Anatomisch Museum

Beoordeling 6.1
Foto van een scholier
  • Praktische opdracht door een scholier
  • 4e klas vwo | 1040 woorden
  • 15 april 2008
  • 6 keer beoordeeld
Cijfer 6.1
6 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Anatomisch Museum

Inleiding:
Op maandag 13 februari 2006, zijn wij, Sophie en Irma, naar het Anatomisch Museum te Nijmegen geweest, wat een onderdeel is van het Universitair Medisch Centrum St. Radboud. Dit museum is in 1967 opgericht voor studenten die geneeskunde, biomedische gezondheidswetenschappen of tandheelkunde studeerden, maar is tot de dag van vandaag, ook deels toegankelijk voor het algemene publiek. Het museum bestaat uit twee zalen, de studiezaal Pathologie en de studiezaal Anatomie. De eerst genoemde zaal is niet toegankelijk voor het publiek, om medisch-ethische redenen, er wordt alleen toegang verleend aan die mensen die een medische of paramedische opleiding volgen of gevolgd hebben.

Wat wij hebben gezien:

De anatomische zaal kun je indelen in een paar categorieën:
Embryologie
Bewegingsapparaten
Corrosie preparaten
Gravures van Albinus
Hoofd en Hals
Osteologie
Polyptiek

Embryologie

Wij hebben onder andere gezien hoe de groei van de menselijke vrucht vanaf de conceptie tot aan de geboorte zich ontwikkeld, door middel van echte preparaten en uitvergrote foto’s. Zo hebben wij een baarmoeder gezien met daarin een zeer jonge embryo, van nog maar 8 weken oud en een embryo van dezelfde leeftijd, alleen dan zonder opengesneden baarmoeder. Verder stond er van elke belangrijke fase van de zwangerschap wel een embryo of foetus opgesteld, met daarbij de leeftijd in aantal maanden, of zelfs weken. Doordat deze minuscule preparaten ook nog tot posterformaat waren vergroot, konden wij het proces duidelijk volgen. Wij vonden dit een erg indrukwekkend onderdeel om te zien, omdat veel van deze embryo’s en vooral erg veel van de foetussen, al zoveel op kleine mensjes leken.

Bewegingsapparaten

Bij dit onderdeel behoren bijvoorbeeld de voeten en de handen. Bij de meeste van deze preparaten was de huid weggehaald, zodat je goed de spieren kon zien. Zo was er bijvoorbeeld een voet, waarbij de huid dus was weggehaald en waar je dus ook alle spieren en pezen kon onderscheiden. Ook bij een hand, waarbij ook weer de huid was verwijderd, waren de pezen, van bijvoorbeeld de vingerstrekkers, goed te zien. Om het verhaal over spieren nog duidelijker te maken, waren er ook plastic voorbeelden neergezet van de arm en het been. Hierop was goed te zien hoeveel spieren er wel niet in je lichaam zitten.

Corrosie preparaten

Bij de corrosie preparaten stonden vooral veel plastic afgietsels van de luchtwegen, maar ze worden dan wel niet gemaakt van het menselijke lichaam, maar wel door middel van het menselijke lichaam. Deze afgietsels ontstaan namelijk doordat er een vloeibaar soort plastic in de luchtwegen en bloedvaten wordt gespoten. Men wacht dat totdat het plastic hard is, waarna men vervolgens het menselijke lichaam om het plastic heen “oplost”, en dus alleen het plastic afgietsel overblijft. Ook was er op die manier een afgietsel van de nieren gemaakt. Waarin je bijvoorbeeld goed de urinebuis en de negen kleine trechtertjes waarin de urine van de nier terecht komt in kon zien.

Gravures van Albinus

De Graficus Jan Wandelaar maakte voor het anatomieboek van de Leidse Professor Bernhard Siegfried Albinus (1697-1770) een hele serie kopergravures. Sommige van deze afdrukken worden in het museum tentoongesteld. Het is wel indrukwekkend om te bedenken dat iemand toen al zoveel van spieren wist, terwijl het nog lang niet gebruikelijk was om mensen, vooral overledenen, te onderzoeken.

Hoofd en Hals

Bij Hoofd en Hals hebben wij één preparaat gezien en dat is die van een menselijk hoofd. Je kunt al zijn spieren in detail zien, zoals alle kauwspieren en mimische spieren, maar ook zijn kauwgewrichten, hersenholtes en halswervels. Ook zijn sommige onderdelen van zijn hoofd zo weggesneden dat de dieper in de hals gelegen structuren, zoals de schildklier, spieren, bloedvaten en zenuwen ook zichtbaar worden.

Osteologie

In het museum hebben wij verscheidende botten van mensen gezien. Voorbeelden hiervan zijn de schedel en de bekken van een vrouw.

Polyptiek

Er waren ook enkele originele aquarellen van Chris van Huijzen. Hierop kon je bijvoorbeeld de structuur van de handrug na verwijdering van de huid zien.

Ethisch:

Wat wij vonden van het museum:
Wij vinden het goed dat zo’n museum voor al het publiek geopend is, maar zou wat meer informatie over moeten te krijgen zijn. Zo kun je jezelf van te voren even voorbereiden, want het kan voor sommige mensen even schrikken zijn om zo’n hoofd op sterk water te zien. Wij wisten ook niet precies wat het museum nou precies inhield. We hadden natuurlijk wel gehoord dat er allemaal echte embryo’s, foetussen en baby’s waren, maar het is toch anders als je opeens een pasgeboren kind ziet waarvan aan de ene kant de huid ervan af is gehaald. Wij vonden ook dat het museum wel wat mooier ingericht mag worden. Het lijkt namelijk net een klaslokaal waar even wat kasten in zijn gezet en dat vinden wij geen plaats voor vitrines met zo’n serieuze inhoud. Dingen die volgens ons ook anders moeten, zijn de bordjes met de gegevens erop. Die zijn er namelijk bijna niet. Als ze nou eens een kleine uitleg bij ieder onderdeel doen, dan weten de mensen ook wat ze nou eigenlijk zien. Zo had je die corrosiepreparaten; als je daar langs loopt denk je: “Oh, gewoon een plastic schaalmodel”, maar het is dus gemaakt door iets in de longen te gieten, dat hard te laten worden, en vervolgen het organische materiaal, het lichaam dus, te verwijderen. Dat verdient toch wel wat meer respect zou ik zeggen.

Ethisch:
Zelf zouden wij niet op sterk water gezet willen worden, maar zo’n museum is natuurlijk wel goed voor de wetenschap. Mensen die in de gezondheidssector werken of studeren kunnen ervan leren en op die manier, van de kennis die ze eruit opdoen, misschien wel levens redden. In dat opzicht vinden wij het dus goed, dat er zo’n museum bestaat.
Niet veel mensen stellen hun lichaam openbaar aan de wetenschap, maar als ze dat doen, denken wij wel dat ze er helemaal achter staan. Bij de foetussen en baby’s vinden wij het anders, zij hebben zelf niet kunnen beslissen, dus willen zij dit wel? Bovendien, toen de ouders besloten hadden het kind openbaar te stellen, denk je dat ze toen wisten dat er in hun kind gesneden zou worden en dar hij of zij daarna in een vitrine zou worden gestopt? Wij denken dat geen enkele ouder zijn kind dat zou toewensen.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.