan. Minstens veertig van deze stoffen en gassen zijn kankerverwekkend. Er zijn drie vervuilende stoffen in tabak, namelijk nicotine, teer en koolmonoxide. Nicotine is de verslavende stof. Het lichaam ontwikkelt een gewenning en past zich vanaf de eerste trek aan de nicotine aan. Daardoor heb je steeds meer nicotine nodig om het effect nog te voelen. Zonder nicotine ga je je onrustig voelen, je raakt geïrriteerd, je kunt je niet meer concentreren, je krijgt hoofdpijn en je slaapt slecht. Nicotine maakt alert en zorgt voor een opgewekt gevoel.
Verder versnelt nicotine de hartslag en vernauwt het de bloedvaten. Doordat je een hoge bloeddruk krijgt, kun je je ook juist gestresst gaan voelen. Teer is een zwarte kleverige stof die zich nestelt in de longen, zodat ze dichtslibben. Het gevolg kan zijn dat je chronische bronchitis krijgt of longkanker. Koolmonoxide belemmert de doorstroming van zuurstof door het lichaam, waardoor je meer risico loopt op een hartinfarct.

Hasj
Wat is het?
Hasj wordt gemaakt van de hennepplant. De hennepplant heet ook wel cannabis sativa. Hasj is de hars van de hennepplant, die in plakken wordt geperst en voor de verkoop in stukjes wordt gesneden. Zo’n stukje ziet er een beetje uit als een bouillonblokje met een beige tot zwarte kleur. Een andere naam voor hasj is stuff. Meestal wordt hasj gerookt, dat noem je blowen. Blowen is het roken van softdrugs. Hasj wordt ook wel eens verwerkt in bakproducten. Een voorbeeld hiervan is spacecake.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Blowen versterkt over het algemeen de stemming. Dit betekent dat je vrolijk kunt worden (lachkicks), maar ook depressief of angstig wanneer je vóór gebruik onrustig bent. Mensen die cannabis gebruiken, zijn meestal uit op een 'relaxed' gevoel en op de intense zintuiglijke waarnemingen. Je wordt 'stoned'. Je krijgt rode ogen, een snellere hartslag en zwaar aanvoelende benen. Je weerstand wordt slechter, net als je geheugen. Daarbij heb je een grotere kans op psychiatrische ziekten.
Ook geestelijk kun je afhankelijk raken. Het lijkt of je je problemen even kunt vergeten. Het gevaar is dan niet denkbeeldig dat je op den duur alleen nog maar met problemen kunt omgaan door te gaan blowen. Iemand die van nature onzeker en bang is, kan door het gebruik van hasj heel achterdochtig worden. Verdriet kan omslaan in een depressieve stemming. Het roken van hasj is zeer schadelijk voor de longen.

Wiet
Wat is het?
Een andere naam voor wiet is marihuana. Wiet wordt net als hasj gemaakt van de hennepplant. De hennepplant heet ook wel cannabis sativa. Wiet bestaat uit de gedroogde toppen van de plant en is meestal groen van kleur. Wiet kun je roken, wat blowen wordt genoemd. Blowen is het roken van softdrugs.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Blowen versterkt over het algemeen de stemming. Dit betekent dat je vrolijk kunt worden (lachkicks), maar ook depressief of angstig wanneer je vóór gebruik onrustig bent. Mensen die cannabis gebruiken, zijn meestal uit op een 'relaxed' gevoel en op de intense zintuiglijke waarnemingen. Je wordt 'stoned'. Je krijgt rode ogen, een snellere hartslag en zwaar aanvoelende benen. Je weerstand wordt slechter, net als je geheugen. Daarbij heb je een grotere kans op psychiatrische ziekten.
Ook kun je geestelijk afhankelijk raken. Het lijkt of je je problemen even kunt vergeten. Op den duur kun je alleen nog maar met problemen omgaan door te gaan blowen. Iemand die van nature onzeker en bang is, kan door het gebruik van wiet heel achterdochtig worden. Verdriet kan omslaan in een depressieve stemming. Het roken van wiet is erg schadelijk voor de longen.

Speed
Wat is het?
Speed ofwel amfetamine is een langs chemische weg gefabriceerd stimulerend middel. De werking lijkt op die van cocaïne, maar houdt veel langer aan. Amfetamine is verkrijgbaar als pil of in poedervorm. Het wordt meestal geslikt maar het kan ook gesnoven of gespoten worden.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Van speed word je vrolijk, actief, alert en zelfverzekerd. Het praten gaat makkelijker en vlotter. Het uithoudingsvermogen neemt toe en honger- en vermoeidheidsgevoelens verdwijnen. De pupillen worden groter en de spieren spannen zich, wat zich uit in stijve kaken en knarsetanden.
Je hebt steeds meer speed nodig om hetzelfde resultaat te krijgen. Na gebruik word je onrustig en prikkelbaar, oververmoeid, lusteloos en depressief. Dat is dan weer een reden om opnieuw te gebruiken. Van speed kun je geestelijk afhankelijk worden. Als je speed vaker gebruikt, kunnen allerlei lichamelijke verschijnselen optreden zoals slapeloosheid, gebrek aan eetlust, hoofdpijn, buikkrampen en soms sterk zweten. Net als bij XTC verhoogt speed de lichaamstemperatuur. Bovendien kunnen depressieve gevoelens het gevolg zijn. Zware gebruikers kunnen zeer angstig of achterdochtig raken.

Ecodrugs/paddo
Wat is het?
Onder ecodrugs vallen alle rechtstreeks uit de natuur afkomstige producten met bewustzijnsbeïnvloedende werking. Het gaat om planten en kruiden waarvan de hallucinogene, verdovende of stimulerende werking vaak al eeuwenlang bekend is. Momenteel zijn paddestoelen of paddo’s en bepaalde cactussoorten met een hallucinerende werking het bekendst.

In gedroogde paddo’s zit de stof psilocybine die door de Opiumwet verboden is. Deze harddrug is dus illegaal. Door velen worden ecodrugs gezien als een gezonder en een ‘light’ alternatief voor alcohol en chemische/illegale drugs zoals XTC of het tripmiddel LSD. Bij ‘gezond’ en ‘light’ moeten echter wel vraagtekens worden gezet.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Het is niet duidelijk of deze middeltjes altijd even goed helpen. Bij een gezonde voeding heeft een lichaam geen ecodrugs nodig om meer energie te krijgen. Een teveel aan bepaalde vitamines kan ook schadelijk zijn. En meestal is het effect maar kort. Bij de meeste ecodrugs is het risico van lichamelijke afhankelijkheid niet erg groot. Wel is het gevaar groot dat je geestelijk afhankelijk wordt. Van paddo’s is bekend dat er de werkzame stof psilocybine in zit die tripeffecten geeft.
Psilocybine is een harddrug en dus ook verboden. Het lichaam went razendsnel aan de stof en als je het herhaalt treden er dus geen tripeffecten meer op. Er zijn geen afkickverschijnselen na het gebruik van paddo’s. Omdat er bij gebruik heftige effecten optreden, worden paddestoelen in de meeste gevallen niet erg vaak gebruikt. De kans op geestelijke verslaving is dan ook niet erg groot. Sommige middelen veroorzaken behoorlijke vergiftigingsverschijnselen. Een aantal producten bevat stoffen waarvan de werking nog onbekend is. Hoge doseringen van stimulerende stoffen kunnen gevaarlijk zijn voor mensen met hart- en vaatklachten.

Smartdrugs/smartproducts
Wat is het?
Smartdrugs worden vaak verward met smartproducts. Maar smartdrugs zijn geneesmiddelen, die voor ziekten als vergeetachtigheid, dementie en epilepsie worden voorgeschreven. Smartdrugs mogen officieel ook alleen door een arts worden voorgeschreven. Smartproducts is een verzamelnaam voor middelen die samengesteld zijn uit meerdere stoffen. Een ecodrug kan dus deel uitmaken van een smartproduct. Een smartproduct kan ook chemisch van aard zijn.

Smartproducts zijn in te delen in:
- Energiedrankjes of smartdrinks. Deze zijn meestal gemaakt op basis van opwekkende stoffen als cafeïne, guarana en/of taurine;
- Voedingssupplementen zoals vitamine- en mineralenpreparaten;
- Producten waarin kruiden of kruidenextracten zijn verwerkt die een stimulerende werking hebben. Voorbeelden hiervan zijn Herbal Extacy, E-booster, Cloud Nine.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Als je gezond en evenwichtig eet en drinkt, heeft je lichaam geen behoefte aan extra vitaminen en mineralen. Deze stoffen worden dan vaak ‘ongebruikt’ weer uitgescheiden. Smartproducts kunnen ook schadelijk zijn. Smartdrugs (geneesmiddelen) werken, als het goed is, bij mensen aan wie ze worden voorgeschreven. Of ze werken bij anderen, en of ze dan op de juiste manier werken, is maar de vraag.

Heroïne
Wat is het?
Heroïne is een opiaat (verdovend en pijnstillend middel) dat van oorsprong afkomstig is van de papaverplant. Als je in de onrijpe zaadbol van de papaverplant een snede maakt loopt er een melkachtige substantie uit. Bij drogen ontstaat een donkerbruine zwarte substantie, de ruwe opium. Uit die ruwe opium kan morfine worden gehaald. En uit die morfine kan via een chemische bewerking heroïne worden gemaakt.

Als heroïne uiteindelijk de gebruiker bereikt, is het door de opeenvolgende handelaren vermengd met allerlei andere stoffen. Het ziet eruit als grof wit poeder tot geelbruine blokjes. Heroïne wordt ook wel ‘bruin’ of ‘smack’ genoemd. Het wordt meestal gechineesd of gespoten. Bij chinezen wordt heroïnepoeder op een stukje aluminiumfolie gelegd en verhit. De vrijkomende dampen worden door een kokertje opgezogen en komen zo rechtstreeks in de longen. Bij spuiten wordt de heroïne direct in de ader gebracht.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Bij het gebruik van heroïne worden de ademhaling en de hartslag langzamer. De lichaamstemperatuur gaat iets omlaag. De pupillen vernauwen zich sterk. Opiaten verminderen de werking van de darmen en kringspieren. Seksuele behoeften kunnen minder worden. De werkzame stof veroorzaakt op zich geen beschadigingen aan weefsels en organen. In het begin kan de gebruiker last krijgen van braken, hoofdpijn, duizeligheid, jeuk en een vreemd gevoel in het hoofd.
Maar de lichamelijke effecten voor de gebruiker vallen in het niet bij wat hij voelt en ervaart: de sterk verdovende werking, die heel snel komt. De heroïne geeft dan een heel aangenaam effect: pijn, verdriet, angst, honger en kou worden niet meer gevoeld. De gebruiker raakt ontspannen.
In vergelijking met andere middelen krijg je bij heroïne snel last van lichamelijke afhankelijkheid. Dit betekent dat je ontwenningsverschijnselen krijgt als je stopt met heroïne. Wordt heroïne intensiever gebruikt, dan wordt de lichamelijke afhankelijkheid snel groot. Er is al gauw meer nodig om hetzelfde effect te voelen. Als heroïne is uitgewerkt, doen zich de volgende ontwenningsverschijnselen voor: de gebruiker voelt zich ziek, transpireert en is klam en koud. Deze klachten verdwijnen zodra opnieuw heroïne wordt gebruikt. Zo komt de gebruiker gemakkelijk in een vicieuze cirkel terecht. Geestelijke afhankelijkheid houdt in dat de gebruiker steeds sterker naar het middel verlangt en zich eigenlijk niet meer prettig kan voelen zonder. Heroïne maakt geestelijk afhankelijk. Het verdooft zowel lichamelijke als geestelijke pijn.

Poppers
Wat is het?
Poppers, ofwel amylnitriet of butylnitriet, is een gelige brandbare vloeistof die erg snel verdampt. Het wordt meestal in kleine flesjes op de markt gebracht. Het middel komt oorspronkelijk uit de geneeskunde. Het werd voorgeschreven aan mensen met angina pectoris, een hartkwaal waarbij de hartspier te weinig bloed krijgt en er pijnlijke kramp ontstaat. Het zat vroeger in capsules die bij het openen een 'poppend' geluid maakten; vandaar de naam poppers. Het middel wordt gebruikt door de vloeistof op een zakdoek te doen en daarna de damp op te snuiven of door rechtstreeks aan het flesje te ruiken.

Wat zijn de gevolgen van gebruik?
Gebruikers ervaren een kortstondig gelukzalig gevoel. Je voelt je ineens erg ontspannen, slap en duizelig en een warm gevoel stijgt op naar je hoofd. Ook ervaar je een sterke (zweetvoeten)geur. Het middel veroorzaakt een verslapping van de (gladde) spieren en de vaatwanden. De bloedvaten verwijden zich waardoor de bloeddruk daalt. Hierdoor word je slap en duizelig en kun je flauwvallen. Het hart gaat sneller kloppen, met als gevolg hartkloppingen en (bonkende) hoofdpijn.
Je went aan het gebruik van poppers en hebt dus steeds meer nodig om het effect te voelen. Dat kan aanleiding geven tot frequent gebruik, waardoor de risico's toenemen. Onthoudingsverschijnselen treden niet op. Wel kun je van het middel psychisch afhankelijk worden.
Na gebruik kunnen vervelende effecten optreden. Je kunt een knallende hoofdpijn krijgen, misselijk worden of last krijgen van duizeligheid en flauwvallen. Ook kunnen hevige hartkloppingen ontstaan. Bloedarmoede is een belangrijk risico van gebruik van poppers. Doordat het middel de druk achter de oogbol verhoogt, kunnen gezichtsstoornissen ontstaan.

Conclusie

De meeste zwervers zijn tussen de 20 en de 40 jaar. In ons land leven 5.000 - 8.000 jongeren van 12 - 23 jaar op straat of zwerven van adres naar adres.
Veel dakloze zijn verslaafd aan alcohol, tabak of drugs. Nicotine en Heroïne zijn de meest verslavende soorten. Crack is ook een ernstige vorm. Vaak zijn ze door het gebruik hiervan in de problemen geraakt en daardoor op straat gekomen. Andere daklozen zijn op straat gekomen door bijvoorbeeld een scheiding.

“Is het bestaan van daklozen een maatschappelijk probleem?”
Daklozen zijn een maatschappelijk probleem. Dit omdat er allerlei opvangcentra voor moeten worden gebouwd en andere mensen houden zich ermee bezig. Dit kost allemaal veel geld wat niet nodig had hoeven zijn. Daarom vinden wij het ook een maatschappelijk probleem. Zoals Ximena zei: “Niemand is vrijwillig dakloos”

“Hoe is het leven op straat?”
Niemand word vrijwillig dakloos. Natuurlijk omdat het niet makkelijk is om op straat te leven. Daklozen zien er vaak onhygiënisch uit. Ze hebben weinig geld. Te weinig om een huis te kopen en af en toe net genoeg om wat te eten te halen. Gelukkig zijn er opvangcentra waar ze kunnen overnachten. Toch is het leven op straat niet makkelijk. Ze kunnen ook geen dokter betalen of opticien. “Het leven op straat is uitzichtloos” zegt een dakloze. Waar wij het mee eens zijn. Als je op straat leeft heb je geen uitzicht over de rest van je leven.

“Zijn er genoeg voorzieningen in Rotterdam voor daklozen?”
Er zijn een aantal voorzieningen in Rotterdam voor Daklozen. De meningen verschillen erover of het er genoeg zijn. De ene vind het er genoeg of bemoeit zich er niet mee want ze vinden dat het de eigen schuld is van de dakloze. De anderen vinden het er te weinig omdat ze vinden dat deze mensen geholpen moeten worden.
Wij vinden dat er meer aandacht aan moet worden besteed. Acties, collectes enzovoorts. Zo kunnen er meer voorzieningen komen voor de daklozen.
Er zijn al wel vier soort opvangcentra waar ze heen kunnen:
* Dagopvang
* Nachtopvang
* Sociaal Pension
* Wonen met ambulante woon begeleiding
De Pauluskerk en het Leger des Heils zijn de bekendste opvangcentra in Rotterdam.