Inleiding
In dit verslag probeer ik antwoord te geven op de hoofdvraag :
Hoe was het leven in concentratiekamp Dachau?
Ik beantwoord eerst een aantal deelvragen. Hierna zal ik mijn conclusie geven en dus de hoofdvraag beantwoorden.
De hoofdstukken van dit verslag zijn :
· Hoe zag de omgeving van het kamp eruit? (blz 3)
· Welke mensen werden opgesloten in het kamp?(blz 4)
· Hoe verliep een normale dag voor een gevangene? (blz 4)
· Welke straffen bestonden er in het kamp? (blz 5)
· Welke medische experimenten werden uitgevoerd op de gevangene? (blz 6)
· Conclusie (blz 6)
Hoe zag de omgeving van het kamp eruit?
Het kamp lag in een bosrijke onbewoonde omgeving. Natuurlijk zodat er geen mensen in de buurt waren om alarm te slaan, van de afschuwelijke dingen die in kamp Dachau gebeurden.
[plaatje0]
1. de ‘Lagerstraβe’ (de hoofdweg van het kamp, met populieren aan de zijkant, geplant door de gevangene).
2. de Barakken.(hierin werden de gevangene gehuisd.Elke woonbarak was onderverdeeld in 4 “Stuben” Elke Stube was bedoeld voor 52 gevangene, 208 per barak.Maar het kamp werd op een gegeven moment zo overbevolkt dat in een barak 1600 gevangene moesten wonen).
3. de ‘Appelplatz’ (hier werden de gevangene elke ochtend en avond geteld. Als er een gevangene erin geslaagd was te ontsnappen, moesten alle gevangene op ‘strafappel’ : een avond en een halve dag lang stil blijven staan).
4. de ‘Jourhaus’ (de enige ingang tot het kamp. Op het hek stond ‘arbeit macht frei’).
5. het ‘Wirtschaftsgebäude’ (hier waren de keuken, wasserij, opslagruimten voor de kleding en persoonlijke bezittingen van de gevangenen en de beruchte douches waar de SS de gevangene martelden door hen te geselen en aan palen op te hangen).
6. de ‘Revierbaracken’ (de ziekenbarakken, na een toename van ziektes en epidemieën, moest de ziekenafdeling in 1939 worden uitgebreid van 2 naar 13 barakken).
7. de ‘Lagergártnerei’(de moestuinen van het kamp).
8. een greppel, een versperring van prikkeldraad onder stroom en een muur om het kamp die ’s nachts verlicht was).
9. de Wachttorens. (wanneer een gevangene voet zette op het strook gras (8 meter) voor de greppel werd er zonder waarschuwing op hem geschoten door de SS-wachten in de torens).
10. de ‘ Lagerarrest’(de bunker, geseling, afstraffing aan de schandpaal en terechtstellingen werden op de binnenplaats van de ‘bunker’ uitgevoerd).
11. het Crematorium (hierin werden doden opgeborgen en gecremeerd).
Het crematorium lag buiten het kamp. Vanaf de barakken was deze niet te zien. Waarschijnlijk zodat de gevangene niet door hadden wat er met ze zou gebeuren. Als ze wel doorhadden wat er met ze gebeurde dan zouden ze waarschijnlijk toch niet doorwerken.
Welke mensen werden er opgesloten?
De eerste gevangenen van het kamp waren politieke tegenstanders van het regime : communisten, sociale democraten, leden van de vakbonden en een paar leden van de conservatieve en liberale partijen. De eerste Joodse gevangenen werden ook gevangen genomen wegens hun politieke geloven. In de volgende jaren werden er nieuwe groepen gevangene aan Dachau geleverd : Joden, homoseksuelen, zigeuners, Jehova getuigen, Geestelijken en nog meer anderen. Na de kristalnacht werden meer dan 10.000 joden aan Dachau geleverd.
Na 1939 werden ook gevangene uit andere landen (als Nederland, Polen, Tsjechië, België, Frankrijk enz) uitgeleverd aan Dachau. Uiteindelijk waren de Duitse gevangene zelfs in de minderheid!
Joden werden vervolgd omdat ze verantwoordelijk werden gehouden voor de nederlaag van de eerst wereldoorlog, omdat ze rijk en succesvol waren en een bedreiging vormden voor het Arische ras.
Homoseksuelen werden vervolgt omdat zij geen Arische kinderen op de wereld konden zetten.
Politieke gevangenen werden vervolgd omdat zij tegen de toenmalige dictatuur van Hitler waren.
De gevangenen droegen gestreepte pakken. Tevens zijn de verschillende groepen gevangenen te onderscheiden aan verschillend gekleurde driehoeken, die op de linkerborsthelft en op de rechterdij moeten worden genaaid. De rode driehoek markeert de politieke gevangen, de groene de beroepsmisdadigers, de blauwe de emigranten, de paarse de Jehova's getuigen, de roze de homoseksuelen, de zwarte de a-socialen, de gele de joden. Deze kentekens worden in de andere concentratiekampen nagevolgd.
In de driehoek wordt met een letter de nationaliteit aangeduid: F voor de Fransen, R voor de Russen, N voor de Noren en H voor "die Holländer". Onder de driehoek een wit lapje stof met daarop het gevangennummer.
Hoe verliep een normale dag?
Een normale dag begon in de zomer voor de gevangene met om 4 uur op staan, ontbijten, wassen. Vervolgens moesten ze om 5.15u op appèl staan. Er werden blokken geformeerd, doorgaans ingedeeld naar de bezetting van een barak. En dan werd er geteld, en nog eens geteld. Eindeloos ging het tellen door, totdat het allemaal klopte. Alles moest worden meegeteld, ook degenen die nachtdienst hadden gehad en de zieken in het Krankenrevier. Zelfs de doden van de afgelopen nacht mochten niet worden vergeten. Van 6.00 u tot 12.00u moest er gewerkt worden. (wat voor werk zie het bij de deelvraag ‘wat voor soort werk deden de gevangenen?) van 12.00u tot 13.00u was er middagpauze. Om 13.00u begon het werk weer, tot 18.30u.
Om 7u moest er weer geteld worden. Dit appèl duurde zo ongeveer een uur.
Om 20.45u moest iedereen in bed liggen. Om 21.00u moesten alle lichten uit zijn.
Er was ook een apart rooster voor de winter. Dan begonnen de gevangene de dag om 5u. en werkten ze tot het donker werd.
Op zondag waren de gevangene in principe vrij. Maar de mate van deze vrijheid was ter beoordeling van de kampcommandant. Meestal waren er wel dingen die op zondag moesten worden gedaan, zoals sneeuwruimen of verstelwerkzaamheden aan de kampkleding. Schoonmaken, of nummers opnaaien.
Welke straffen bestonden er in het kamp?
Voor de minste vergrijpen als: bed niet goed opmaken of te laat komen voor het appèl kon men worden veroordeeld tot 25 stokslagen "Fünfundzwanzig am Arsch". De gevangene werd dan op een houten bok vastgebonden en nadat zijn broek omlaag was getrokken kreeg hij 25 zware slagen met een twee meter lange knoet of een bezemsteel. Het was de bedoeling dat hij iedere slag hardop meetelde, maar dikwijls was het slachtoffer daartoe al na de vijfde of zesde slag niet meer in staat. Dat was in veel gevallen aanleiding om de straf nog met een aantal slagen te verhogen. Fünfundzwanzig am Arsch was een publieke aangelegenheid; het hele kamp stond daarbij aangetreden.
Hetzelfde gold voor de hangpartijen; werd er iemand opgehangen dan moest iedereen daar bij zijn. "Om de schrik erin te houden" heette het. De reden van dergelijke doodvonnissen bleef over het algemeen duister.
In veel gevallen kreeg de veroordeelde alvorens te worden opgehangen nog eens een pak slaag.
Ook was er het zogenaamde “boomhangen” De slachtoffers werd de handen op de rug geboeid en werden vervolgens aan hun handen aan een boom of een paal opgehangen. Zo bleven zij uren achtereen hangen; het spreekt vanzelf dat dit ondragelijke pijnen veroorzaakte. In de meeste gevallen hield men er blijvend letsel aan de schoudergewrichten aan over.
Welke medische experimenten werden er op de gevangene uitgevoerd?
Er werden in het concentratiekamp gevangenen gebruikt voor medische experimenten. Sigmund Rascher, een SS dokter, begon een experiment met luchtdrukverschillen in 1942. De proeven hadden betrekking op problemen die Duitse piloten ondervonden bij het vliegen op grote hoogte. Om zo’n situatie in de atmosfeer na te bootsen werd er een decompressiekamer naar Dachau gebracht. Van de 200 mensen die deelnamen aan dit experiment overleefden veel mensen de proef niet. Ook werden er experimenten met onderkoeling uitgevoerd. De proeven waren bedoeld om Duitse piloten die in zee waren gevallen langer in leven te houden. Om deze proef uit te voeren werd in een barak een bassin van 2 bij 3meter en 1,5 meter diep gevuld met ijskoud water.
Er werd dan een koperen knop of kogel aan het lichaam van de gevangene gevestigd en werd de gevangene voor een bepaalde tijd in het water gelegd. Na deze tijd werd er dan bekeken wat je lichaamstemperatuur was. Hierna werden de mensen weer beproefd met een opwarming. Zo werden bijvoorbeeld de verkleumde gevangenen tussen twee naakte vrouwen, eveneens gevangenen, gezet. Ook werden de gevangenen gelijk vanuit het ijskoude water in een warm bad van 38 graden gelegd. Bij deze proeven waren ongeveer 300 gevangenen betrokken waarvan er ongeveer 100 mensen het niet hebben overleefd.
Er zijn in Dachau nog veel meer experimenten uitgevoerd, zoals onder meer:
- het drinkbaar maken van zeewater
- het beproeven van homeopathische geneesmiddelen
- het beproeven van genezingsmethoden tegen kunstmatig veroorzaakte flegmonen (open benen)
- luchtdruk verschil
- malaria
Conclusie
Het leven in kamp Dachau was zwaar, onnoemelijk zwaar. Veel gevangene hebben het dan ook niet overleefd.
Dit vreselijk grote getal doden kwam door de onmogelijke levensstijl die de gevangene kregen opgelegd.
12 uur per dag zwaar werk verrichten, eindeloze appèls, weinig slaap, met veel en veel te veel mensen in een barrak, vrijwel geen hygiëne, weinig eten, slechte kleding, de sadistische kwellingen van de SS-ers. Enz.
Zo’n levensstijl houdt niemand vol, dus het was dan ook logisch dat er zoveel doden waren.
REACTIES
1 seconde geleden