Israël

Beoordeling 6.8
Foto van een scholier
  • Praktische opdracht door een scholier
  • 4e klas vwo | 2475 woorden
  • 14 oktober 2007
  • 31 keer beoordeeld
Cijfer 6.8
31 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Israël

Waar gaat het conflict tussen Israël en de Palestijnen over en hoe is het ontstaan? Het conflict gaat over het grondgebied Israël/Palestina. De Palestijnen woonde in Palestina tot de Staat Israël werd uitgeroepen na de 2e w.o. De joden wilden een eigen staat met een eigen regering, en omdat Israël/Palestina volgens hun geloof het beloofde land is riep de VN daar de staat Israël uit. Maar daar waren de Palestijnen het niet mee eens, die wilden hun land terug. Vooral de Bezette gebieden: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, en Oost-Jeruzalem zijn belangrijk omdat beide partijen deze gebieden niet kwijt willen.

Israël, 1900 tot 1989

In 1917 kreeg Lord Rothschild de brief, met daarin de, volgens de joden, goedkeuring voor het stichten van Israël in Palestina. Hier begon het conflict met de Arabieren. Als oplossing van deze ruzie stelde een Britse onderzoekscommissie in 1937 voor het land te verdelen. Maar dit ging natuurlijk niet zonder strijd. Uiteindelijk kregen de joden de overmacht en de Palestijnen werden uit het land verdreven. In 1950 spreekt koning Abdallah II tot de Palestijnen over de Westelijke Jordaanoever. Zij stemmen in om in het koninkrijk Jordanië te wonen. Dan laat de VN-vredesmacht in 1967 Israël in de steek. Opeens ziet Israël haar grenzen onbewaakt en voelt de dreiging van de haar omringende Arabische landen. Op 6 juni valt Israël daarom aan, en verovert in 6 dagen de Gazastrook op Egypte, de Golanhoogvlakte op Syrië en de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem op Jordanië. Veel daar wonende Palestijnen vluchten naar Jordanië. In Jordanië ontstaat in 1970 een burgeroorlog tussen strijdgroepen van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) en het Jordaanse regeringsleger. De Palestijnen worden met harde hand het land uitgeslagen en de PLO moet haar hoofdkwartier naar Libanon verplaatsen.
Op de Joodse vastendag Yom Kippoer, 6 oktober 1973 vallen Egypte en Syrië aan. De Egyptische president Sadat probeert de Sinaï-woestijn te heroveren, maar Israël weet zijn leger tegen te houden. Dan komt er een olieboycot van de Arabische landen tegen de landen die met Israël bevriend zijn, onder andere Amerika, waarop deze begint te onderhandelen met Israël en zijn buurlanden. Dan, in 1977, spreekt de Egyptische premier Sadat de Knerste (Israëlische parlement) toe, om deze tot vrede te bewegen. De Amerikaanse president gaf als voorstel in de vredesonderhandelingen met Israël en Egypte dat Israël de Sinaï-woestijn over een periode van vier jaar teruggeeft, in ruil voor vrede en erkenning. Ze gingen hiermee akkoord. De Arabische landen, op Oman na, verbraken uit woede het akkoord, de betrekkingen met Egypte.
Dan komen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook in opstand tegen de Israëlische overheersing. Deze opstand, de Intifadah, zal door de jaren heen meer dan 1000 burgers het leven kosten.

De huidige situatie in Israël

Eigenlijk zijn er niet echt vorderingen in het vredesproces tussen de Palestijnen en Israël. Elke keer ontstaan er weer nieuwe conflicten en elke keer als men denkt dat er vrede komt worden er weer aanslagen gepleegd en is het er weer oorlog.
De Verenigde Staten en de EU doen hun best om het vredesproces weer op gang te brengen.

Hier nog een korte schets over het heden [2000 t/m 2003]
Rond 2000:
In Egypte (in de badplaats Sharm el-Sheikh) onderhandelen de Israelische premier Barak en de Palestijnse leider Yasser Arafat over beëindiging van het geweld. Israëlische en Palestijnse onderhandelaars hebben zeer lage verwachtingen van deze topontmoeting
Het leger van Israël bereidt zich voor op voortzetting van de vijandigheden en het heeft besloten alle nederzettingen in bezet gebied nog beter te beveiligen. Nadat Israël een aantal aanvallen op Palestijnse stellingen heeft uitgevoerd worden op 12 oktober 2000 in de stad Ramallah twee Israëlische militaire door Palestijnen vermoord/afgeslacht. Israël zelf beschreef die aanvallen als een ‘symbolische waarschuwing aan de Palestijnse leiding’. Maar de Palestijnen zagen de luchtaanval als een oorlogsverklaring.

Rond 2001
Op 5 december 2001 vindt een VN-conferentie in Genève (Zwitserland) plaats. Hierbij zijn 114 landen vertegenwoordigd waaronder ook een Palestijnse delegatie. VN-commissaris voor de mensenrechten Mary Robinson, die al vaker heeft laten merken geen vriend van Israël te zijn, beschuldigde Israël van regelmatige schending van het internationale recht. Verder vond ze niet goed: de afsluiting van steden en dorpen, de vernieling van het land en het recht op onderwijs en gezondheidszorg aan de Palestijnen te verbieden. Ook de islamitische landen lieten zich weer luid en duidelijk horen. Woordvoerder Rajmah Hussein uit Maleisië beschuldigde het Israëlische leger van het vermoorden en martelen van burgers. De Arabieren stelden voor een Tribunaal op te zetten waar Israël veroordeeld zou kunnen worden voor oorlogsmisdaden. De organisatie van de conferentie zei dat ze van te voren maatregelen hadden genomen dat de conferentie niet helemaal anti- Israël wordt, maar deze maatregel is niet echt gelukt.

2003
De wereld is het steeds vaker oneens met Israël en zijn stad Jeruzalem. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de honderden resoluties die de VN in de loop der jaren tegen Israël heeft aangenomen. Van ongeveer 1000 resoluties van de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de VN, waren er ruim 600 tegen Israël gericht en geen enkele tegen de Arabische wereld.
De dictator Basher Assad (Syrië) is voorzitter van de VN Veiligheidsraad. De VN is een tegenstander van de Joodse staat. Als er een terreuraanslag tegen Israël is, komt het nooit tot een veroordeling. Maar als Israël een aanval uitvoert wordt Israël meteen veroordeeld.
Ook tijdens de VN-wereldconferentie tegen racisme in Durban in het najaar van 2001, waarbij 160 landen vertegenwoordigd waren, werd nog eens goed duidelijk hoe anti-Israël de VN wel zijn. In zijn openingstoespraak uitte Kofi Annan zware kritiek op Israël en maande hij de Joodse staat op te houden de ‘holocaust’als excuus te gebruiken voor zijn daden: "We kunnen niet van de Palestijnen verwachten dat zij dit (de holocaust) accepteren als de reden dat hen zoveel onrecht wordt aangedaan: bezetting, blokkades en buitenrechtelijk doden", aldus Kofi Annan

Hoe is Palestina ontstaan?

In 1917 stuurt de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur Balfour, een brief naar Lord Rothschild, leider van de zionistische beweging in Groot-Brittannië, waarin de regering van Londen belooft de joden te helpen, en er alles aan te doen om het te laten lukken. De joden hebben deze verklaring van Balfour altijd gezien als een internationale goedkeuring voor de stichting van de staat Israël. De joden wilden dus erg graag een eigen staat in Palestina. Daarom was daar al een joodse gemeenschap ontstaan, waar de Arabieren zich echter tegen verzetten. Als oplossing van deze ruzie stelde een Britse onderzoekscommissie in 1937 voor het land te verdelen in een joodse en een Arabische staat en een internationaal district. De Britse regering wilde dit helemaal niet, maar de joden bleven aandringen op de oprichting van een joodse staat. Toen de naoorlogse regering van Groot-Brittannië niet meewerkte, kwam er een opstand, dus toen moest Groot-Brittannië het probleem wel voorleggen aan de Verenigde Naties. De Verenigde Naties was het met de joden eens en dit plan werd op 29 november 1947 door de Assemblee aangenomen.
Ondertussen in Palestina, ontstond er een burgeroorlog tussen Arabieren en joden, waarbij de joden, na eerst verliezen te hebben geleden, meer in begon te lopen op de Arabieren. De Verenigde Naties wilden het besluit ongedaan maken, maar het inmiddels gevormde Voorlopige Bestuur van de joodse gemeenschap, met 600000 aanhangers, riep op 14 mei 1948 de joodse staat Israël uit.

Welke internationale betrekkingen heeft Israël?

Israël is lid van de Verenigde Naties. De meeste lidstaaten zijn niet pro-Israël. Vooral de arabische wereld is tegen Israël Amerika is wel bevriend met Israël. Ook Frankrijk, Mauritanië, Rusland, Roemenië en Vaticaanstad. Op 28 oktober 1999 ging Mauritanië als derde Arabische land, na Egypte en Jordanië, volledige diplomatieke betrekkingen met Israël aan. Dit kwam het land op scherpe krititek te staan van diverse Arabische landen.Voor de rest heeft Israël niet veel vrienden.Het Joodse - geloofsgemeenschap is natuurlijk voor Israël, omdat Israël het beloofde land van de joden is
Na afloop van de Tweede Golfoorlog beijverden beide grootmachten zich voor het bijeenroepen van een vredesconferentie over het Arabisch-Israëlische conflict. Moskou stond de emigratie van Russische joden toe en wilde de betrekkingen met Israël herstellen.
Op 16 oktober 2000, had de premier van Libanon (Selim Hoss) de Arabische landen die banden onderhouden met Israël opgeroepen de betrekkingen te verbreken. Ook moeten de Arabische landen een economische boycot van Israël beginnen, Op die manier moeten zij uiting geven aan hun steun voor de Palestijnen. Dat stelde hij tijdens een politiek congres in Beiroet voor.

Met welke landen is Israël in conflict? Waarom? Hoe is dit conflict ontstaan?

Veel conflicten ontstaan door 3 probleemvelden uit de geschiedenis:
1. Het Joodse volk zelf
2. De Arabische Bevolking
3. De internationale gemeenschap.

Israël’s grootste vijand is het Palestijnse volk. De rest van de Arabische wereld heeft ook geen vriendschappelijke banden met Israël, behalve Egypte, Jordanië en Mauritanië.

Ook is Israël in conflict met Libanon en Syrië. Sinds 1982 is er een bezetting van een zogenaamde veiligheidszone in Libanon. Deze wordt als ‘zeer onbevredigend’ ervaren en vraagt om een oplossing.
Regelmatig worden vanuit Zuid-Libanon aanvallen op Israël gepleegd. Dit geeft Israël wederom aanleiding om vergeldingsacties uit te voeren.

Israël is niet blij met de Sefardische Joden. De Serfardische Joden zijn afkomstig uit Arabische landen en voldoen niet aan het Westerse ideaalbeeld van een Israëlische burger. Een Sefardische Jood spreekt niet Hebreeuws zonder een Arabisch accent en spiegelt zich ook niet aan de Europese cultuur. Hier een voorbeeld van het conflict:
In 1949 lanceerde Israël de operatie ‘Magisch tapijt’, waarbij het duizenden joden uit Jemen naar Israël deed overkomen. Bij het vertrek vanuit Aden werden alle bezittingen van hen afgepakt. Bij aankomst in Israël probeerde de Israëlische staat te ‘de-arabiseren’. Duizenden Joodse kinderen uit Jemen zijn gescheiden van hun ouders en bij Ashkenazische families ondergebracht om hen te ontdoen van hun Arabische identiteit. Deze zaak kwam vorig jaar aan het licht toen tientallen van deze kinderen een klacht tegen de staat indienden.

Welke invloed heeft Israël op het buitenland?

Het geweld in het Midden-Oosten is inmiddels zo erg geworden, dat andere landen zich er actief mee bemoeien. Hieruit blijkt de invloed van Israël op de rest van de wereld. Men probeert vrede te krijgen door middel van de routekaart naar de vrede, de nieuwste bemiddelingspoging. De VS, de VN, het EU en Rusland op 30 april 2003 de langverwachte routekaart. Dit vredesinitiatief moet leiden tot een Palestijnse staat en vrede in 2005. Op een top in Jordanië op 4 juni 2003 beloven beide partijen zich aan de routekaart te houden. Al snel loopt de uitvoering van de routekaart vertraging op door nieuw geweld.
De 'routekaart' is gebaseerd op het principe land voor vrede, de beëindiging van de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, een aantal VN-resoluties en de vredesplannen van de Amerikaanse bemiddelaars Mitchell en Tenet en de Saudische kroonprins Abdullah. De Palestijnse staat en een duurzame vrede moet er in drie stappen komen, waarbij men steeds een stukje dichterbij de vrede komt. De invloed van Israel op het buitenland is grotendeels de invloed door het geweld. Natuurlijk heeft het land enigszins invloed op het buitenland wat betreft de economie door de exportproducten (met name machines en ruwe diamanten) maar het geweld overschaduwt alles. Hopelijk komt er ooit een einde aan alles en wordt de vrede een feit, maar er is nog een lange weg te gaan.

Welke belangen heeft Israël bij het buitenland?

De belangen van Israël bij de Verenigde Staten zijn:
Israël is economisch afhankelijk van de Verenigde Staten. Dat blijkt niet eens meer geheim te zijn. Sinds 1984 is het bedrag per jaar tot wel 3 miljard gestegen! Daarvan is 40% in geld en de andere 60% in wapens. Op dit moment vraagt Israël nog 12 miljard, om de Israëlische economie een beetje op peil te houden. Hier komen nog de belastingaftrekbare giften van ongeveer 1½ miljard per jaar (donaties door Amerikaanse Joodse en Christelijke organisaties) bij.
Ook krijgen ze extra giften en subsidies van de Verenigde Staten. door bankleningen. Als Israël geld nodig heeft, krijgen ze dat meestal ook wel van de VS.
Van Rusland krijgt Israël olie, omdat in Israël zelf geen olie gewonnen kan worden. Het zou veel goedkoper zijn als Israël olie uit Irak zou krijgen, dit met behulp van de oude pijpleiding. Maar dat wil Irak niet. Na de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 kwam er een eind aan die oliestroom. In de jaren 80 was even een herstel van de leveranties, toen Iran tijdens de oorlog met Irak de doorvaart van olietankers belemmerde. De toenmalige Israëlische premier Shamir stelde Irak in het geheim voor om de pijpleiding van Mosul naar Haifa te renoveren en te heropenen om zo de blokkade te omzeilen, maar dat plan ging niet door.

Welke belangen heeft het buitenland bij Israël?

De belangen van de Verenigde Staten bij Israël:
Israël test nieuwe wapens uit die door de VS zijn gestuurd. De geheime diensten van Israël horen bij de best ontwikkelde ter wereld, en zijn goed uitgerust om de VS van feitenmateriaal over de landen in het Midden Oosten te bedienen, waar de Verenigde Staten veel aan heeft.
Even voor de duidelijkheid: eenderde van Amerika's budget dat naar het buitenland gaat wordt opgemaakt aan Israël! Ongeveer een kwart van Israëls jaarlijkse staatsbudget komt dus uit de VS.

Welke rol speelt het conflict tussen Israël en de Palestijnen in de relatie van Israel met het buitenland? Conclusie:

De Palestijnen kregen steun van de Arabische landen. Ze mochten bijvoorbeeld, toen ze uit Israël verjaagd waren in delen van met name Egypte en Jordanië wonen, omdat die landen ook tegen de vestiging van de joden waren. De afspraken hierover waren vastgelegd in een verdrag. Gevolgen hiervan waren een olieboycot en een voortdurende dreiging tegen Isreal; de Arabische landen had Israël niet achter zich.
Engeland en Amerika zijn vanaf het begin al betrokken bij het conflict, omdat zij de joden wilden helpen een staat voor henzelf op te richten. Engeland heeft er, volgens de joden zelf, goedkeuring aangehecht. Deze 2 grootmachten staan dus wel achter Israel. De Europese landen en de Verenigde Naties ook. Er ontstaan echter steeds meer spanningen tussen Europa en Israël. In bijvoorbeeld Nederland wonen namelijk veel Arabische immigranten die hun mening over Israël overbrengen naar Nederland. En dit is in veel landen het geval. De joden hebben nergens aanhang, bijna iedereen heeft een hekel aan hen, omdat ze altijd aan hun eigen geloof vasthouden, zich niet invoegen in een andere cultuur. Zo hebben ze, voor het conflict al, zichzelf niet geliefd gemaakt bij de rest van de wereld, en zo komt het, dat dat nu nog niet zo is.

REACTIES

I.

I.

Ga je schamen. Demagoog

8 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.