BRD & DDR

Na de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn verdeeld in twee stukken: West-Berlijn (de BRD) kwam in handen van de Verenigde Staten en Oost-Berlijn (de DDR) kwam in handen van de Sovjet-Unie. Eigenlijk behoorde heel Berlijn in de handen van de Russen, maar de Amerikanen wisten een deel te bemachtigen in ruil voor de deelstaat Thuringen. Vandaar dat Berlijn werd opgesplitst in twee delen: het democratische West-Berlijn onder handen van de Amerikanen en het communistische Oost-Berlijn onder handen van de Russen. De Oost-Berlijners kregen helemaal geen steun van de Russen wat vanaf de oprichting van de DDR al helemaal communistisch was. SED, een nieuwe partij, werd de belangrijkste partij in Oost-Duitsland. Andere partijen werden wel toegestaan, maar zij mochten geen kritiek hebben op de SED. Alle grote bedrijven, banken en verzekeringsmaatschappijen moesten volkseigendom worden. Dit betekent dat zij eigendom zijn van de staat en onder controle staan van de SED. Boeren moesten hun land afstaan en gaan werken op collectieve bedrijven, net zoals in de Sovjet-Unie. De Oost-Berlijners waren er niet van overtuigd dat het communisme iets goeds was, omdat de welvaart bij hun ver te zoeken was. In juni van 1953 kwamen de Oost-Duitsers in opstand tegen de regering. Het Russische leger moest eraan te pas komen om de opstand te stoppen. Een opstand zoals deze is er niet meer geweest tot 1989 (het jaar dat de muur werd afgebroken). Wel bleven de Oost-Berlijners ontevreden en probeerden steeds meer Oost-Berlijners te vluchten naar West-Berlijn, wegens de economische welvaart daar. Tot ergernis van de Russische president Chroesjtsjov raakte Oost-Berlijn hierdoor veel inwoners kwijt. Vandaar dat ze op 13 augustus begonnen met de bouw van de muur, die Berlijn in twee delen zou splisten. De muur werd 45 kilometer lang en had 7 doorgangsposten, die streng werden bewaakt door de Oost-Duitse grenspolitie. Wie probeerde te vluchten werd doodgeschoten. Omdat de muur er plotseling werd neergezet, raakten veel mensen werkeloos, doordat ze woonden in Oost-Berlijn en werkten in West-Berlijn en omgekeerd. Toen in de Sovjet-Unie Gorbatsjov aan de macht kwam, kwam er meer vrijheid en openheid voor de Russen. Maar omdat de SED tegen deze moderne vorm van communisme was, werd de DDR strenger dan de Sovjet-Unie zelf. In 1989 waren er meer protesten tegen de SED, en omdat zij dit keer geen steun meer hadden van de Russen, betekende deze opstand het einde van de DDR. De Geallieerde bezetters van West-Berlijn wilden van Duitsland een sterke parlementaire democratie maken. De Geallieerde leiders gaven aan de democratische Duitse leiders de opdracht een grondwet te maken. De grondwet: • Duitsland is een federale staat. • Het parlement bestaat uit twee kamers; Bondsdag (TK) en Bondsraad (EK). • Een partij moet minstens 5% van de stemmen hebben om in het parlement te komen. • Het parlement kiest het staatshoofd: de president (die net als de koningin weinig macht heeft). • Werkelijke macht ligt in handen van de bondskanselier (de minister-president). Omdat Duitsland nog verwoest was investeerde de Verenigde Staten veel geld om een goede welvaart zien te krijgen. Hierdoor ging het steeds beter met de Duitse industrie, ook omdat de Duisters goede technische kennis hadden en omdat er veel goedkope arbeidskrachten waren. Dat waren arbeiders die tijdens de oorlog gevlucht waren en nu weer terug waren gekomen. De Duitse regering zorgde voor een sociale wetgeving, zodat er weinig gestaakt zou worden en de werknemers niet bang hoefden te zijn voor ziekte of werkeloosheid. Vanaf 1948 begon de Duitse economie sterk te groeien. Dit wordt het Wirtschaftswunder genoemd. Adenhauer, de eerste bondskanselier, zette zich in voor de integratie van Duitsland in de EEG (nu de EU) en werd lid van de NAVO. Anticommunisme was een onderdeel van de verdediging van het land, doordat West-Duitsland aan de frontlijn van de Koude Oorlog lag. Vandaar dat veel Duitsers zich begonnen af te zetten tegen het andere Duitse deel, communisme was immers de vijand van nazi-Duitsland. Door de succesvolle economie van Audenauer groeide het vertrouwen in de democratie. Op 9 november 1989 viel de muur. In maart 1990 werden de eerste vrije verkiezingen gehouden. De partij van Helmut Kohl, de CDU, won. Hij beloofde van de twee delen van Duitsland 1 land te maken.