Vakken zoals levensbeschouwing en verzorging zijn absuluut niet nuttig

"Wie slaapt er nou niet tijdens de les levensbeschouwing, als zo'n duffe leraar voor de klas staat te vertellen in alle details over de levensbeschouwingen van de Cha – Cha indianen van Zuid Amerika ?" En al helemaal geldt de vraag "Wat heb je er later aan ?" Je zou kunnen stellen dat de behoefte aan de vakken verzorging en levensbeschouwing niet duidelijk zijn aan te wijzen op de arbeidsmarkt. Zouden er nou echt studies bestaan waarbij je de kennis, die je hebt verkregen door het volgen van de lessen in verzorging en levensbeschouwing zou kunnen gebruiken ? Ik denk van niet. En als je er later misschien toch iets over nodig zou hebben, dan ben je die lessen op de middelbare school toch allang vergeten? Hoogstens zouden deze vakken van pas kunnen komen als een VBO- of MAVO- scholier geen zin heeft om door te leren en interieurverzorgster of interieurverzorger wil worden. Of misschien als een scholier in de toekomst leraar levensbeschouwing wil worden. In de levensbeschouwings lessen worden veelal de culturen en gebruiken van bepaalde godsdiensten en levensbeschouwingen , het woord zegt het al , onderwezen. Dit heeft vooral positieve invloed op de algemene kennis en denkwijze van de leerlingen. Op die manier leren zij de verschillende culturen van onze werelden een beetje kennen. In verzorgings lessen komt vooral de verzorging van jezelf en je leefomgeving aan bod. Waarbij op sommige scholen dieper ingegaan wordt op bijvoorbeeld koken, wassen en zelfonderzoek. Dit hangt overigens helemaal af van de instelling van de betreffende school. Uit onderzoek is gebleken dat de meerderheid er geen probleem mee heeft om per week een lesuur aan levensbeschouwing te volgen. "Een uurtje ontspanning ", of
"even mijn huiswerk inhalen ", en "nog even mijn proefwerk voor het volgende uur doornemen ". zij veel gehoorde verklaringen. Verzorging is in dit opzicht een totaal ander vak: hiervan vindt de meerderheid van de leerlingen het maar zeer onnuttig. "Want de dingen die wat dat betreft noodzakelijk zijn leren je ouders je vanzelf wel ",wordt vooral als belangrijk argument genoemd. Volgens leraren van andere vakken ( voornamelijk eindexamen vakken ) is het volgen van deze lessen levensbeschouwing en verzorging zonde van de tijd. Zo'n uur waarin leerlingen niet veel nuttigs leren kan toch veel beter worden besteed aan het oefenen van stof van andere vakken waarin een leerling zwak is ? Algemene kennis kunnen leerlingen zelf genoeg vergaren door zich gewoon te interesseren voor bepaalde onderwerpen. De inhoud van het vak verzorging kunnen ze thuis ook leren. Dat hoeft, mijns inziens, niet de taak van de school te zijn maar van de ouders. Vooral twee uur levensbeschouwing per week is echt teveel van het goede. Dit komt trouwens niet op katholieke scholen voor, die levensbeschouwing ook tot en met de zesde klas verplicht stellen. Toch denk ik dat de vakken verzorging en levensbeschouwing wel stand moeten houden. Met name het vak levensbeschouwing. Het onderwijspakket zal zich in ieder geval moeten aanpassen aan de direkt zichtbare maatschappelijke behoeften. Toch is het evenwel overduidelijk dat vakken als levensbeschouwing en verzorging bijdragen aan de algehele ontwikkeling en kennis van de leerlingen. Misschien moet je deze verantwoordelijkheid bij de leerlingen zelf leggen en deze twee vakken alleen in de brugklas verplicht stellen, met als optie ze in de andere klassen als keuzevak te kiezen.