Antigone

De Antigone is een stuk dat stamt uit 422 voor Christus en is geschreven door Sophocles. Wat zijn de grote verschillen die te zien zijn tussen de moderne versie van Anouilh en het origineel?
Er is een aantal verschillen tussen de Antigone van Sophocles en de Antigone van de Fransman Anouilh. Ik vind de Antigone van Anouilh persoonlijk beter omdat het wat moderner is, en de personages hebben meer diepgang. De Antigone van Sophocles is erg langdradig en in moeilijk Nederlands vertaald, waardoor het vaak moeilijk is om het te begrijpen. In Anouilh’s verhaal zijn de personen anders. Creon, is een stuk genuanceerder dan bij Sophocles. In beide spelen is Creon een leider, die heel passief is. Als het aan hem lag zou Thebe er anders uit zien. Hij wekt de indruk dat hij niet aan de macht is. Anouilh's Creon gaat zo ver dat hij de ‘kinderlijke domheid’ van zijn eigen besluit toegeeft. Hij zegt zelfs tegen Antigone dat hij niet zeker weet wiens lichaam hij heeft begraven. Maar Antigone’s actie, het begraven van haar broer, is wel publiekelijk en de zaak ligt niet in de handen van Creon. Persoonlijk vind ik de versie van Anouilh beter. Daarin is Creon wat harder en zegt hij waar het op staat. Creon heeft berouw in de versie van Sophocles, na Tiresias. Hij is ten onder gegaan door zijn daden. In de versie van Anouilh heeft Creon geen berouw. Hij hervat zijn werk en hij laat zich niet beïnvloeden door wat er om zich heen gebeurt. Hij weet dat het absurd is dat hij heerser is, maar vindt het een uitdaging. Het is goed van Creon dat hij gaat voor zelfontplooiing, dat is ook een goed advies voor mensen die het verhaal lezen. Anouilh heeft het verhaal niet veranderd, maar hij heeft de personen anders laten overkomen. Ik vind het goed dat Anouilh zijn stuk gemoderniseerd heeft, zodat het taalgebruik op de tijd werd gebaseerd waarin het werd geschreven.
Tot slot: Je kunt concluderen uit dit stuk dat de Antigone van Anouilh realistischer is, omdat de karakters wat gecompliceerd zijn. De personages hebben allemaal meer diepgang, ze zijn persoonlijker en ze groeien ook gedurende het stuk. Hierdoor is het fijn dat je je makkelijk kan inleven in de personages en is het mogelijk je te identificeren met één van hen.