EXCURSIE W.O.І HET FRONT BIJ IEPER
І - De verschillende onderdelen van de excursie
a) Het herinneringsmuseum “In Flanders Fields”
Het “In Flanders Fields” herinneringsmuseum is een museum dat ons kennis wil laten maken met de gebeurtenissen in en om Ieper tijdens de oorlogsjaren. De verhalen van soldaten, burgers en kinderen maar ook dokters, verpleegsters, schrijvers en kunstenaars staan centraal. Door de ontmoeting tussen de mensen van W.O.І en die van nu krijg je een goede indruk vooral doordat het zo persoonlijk is van de sfeer die er hing en in wat voor gruwelijke situatie die mensen zich bevonden.
Opdrachten:
A a Henry Howey Robson
b Doordat het een beetje chaotisch was in het begin en druk bij de schermen ben ik er niet aan toegekomen om kennis te maken met het levensverhaal van Henri Howey Robson. B 1 Het nut van de honden in de loopgraven was om te ruiken of er gas was, en om de ratten die er rondliepen dood te bijten. 2 De soldaten vonden het leuk om naar de oorlog te gaan, ze zagen het als een soort uitje (picknick). Waarschijnlijk was nu de oorlog voorbij en ik denk dat dat de reden is voor het museum om het “het einde van de picknick” te noemen. 3 In Flanders Fields: Het is een soort terug blik op het leven van omgekomen soldaten. Het is een soort aanmoedigen van de overgebleven soldaten om trots verder te gaan. Dulce et decorum est: Dit is een gedicht van een soldaat met een oorlogstrauma. Het laat zien hoe afschuwelijk het moet zijn geweest maar dat ondanks de angst van de soldaten ze toch trots waren om op zo een waardige manier voor het vaderland te sterven. Het gas (gedicht 2) had als gevolg dat je na inademing stikte en je met schuim bezoedelde longen ophoestte, uiteindelijk ging je dood terwijl je ogen wegdraaide. De soldaat uit het gedicht was niet beschermd door een gasmasker doordat hij nog stond te schreeuwen (waarschijnlijk anderen waarschuwen) en struikelde en op een vreselijke manier in contact kwam met het gas. 4 Het kwetsbare wapen moest door meerdere soldaten gedragen worden omdat het zo zwaar was, ook was het nog eens gevaarlijk want het ontplofte als het geraakt werd door kogels, het was dus ook logisch dat de vlammenwerper het eerste doelwit van de vijand was. 5 Helm: ieder land had zijn eigen soort helm maar ze aan te herkennen waren
EHBO-spullen: staat voor de gewonden
Paard: een paard staat voor de oorlog
Schop: staat voor het begraven van de doden. Het meest verrassend vond ik het paard
6 Het paard diende als vervoermiddel voor de soldaten, op een paard waren ze minder kwetsbaar dan te voet. Ook werd het paard gebruikt voor het dragen van spullen en als trekdier, het moest voertuigen e.d. voorttrekken. 7 Het niemandsland was erg indrukwekkend. Bijzonder vond ik de glazen vloer met daar onder het front nagebootst. De film die getoond werd gaf voor zover mogelijk een goede indruk van de sfeer die op het front geheerst zou moeten hebben, hoe afschuwelijk het moet zijn geweest om mensen dood te zien gaan en te zien leiden. 8 De Tunesiërs en de Argentijnen verbleven niet in de Westhoek. 9 Voorwerp: gasmasker, een voorwerp waarmee je je leven kon redden. Document: De overlijdensbrieven die men thuis ontving. Je ziet orginele brieven liggen, het moet vreselijk zijn geweest voor je familie thuis, die zullen elke dag met angst de post uit je brievenbus moeten hebben gehaald. Foto: Een foto van een soldaat samen met een foto van zijn graf. Je wordt daardoor geconfronteerd met de feiten. b) De Menenpoort De Menenpoort is een monument opgericht ter nagedachtenis van de Britse militairen uit de Eerste Wereldoorlog die in de Ypres Salient gesneuveld zijn en geen gekend graf hebben. Je kan er de namen lezen van 54.896 soldaten die vermist zijn opgegeven in een periode vanaf het begin van de oorlog tot 16 augustus 1917 uit Engeland, Wales, Schotland, Ierland, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, India, Afrika en andere landen van het Britse Gemenebest. Elke avond om 20.00 uur wordt voor hen als eerbetoon de Last Post geblazen. Je ziet het monument groots als het is al van veraf staan, het ziet er indruk wekkend uit. Als je dar rondloopt zie je zo onwijs veel namen staan, dan pas realiseer je je hoeveel mensen er nou echt zijn omgekomen in de oorlog. Dat is dan ook de reden dat dit monument veel meer met je doet en dus ook een betere indruk geeft dan zomaar een getal. c) Het Engelse soldatenkerkhof Tyne Cot De Westhoek telt ongeveer 170 Britse militaire begraafplaatsen waarvan Tyne Cot Cementery met zijn bijna 11.976 (waarvan 70% onbekend) graven de grootste en indrukwekkendste is. De naam Tyne Cot heeft zijn naam gekregen doordat er eerst een hutje (cottage) stond op de plek waar nu de begraafplaats is. De Engelse hebben dit afgekort tot Cot en gekoppeld aan de rivier “Tyne” in Noord Engeland. In het midden staat een marmeren gebouw gebouwd op een Duitse bunker die veroverd is door de Geallieerden op 4 oktober 1917. Achterin is een muur te zien met de namen van soldaten die vermist zijn opgegeven vanaf 16 augustus tot het einde van de oorlog, 33.783 Britse soldaten en officieren en 1.176 soldaten uit Nieuw-Zeeland. Opdrachten: 1 Er liggen soldaten van Britse koloniën en van bondgenootschappen. 2 Dit embleem staat voor Canada
3 De klaproos (poppie) staat symbool voor de Eerste Wereldoorlog. 4 Er zijn hier heel veel Britten omgekomen die dapper hebben gevochten. 5 Stamnummer: C923
Militaire rang: Rifleman
Naam: R.S.Smith
Eenheid: Kings royal rifle corp
Datum van zijn dood: 30-11-1917
Leeftijd bij overlijden: 19 jaar
Boodschap van verwanten: His sweet memory is ever there. 6 11.976 daarvan is 70% onbekend. De soldaten droegen geen naamplaatjes, het stoffelijk overschot was niet meer te identificeren. 7 Trots, benauwelijk en ontroerend. 8 Soldaten: 23
Gegradueerden: 2
Officieren: 5
9 19-24: 11
25-29: 8
30-34: 7
35-39: 3
40+: 1
Veel soldaten waren in de bloei van hun leven, tussen de 20 en 35 jaar. 10 J.M.Wilson, Death divides but memory clings. d) Het Duitse soldatenkerkhof Langemark De Duitse begraafplaats Langemarken is in tegenstelling tot de Britse begraafplaatsen, somber en slecht onderhouden terwijl er meer mensen begraven liggen (ongeveer 45.000). In eikenhouten panelen staan namen van omgekomen studenten, hoeveel is niet bekend. Deze begraafplaats is duidelijk veel minder indrukwekkend, wat ook de bedoeling was. De belangrijkste verschillen qua aanleg, stijl en begroeiing zijn: Op de Britse begraafplaats Tyne Cot heeft iedere omgekomen militair zijn eigen witte rechtopstaande steen, in tegenstelling tot de Duitse begraafplaats Langemark waar meerdere militaire op een grauwe platte tegel staan. Bij Langemark ziet het er heel simpel uit, er is duidelijk veel minder moeite aan besteedt soms staan er een paar kruizen en wat monumenten. Tyne Cot ziet er indrukwekkend uit her wordt goed onderhouden bij elke steen staat begroeiing en er staat een groot monument. De grafstenen bij Tyne Cot liggen op een helling, dat geeft een soort overweldigende indruk, terwijl bij Langemark het helemaal vlak is. Het Britse kerkhof heeft een veel grootsere en trotsere uitstraling dan het kleine Langemark. De verklaring hiervoor ligt voor de hand, de Duitsers liggen begraven op het grondgebied van de tegenstander. Het is logisch dat de Britten hun vijand niet zo glorieus begraven als hun eigen mannen. Zij waren het immers die hun mannen dit hadden aangedaan. e) Hill 62, Sanctuary Wood Sanctuary Wood is een museum in privé bezit van de kleinzoon van een boer die zijn land terug eiste na de oorlog. De loopgraven te midden in een bos zijn nog exact hetzelfde afgezien van de golfplaten die bevestigd zijn om de loopgraven te ondersteunen. In het museum, het ‘Sanctury Wood Museum’, zijn veel foto’s opgenomen, onder andere te zien in 3d kastjes. Bijzonder is het breed assortiment oorlogsattributen, van naaimachines waarmee schoenen gemaakt werden tot wapens die ze gebruikten. Als je daar tussen die loopgraven loopt is het net als een speeltuin, je realiseert je niet dat mensen daar soms dagen ineengedoken zaten in de modder.
b Doordat het een beetje chaotisch was in het begin en druk bij de schermen ben ik er niet aan toegekomen om kennis te maken met het levensverhaal van Henri Howey Robson. B 1 Het nut van de honden in de loopgraven was om te ruiken of er gas was, en om de ratten die er rondliepen dood te bijten. 2 De soldaten vonden het leuk om naar de oorlog te gaan, ze zagen het als een soort uitje (picknick). Waarschijnlijk was nu de oorlog voorbij en ik denk dat dat de reden is voor het museum om het “het einde van de picknick” te noemen. 3 In Flanders Fields: Het is een soort terug blik op het leven van omgekomen soldaten. Het is een soort aanmoedigen van de overgebleven soldaten om trots verder te gaan. Dulce et decorum est: Dit is een gedicht van een soldaat met een oorlogstrauma. Het laat zien hoe afschuwelijk het moet zijn geweest maar dat ondanks de angst van de soldaten ze toch trots waren om op zo een waardige manier voor het vaderland te sterven. Het gas (gedicht 2) had als gevolg dat je na inademing stikte en je met schuim bezoedelde longen ophoestte, uiteindelijk ging je dood terwijl je ogen wegdraaide. De soldaat uit het gedicht was niet beschermd door een gasmasker doordat hij nog stond te schreeuwen (waarschijnlijk anderen waarschuwen) en struikelde en op een vreselijke manier in contact kwam met het gas. 4 Het kwetsbare wapen moest door meerdere soldaten gedragen worden omdat het zo zwaar was, ook was het nog eens gevaarlijk want het ontplofte als het geraakt werd door kogels, het was dus ook logisch dat de vlammenwerper het eerste doelwit van de vijand was. 5 Helm: ieder land had zijn eigen soort helm maar ze aan te herkennen waren
Paard: een paard staat voor de oorlog
Schop: staat voor het begraven van de doden. Het meest verrassend vond ik het paard
6 Het paard diende als vervoermiddel voor de soldaten, op een paard waren ze minder kwetsbaar dan te voet. Ook werd het paard gebruikt voor het dragen van spullen en als trekdier, het moest voertuigen e.d. voorttrekken. 7 Het niemandsland was erg indrukwekkend. Bijzonder vond ik de glazen vloer met daar onder het front nagebootst. De film die getoond werd gaf voor zover mogelijk een goede indruk van de sfeer die op het front geheerst zou moeten hebben, hoe afschuwelijk het moet zijn geweest om mensen dood te zien gaan en te zien leiden. 8 De Tunesiërs en de Argentijnen verbleven niet in de Westhoek. 9 Voorwerp: gasmasker, een voorwerp waarmee je je leven kon redden. Document: De overlijdensbrieven die men thuis ontving. Je ziet orginele brieven liggen, het moet vreselijk zijn geweest voor je familie thuis, die zullen elke dag met angst de post uit je brievenbus moeten hebben gehaald. Foto: Een foto van een soldaat samen met een foto van zijn graf. Je wordt daardoor geconfronteerd met de feiten. b) De Menenpoort De Menenpoort is een monument opgericht ter nagedachtenis van de Britse militairen uit de Eerste Wereldoorlog die in de Ypres Salient gesneuveld zijn en geen gekend graf hebben. Je kan er de namen lezen van 54.896 soldaten die vermist zijn opgegeven in een periode vanaf het begin van de oorlog tot 16 augustus 1917 uit Engeland, Wales, Schotland, Ierland, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, India, Afrika en andere landen van het Britse Gemenebest. Elke avond om 20.00 uur wordt voor hen als eerbetoon de Last Post geblazen. Je ziet het monument groots als het is al van veraf staan, het ziet er indruk wekkend uit. Als je dar rondloopt zie je zo onwijs veel namen staan, dan pas realiseer je je hoeveel mensen er nou echt zijn omgekomen in de oorlog. Dat is dan ook de reden dat dit monument veel meer met je doet en dus ook een betere indruk geeft dan zomaar een getal. c) Het Engelse soldatenkerkhof Tyne Cot De Westhoek telt ongeveer 170 Britse militaire begraafplaatsen waarvan Tyne Cot Cementery met zijn bijna 11.976 (waarvan 70% onbekend) graven de grootste en indrukwekkendste is. De naam Tyne Cot heeft zijn naam gekregen doordat er eerst een hutje (cottage) stond op de plek waar nu de begraafplaats is. De Engelse hebben dit afgekort tot Cot en gekoppeld aan de rivier “Tyne” in Noord Engeland. In het midden staat een marmeren gebouw gebouwd op een Duitse bunker die veroverd is door de Geallieerden op 4 oktober 1917. Achterin is een muur te zien met de namen van soldaten die vermist zijn opgegeven vanaf 16 augustus tot het einde van de oorlog, 33.783 Britse soldaten en officieren en 1.176 soldaten uit Nieuw-Zeeland. Opdrachten: 1 Er liggen soldaten van Britse koloniën en van bondgenootschappen. 2 Dit embleem staat voor Canada
3 De klaproos (poppie) staat symbool voor de Eerste Wereldoorlog. 4 Er zijn hier heel veel Britten omgekomen die dapper hebben gevochten. 5 Stamnummer: C923
Naam: R.S.Smith
Eenheid: Kings royal rifle corp
Datum van zijn dood: 30-11-1917
Leeftijd bij overlijden: 19 jaar
Boodschap van verwanten: His sweet memory is ever there. 6 11.976 daarvan is 70% onbekend. De soldaten droegen geen naamplaatjes, het stoffelijk overschot was niet meer te identificeren. 7 Trots, benauwelijk en ontroerend. 8 Soldaten: 23
Gegradueerden: 2
Officieren: 5
9 19-24: 11
25-29: 8
30-34: 7
35-39: 3
40+: 1
Veel soldaten waren in de bloei van hun leven, tussen de 20 en 35 jaar. 10 J.M.Wilson, Death divides but memory clings. d) Het Duitse soldatenkerkhof Langemark De Duitse begraafplaats Langemarken is in tegenstelling tot de Britse begraafplaatsen, somber en slecht onderhouden terwijl er meer mensen begraven liggen (ongeveer 45.000). In eikenhouten panelen staan namen van omgekomen studenten, hoeveel is niet bekend. Deze begraafplaats is duidelijk veel minder indrukwekkend, wat ook de bedoeling was. De belangrijkste verschillen qua aanleg, stijl en begroeiing zijn: Op de Britse begraafplaats Tyne Cot heeft iedere omgekomen militair zijn eigen witte rechtopstaande steen, in tegenstelling tot de Duitse begraafplaats Langemark waar meerdere militaire op een grauwe platte tegel staan. Bij Langemark ziet het er heel simpel uit, er is duidelijk veel minder moeite aan besteedt soms staan er een paar kruizen en wat monumenten. Tyne Cot ziet er indrukwekkend uit her wordt goed onderhouden bij elke steen staat begroeiing en er staat een groot monument. De grafstenen bij Tyne Cot liggen op een helling, dat geeft een soort overweldigende indruk, terwijl bij Langemark het helemaal vlak is. Het Britse kerkhof heeft een veel grootsere en trotsere uitstraling dan het kleine Langemark. De verklaring hiervoor ligt voor de hand, de Duitsers liggen begraven op het grondgebied van de tegenstander. Het is logisch dat de Britten hun vijand niet zo glorieus begraven als hun eigen mannen. Zij waren het immers die hun mannen dit hadden aangedaan. e) Hill 62, Sanctuary Wood Sanctuary Wood is een museum in privé bezit van de kleinzoon van een boer die zijn land terug eiste na de oorlog. De loopgraven te midden in een bos zijn nog exact hetzelfde afgezien van de golfplaten die bevestigd zijn om de loopgraven te ondersteunen. In het museum, het ‘Sanctury Wood Museum’, zijn veel foto’s opgenomen, onder andere te zien in 3d kastjes. Bijzonder is het breed assortiment oorlogsattributen, van naaimachines waarmee schoenen gemaakt werden tot wapens die ze gebruikten. Als je daar tussen die loopgraven loopt is het net als een speeltuin, je realiseert je niet dat mensen daar soms dagen ineengedoken zaten in de modder.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden