Adolf Hitler

Jeugd Adolf Hitler werd geboren op 20 april 1889 in Branau am Inn, Oostenrijk. Hitler groeide op in de buurt van Linz, de toenmalige hoofdstad van Oostenrijk. Toen zijn vader overleed in 1903 was dat een vreselijke klap voor Adolf. Maar vader liet voldoende middelen na zodat hij en zijn moeder er goed van konden rondkonden. Adolf zat op school en kreeg ook een vorm van hogere school. Die heeft hij echter niet afgemaakt omdat zijn cijfers nogal teleurstellend waren; hij verliet daarom de school toen hij 16 was. Hij bracht 2 jaar in de plaats Linz door waar hij het idee kreeg dat hij kunstenaar wilde worden. Hij heeft 2 keer geprobeerd om toegelaten te worden tot de kunstacademie in Wenen, maar zijn werk werd elke keer afgewezen. Toen in 1908 zijn moeder dood ging bleef hij alleen achter. Adolf verdiende de kost als kruier en door het maken van kleine tekeningen en ansichtkaarten die hij aan toeristen verkocht. Als vijfentwintigjarige was hij een maatschappelijke mislukte jongeman. 4 Jaar lang was Hitler erg arm; soms moest hij zelfs buiten slapen. Hij probeerde overal aan werk te komen, maar hij had geen diploma's. Daarom hielp hij mensen door koffers te dragen, sneeuw te ruimen en soms bedelde hij zelfs ! De mensen zagen hem als een zwerver, een schooier. De rijke burgers haalden hun neus voor hem op. Zo kreeg Hitler de pest aan de rijke mensen, vooral de rijke Joden. De Joodse bevolking in Duitsland had vaak een goede baan (advocaat, juwelier, handelaar) (http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/born.htm) (
http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/art.htm) (http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/art.htm) WO 1 In 1913 verhuisde hij naar Munchen. In februari 1914 werd hij opgeroepen voor de militaire keuring, waar hij werd afgekeurd. Toen de eerste wereldoorlog in 1914 uitbrak meldde hij zich als vrijwilliger aan bij het Duitse leger. Hij kwam bij het 16e Bavarian Reserve Infanterie Regiment. Hij diende de gehele oorlog maar raakte gewond in oktober 1916. Twee jaar later kwam hij terecht in een gasaanval. Het gevolg was dat hij een tijdje blind was en hij verbleef nog steeds in het ziekenhuis voor behandeling toen Duitsland zich overgaf. Hitler kreeg een aantal onderscheidingen, het IJzeren kruis 1ste en 2de klas. Zijn rang was die van korporaal. Toen Duitsland in 1918 de oorlog verloren had, bleef Hitler in het Duitse leger. De Duitse officieren waren tevreden over hem en ze merkten op dat hij een krachtig spreker was; met zijn toespraken wist hij mensen te overtuigen. Daarom gaven ze Hitler de taak om les te geven aan nieuwe soldaten. Na de oorlog moest Duitsland de schade aan veel landen terugbetalen (vooral aan Frankrijk) In het verdrag van Versailles stond dat Duitsland 132 miljard moest terugbetalen. Je snapt wel dat de Duitsers (en ook Hitler) eens wraak wilden nemen. http://home.wanadoo.nl/r.driedijk/eeuw/hitler.htm
De novemberrevoluties van 1918
Eind oktober 1918 braken overal in Duitsland opstanden uit. Arbeiders en soldaten vormden revolutionaire raden en eisten sociale en politieke hervormingen van leger en industrie. Op 9 november deed Wilhelm II afstand van de keizerstroon en vluchtte hij naar Nederland. De voorlopige regering onder leiding van de SPD-er Friedrich Ebert probeerde snel de orde te herstellen. Ebert riep daarbij de hulp in van het bestaande ambtenarenapparaat en het leger. Hierdoor bleven verregaande sociale veranderingen vooralsnog uit. De communistische Spartakus-opstand van 5 januari 1919 werd bloedig neergeslagen door het leger. Karl Liebknecht en Rosa Luxemburg, de bekendste woordvoerders van de Spartakisten, werden op 15 januari door rechts-nationalistische Vrijkorps-leden vermoord. Het neerslaan van de Spartakus-opstand zou de verhoudingen tussen de communisten en de sociaal-democraten tijdens de Weimar-republiek ernstig blijven belasten. http://www.dia.uva.nl/duin/html/weimar.htm
Dolkstootlegende

In conservatieve en nationalistische kringen werden de opstanden van 1918 voorgesteld als de oorzaak van de Duitse nederlaag. Door een dolkstoot in de rug van het 'im Felde unbesiegte' leger zouden de revolutionaire arbeiders het lot van Duitsland bezegeld hebben. De verantwoordelijkheid voor de Duitse nederlaag werd zo afgeschoven op de revolutie van 1918. Veel conservatieven konden zich dan ook niet verenigen met de Weimar-republiek, die zij zagen als een direct gevolg van het verraad van de arbeiders. http://www.dia.uva.nl/duin/html/weimar.htm
Herstel van de Democratie, de Weimar-republiek
In januari 1919 werd in Weimar een democratische grondwet vastgesteld voor het gehele Duitse rijk en ontstond de zogenaamde Weimar-republiek. In aanleg stond deze republiek model voor de latere Bondsrepubliek met haar autonome deelstaten. Het land werd centraal geregeerd, maar de diverse deelstaten hadden zeer grote bevoegdheden om zelf besluiten te nemen De leiding hadden de Sociaal Democraten Ebert en Heinemann. De republiek was echter niet in staat om de onvrede over de verloren oorlog weg te werken en het land naar een betere economie te leiden. Uit onvrede begon de aanhang te groeien van zowel de communisten(KPD) als de nationaal-socialisten(NSDAP). In 1923 was de Duitse economie een puinhoop en het land nagenoeg stuurloos. Adolf Hitler voelde zich met zijn NSDAP zo sterk dat hij met geweld een staatsreep pleegde, de zgn Putsch. Deze werd weliswaar neergeslagen, maar duidelijk was dat grote veranderingen op komst waren. Hitler en zijn medestanders kwamen in de gevangenis terecht waar ze overigens maar kort verbleven. Na zijn gevangenschap wist Hitler de NSDAP weer op te bouwen en via legale parlementaire weg weer ruime aanhang te krijgen. http://www.dia.uva.nl/duin/html/weimar.htm Het Verdrag van Versailles Door het Verdrag van Versailles, 28 juni 1919, raakte Duitsland 1/7 deel van zijn grondgebied en 1/10 deel van zijn bevolking kwijt. Frankrijk kreeg het in 1871 verloren Elzas-Lotharingen, het Saarland kwam onder bestuur van de Volkenbond te staan en grote delen van West-Pruisen en Posen gingen naar de republiek Polen. Ook verloor Duitsland al zijn koloniën. Naast een verlies
aan grondgebied en mensen betekende deze bepalingen ook een groot probleem voor de Duitse industrie: een flink deel van de steenkolen- en staalproductie ging verloren. Verder werd het Duitse leger beperkt tot honderdduizend man. In het beruchte
artikel 231 uit het Verdrag tenslotte kregen Duitsland en zijn bondgenoten de schuld van de oorlog en werden zij aansprakelijk gesteld voor alle schade en verliezen die zij tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden veroorzaakt. Het was vooral Frankrijk geweest dat tijdens de onderhandel-ingen over het Verdrag had aangedrongen op een harde aanpak van Duitsland. De verontwaardiging in Duitsland over het Verdrag van Versailles - en vooral over artikel 231 - was enorm. Men had gehoopt dat het feit dat Duitsland een democratie was geworden, de geallieerden vergevingsgezind had gestemd. Ook was men van een lichte invloed van de VS uitgegaan. Het Verdrag bracht
daarom een grote schok teweeg onder de Duitse bevolking. De rijksdag kon echter door de dreiging van een geallieerde

bezetting niet veel anders doen dan het Verdrag accepteren. http://mediatheek.thinkquest.nl/~ll160/contents/writtenword/versailles.html De politiek in Nadat hij uit het ziekenhuis was teruggekomen was er complete chaos in Duitsland en wilde Adolf de politiek in. Tot 1920 werd hij betaald door het leger waarna hij zich bij een politieke partij aanmeldde, de Duitse Arbeiderspartij. Dit gebeurde in september 1919. Hitler kreeg in 1920 de functie van reclamemaker voor de partij en liet de partij zeer snel groeien met zijn toespraken. In dat zelfde jaar werd de partijnaam veranderd in National-Sozialistische Deutsche ArbeiterPartei (N.S.D.A.P.) waarvan het woord Nazi een verbastering was. In 1921 werd de SA (Sturmabteilung) gevormd die voornamelijk bestond uit oud-militairen. De SA had als taak tegenstanders (communisten en socialisten) uit te schakelen; zodat ze niks meer konden doen. De leden van de Sa waren gekleed in bruine uniformen met een hakenkruis op de linkerarm. In deze periode kwamen ook de later beroemde personen bij de partij zoals Hess, Göring en Streicher. In september 1926 wordt Duitsland lid van de Volkenbond. In november 1923 probeerde Hitler met de partij de macht te grijpen in the Munich Putsch, door de Beierse regering von Kahr omver te proberen werpen. Dit mislukte echter en Hitler werd gearresteerd en voor en te Landsberg veroordeeld tot 5 jaar vestingsstraf, waarvan hij maar 8 maanden behoefde uit te zitten. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis dicteerde hij zijn secretaris, Rudolf Hess, de elementen waaruit het eerste deel van ‘Mein Kampf’ zou groeien. Nadat Hitler weer was vrijgekomen in december 1924 nam hij de leiding van de ontwrichte N.S.D.A.P. weer in handen en zag hij de kans deze tot een solide eenheid uit te bouwen. De SS (schultz-Staffel) werd opgericht in 1924 en had als taak om de SA te controleren en de leiders van de partij te beschermen. De leden van de SS waren gekleed in zwarte uniformen en ze zagen zichzelf als een soort elite-corps van Hitler. Bij de overname van de macht begon de SS meer en meer taken op zich te nemen en werden haar taken bijgevolg uitgebreid. De nieuwe taak van de SS was de veiligheid van de partij en van de Nationaal-Socialistische Staat zeker te stellen. http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/putsch.htm 1924-1928 Stabiliteit De maatregelen die Stresemann had genomen om aan de hyper-inflatie een einde te maken bleken effectief. In 1924 kon de Duitse economie zich langzamerhand herstellen. Ook voor de kwestie van de herstelbetalingen werd een oplossing gevonden. Volgens het Dawes-plan (augustus 1924) werden de jaarlijkse herstelbetalingen verlaagd om de Duitse economie op adem te laten komen. Tevens ging het Amerikaanse bedrijfsleven korte-termijn leningen verstrekken aan Duitsland. Frankrijk verplichtte zich om uiterlijk in 1925 de Roer-bezetting op te heffen. Het Verdrag van Locarno (oktober 1925) zorgde voor verdere ontspanning in de internationale politiek. Duitsland erkende in dit verdrag de westelijke grenzen van Duitsland zoals die in Versailles waren bepaald. Dit betekende dat Elzas-Lotharingen definitief werd opgegeven, tot grote woede van veel Duitse nationalisten. Verder werd er een niet-aanvalsverdrag getekend tussen Frankrijk, België en Duitsland, met Groot-Brittannië en Italië als garantiemachten. Gustav Stresemann en de Franse minister van Buitenlandse Zaken Briand kregen de Nobelprijs voor de vrede voor hun inspanningen in Locarno. In 1926 werd Duitsland lid van de Volkenbond (de voorloper van de Verenigde Naties). http://www.twovisions.nl/europasite/1919tot1932.htm
Economische wereldcrisis 1929
De beurskrach in New York op 'zwarte vrijdag' - 24 oktober 1929 - en de daaropvolgende wereldwijde economische crisis maakte op abrupte wijze een einde aan de 'bloei' van de Weimar-republiek. Duitsland werd extreem hard getroffen door de crisis. Het aantal werklozen steeg binnen één jaar van 9% naar 16%. Talloze banken en bedrijven gingen failliet en de industriële productie schoot omlaag. Door de economische rampspoed werd de Weimar-republiek aan het wankelen gebracht. Einde van de Weimar-republiek
Tijdens de verkiezingen van 1930 werd duidelijk dat twee anti-republikeinse partijen konden profiteren van de wereldcrisis: de communistische partij (de KPD) en de NSDAP van Hitler. De KPD klom van 54 naar 77 zetels. De NSDAP werd van een onbetekenende splinterpartij (12 zetels in 1928) opeens na de SPD de tweede partij van Duitsland met 107 zetels. Hitlers redenaarstalent en de vlijmscherpe propaganda van de NSDAP zijn, in combinatie met de economische crisis, de belangrijkste oorzaken van dit enorme succes geweest. De Weimar-republiek kon geen oplossingen meer bieden voor alle problemen. Meerderheidscoalities waren niet meer mogelijk na de electorale aardverschuiving van 1930. Door de vele kleine partijen (er waren in 1930 8 partijen met minder dan 20 zetels, die samen bijna 20% van de stemmen hadden gekregen) was het parlement te zeer versplinterd. Het beeld werd steeds meer bepaald door gewelddadige straatgevechten tussen de communisten en de nationaal-socialisten en door de aanhoudende economische malaise. De rijkspresident Paul von Hindenburg - de conservatieve generaal uit de Eerste Wereldoorlog die in 1925 president was geworden - zou een cruciale rol gaan spelen in de laatste jaren van de Weimar-republiek. Opgejut door zijn veelal anti-republikeinse adviseurs stuurde de inmiddels bejaarde rijkspresident aan op het herstel van de macht voor de conservatieve elites. Samen met de door hem aangestelde rijkskanselier, de reactionair-katholieke Franz von Papen, probeerde hij de rijksdag steeds meer buitenspel te zetten. De president kon min of meer alleen regeren, omdat hij de bevoegdheid had om de rijksdag naar huis te sturen, zelf een kanselier aan te wijzen en ook nog eens noodverordeningen uit te vaardigen. De vreemde situatie deed zich nu voor dat Von Hindenburg gesteund werd door de sociaal-democraten, terwijl hij in feite bezig was met het ondermijnen van hun positie. De SPD zag in hem echter 'het kleinere kwaad' in vergelijking met de opkomende nazi's. Tijdens de verkiezingen van 1932 boekte de NSDAP weer een grote overwinning het aantal zetels steeg van 107 naar 230. De NSDAP werd de grootste partij van Duitsland. In 1933 haalt de partij bijna 44% van de stemmen. In 1934, bij een volkssteming die overigens niet helemaal zuiver op de graat was, geeft zelfs 95,7% steun aan Hitler. Op 30 januari 1933 besloot Von Hindenburg Hitler rijkskanselier te maken in een door conservatieven gedomineerd kabinet. Von Hindenburg en Von Papen dachten Hitler te kunnen gebruiken voor hun eigen doeleinden. Door hem aan het hoofd van een kabinet te plaatsen dat voor het grootste deel bestond uit conservatieve ministers, hoopten zij Hitler en de NSDAP voor hun conservatieve karretje te kunnen spannen. Dit bleek echter een ernstige onderschatting van Hitler. Hitler ontmoette rond 1932 Eva Braun die zijn maîtresse werd. Hitler verscheen zelden met haar in het openbaar en dacht er ook niet aan om met haar te trouwen omdat dat zijn carrière weleens zou kunnen schaden.
http://home.wanadoo.nl/r.driedijk/eeuw/Economische%20crisis%201929.htm Mein Kampf In het boek "Mein Kampf" schreef Hitler hoe hij over bepaalde dingen dacht. Hij beschreef in feite zijn eigen toekomst als hij aan de macht zou komen. Er stonden 2 gevaarlijke dingen in: 1. Ongelijkheid. Volgens Hitler zijn niet alle rassen van gelijke waarde. Het blanke ras is meer waard dan het zwarte ras. Het Germaanse ras (o.a. Duitsers maar ook bijv. Nederlanders) is het beste ras. Zij waren beter dan wie dan ook. Je kon een echte Germaan herkennen aan blond haar, blauwe ogen en zijn lange lengte. Het slechtste ras vond Hitler het Joodse ras. Dat waren mensen die al het kwaad in de wereld veroorzaakten. Je snapt natuurlijk wel, dat dit idee niet waar is ! Helaas waren er meer mensen die in ongelijkheid geloofden. Er waren ook professoren, journalisten, leraren en schrijvers die het met Hitler eens waren. In het boek stond ook dat Hitler alle Joden wilde vermoorden! 2. Dictatuur. Om Duitsland weer tot een groot en machtig land te maken, was maar 1 leider (führer) nodig. Dat was natuurlijk Hitler zelf. Het hele volk moest achter hem staan. Als mensen het niet met de leider eens waren, worden ze vermoord of opgepakt. Er mocht maar op 1 partij gestemd worden, de NSDAP. Na 1 jaar in de gevangenis te hebben gezeten, werd Hitler al weer vrijgelaten. Hij werd weer leider van de NSDAP. In 1933 zou Hitler de leider van Duitsland worden. http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/kampf.htm President Toen Hitler eenmaal president was vatte hij het plan op om dictator te worden. Een prachtige aanleiding hiervoor was de brand in de Reichstag op 27 februari 1933. Dit was het excuus waarop hij zat te wachten. Zo kon hij diverse wetten afschaffen en creëren en toen de verkiezingen werden gehouden op 5 maart in dat jaar kreeg zijn partij 43.9% van de stemmen. Toen Von Hindenburg overleed op 2 augustus 1934 zette Hitler zich zelf op de troon, en maakte zichzelf zo oppermachtig. Hitlers droom was een groot Duitsland dat bestaat uit Übermenschen. Hitler had lak aan het verdrag van Versailles en bouwde een grote strijdmacht op. Duitsland trok zich terug van diverse internationale conferenties en ondertekende een non-agressie verdrag met Polen. Italië werd, met Mussolini als leider, al snel een bondgenoot. Hitler begon met het vergroten van Duitsland door stuk voor stuk verschillende gebieden er bij te trekken. Later werden de gebieden veroverd. http://www.historyplace.com/worldwar2/riseofhitler/runs.htm Binnenlandse politiek - gelijkschakeling Direct na Hitlers machtsovername in maart 1933 werd begonnen met de –Gleichschaltung- van de Duitse samenleving. Dit hield in dat elke vorm van politieke oppositie onmogelijk werd gemaakt en dat ook op cultureel gebied de nationaal-socialistische ideeën overheersend werden. Allereerst werden de parlementen van alle Länder onder controle van nazi-gezinde ╢Reichsstatthalter╢ gesteld. Vervolgens werden alle politieke partijen één voor één opgeheven of verboden. De wet van 14 juli 1933 die het oprichten van nieuwe partijen verbood, maakte van Duitsland een eenpartijstaat. Eenzelfde ontwikkeling deed zich voor op het gebied van de vakbonden en werkgeversinstellingen. Het door de NSDAP gecontroleerde Deutsche Arbeitsfront nam de plaats in van alle bestaande vakbonden en werkgeversbonden. De Duitse bevolking moest volgens Hitler en de zijnen heropgevoed worden in de geest van het nationaal-socialisme. Om dit te bereiken werden vrijwel alle aspecten van de samenleving gelijkgeschakeld, genazificeerd. De Hitler-Jugend nam de plaats in van andere jongerenorganisaties en de pers werd grotendeels onder controle van de nazi’s gesteld, evenals de radio- en filmwereld. Universiteiten werden ╢gezuiverd╢ en kunstenaars moesten lid worden van de door Josef Goebbels - de minister van Propaganda - opgezette Reichskulturkammer. De nazi's maakten uit wat ╢Duitse╢ kunst was en wat tot de zogenaamde ╢entartete Kunst╢ - ontaarde, on-Duitse kunst - moest worden gerekend. Alles wat als links, joods of pacifistisch - en dus ╢entartet╢ - werd beschouwd, werd verboden. Tijdens boekverbrandingen werden boeken van ╢on-Duitse╢ auteurs als Erich Kästner, Kurt Tucholsky en Karl Marx verbrand. Talrijke intellectuelen en kunstenaars, onder wie veel joden, werden gedwongen om het land te verlaten of vertrokken zelf, hetgeen een enorme aderlating voor de Duitse cultuur betekende. (vanaf binnenlandse politiek t.e.m. Hitler-Stalin Pact
http://www.go2war2.nl/personen/dui_hitler/dictator/artikel.htm, http://www.historyplace.com/worldwar2/triumph/tr-roehm.htm, http://www.historyplace.com/worldwar2/triumph/tr-fuehrer.htm) Nacht van de lange messen - 1934 Tijdens de 'Nacht van de lange messen' (30 juni 1934) werd de top van de SA (Sturmabteilung) vermoord op bevel van Hitler. De SA - ooit begonnen als knokploeg van de NSDAP - was onder leiding van Ernst Röhm uitgegroeid tot een paramilitaire organisatie met 4 miljoen leden. In de straatgevechten van begin jaren dertig had zij Hitler goede diensten bewezen. Na de machtsovername in 1933 werd de SA echter een probleem. De linkse sympathieën binnen de SA en het streven om het bestaande leger te vervangen kwamen Hitler niet van pas. De leiding van de Wehrmacht, het officiële Duitse leger, stond zeer sceptisch tegenover de SA en Hitler had de steun van het leger nodig. Na lang twijfelen gaf hij de SS (Schutzstaffel) onder leiding van Himmler de opdracht tot de moordpartij. Naar de buitenwereld toe werd gedaan alsof de SA een staatsgreep had gepland. Na het uitschakelen van de SA kreeg de SS steeds meer macht. De SS bestond uit de Waffen-SS - een elite-eenheid, de SD (Sicherheitsdienst) en de Gestapo (geheime Staatspolizei). De SS werd voornamelijk ingezet bij het uitschakelen van alle politieke vijanden van de nazi's. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zou de SS een gruwelijke rol toebedeeld krijgen bij de vernietiging van de joden. Economische ontwikkelingen - 1933-1939 In 1933 waren er 6 miljoen werklozen in Duitsland. Door middel van gigantische werkgelegenheidsprojecten lukte het de nationaal-socialisten - geholpen door de gelijktijdige opleving van de wereldhandel - om dit aantal in zeer korte tijd terug te dringen tot onder de 1,5 miljoen (1936). De aanleg van Autobahnen en de wederopbouw van de wapenindustrie zorgden voor veel werkgelegenheid. De positie van arbeiders werd verbeterd en de industrie kon profiteren van de nieuwe opdrachten die de nationaal-socialistische programma╢s met zich meebrachten. De economische successen van het nazi-regime zorgden voor een groeiende populariteit van de NSDAP. Hitler vond het van groot belang dat Duitsland economisch zo veel mogelijk onafhankelijk werd van het buitenland. De herinnering aan de voor Duitsland zo rampzalige geallieerde blokkades tijdens de Eerste Wereldoorlog was nog zeer levend. Er werd daarom geprobeerd surrogaten voor belangrijke grondstoffen te ontwikkelen en de landbouw werd aangezet tot een hogere productiviteit. Hitler was er echter al in een vroeg stadium van overtuigd dat Duitsland nieuwe gebieden in Oost-Europa zou moeten veroveren om echte oplossingen voor het voedsel en grondstoffenprobleem te vinden. Al in 1933 had hij enkele officieren toevertrouwd dat 'Eroberung neuen Lebensraums im Osten und dessen rücksichtslose Germanisierung' noodzakelijk zouden zijn.
Jodenhaat Antisemitisme was een belangrijk onderdeel van de nationaal-socialistische propaganda. Hitler zag de joden als aanstichters van de problemen in Duitsland en sprak zich in niet mis te verstane woorden uit over het lot dat de joden zou treffen als hij aan de macht zou komen. Na Hitlers machtsovername in 1933 werden de woorden in daden omgezet. In 1935 werden de Neurenberg-wetten uitgevaardigd waarin werd bepaald dat joden niet meer met personen van Duits bloed mochten trouwen en geen staatsburgers waren. Daarna begon de discriminatie van de joden steeds drastischer vormen aan te nemen. Joden in overheidsdienst verloren hun baan, joodse winkels werden geboycot, joodse kinderen werden van school gestuurd etc. Een voorlopig dieptepunt bereikte de jodenhaat in november 1938. Tijdens de Kristallnacht (genoemd naar alle ruiten die sneuvelden) werden massaal joodse huizen, winkels en synagogen aangevallen door opgehitste menigtes. 26.000 joden werden opgepakt en in concentratiekampen gezet. Aanleiding voor deze door de nazi’s georganiseerde pogrom (=razzia tegen joden) was de aanslag op een lid van de Duitse ambassade in Parijs door een joodse jongen. Veel joden vluchtten in de jaren dertig naar het buitenland. Een groot probleem hierbij was echter dat talrijke landen de joodse vluchtelingen niet toelieten en terugstuurden naar Duitsland. Niet alleen de joden werden slachtoffer van de nazi's. Ook zigeuners, homosexuelen en gehandicapten werden gediscrimineerd en vervolgd. Buitenlandse politiek 1933-1939
Kort samengevat bestond Hitlers buitenlandse politiek in de periode 1933-1939 uit het ongedaan maken van het gehate Verdrag van Versailles. In 1933 al trad Duitsland terug uit de Volkenbond. Tevens begonnen de nazi's met een uitgebreid herbewapeningsprogramma, hetgeen in strijd was met Versailles. Engeland en Frankrijk protesteerden wel tegen deze provocaties van Duitsland, maar ondernamen geen actie. De economische crisis had ook deze landen zwaar getroffen en de wil om in militaire avonturen verzeild te raken was gering. De Verenigde Staten hadden zich tijdens de jaren twintig en dertig op hun eigen continent teruggetrokken in een isolationistische politiek. In 1935 werd een volksstemming gehouden in het Saarland, dat na de Eerste Wereldoorlog onder bestuur van de Volkenbond was gekomen. De Saarlanders mochten bepalen of zij bij Frankrijk of bij Duitsland wilden horen. De uitslag was duidelijk: 90% van de bevolking koos voor de laatste optie. Dit was een grote triomf voor de nazi's. Een jaar later - in 1936 - besloot Hitler om het in 1919 gedemilitariseerde Rijnland te bezetten. Ondanks deze grove schending van het Verdrag van Versailles én van het Verdrag van Locarno reageerden Frankrijk en Engeland terughoudend. Het bleef bij scherpe protesten. Hitler heeft later zelf toegegeven dat de bezetting van het Rijnland een riskante onderneming was: 'Die 48 Stunden nach dem Einmarsch ins Rheinland sind die aufregendste Zeitspanne in meinem Leben gewesen.' As Rome-Berlijn en de Anschluß van Oostenrijk - 1936-1939
Op 25 oktober 1936 sloten Duitsland en Italië een bondgenootschap, de zogenaamde as Rome-Berlijn. Hitler had toenadering gezocht tot het Italië van Mussolini omdat hij steun nodig had voor zijn agressieve buitenlandse politiek. Het volgende doel dat hij voor ogen had was de Anschluß van Oostenrijk bij het Duitse Rijk. Zonder de rugdekking van Mussolini was dit niet mogelijk. Aan de andere kant kon Mussolini de steun van Duitsland goed gebruiken om uit het Europese isolement te komen waarin hij door de Italiaanse veroveringsdrang in Abessinië (het huidige Ethiopië) was geraakt. Nadat Hitler zich van de steun van Italië had verzekerd kon hij zijn aandacht op Oostenrijk (Hitlers geboorteland) richten. Na de Eerste Wereldoorlog was het Oostenrijks-Hongaarse Rijk in meerdere delen opgesplitst. De geallieerden hadden ervoor gezorgd dat het Duitssprekende Oostenrijk een aparte staat was geworden die zich niet mocht verbinden met Duitsland. De nazi's vonden juist dat Oostenrijk, dat immers zo sterk aan Duitsland verwant was, bij het Duitse Rijk hoorde. In 1938 probeerde Hitler de Oostenrijkse nazi Seyß-Inquart aan de macht te krijgen in Oostenrijk. Toen de zittende kanselier Schuschnig dit probeerde te voorkomen stuurde Hitler zijn troepen naar het buurland. Het Duitse leger werd met groot enthousiasme ontvangen door de Oostenrijkse bevolking. En ook in Duitsland werd de Anschluß met vreugde begroet. Het Groot-Duitse ideaal was bereikt. De populariteit van Hitler bereikte in eigen land door zijn internationale successen een absoluut hoogtepunt. In de meeste Europese landen was men minder gecharmeerd van Hitlers agressieve politiek. Tot een krachtige reactie kwam het echter niet. Tsjechoslowakije, appeasement en het Verdrag van München - 1938
Het volgende slachtoffer van Hitlers buitenlandse politiek werd Tsjechoslowakije. Er woonden ongeveer 3,5 miljoen Duitsers in Tsjechoslowakije, de zogenaamde Sudeten-Duitsers. De economische crisis van 1929 had deze groep extra hard getroffen. Toenemende spanningen tussen de Duitse minderheid en de Tsjechische regering waren het gevolg. Hitler speelde hier handig op in. Op 28 maart 1938 gaf hij de leider van de Sudetendeutsche Partei, Konrad Henlein, de opdracht om de eisen van de Duitse minderheid aan de Tsjechische regering steeds verder op te schroeven. Tegelijkertijd begonnen de nazi's een propagandacampagne waarin de Sudetenduitsers werden afgespiegeld als slachtoffers van de Tsjechische onderdrukking. De spanningen tussen Berlijn en Praag liepen in de zomer van 1938 steeds hoger op. In september 1938 kwam de Engelse premier Chamberlain naar Duitsland in een laatste poging om het Tsjechisch-Duitse conflict te bezweren. Net als tijdens eerdere provocaties van Duitse zijde probeerde hij door middel van appeasement-politiek de oorlogsdreiging in midden-Europa af te wenden. Appeasement-politiek hield in dat voor een deel werd toegegeven aan de eisen van Duitsland om zo een oorlog te voorkomen. Tijdens de Conferentie van München (zie plaatje) die eind september volgde op Chamberlains bezoek, kwamen Frankrijk, Engeland, Italië en Duitsland overeen dat Duitsland het Sudetenland mocht bezetten. Tevens garandeerden Engeland en Frankrijk de grenzen van de rest van Tsjechoslowakije. Een Europese oorlog was hiermee voorkomen en Chamberlain werd in Engeland en in andere Europese landen gevierd als de redder van de vrede. De Sovjet-Unie was tot grote woede van Stalin niet uitgenodigd op de conferentie. Later is het Verdrag van München vooral bekend komen te staan als het moment waarop Engeland en Frankrijk Tsjechoslowakije in de steek hebben gelaten en Hitler de vrije hand in Midden-Europa hebben gelaten. Lebensraum-politiek
De conferentie van München was voor Hitler slechts uitstel, zeker geen afstel van oorlog in Midden-Europa. Hitler had al in zijn boek Mein Kampf (1924) geschreven dat het belangrijkste doel van zijn buitenlandse politiek het verkrijgen van Lebensraum voor het Duitse volk was. Als het in Duitsland levende Arische ras tot volle ontplooiing wilde komen dan had het volgens Hitler meer Lebensraum nodig. Dit zou ten koste gaan van de Oost-Europese, Slavische volkeren. De Slaven waren in de ogen van de Führer een minderwaardig volk. De Oost-Europese landen zouden 'germanisiert' moeten worden en de Oekraïne was voorbestemd om de graanschuur van Duitsland te worden. Hitler-Stalin-pact - 1939
De nazi's hadden nooit een geheim gemaakt van hun afkeer van communisten. Het niet-aanvalsverdrag dat Duitsland en de Sovjet-Unie in augustus 1939 met elkaar sloten kwam voor velen dan ook als een grote verrassing. In een geheime clausule van dit verdrag kwamen Hitler en Stalin overeen dat zij ieder een deel van Polen zouden bezetten. Ook zou de Sovjet-Unie de vrije hand krijgen in de Baltische staten. De Sovjet-Unie zou haar grondgebied hierdoor flink kunnen uitbreiden en Duitsland had op deze manier het risico van een oorlog op twee fronten afgewend. Propaganda Op 26 oktober 1926 benoemde Hitler Gregor Strasser tot hoofd van de afdeling propaganda en voorlichting van de partij en enkele dagen later beval hij Goebbels naar Berlijn te gaan. Op die manier bereikte Hitler heel sluw verscheidene nuttige dingen, in Goebbels wekte hij een gevoel van wrok op jegens Strasser en in Strasser een vals gevoel van veiligheid; hij maakte aanspraak op Goebbels trouw door hem een enorm belangrijke leidende functie te geven, en tenslotte schiep hij voor zichzelf de mogelijkheid om weer een eigen gehoor toe te spreken, zij het dan via Goebbels als spreekbuis. (Onder de voorwaarden voor Hitlers vervroegde vrijlating uit de gevangenis was ook een spreekverbod in het openbaar.) Op de avond van 9 november 1926, de derde verjaardag van de nationaal socialistische putsch, kwam Goebbels in Berlijn aan. Vanaf die avond kwam er een wending in zijn leven. Het Berlijnse toneel waarop Goebbels nu opkwam, was geëigend voor een drama van eigen allure. In de coulissen hielden zich de ruim duizend nazi's op die de enige vertegenwoordigers waren van de partij en die tot dusver zwakjes werden geleid door schlange, een ambtenaar die veel te bang was zijn baantje te verliezen om de nazizaak krachtig te kunnen bevorderen. Goebbels vond dit zeker niet naar zijn zin en schreef zonder dralen naar Hitler om hem carte blanche te geven, teneinde de partij van alle onbevredigende elementen te zuiveren. Ondanks de dringende noodzaak het ledental van de partij in het noorden te vergroten, zette Goebbels onbarmhartig het mes erin en royeerde 400 Berlijnse leden. Ik verkoos een kleiner maar betrouwbaar aantal leden boven een troep lanterfanterende kerels, die nooit hun contributie betaalden en de anderen slechts hinderden bij hun inspanning. Op 1 januari 1927 sprak hij de overige 600 partijleden toe en eiste van hen een maandelijkse bijdrage van 3 mark voor de partijkas, terwijl hij hun die zich niet aan zijn leiding wilden onderwerpen, verzocht de zaal meteen te verlaten. Niemand vertrok. Goebbels had tegen de volgende maand al flinke resultaten, 2600 verzoeken om toe te treden tot de partij en bovendien nog 500 voor de SA van Daluege. Hij wilde nog meer bekendheid verwerven en had het idee om een krant te publiceren, waarvan zijn eerste nummer verscheen op 4 juli 1927 en waarvan de naam was Der Angriff. Binnen een maand had Der Angriff voldoende beroering gewekt om Goebbels weer in het licht van de publiciteit te brengen. Met een verfijnd inzicht in de psychologie van zijn publiek, bracht Goebbels het propaganda apparaat op gang.Zijn specialiteit was het verzinnen van leugens. Voortaan was Goebbels enige zorg de emotionele, spirituele en intellectuele woordbreuk te fabriceren. Het was Goebbels, zelfs nog meer dan Hitler, die zorgde dat de nazi's een verbluffende overwinning behaalden bij de verkiezingen voor de Reichstag in september 1930. Hij had verklaard dat hij de zetels van de partij van 12 naar 40 zou brengen, maar hij had zo'n succes dat de zetels van de partij van 12 naar 107 stegen. De Fuhrer zo schreef hij, stuurde mij rode rozen en omhelsde mij. Het is voor mij het begin en het einde. Een van die schitterende sterren uit de geschiedenis. Gedurende zes jaren tussen de machtsovername door de nazi's en het begin van de oorlog, ontwikkelde Goebbels de techniek waarmee hij de Fuhrer op het voetstuk hield waarop hij met propagandamiddelen geplaatst was. In mei 1933 werden miljoenen "Onethische" boeken verbrand om de Duitse cultuur te zuiveren van niet Duitse elementen, en Goebbels stak rede na rede af. De twijfelaars werden bewerkt en bekeerd met behulp van Goebbels nieuwste propaganda apparaat; de radio. Eind 1933 bracht hij het aantal radio luisteraars dat hem thuis kon horen op 24 miljoen. Er waren 23 miljoen gezinnen maar zelfs Goebbels kon hen niet snel genoeg van een radio toestel voorzien. Vele van de uitzendingen vonden plaats in fabrieken of op kantoor, tijdens de werkuren. Het werk moest gestaakt worden, zodat de gehele arbeidersmassa van het land kon worden bereikt. Klaarblijkelijk achtte Goebbels de inseminatie van de nazidoctrine belangrijker dan de productie der arbeiders, en terecht. In deze wankele periode, toen de greep van de partij op de natie nog niet zo stevig was, was het van wezenlijk belang dat twijfelaars en critici de eigen kraal in werden gedreven. Hoe voortreffelijk zag men aan het eind van 1934, de liquidatie van tegenstanders en dubieuze vrienden in de nacht van de lange messen, het weekeind van 29 en 30 juni. Gregor Strasser, Ernst Rohm en vele anderen waren aan hun eind gekomen. Ernst Rohm wiens ambitie het was geweest minister van defensie te worden en de Reichswehr ondergeschikt te maken aan zijn eigen SA. Hitler beloofde de mensen een oplossing te geven voor alle ellende, armoede en werkloosheid. Hij zorgde voor allerlei grote projecten. Hiernaast geeft hij de eerste aanzet tot het aanleggen van veel Duitse wegen. Veel werkelozen konden nu weer aan de slag gaan, met een schop in de hand. Er kwamen veel fabrieken die oorlogsspullen maakten, zoals tankers, vliegtuigen, bommen en andere wapens. Het geld om de mensen te betalen, leende hij veel in het buitenland. Op deze slimme manier wist hij wapens te maken van het geld van zijn toekomstige vijanden. En Duitsland had nu een flinke wapenvoorsprong. Toen de Tweede Wereldoorlog begon in september 1939 hadden de Duitsers het beste leger van de wereld. Hitler had voor zijn wereldoorlog veel soldaten nodig. Daarom moest de jeugd van Duitsland al snel voorbereid worden op het leven van een Duits soldaat, die zonder na te denken de bevelen van de führer (leider) opvolgt. Hiernaast de Hitlerjugend, een soort padvinderijclub voor jongens. Kijk die jongens eens stoer doen ! Er werd tegen de jongens verteld dat ze de beste waren van de wereld. Duitse vrouwen moesten volgens Hilter zorgen voor veel kinderen. Hij vertelde er natuurlijk niet bij dat hij die kinderen later kon inzetten in een wereldoorlog, die eigenlijk toch al verloren was. Gezinnen met veel kinderen kregen meer geld van de regering, dus veel vrouwen namen veel kinderen. Op deze poster zie je trouwens de ideale vrouw, volgens Hitler. Blond, lang en gezond. In 1935 maakte Hitler een wet, die er voor zorgde, dat Duitse vrouwen alleen maar met echte Duitse mannen mochten trouwen. "Het Germaanse ras moet zuiver blijven", zei Hitler. "Er mogen geen kwade joodse invloeden zich mengen met het Arische (germaanse) ras." Kijk die Hitler nu toch eens lief met die kinderen... Hitler liet dit soort foto's expres maken. Ze kwamen groot in de kranten te staan. Veel vrouwen in Duitsland vonden hem dan ook een ideale vent. Maar eigenlijk hield Hitler helemaal niet van kinderen. Ook relaties met vrouwen waren erg moeizaam. Hij was erg gehecht aan een nichtje van hem, maar die pleegde een keer zelfmoord. Hitler was er kapot van. Wel had hij een hond. Het liefst zat Hitler alleen, hij hoefde niet zo veel gezelschap. Later kreeg Hitler in het geheim een relatie met Eva Braun. Toen de oorlog uitbrak, zat hij vaak in zijn huis op de Obersaltzberg. Hier was hij veilig en kon hij belangrijke mensen ontvangen. De krant en de radio en de grote optochten maakten van Hitler een echte held. Hij had zijn woord gehouden en had de werkeloosheid opgelost ! Het ging weer goed met Duitsland. Zelfs de andere landen in Europa, zoals Engeland en Frankrijk, hadden bijna niets in de gaten. Binnen een paar jaar zouden er miljoenen mensen gaan sterven... Hitler gebruikte ook de bioscoop om de mensen te beïnvloeden. Hiernaast zie je een poster van een documentaire. Deze film ging over "de eeuwige jood". Kijk eens hoe de gezichten zijn afgebeeld. Het lijken allemaal wel misdadigers ! In de film werden veel leugens verteld, maar de film was iets nieuws. Het bestond nog niet zo lang. Bijna alle mensen geloofden alles wat ze in de bioscoop zagen. Ook de geschiedenis werd herschreven. De Duitsers waren plotseling niet de schuldigen van de Eerste Wereldoorlog, maar Frankrijk. http://home.wanadoo.nl/r.driedijk/eeuw/hitler.htm
http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/GoebbelsJoseph/ Het begin van de Tweede Wereldoorlog Op 1 september 1939 viel Duitsland Polen binnen. Aanleiding was een door Duitsland uitgelokt grensconflict. Twee dagen later verklaarden Engeland en Frankrijk de oorlog aan Duitsland. Voorlopig bleef de oorlog echter beperkt tot Polen. In een paar weken tijd werd een groot deel van het land onder de voet gelopen door de Duitse en Russische legers (zoals door Hitler en Stalin was afgesproken). In het voorjaar van 1940 raakte ook de rest van Europa betrokken bij de oorlog. In twee maanden tijd veroverden de Duitsers achtereenvolgens Denemarken, Noorwegen, Nederland en België. Niemand bleek opgewassen tegen de moderne manier van oorlogvoeren van de Duitsers waarbij tanks en luchtmacht (denk aan het bombardement van Rotterdam) een belangrijke rol speelden. Begin juni trokken de Duitse troepen richting Frankrijk. Anders dan tijdens de Eerste Wereldoorlog was het een geslaagd offensief en op 15 juni werd Parijs zonder veel verzet ingenomen. De Engelse legers die de Franse bondgenoot te hulp waren geschoten, moesten vluchten. Een week later werd een wapenstilstand getekend tussen Duitsland en Frankrijk. Het grootste deel van het land werd bezet door de Wehrmacht en in het zuiden kreeg de door de Duitsers gecontroleerde Vichy-regering onder generaal Pétain haar zetel. Het enige land in West-Europa dat de Duitse overheersing nu nog kon voorkomen was Groot-Brittannië, waar Winston Churchill leider van het oorlogskabinet was geworden. Hitler probeerde Engeland tijdens de Battle of Britain door eindeloze luchtaanvallen op de knieën te krijgen. Talloze Engelse steden werden zwaar gebombardeerd - de industriestad Coventry werd nagenoeg geheel met de grond gelijk gemaakt - maar de Engelsen hielden stand. De Verenigde Staten bleven vooralsnog buiten de oorlog. Wel zegden zij financiële en materiële steun toe aan Engeland. In augustus 1941 stelden de Engelse premier Churchill en de Amerikaanse president Roosevelt gezamenlijk het Atlantisch Handvest op waarin zij hun plannen voor een toekomst zonder onderdrukking en oorlog vastlegden. Operatie Barbarossa

In de zomer van 1941 opende Duitsland de aanval op de Sovjet-Unie (operatie Barbarossa). Het niet-aanvalsverdrag met de Sovjet-Unie uit 1939 was voor Hitler slechts van belang geweest om een tweefronten-oorlog te voorkomen. Nu Duitsland het grootste gedeelte van West-Europa onder controle had, achtte hij de tijd rijp om zijn Lebensraum-politiek in praktijk te brengen. Ondanks grote veroveringen van het Duitse leger in de zomers van 1941 en 1942 werd operatie Barbarossa uiteindelijk geen succes. De grootste vijand van de Duitser werd de genadeloze Russische winter. De Duitse troepen waren niet goed genoeg voorbereid op de extreme omstandigheden. Ook keerde de Russische en Poolse bevolking zich massaal tegen de bezetters, mede door het buitengewoon wrede het Duitse leger. Duizenden burgers zijn vermoord op verdenking van het bieden van tegenstand. Ook waren er eenheden van de SS actief die systematisch joden opspoorden en vermoordden. In februari 1943 werd de beslissende slag om Stalingrad door de Russen gewonnen. Vanaf dat moment werden de Duitsers aan het oostfront steeds verder teruggedrongen. Pearl Harbor - keerpunt in de oorlog
Op 7 december 1941 raakte Amerika betrokken in de oorlog. Japan, bondgenoot van Duitsland, vernietigde de Amerikaanse vloot bij Pearl Harbor met een verrassingsaanval van de luchtmacht. Amerika verklaarde hierop de oorlog aan Japan en aan Duitsland (Hitler had gelijk na Pearl Harbor al de oorlog verklaard aan de VS). De gecombineerde krachten van de Verenigde Staten, Engeland en de Sovjet-Unie zouden uiteindelijk te veel blijken voor Duitsland en zijn bondgenoten. De geallieerden boekten hun eerste overwinningen in Noord-Afrika. De Duitse legers werden in de slag bij El Alamein verslagen. In 1943 waren zij uit heel Noord-Afrika verdreven. In datzelfde jaar begonnen de geallieerden een offensief in Italië. De Sovjet-Unie had bij Amerika en Engeland erop aangedrongen dat zij een nieuw front zouden beginnen om het oostfront te ontlasten. Churchill wilde dit front in Italië hebben zodat de westerse geallieerden konden doorstoten naar Midden-Europa. Hij hoopte daardoor de Russische opmars richting het westen binnen de perken te kunnen houden. Als de Russen te ver in Europa zouden doorstoten dan zou de invloed van de Sovjet-Unie in Europa naar Churchills mening veel te groot worden. Het offensief in Italië was echter niet bijzonder succesvol. Vooral in de bergachtige gebieden verliep de strijd moeizaam. Operation Overlord - D-Day
Toen de Amerikaanse oorlogsmachine in Europa eenmaal goed op gang was gekomen, werd een grote invasie in Frankrijk voorbereid. Deze operatie Overlord vond op 6 juni 1944 (D-day) plaats. Na een gigantisch bombardement op de bunkers aan de Franse kust lukte het de geallieerden ondanks zware verliezen de Duitse verdedigingslinies te doorbreken. Meer dan twee miljoen soldaten werden aan land gezet. De beslissende fase van de oorlog was aangebroken. Het verzet van de Duitsers was echter taaier dan verwacht. De nazi's dachten niet aan overgave en in de winter van 1944/45 begonnen ze zelfs nog een offensief in de Ardennen. De aanslag Hitler’s hoofdkwartier was goed beveiligd, dit kwam omdat er maar een weg was om het terrein van zijn hoofdkwartier binnen te komen. Op deze ene weg waren drie controleposten. Verder waren er mijnenvelden, prikkeldraad die onder stroom stond en een systeem om vliegtuigen die te dicht in de buurt zouden komen op afstand te houden. Het terrein was goed beveiligd. Iedereen die er binnen wou komen moest een pas hebben, die pas enkel hoge officieren hadden. De Voorbereiding
Het is 20 juli 1944: De dag waar ze allemaal op hadden gewacht. Von Stauffenberg en von Haeften waren er allebei klaar voor. Vandaag was de dag dat de aanslag op Hitler gepleegd zou worden. Von Haeften kwam von Stauffenberg met de Auto ophalen. Ze reden naar het vliegveld waar Stieff, die de officier van Hitler’s staf stond te wachten. Hij had een aantal kleine bommen bij zich. Een van deze zou in het hoofdkwartier van Hitler worden geplaatst. Stieff zat ook bij het verzet. Eerst zou Stieff de bom plaatsen, maar von Stauffenberg had zich vrijwillig aangeboden, hij zou vanaf nu de aanslag plegen. Ze namen een tas mee met een reservebom, waarmee ze de aanslag mee konden voortzetten als de eerste op een of andere manier niet zou afgaan. Op het vliegveld kreeg een piloot, die ook in het complot zat, de opdracht om om 12 uur klaar te staan, en klaar te staan om onmiddellijk te kunnen vertrekken. Von Stauffenberg begon die dag met een goed gevoel, hij was blij, kalm en vrolijk. Het was nog 16 kilometer van het vliegveld naar Hitler’s verborgen hoofdkwartier. Vanaf daar zou het moeilijk worden. Ze zouden door drie streng bewaakte controle posten moeten komen, die bewaakt werden door SS-ers. Hitlers hoofdkwartier was omringd door hoge dennenbomen, prikkeldraadversperringen die onder stroom stonden en mijnenvelden. In dit hoofdkwartier bedacht Hitler altijd wat hij wou aanvallen en de manier waarop hij dit zou doen. Het zou niet moeilijk worden om binnen te komen, want ze hadden de juiste papieren, maar om na de explosie er weer levend uit te komen zou moeilijker worden. Als Hitler eenmaal dood was zou er een staatsgreep komen in Frankrijk en Duitsland. In verschillende plaatsen zaten mensen die de uitvoering zouden regelen. In Parijs had von Stülpnagel de leiding van de staatsgreep. In Berlijn was dat Beck. Beck die tijdelijk de nieuwe regering zou overnemen zou over de radio de dood van Hitler aan het Duitse volk en aan de andere landen bekend maken. Terwijl von Stauffenberg, Stieff, Fellgiebel en Von Haeften in Rastenburg op de conferentie van halféén zaten te wachten, wachtte Olbricht in het ministerie van Oorlog. De Aanslag Het was bijna halféén; de conferentie zou bijna beginnen. Von Stauffenberg had, om tijd te winnen en om een ogenblik alleen te zijn, zijn pet en zijn koppelriem in de wacht kamer gelaten. Keitel mopperde over die vertraging; Hitler hield er niet van dat men hem liet wachten. Von Stauffenberg excuseerde zich, en ging zijn koppelriem en pet halen. Eenmaal in de wachtkamer aangekomen deed hij zijn koppelriem aan. Hij opende zijn tas en stelde de bom in werking. Deze beweging had hij al vele malen geoefend, en hij kon dat nu in enkele seconden met drie vingers. Hij had een heel klein tangetje waarmee hij dit heel vlug kon doen. De bom was kort ingesteld, tien minuten. Het zou von Stauffenberg 3 minuten kosten om het terrein over te steken, en zeven minuten om de tas zo dicht bij Hitler neer te zetten en dan met een verontschuldiging dat er iets in Berlijn moet gebeuren weg te gaan. Von Stauffenberg kwam de conferentiezaal weer binnen. De vergadering vond plaats in een groot houten gebouw, dit gebouw was met een beetje beton verstevigd. Dit gebouw werd de operatiekamer of de kaartenkamer genoemd. In deze kamer waren de ramen wagenwijd open omdat het er heel warm was, dit was een tegenslag want dan was de kracht van de bom minder sterk. De kamer was ongeveer 5,5 meter x 12 meter, met de tafel vlak bij de ramen. Nu Von Stauffenberg weer in de kamer was moest hij de bom zo dicht mogelijk bij Hitler zetten. Hitler stond met alle andere officieren gebogen over de kaartentafel. Ze keken naar het oostfront. Het waren ongeveer 20 officieren die aandachtig naar Hitler’s ideeën luisterden. Nu moest Von Stauffenberg zijn zware tas op de grond dicht bij Hitler zetten. Hij liet zijn zwaar uitziende tas naar beneden glijden en zette hem tegen een zware houten tafelpoot vlakbij de voeten van Hitler neer. Hij mompelde zacht dat hij even een telefoongesprek uit Berlijn moest beantwoorden en liep weg. Zo snel hij kon liep hij langs de telefonist. Hij stapte in de auto, waar zijn handlanger’s op hem hadden gewacht. Ze reden weg. Hij kwam nog makkelijk door de binnenste controlepost, zonder tegengehouden te worden. Hij stak het grasveld over en ging naar de wachtende vluchtauto. Zijn timing was perfect; hij was precies op tijd bij de vlucht auto, waar de Chauffeur en Von Haeften zaten te wachten met de reserve bom voor het geval de eerste niet zou werken. De auto was nog niet gestart of de bom ging af, een oorverdovend geluid, en geen twijfel mogelijk dat daar nog iemand levend uit zo komen. Von Stauffenberg wist toen dat zijn missie geslaagd was. Nu moesten ze alleen nog door de controle posten komen. Het was 12:42 het historische moment (dachten zij) van Hitler’s dood. Ze moesten opschieten als ze er nog levend weg wouden komen. Ze moesten nog 2 controleposten passeren. Dit zou niet makkelijk worden, aangezien de klap ver te horen was. De auto raasde door het landschap, ze waren bijna bij de tweede post, ze mochten er van de SS-ers niet door. Von Stauffenberg sprong uit de auto en belde de officier van dienst, deze was daar dus niet aanwezig en had nog niks van de explosie gehoord. Hij kreeg toestemming en mocht doorrijden. De hekken gingen open en ze konden naar de laatste post rijden. Het was nu 12:44 uur. Bij de laatste post ging het wat moeilijker. De SS-er had een bevel gekregen niemand door te laten. Von Stauffenberg pakte weer de telefoon en belde de officier, die gaf nu dit keer de SS-er de opdracht hem door te laten, hij was immers een hoog geplaatst officier van Berlijn en werd natuurlijk niet verdacht. Toen de auto met grote snelheid wegreed pakte Von Haeften de reservebom uit zijn tas. Hij haalde de bom uit elkaar en gooide steeds een stukje weg. Het vliegtuig stond al klaar toen ze op het vliegveld kwamen. Het was 13:15 uur toen het vliegtuig opsteeg. Ze vlogen naar Berlijn. De staatsgreep was nu eindelijk begonnen… Waar ging het mis? Er zijn een aantal oorzaken die er voor hebben gezorgd dat de aanslag is mislukt. De eerste oorzaak: Von Stauffenberg had op een complete bunker als vergaderzaal gerekend. Het voordeel hiervan is dan dat de explosie niet naar buiten kan, maar dat die in een kleine ruimte plaatsvindt. Als deze ruimte goed gesloten zou zijn, zou iedereen in die bunker om zijn gekomen. Ze hebben vergaderd in een andere zaal dan gepland was. Deze zaal was ook wel omringd met een klein laagje beton maar het merendeel was van hout. Hout kan met een explosie makkelijker kapot gaan, wat als gevolg heeft dat de explosie minder kracht heeft. De tweede oorzak: Na de aanslag moest iedereen die de aanslag overleefd had zijn verhaal aan de onderzoekers van de SS vertellen. Sommige meenden zich te herinneren dat kolonel Brandt, toen hij dichter bij de tafel kwam om de kaart beter te kunnen zien tegen een zware tas had geschopt had die in de weg stond. Hij had zich gebukt en de tas aan de andere kant van de tafelpoot gezet. Dit was de tas van Von Stauffenberg, waar de bom in zat. De tas werd ook nog verder onder de tafel geschoven. Doordat de tas aan de andere kant van de tafelpoot werd gezet werd de klap door deze tafelpoot opgevangen en raakten de mensen aan de andere kant van die tafelpoot niet of bijna niet gewond. De derde oorzaak: De derde oorzaak hoort eigenlijk een beetje bij de tweede, deze heeft namelijk ook met de tafel te maken. Op het moment van de explosie waren Hitler en sommige anderen zo ver over de tafel gebogen om de strategische punten helemaal in de verste hoek beter te kunnen zien. Dit betekende de redding van Hitler, omdat de klap Hitler niet echt heeft kunnen bereiken. De klap werd dor de zware kracht van de enorme tafel tegengehouden. Onder het tafelblad was de explosie het grootst, en dit tafelblad heeft eigenlijk als een soort schild gewerkt.
Hitler’s reactie Nadat Hitler uit het ingestorte en verwoeste gebouw kwam had hij een opmerkelijk rare reactie. Zijn eerste reactie was boosheid. Niet omdat er een aanslag was gepleegd maar omdat zijn net nieuwe broek kapot gegaan was. De ontploffing had de broek vanonder tot boven helemaal gescheurd, als of er met een met mes door heen gesneden was. * Zijn tweede reactie was de SD bevel te geven alle verbindingen met de buitenwereld te verbreken. Niemand mocht weten wat er was gebeurd. Dit zou een schandaal voor zijn reputatie zijn. Alles moest onderzocht worden en niemand mocht het terrein verlaten. Telefoonverbinding was niet meer mogelijk. Een bijna gelukte aanslag op Hitler kon niet ongestraft blijven. Er mocht alleen contact met de buitenwereld zijn met toestemming van Hitler. Hitler had intussen Himmler, de baas van de SS, laten komen om hem de taak te geven het onderzoek te leiden. Himmler moest er achter komen hoe dit had kunnen gebeuren en wie het op zijn geweten had. Hitler dacht nog steeds dat een vliegtuig kans gezien had het beveiligingssysteem te penetreren. * Himmler’s hoofdkwartier lag maar 40 kilometer verderop. Himmler liet zich snel naar Rastenburg rijden. Rastenburg was de plaats waar Hitler zijn geheime hoofdkwartier had zitten. Ondanks een hele slechte weg was hij er binnen het half uur. Toen Himmler aankwam waren de ondervragingen al begonnen. Al snel bleek dat de bom niet uit de lucht was gevallen. De SS-ers hadden opgemerkt dat Von Stauffenberg zich vreemd had gedragen. Dus werd de jonge kolonel Von Stauffenberg al snel verdacht. De tijden dat hij de posten had verlaten waren steeds opgeschreven en kwamen overeen met zijn verdenking. De tijden lieten zien dat hij vlak voor de explosie snel het gebouw had verlaten. Hitler beschouwde zijn ontsnapping als een wonder, een duidelijk teken dat god hem als geboren leider zag. Hij dacht dat het nu bewezen was dat hij onschendbaar was, en dat zijn plannen zouden lukken. Dit standpunt hield hij aan ondanks een paar grote tegenslagen. De aanslag was gepleegd, maar was hij ook gelukt? Alle SS-ers en andere officieren die niet in de vergaderzaal aanwezig waren stormden naar de plaats van de explosie. Iedereen dacht dat de explosie van een Russisch vliegtuig kwam. Ze dachten dat er een bom op de vergaderbunker was gegooid. Dat dacht Hitler ook toen hij naar buiten wankelde. Felgiebbel was een officier die ook bij het hoofdkwartier aanwezig was. Felgiebbel zag Hitler als eerste uit de stukken beton kruipen. Hij zat ook in het complot. Hij zou als Hitler dood was dit aan Berlijn vertellen. Hij stond perplex en wist niet hoe hij dit moest vertellen. Het hele plan van de aanslag was mislukt. Wat moest hij aan Berlijn berichten? Tot zijn grote verrassing waren bijna alle officieren nog in leven, hoe had dit kunnen gebeuren? Er waren echter wel een paar overleden officieren en gewonden bij. In plaats dat de Führer overleden was, waren het juist zijn handlangers die het leven lieten. Brandt, de man die valk bij de ontplofte tas was gaan zitten, was omgekomen samen met drie anderen. Nl.:generaal Korten, hij was de chef van generale staf van de Luftwaffe. Generaal Schmundt, hij was de eerste adjudant van Hitler bij het OKV, en een zekere Berger, een stenograaf. Twee anderen generaal Bodenschatz van de Luftwaffe en generaal Bergmann, een van Hitlers adjudanten, waren ernstig gewond. Alle anderen kwamen ongedeerd uit de bunker. Hitler had wel een aantal verwondingen opgelopen. Zijn haar was helemaal weg geschroeid, het rookte nog na. Bij een onderzoek bleek dat de rechterarm van Hitler gedeeltelijk verlamd was. Zijn rechter been , dat het dichtst bij de bom was, was lelijk verwond. Zijn trommelvliezen waren ook beschadigd. Op zijn billen bevonden zich blaren en brandwonden. Miscommunicatie
Na de aanslag zou Felgiebbel via de telefoon Berlijn laten weten dat Hitler dood was. Maar toen Felgiebbel Hitler levend uit het puin zag verschijnen wist hij niet wat hij Berlijn moest melden. De aanslag was mislukt en Von Stauffenberg dacht dat Hitler dood was. Felgiebbel wou Berlijn doorgeven dat de aanslag was mislukt en dat de poging voor niks was geweest, maar als snel ontdekte hij dat de telefoon afgesloten was. Hij kon nu dus niet doorgeven dat de staatsgreep in alle andere landen afgezegd moest worden. Hij wist van de mensen die bij dit complot betrokken waren als enige dat alles voor niks was geweest. In Berlijn ging de middag langzaam voorbij, maar geen telefoontje uit Rastenburg. Niemand in Berlijn wist dat de aanslag mislukt was. In Parijs kreeg Finckh om ongeveer twee uur een telefoontje, een vreemde stem zei ‘abgelaufen’. Dit was dezelfde stem die hij in de ochtend ook had gehoord. Hij had namelijk in de ochtend een telefoontje gehad van een vreemde man, hij wist niet waarvan dat was, maar nu wist hij dat dit dezelfde man was. Voor Finchk iets terug kon zeggen, had de andere kant de hoorn al op gegooid. Finchk hield zich aan de instructies, hij had nu het teken, dacht hij, de ‘coup’ in frankrijk te starten. Hij was nu degene die de staatsgreep in frankrijk zou regelen. Er werd een tijdelijk nieuwe regering gevormd door de generaals von Witzleben, Beck en Goerder. Berlijn had Parijs gebeld, of ze in Parijs al een telefoontje hadden gekregen van het hoofdkwartier. In Parijs wel, althans dat dachten ze. Berlijn besloot toen de staatsgreep door te zetten, ondanks dat ze geen bericht van Felgiebbel hadden gekregen. Om halfvier was de verbinding met Rastenburg tijdelijk weer in werking. Generaal Fritz Thiele slaagde erin om weer contact met het hoofdkwartier te krijgen. Hij werkte op het kantoor van Olbricht. Hij kreeg een verhaal te horen dat er een aanslag op Hitler was gepleegd. Er werd niet gezegd of Hitler nog leefde of niet. Hij snelde met dit nieuws naar zijn baas Olbricht. Olbricht wist dat als de staatsgreep succesvol door wou gaan dat hij geen tijd mocht laten verliezen. Als hij lang zou wachten zou hij de mensen van Hitler de tijd geven om toe te slaan. Hij moest ze voor zijn en alles moest dus snel gebeuren. Olbricht ging naar Fromm. Olbricht wist dat als Hitler dood zou zijn Fromm ook mee zou werken. Fromm had het gezag om het reserve leger uit te laten rukken. Fromm vroeg Olbricht van wie hij die informatie had. Olbricht antwoordde dat hij het van Felgiebel had gehoord. Fromm belde naar het Hoofdkwartier, en kreeg meteen Keitel aan de telefoon. Wat is er op het algemeen hoofkwartier gebeurd vroeg Fromm. ‘Er zijn wilde geruchten in Berlijn’. ‘Wat zeggen ze dat er gebeurt is?’ Antwoordde keitel. ‘Alles is hier normaal.’ ‘Ik heb gehoord dat de Führer vermoord is. * keitel antwoordde dat dat niet waar was. Hij vertelde dat er wel een aanslag was geweest maar dat die niet gelukt was. Hitler was volgens Keitel nog in leven en slechts lichtgewond. Toen Fromm opgehangen had zei hij tegen Olbricht dat er voor paniek geen reden was, wand de Fuhrer leefde nog. Fromm gaf dus het reserveleger niet de opdracht om met of zonder geweld een staatsgreep te plegen. Het hele plan was mislukt en alles was voor niks geweest
Olbricht kon dit niet geloven, ze waren zo ver. Het moest gewoon doorgaan. In Parijs en Berlijn waren ze al aan de Staatsgreep begonnen. Hij kon het nu niet meer afzeggen. Hoe kon de staatsgreep toch doorgaan? Olbricht gaf 3 van zijn kameraden de opdracht om Fromm voor hun rekening te nemen. Het kantoor van Olbricht werd vanaf toen het hoofdkwartier van de staatsgreep. Iedereen in Berlijn die met de samenzwering iets te maken had, kwam naar zijn kantoor. Iedereen luisterde naar het verhaal wat von Haeften te vertellen had over de gebeurtenis in Rastenburg. Ze belde Naar Parijs om mee te delen dat alles gewoon door moest gaan, Hitler was dood. Dit vertelden ze aan von Stülpnagel’s assistent. De hele operatie van de staatsgreep kon nu toch door gaan. Iedereen maakte zich een beetje zorgen om de tegenpartij. Zij zouden natuurlijk laten weten aan iedereen dat Hitler nog in leven was. De meeste eenheden waarvan ze afhankelijk waren konden pas laat komen, ze moesten van ver komen. Het zou tussen vijf en zes uur worden voordat ze konden beginnen. Ondertussen bleven belangrijke centra zoals radiostations onbezet. Fromm stond duidelijk niet aan hun kant. Sommige vonden dan ook dat hij als hij niet mee zou werken gedood moest worden, maar von Stauffenberg wilde hier niks van weten. De hele operatie had ook een naam: ‘Walkure’ Toen de operatie Walkure van start was gegaan, gingen von Stauffenberg samen met Olbricht en Haeften naar Fromm om een besluit van hem te horen. Waarvoor hij zou kiezen. Stond hij aan de kant van Hitler of aan de andere kant? Hitler’s tegen aanval. Intussen bevond zich in Rastenburg een feest. Alle hoge officieren vierden dat Hitler nog in leven was. Toen laat in de middag in Rastenburg het uitgaan van de Walkure-bevelen aan het licht kwam, was het duidelijk dat de aanslag niet alleen maar de daad van een eenzaam individu was geweest, die de Führer wilde vermoorden. * Von Stauffenberg had de leiding, en die zouden ze arresteren. Hitler had na een tijdje door dat er iets in Berlijn aan de gang was. Hij liet een leger naar Berlijn gaan. Op de radio werd omgeroepen: ‘vandaag werd er met een bom een aanslag gepleegd op het leven van onze Führer. De Führer zelf liep slechts enkele schrammen en lichte brandwonden op.’ Het leger zorgde ervoor dat de staatsgreep in Berlijn niet door kon gaan. In Parijs stond de staatsgreep onder leiding van: von Stülpnagel. Hij piekerde er niet over om de staatsgreep af te breken, maar zijn aanhangers, die de staatsgreep zouden plegen dachten daar heel anders over. De staatsgreep kon dus in Parijs ook niet doorgaan. Hierbij was het plan om een staatsgreep te plegen helemaal van de baan. (http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/view.php3?id=954)
Het einde van Hitler In 1943 wist Hitler al dat zijn oorlog niet gewonnen kon worden. In plaats van zich over te geven, liet hij nog meer Duitsers de dood in sturen. Hij vermoordde dus ook min of meer zijn eigen volk. Zo heeft hij ooit eens gezegd : "Een Duitse soldaat moet zich nooit levend overgeven." Hij liet vrouwen en kinderen in wapenfabrieken werken, omdat er te weinig wapens meer waren. Kinderen moesten nu ook als soldaat meevechten. Het Russische leger (het Rode leger) was in 1945 al in de Duitse hoofdstad Berlijn gekomen. Er werd zwaar gevochten. Veel Duitse steden werden gebombardeerd door de Geallieerden. Maar nog steeds gaf Hitler zich niet over. Hij verstopte zich in een bunker onder het Rijksdaggebouw. Vanuit dat gebouw werd heel Duitsland bestuurd. Ook Goebbels, de minister van propaganda (reclame), verstopt zich daar met zijn vrouw en 6 kinderen. Deze foto is gemaakt in de laatste week dat Hitler nog leefde. Hij ziet er slecht uit en had ook gezondheidsproblemen. Terwijl de Russische soldaten al in Berlijn zijn, stuurt Hitler nog deze jonge kinderen als soldaat de oorlog in. Volkomen zinloos. Inmiddels had Hitler al zijn eigen besluit genomen. Hij zou zich niet levend overgeven. Dit is de beroemde laatste foto van Hitler. Hij is de rechter man en kijkt naar zijn eigen kapotte bunker. Zijn droom van een Derde Rijk is voorbij. De laatste week praatte hij bijna tegen niemand meer. Voordat Hitler zelfmoord wil plegen, wil hij nog trouwen met zijn "geheime" vriendin, Eva Braun. Op 28 april 1945, midden in de nacht, trouwde Hitler met Eva Braun. Daarna schreef hij zijn testament. Een testament is een papiertje waarop je schrijft wat je wensen zijn na je dood. In de avond van 30 april vertelde Hitler aan alle andere aanwezigen in de bunker dat hij zelfmoord gaat plegen. Hij gaf de opdracht om hem door het hoofd te schieten en zijn lijk te verbranden. Want zo zou hij onherkenbaar zijn voor de vijand. Op 30 april, ongeveer om half 4 in de ochtend, plegen Hitler en Eva Braun zelfmoord. Ze hebben cyaankali ingenomen. Dat is een pilletje waar dodelijk vergif in zit. De Russen waren inmiddels al gaan zoeken waar Hitler zich verstopt had. Ze wisten nog niet dat hij al dood was. Ze vonden eerst het verbrande lijk van Goebbels. Ook z'n vrouw en de 6 kinderen waren dood. Vlakbij werd een lijk gevonden die op Hitler leek. Het was hem niet, maar de Russen vertelden aan de hele wereld dat ze het lijk van Hitler gevonden hadden. Maar 3 dagen later bleek het niet waar te zijn. De wereld was geschokt. Misschien was Hitler nog ergens in leven ! Een paar dagen later vond men 2 verbrande lijken. Een man en een vrouw. De Russische leider Stalin liet in het geheim de lijken onderzoeken. Het waren de lichamen van Hitler en zijn vrouw. Hij vertelde niets aan de wereld. De lijken moesten stiekem uit het gebied worden weggesmokkeld. De doodsoorzaak was een cyaankali-pil. Ook had iemand Hitler na zijn dood nog door het hoofd geschoten ! Stalin had een probleem; waar moest hij met de lijken naar toe ? In de periode van 1945 tot 1970 werden de lijken 7 keer begraven ! Niemand wist het. In 1970 besloten de Russen om de lijken helemaal te vernietigen. Op 4 april van dat jaar besloot de Russische geheime dienst (geheime politie) de beenderen van Hitler op te graven bij het plaatsje Maagdenburg. Daarna werd het lijk verbrand en werd de as in een riviertje (de Ehle) gegooid, bij het plaatsje Biederitz. De Russen waren bang dat het lichaam van Hitler ooit eens ontdekt werd. Er zijn helaas nog steeds mensen die in Hitlers ideeën geloven. We noemen die Neo- nazi's (nieuwe nazi's). De Russen waren bang dat die Neo-nazi's misschien Hitler gingen vereren als een soort god. Daarom hebben ze besloten het lichaam van Hitler te verbranden tot as. Alleen de kaak en een deel van Hitlers schedel liggen nog in archieven (plaats waar belangrijke gegevens bewaard blijven) in Moskou. http://home.wanadoo.nl/r.driedijk/eeuw/hitler.htm Het einde van WO II De overmacht van de geallieerden was veel te groot en op 7-8 mei 1945 capituleerden de Duitsers. Vijf dagen eerder hadden de Russische troepen Berlijn ingenomen. Hitler had toen al samen met zijn geliefde Eva Braun zelfmoord gepleegd (30 april). Na vijf jaar 'totale' oorlog kon de balans opgemaakt worden. Een groot deel van Europa lag compleet in puin en miljoenen mensen waren omgekomen. Ook werd nu bekend wat de omvang van de gruwelen in de concentratiekampen was geweest. De jodenvervolging
Op 20 januari 1942 werd tijdens de beruchte Wannsee-conferentie besloten om de "Endlösung der Judenfrage" op grote schaal aan te pakken. De nazi's vonden dat de joden verwijderd moesten worden uit de samenleving. Adolf Eichmann kreeg de opdracht om de vernietiging van de joden te organiseren. Vanuit alle bezette landen in Europa en vanuit Duitsland zelf werden joden getransporteerd naar zogenaamde vernietigingskampen. Daar werden ze in gaskamers vermoord of eerst nog als slaven aan het werk gezet. In het beruchte vernietigingskamp Auschwitz zijn op dergelijke wijze meer dan 1 miljoen joden vermoord. Voordat in 1942 tot de systematische vernietiging van de joden werd besloten waren al tallozen van hen het slachtoffer geworden van de nazi-terreur. Al in 1933 werd het eerste concentratiekamp ingericht voor vijanden van het nazi-regime - communisten, sociaal-democraten etc. Vanaf 1934 werden daar ook joden, zigeuners, geestelijk gehandicapten en homosexuelen in opgesloten. De omstandigheden in deze concentratiekampen waren bijzonder slecht. De gevangenen moesten ontzettend hard werken en kregen veel te weinig te eten. Velen van hen bezweken dan ook aan honger en vermoeidheid. Naar schatting zijn tussen de 5 en 6 miljoen joden vermoord door de nazi's. Realisaties & Invloed Het Duitse leger was door het Verdrag van Versailles teruggebracht tot een groep van slechts honderdduizend man, het mocht immers geen bedreiging meer vormen voor de omringende buurlanden. Ondanks deze beperkingen wist Hitler dit schamel hoopje uit te bouwen tot een geduchtige en goed geoliede oorlogsmachine. Gekenmerkt door uitzonderlijke discipline en fanatisme vormde dit leger opnieuw een bedreiging voor de rest van de wereld. Met zijn moderne Luftwaffe, die reeds ervaring had opgedaan door mee te strijden in de Spaanse burgeroorlog, was het Duitse leger eveneens één van de modernste geworden van die tijd. De SS, de fanatieke vleugel van het Duitse leger, vormde de basis van bijna alle overwinningen die het Duitse leger op zijn naam wist te schrijven. Gedreven door een onwrikbaar geloof in 'Führer und Vaterland' wisten deze soldaten hun eigen grenzen te weerleggen en het onmogelijke te realiseren. Hitler heeft in 1932 het prototype van de eerste volkswagen getekend en noemde deze:’Kraft durch Freude’. Hitler gaf zijn schets aan Jakob Werlin, hoofd van Daimler-Benz, die de productie ervan moest opstarten. In 1938 liet Hitler autostrades aanleggen in Duitsland. 1889 20 apr Adolf Hitler wordt geboren te Branau am Inn, Oostenrijk-Hongarije
1903 Alois Hitler (Adolf zijn vader) overlijd en laat een redelijk pensioen na. 1905 Adolf verlaat de middelbare school zonder diploma, en trekt naar Linz. 1914 Als maatschappelijke mislukkeling neemt Adolf als vrijwilliger dienst in het Duitse leger bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. 1918 Vrij ernstig gewond en tijdelijk blind ontvangt Adolf het IJzeren Kruis aan het einde van de oorlog. Hij heeft dan de rang van korporaal. Hij komt in contact met een onbelangrijk groepje nationalisten dat zich Deutsche Arbeiterpartei noemt. Hij wordt daar lid van en iets later bestuurslid. 1920 24 febr In München wordt, op aanraden van Hitler, de Deutsche Arbeiterpartei omgedoopt in National Sozialistiche Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP), later kortweg nazi-partij genoemd. 1921 03 febr In München wordt de eerste massabijeenkomst van de NSDAP georganiseerd. 1922 30 nov In München houdt Hitler een redevoering voor 50.000 nationaal-socialisten. 1923 09 nov Hitler pleegt, samen met Ludendorff, een Putsch die mislukt. Hij wordt veroordeeld voor hoogverraad en krijgt 5 jaar gevangenis. De gehele nazi-top wordt gearresteerd wat voorlopig het einde betekent van de NSDAP. 1924 20 dec Hitler wordt vervroegd, maar met een spreekverbod, vrijgelaten uit de gevangenis waar hij het boek “Mein Kampf” heeft geschreven. In dit boek heeft Hitler zijn politieke (en anti-semitische) ideeën neergelegd. 1925 27 febr De Nazional Sozialistische Deutsche Arbeitspartei (NSDAP) wordt heropgericht door Adolf Hitler. 09 nov De SS (Schutzstaffel) wordt opgericht door de NSDAP. 1927 10 mrt Het spreekverbod van Hitler wordt voor Beieren opgeheven. De andere deelstaten zullen volgen in de komende maanden. 01 mei In Berlijn houdt Hitler zijn eerste redevoering na zijn vrijlating. 1932 22 febr Hitler stelt zich kandidaat voor de presidentsverkiezingen. 25 febr Hitler, die sinds het einde van WO1 statenloos was, wordt Duits staatsburger. 13 mrt Met een volkssteming krijgt Von Hindenburg 49,6% van de stemmen, Hitler 30,1%. 31 juli De NSDAP wordt bij de Nationale verkiezingen de grootste fractie in Duitsland. 1933 30 jan Hitler wordt benoemd tot rijkskanselier met de opdracht een nieuw kabinet samen te stellen. 27 febr Het gebouw van De Rijksdag wordt in brand gestoken. De communistische Nederlander Marinus van de Lubbe wordt gearresteerd. Voor Hitler nog meer aanleiding het communisme te gaan bestrijden. 05 mrt De NSDAP haalt 43,9% van de stemmen en wordt daarmee de grootste partij. 31 mrt Hitler krijgt de macht om zonder inspraak van de Rijksdag te regeren. 14 okt Duitsland trekt zich terug van de ontwapeningsconferentie in Genève omdat, volgens Hitler, niet op basis van gelijkheid kon worden onderhandeld. Hitler redeneert dat het land nu het recht heeft zich te bewapenen. Wel een bewapening die uitsluitend diende om zich te kunnen verdedigen….. 12 nov De nazi-partij NSDAP krijgt 92,1% van de stemmen met de (niet eerlijk verlopen) verkiezingen. 1934 30 jan Alle bevoegdheden van de deelstaten worden overgedragen aan het centrale gezag in Berlijn. Hiermee lopen alle machtslijnen direct naar Adolf Hitler. 02 mei Volksgerechtshoven worden gesticht zonder normale rechtsgang. Beroep tegen een vonnis is uitsluitend mogelijk bij Hitler zelf. 30 juni Hitler arresteert de gehele SA-top en ontdoet zich zo van de radicale oppositie in “De nacht van de lange messen”. 02 aug De dood van president Von Hindenburg geeft Hitler de gelegenheid de functies van kanselier en president in zijn persoon te verenigen. Hij kiest voor de term “Führer”. Een wederom niet geheel zuivere volksstemming eind augustus geeft 95,7% steun aan Hitler. 1935 21 mei Hitler wordt verantwoordelijk voor de gehele organisatie van de Wehrmacht. 1936 30 mrt 99% van de bevolking staat achter de buitenlandse politiek van Hitler is de uitslag van een stemming. 1937 30 jan Hitlers volmachten worden verlengd tot 1941. 1938 05 febr Hitler schuift zowat de gehele legertop terzijde en benoemt zichzelf tot minister van oorlog. Von Ribbentrop wordt minister van buitenlandse zaken. 1939 02 jan Hitler bepaalde al eerder “Het Groot-Duitse Rijk dient vrij van joden te zijn”. Meer dan de helft van de halfmiljoen joden in Duitsland heeft inmiddels het land verlaten. Joden worden op allerlei manieren weggepest uit het land maar moeten bij emigratie wel alle bezittingen overdragen aan de staat. 30 jan De Duitse Rijksdag verlengt de dictatoriale bevoegdheden van Hitler tot 1941. 28 april Hitler zegt de Brits-Duitse vlootovereenkomst en het Duits-Poolse vriendschapsverdrag op. 06 okt Hitler doet de geallieerden een onacceptabel vredesaanbod op basis van de huidige situatie. Tevens zal een deel van Polen worden ingericht om “niet-Duitse elementen” (Poolse en joodse bevolkingsgroepen) in onder te brengen. 30 okt Hitler beveelt de deportatie van alle joden uit de gebieden die op Polen veroverd zijn. 08 nov In München pleegt Georg Elser een (mislukte) aanslag op Hitler. 21 dec Hitler benoemt Adolf Eichmann in een hoge functie met als opdracht de deportatie van joden. 1940 17 sept Hitler besluit om Operatie Seelöwe (de invasie in Engeland) voor onbepaalde tijd uit te stellen. 18 dec De operatie Barbarossa (aanval op Rusland) wordt voorbereid door Hitler. 1941 19 dec Hitler onslaat een aantal generaals en neemt het opperbevel van het leger over. 1944 20 juli Puur door toeval ontkomt Hitler aan een aanslag door Graaf Von Staufenberg. 1945 30 apr Hitler pleegt, samen met Eva Braun, zelfmoord. Admiraal Dönitz krijgt de macht in handen.
http://www.historyplace.com/worldwar2/timeline/ww2time.htm
Wat Hitler niet gerealiseerd heeft
Ondanks al zijn pogingen is Hitler er niet in geslaagd WO II te winnen. Het is hem nooit gelukt om Europa aan Duitsland te onderwerpen. Hij heeft niet alleen zichzelf vernietigd, maar ook zijn land en veel van zijn aanhangers. Door zijn toedoen zijn miljoenen onschuldige mensen over de hele wereld verminkt en vermoord! Tabel met aantal doden: Country Military Civilian Deaths
USSR 13,600,000 7,700,000 21,300,000
China 1,324,000 10,000,000 11,324,000
Germany 3,250,000 3,810,000 7,060,000
Poland 850,000 6,000,000 6,850,000
Japan - - 2,000,000
Yugoslavia 300,000 1,400,000 1,706,000
Rumania 520,000 465,000 985,000
France 340,000 470,000 810,000
Hungary - - 750,000
Austria 380,000 145,000 525,000
Greece - - 520,000
United States 500,000 - 500,000
Italy 330,000 80,000 410,000
Czechoslovakia - - 400,000
Great Britain 326,000 62,000 388,000
Netherlands 198,000 12,000 210,000
Belgium 76,000 12,000 88,000
Finland - - 84,000
Canada 39,000 - 39,000
India 36,000 - 36,000

Australia 29,000 - 29,000
Albania - - 28,000
Spain 12,000 10,000 22,000
Bulgaria 19,000 2,000 21,000
New Zealand 12,000 - 12,000
Norway - - 10,262
South Africa 9,000 - 9,000
Luxembourg - - 5,000
Denmark 4,000 - 4,000
Total - - 56,125,262
Hitler zou nu veel minder impact hebben op de Europese economie en politiek. Het zou voor hem veel moeilijker zijn om aan het hoofd van het Duitsland te komen, vooral met zulke extreem rechtse ideeën. Er zijn zeer weinig neo-nazis in Europa en hun invloed is verwaarloosbaar. De Europeanen zijn niet meer zo ‘gelovig’ als vroeger en vormen meer en meer een eigen mening. Een totalitaire maatschappij in Europa op de dag van vandaag is ondenkbaar en zou weerstand en kritiek oproepen bij de andere landen. Motivatie
Hitler is wellicht één van de bekendste personen uit de 20e eeuw; door zijn toedoen is WO II losgebarsten. Ik vroeg me dan ook af hoe één persoon zo’n grote invloed kon hebben op de wereld. Daar komt nog bij dat mijn grootvader meegevochten heeft in WO II en een tijd in de concentratiekampen heeft doorgebracht. Hij heeft hier eveneens een boek over geschreven dat me aanzette om meer op te zoeken over WO II en de gevolgen ervan. Uiteraard zou ik niet hetzelfde als Hitler willen gedaan hebben. Het is gruwelijk wat deze man allemaal veroorzaakt heeft en hij moet wel erg gefrustreerd geweest zijn om zulke ideeën te ontwikkelen.
Fictief Interview 1. Hoe kwam je aan de macht ? Nadat ik mijn legeropleiding had beëindigd ging ik in de politiek. Bij de Deutsche arbeiterpartei deze partij werd in 1920 omgedoopt in de National Sozialistische Deutsche Arbeiterpartei, ook wel de nsdap genoemd. Ik probeerde een putsch maar die mislukte. Een putsch is een met geweld gebruikende manier aan de macht te komen. Hiervoor werd ik gearresteerd en veroordeeld met vijf jaar gevangenisstraf, maar ik hoefde er maar acht maanden van door te brengen in de gevangenis. In deze acht maanden heb ik ‘Mein Kampf’ geschreven. Dit boek zou eigenlijk de naam ‘vier en een half jaar strijd tegen leugens, domheid en lafheid krijgen’, maar de uitgever was het er niet mee eens. Ik korte het af naar ‘mein kampf’ in; het boek telde 782 pagina’s en is door veel mensen gekocht. Maar bijna niemand die hem heeft gekocht heeft hem gelezen omdat ze niet door de 782 pagina’s kwamen. Na de vrijlating kwam ik weer bij de inmiddels ontwrichte partij en nam hem weer in handen. Toen de crisis van ’29 kwam zag Ik mijn kans en probeerde weer een putsch die dit keer lukte, maar ook door de stemmen kwam de partij aan de macht. Ik werd bonskanselier, dat is een onder-president. In het jaar dat ik bonskanselier was, vermoord ik de president en wordt ik president. Ik ben aan de macht en alles verandert in Duitsland. 2. Wat waren jouw gedachten omtrent joden en waar kwamen deze gedachten vandaan? Ik en mijn aanhangers waren tegen joden. We vonden de joden het minst waardige en menselijke ras. De jodenhaat bestaan eigenlijk al zolang de wereldgeschiedenis bestaat. Een duidelijke oorzaak van de haat tegen het Joodse volk is niet te vinden, maar er speelden wel belangrijke factoren mee, die zeker grote invloed hadden op het ontstaan en het groeien van de jodenhaat. De joden waren anders in geloof, overtuigingen en gebruiken, en ze waren er heilig van overtuigd dat zij het enige juiste geloof volgden. Ze beschouwden de mensen met een andere geloofsovertuiging als heidenen. De haat tussen joden en christenen was al begonnen vanaf de kruisiging van Jezus. De christenen verweten de joden ervan dat ze Jezus gekruisigd hadden (terwijl Jezus zelf joods was). Maar deze gedachten zijn nu al grotendeels verworpen. Ik kwam hier wel op terug. Het joodse volk werd al onderdrukt en vervolgd, omdat ze in de ogen van de andere volken vreemd waren (ze hadden andere gewoonten en gebruiken en dat werkt snel beangstigend). Daarbij waren de joden altijd in de minderheid en ze waren een gemakkelijke zondebok. De joden waren vaak hoog opgeleid en rijk, en dat riep jaloezie op bij de omringende volkeren. Ik meende dat ze aan hun geld kwamen door smerige zaakjes. Het komt erop neer dat ik geld nodig had om een sterk leger op te bouwen en dit geld kon ik vinden bij de joden. 3. Wat is nationaal-socialisme? Ik had van Duitsland en mijn andere veroverde gebieden nationaal-socialistisch ingesteld landen gemaakt. Nationaal-socialistich is een autoritaire politieke stroming. De 'ideologie' van het nationaal-socialisme is geen theoretisch sluitend systeem, maar een verzameling opvattingen en sentimenten. Kenmerkend is de afwijzing van zowel liberalisme als socialisme en communisme. Voorts wordt er een zeer zware nadruk op begrippen als land, volk en natie gelegd, terwijl deze begrippen in feite mythisch worden geduid. Macht wordt verheerlijkt en in laatste instantie wordt beperking van macht als een teken van zwakte beschouwd. In het nationaal-socialistische denken ontbreekt nooit een tegenstander, die zich binnen de politieke eenheid bevindt en die onvermoeibaar bestreden moet worden. Het Duitse nationaal-socialisme, afgezien van de praktijk kenbaar uit 'Mein Kampf', verwierp de parlementaire democratie van de Weimar-republiek, een opvatting die goed aansloot bij de wijdverbreide gevoelens van teleurstelling over de ineenstorting van het Duitse Keizerrijk. Daarvoor in de plaats moest een Duits rijk komen met een sterke man aan het hoofd en daar kwam ik in het spel. Ik had alle beslissingsbevoegdheid en was in feite aan niets en niemand verantwoording verschuldigd ('Fuhrerprinzip'). Ik werd geacht de wil van de Duitse 'volksgemeenschap' te vertegenwoordigen; ikvaardigde geen wetten uit, maar nam maatregelen. Nadat ik aan de macht was gekomen, werd het 'Totalitatsprinzip' geformuleerd: niet alleen het politieke leven diende van het nationaal-socialisme en de beslissingen van de nazi-overheid te worden doordrongen, maar heel de maatschappij, ook bijvoorbeeld wetenschap en cultuur. Het 'echte' Duitse volk behoorde tot het Arische 'ras' en was op een mythische wijze met het woongebied verbonden (Blut und Boden-theorie). Dit woongebied moest groot zijn (de roep om 'Lebensraum'); in het 'Germanisches Reich deutscher Nation', ook wel Groot-Duitsland geheten, zouden niet-Ariërs het Arische 'Herrenrasse' als horigen moeten dienen. Joden werden als de erfvijand van het Arische ras beschouwd. Een heftig anti-semitisme behoorde tot de wezenlijke bestanddelen van het Duitse nationaal-socialisme en zou uiteindelijk tot systematische jodenvernietiging leiden. Met betrekking tot het economische leven verwierp het nationaal-socialisme zowel kapitalisme als socialisme, het eerst omdat het neerkwam op de plutocratie, heerschappij van het geld, het tweede omdat het klassenstrijd predikte in plaats van eenheid van de volksgemeenschap'. Het nationaal-socialisme wenste een sterk corporatief systeem met een diepgaand overheidsingrijpen en naar het bleek, met behoud van de particuliere eigendom. Op het culturele vlak werden zekere kunstuitingen afgewezen, omdat ze van een 'joodse' of 'ontaarde' geest zouden getuigen. 'Joodse smetten' zouden ook op bepaalde wetenschappelijke opvattingen rusten. Verwerpelijke denkbeelden waren voorts afkomstig van communisten, socialisten, democraten, vrijmetselaars en christenen. De vrouw, tenslotte, werd geenszins gelijkwaardig aan de man geacht. Zij diende niet buitenshuis te werken, al werd later ter wille van de oorlogsproduktie van dit standpunt afgeweken. De taak van de Arische vrouw was de voortbrenging van Arische kinderen. Verscheidene uitgangspunten van het nationaal-socialisme zijn in de praktijk van nazi-Duitsland verlaten of gewijzigd. 4. Hoe probeerde je het Duitse volk ook van deze gedachten te overtuigen? Minister Goebbels, de minister van Volksvoorlichting en Propaganda, stond volledig achter mij. Aangezien Goebbels de leiding had over pers, film, radio, muziek, theater en literatuur was het niet moeilijk om de Duitsers 'te hersenspoelen'. Propaganda speelde een grote rol. Op de radio werden continu nazistische boodschappen herhaald. In kranten werd geschreven over hoe slecht de joden waren en hoe superieur het Arische ras was. In films en in theaters werden deze gedachten ook duidelijk naar boven gehaald. De Duitsers werd een simpel goed-kwaad schema voorgelegd van Duits tegenover niet-Duits. Ik deed zelf hele toespraken.Ik had een geweldig redenaarstalent. Als ik toespraken deed, luisterde het hele land en was het hele land overtuigd. Ik bleef in mijn toespraken de joden slecht afschilderen. Het was voor de Duitsers aanneemlijk, want er moest toch een zondebok zijn voor de dingen die hen overkwamen. Op scholen werden de kinderen ook als het ware 'gehersenspoeld'. De joodse kinderen werden geminacht en slechter behandeld dan de Arische kinderen. Ook werd ze geleerd hoe ze zich moesten gedragen tegenover de joden en hoe ze een jood konden herkennen. Al op jonge leeftijd werd de jodenhaat hen ingestampt. De jeugd werd gedwongen zich aan te sluiten bij de jeugdorganisatie van de NSDAP: de Hitlerjugend. 5. Wat was de taak van de Hitlerjugend ? De belangrijkste taak van deze organisatie was de jongeren in de staatsideologie in te voeren en op te laten groeien tot trouwe, gedisciplineerde onderdanen. De Hitlerjugend vormde voor de nazi's een belangrijk element om een volledige greep op het leven in Duitsland te krijgen, terwijl wij tevens hoopten uit de oudere leden hun toekomstige kaders te kunnen putten. De in uniformen gestoken, met dolken uitgeruste Hitlerjongens moesten deelnemen aan kampen, sportevenementen etc., terwijl zij bovendien een semi-militaire opleiding kregen en naar speciale scholen werden gezonden voor een politieke opleiding. In 1939 werd het lidmaatschap van de Hitlerjugend voor elke Duitse jongen verplicht gesteld. Kort voor de val van Berlijn besliste ik de leden van 14, 15 jaar in te zetten ter verdediging van de stad. Bewapend met o.a. pantservuisten vochten deze knapen tot het bittere einde. Ik werd aan een uitgebreid vereringsritueel onderworpen. Het volk moest er immers van doordrongen worden dat onze mannen over 'bovennatuurlijke' gaven beschikten en instinctief aanvoelden wat goed was voor de mensen. Daarom besteedde de NSDAP zo veel aandacht aan de propaganda. 6. Hoe kon je WO II ontketenen? De Duitsers waren een en al trots. Ik had hen gered uit een economische crisis en maakte de oorzaak (het verdrag van Versailles) ook stap voor stap ongedaan. Daarbij heerste er in mijn land weer rust en vrede, en iedereen had te eten en een baan. Ze waren mij er dankbaar voor en daarom wilden ze mij niet tegenspreken. Daarbij kon ik, met de wetten die ik had ingesteld, ervoor zorgen dat de Duitsers mij niet konden tegenspreken, omdat ze anders opgepakt en naar een 'heropvoedingskamp' gestuurd werden of zelfs afgemaakt. Van het volk had ik dus geen tegenspraak. Alleen het verzet, maar dat was zo relatief klein dat ik daar geen vrees van hoefde te hebben. Met al mijn nieuwe wetten en regels probeerde ik van het volk een raszuiver, sterk volk te maken zonder 'zwakke schakels' (zo noemde hij de joden, homoseksuelen, geestelijk gehandicapten en lichamelijk gehandicapten). Ook van omringende landen kreeg ik niet veel commentaar. In sommige landen heerste een gedachte van 'laat hem maar z'n gang gaan, dan stopt hij vanzelf', en in andere landen heerste de gedachte dat Versailles inderdaad veel te streng was geweest. De enige manier om iets tegen mij te kunnen doen was nog een Brits-Frans-Russische coalitie, en dat was waar ik bang voor was. Stalin pleitte herhaaldelijk voor zo'n verbond, maar het wantrouwen tussen de Russische communisten en het kapitalistische westen stond dat in de weg. In die wetenschap ging ik verder. De omringende landen keken met een schuin oog toe hoe ik probeerde mijn doelen te bereiken (een raszuivere Arische bevolking en verovering van minstens heel Europa en het liefst meer). Toen ik echt invallen ging doen om de joden uit de landen te vernietigen ging het fout. Ik had zeer agressieve plannen wat betreft de uitbreiding van Duitsland en het (wereldwijd) uitroeien van Untermenschen. Toen ik het rijk van Duitsland uit wilde breiden ten kostte van Rusland ging het fout. Ik zag in dat dit een tweefrontenoorlog zou kunnen ontketenen, namelijk met de West-Europese landen als met Rusland. Daarom sloot ik in augustus 1939 een niet-aanvalsverdrag met Stalin. Zo was Duitsland in geval van een oorlog in West-Europa van rugdekking in het oosten verzekerd. Ik had ook Einsatzgruppen ingezet. Dat waren Duitse bijzondere eenheden die achter de frontlinie in Oost-Europa massa-executies van joden, intellectuelen, communisten en partizanen uitvoerden. De 4 Einsatzgruppen, die samen 3000 man telden, doodden in de winter van 1941-1942 in de Sowjetunie 500.000 joden en het jaar daarop 900.000 joden. Wat betreft de systematische uitroeiing van het naziregime onwelgevallige personen, vormden de Einsatzgruppen de rechtstreekse voorloper van de vernietigingskampen. Mijn oog viel nu op Polen, maar dat lag gecompliceerd. Als de Wehrmacht Polen zou binnenvallen drong Duitsland daarmee op naar de Russische grens. Dat zou Op 1 september 1939 gaf ik het sein tot inval van Polen en ontketende daarmee de Tweede Wereldoorlog.