Museum Ludwig Keulen

Keuze
Voordat ik naar Keulen ging was ik nog niet van plan om een CA over de architectuur van het Ludwig museum te maken. Nadat ik een kijkje in het museum had genomen, was ik ook nog even in het winkeltje gaan kijken om van een paar schilderijen ansichtkaarten te kopen. Toen liep ik tegen deze twee kaarten op. En kwam ik op het idee om een CA over de architectuur van het gebouw te maken. In plaats van de schilderijen die erin hangen. Ook omdat ik al een CA over schilderkunst heb gemaakt. Verder heb ik nog een CA over beeldhouwkunst en dans gemaakt.
Ik verwacht dat het gebouw nog niet zo oud is. Ik vind het er vrij nieuw uitzien. Er is bijvoorbeeld veel met glas gewerkt en dit zie je niet bij oude gebouwen. Ook heeft het museum heel hoekige vormen en daarom lijkt het me ook niet zo oud. Ik denk ook dat dit gebouw voor dit doel gebouwd is. Er zijn ook wel museums gevestigd in gebouwen die toevallig leegstonden, maar dat is denk ik bij dit museum niet het geval.

Informatie
Ik heb informatie van het internet gehaald en folders van het museum zelf. Deze informatie is wel allemaal in het Duits. Hier een samenvatting:

Het museum Ludwig in Keulen is een onderdeel van het Wallraf-Richartz-Museum. In 1976 is het Ludwig museum opgericht. Het Wallraf bestond al veel langer.
In het begin van de 20e eeuw zette de toenmalige directeur van het Wallraf museum zich in voor de kunst die in zijn tijd werd gemaakt. Daarmee zette hij de grondsteen voor een bijzondere kunstverzameling van stukken uit de 20e eeuw. Keulen werd de hoofdstad van de moderne kunst. Maar de moderne kunst werd voortdurend verdrongen en zelfs af en toe verboden. En bij een bombardement in 1944 werd het museumgebouw in de as gezet.
Het was aan de Keulse man Josef Haubrich te danken dat er toch weer meesterwerken uit de 20e eeuw te zien waren. Want hij schonk zijn eigen verzameling aan de stad Keulen. Dat was in 1946.
Door Haubrich geïnspireerd is ook Peter Ludwig begonnen met het verzamelen van kunst. Maar ook andere Keulse verzamelaars zorgden ervoor dat de collectie van het Wallraf museum werd uitgebreid. In 1957 werd er een nieuw gebouw van het Wallraf-Richartz-Museum geopend. Ontworpen door het Keulse architectenduo Schwarz/Bernards. En hier werd in de zestiger jaren de nieuwste kunst uitgesteld.
Toen kreeg in 1976 het gedeelte met de kunst uit de 20e eeuw z'n eigen naam. Het Ludwig museum. En het kreeg een eigen gebouw. Na lang wachten was dit in 1986 klaar. Dit is ontworpen door Busmann&Haberer.

Kijkwijzer

Wat zie je?
Het is een ontwerp van Peter Busmann en Godfrid Haberer.
Het gebouw heeft een U-vorm.
Het is een groot gebouw en het bestaat uit verschillende delen. Die hebben dezelfde vorm maar een andere maat.
De daken hebben allemaal puntige uitsteeksels.
Er is gewerkt met verschillende materialen. Een soort metaalplaten, glas en rode baksteen. Die grote ramen zijn ook heel belangrijk voor de goede belichting van de kunstwerken die in zich in het gebouw bevinden.
Het gebouw heeft alleen strakke vormen en rechte lijnen.
Het plein bij het museum hoort denk ik bij het gebouw en is tegelijk erbij bedacht. Het plein bestaand uit rode stenen. En deze vormen een contrast met het grijsblauwe gebouw. Aan de zijkant lopen een aantal cirkels, in het zwart en wit. Een paar van die cirkels ligt hoger dan de rest van het plein.

Vormgeving
Het museum heeft eenvoudige strakke vormen. Het is verticaal gericht. Dit zie je aan de scheidingen tussen de ramen. Van veraf lijken het een soort pilaren. Het is a-symmetrisch. Naast de strakke vormen zijn er ook een paar ronde vormen op de dakuitsteeksels. En in het plein zijn ook ronde vormen verwerkt. De vormen zijn ritmisch verdeeld.

Constructie
Het gebouw is helemaal gesloten. Wel bevind zich er een soort binnenplaats. Er is geen sprake van skeletgebouw. Het is voor een deel gemetseld en gepleisterd. Er is ook geen rondboog of spitsboog te zien.

Versiering
Er is niet echt sprake van versiering. Het is een erg kaal gebouw. Je kunt misschien zeggen dat de cirkels in het plein een versiering zijn. En ook de ronde vormen van de dakuitsteeksels geven een extra dimensie. Er is geen gebruik gemaakt van wiskundige motieven.

Materiaal
Er is gebruik gemaakt van glas, een soort metaal, ik denk aluminium en rode baksteen.

Inhoud
Het gebouw heeft een erg harmonisch karakter. Die strakke vormen komen de hele tijd terug. Het gebouw heeft ook een heel stoer karakter, ook door de strakke vormen en de grijsblauwe kleur. Het museum is niet echt in een stijlperiode gebouwd. Namelijk in 1986, maar in die tijd zie je wel vel van die futuristische gebouwen met van die strakke lijnen. En zo zie ik dit gebouw ook een beetje.
Het eenvoudig van dit gebouw past niet echt bij zijn omgeving. Net achter het museum staat de Dom van Keulen en die staat erg in contrast met het museum. De eenvoudigheid van het museum en de uitbundigheid van de kerk. Echt ieder stukje van de kerk is versierd en dit is juist het tegenovergestelde van het museum.
Qua maat passen de twee gebouwen wel bij elkaar. Het museum is dan wel een stuk lager, maar anders zou je de pracht van de kerk van ver af ook niet goed kunnen zien. Wat betreft het museum en de andere gebouwen, vind ik niet dat het museum te overheersend is.

Functie
Het museum is ontworpen door Peter Busmann en Godfrid Haberer in opdracht van het Wallraf-Richartz-Museum te Keulen. Het is gebouwd in 1986. De functie is het herbergen van kunst, het is een museum.

Gevoelens
Een gevoel van plezier. Ik vind het een mooi gebouw en ik vind het leuk om er naar te kijken. Het gebouw is gewoon erg apart en zoiets zie ik niet altijd. Ook vind ik het contrast van het plein en het museum leuk. Het steekt goed bij elkaar af.
Bewondering, zoiets bedenk je niet zomaar. Daar is een creatieve geest voor nodig. Ik heb er ook bewondering voor omdat ik later zelf ook best een architect wil worden. En ik vind het erg goed om toch van zo weinig verschillende en eenvoudige materialen zoiets moois te maken.
Verder vind ik dat het gebouw rust uitstraalt. Het zit heel harmonisch in elkaar. Met steeds terugkomende vormen die steeds kleiner worden. Ook de rust met de omgeving. Ook al steekt het rood van het plein af bij het grijsblauw van het museum, het is wel in evenwicht.
Toch ook verbazing dat een gebouw dat zo simpel is, ook zo mooi is. De architecten hebben zonder versieringen toch iets heel bijzonders gemaakt.
Er is ook een gevoel van saamhorigheid. Het lijkt alsof het museum uit allerlei verschillende delen bestaat. Maar ook al zijn die delen allemaal toch iets anders, je ziet toch dat het allemaal goed bij elkaar past. Het lijkt net één grote familie. Daar is ook iedereen anders maar lijkt toch op elkaar.

Mening
Ik vond het wel interessant om iets meer te weten te komen over de architectuur van het Ludwig museum. Toen ik het zag vond ik het al meteen een mooi gebouw.
Ik vond het analyseren van het gebouw wel moeilijk. Ik denk dat het analyseren van een kerk bijvoorbeeld veel makkelijker is omdat daar heel veel boeken over vol geschreven staan. En dan de informatie die ik over het museum had was ook nog allemaal in het Duits, wat ook niet mijn sterkste kant is.
Maar toch vind ik dat ik het er goed vanaf heb gebracht en dat het werkstuk best goed in elkaar zit.
Wat betreft mijn verwachtingen had ik gelijk met dat het gebouw nog niet zo oud was en dat het gebouwd was met de bedoeling er een museum van te maken.