Stierenvechten

Stierenvechten

Spanje is het vakantieland bij uitstek, jaarlijks komen er ongeveer 50 miljoen toeristen. Veel van deze toeristen bezoeken uit nieuwsgierigheid een stierengevecht, omdat ze deze Spaanse traditie een keer gezien willen hebben. Maar zodra het gevecht is begonnen, blijkt deze traditie een afschuwelijke vorm van dierenmishandeling te zijn. Dit wordt voor een belangrijk deel in stand gehouden door de toeristen. Door een kaartje te kopen voor een stierengevecht, ook al is het maar voor één keer, betaal je dus mee aan de inkomsten van een zeer bloederige industrie. In Europa komen ook in Zuid-Frankrijk en Portugal stierengevechten voor.

Voor het gevecht.
Als je aan stierenvechten denkt, denk je wellicht aan een stier die in een arena tegen een rood doekje aanloopt. Helaas voldoet het echte stierenvechten totaal niet aan dit beeld. Voordat de stier de arena inkomt, is hij ongeveer 4 jaar bewerkt om een vechtlustige en agressieve indruk te maken. Maar als de stier té gevaarlijk is geworden, wordt hij vlak voor het gevecht steviger aangepakt. Dit kan op verschillende manieren gedaan worden. De stier krijgt bijvoorbeeld geen eten, maar wel handen vol zout door zijn drinken. Dit veroorzaakt ernstige diaree en de stier raakt heel snel verzwakt.
De stier staat in een ruimte met een scheve grond, een stier gaat van nature die ondergrond vlak proberen te maken door met zijn hoeven over de grond te schrapen. Maar de ondergrond wordt niet horizontaal en door het proberen raakt de stier volledig uitgeput.
De hoorns, de enige verdedigingswapens van de stier, worden soms tot bloedens toe afgezaagd. Hierdoor kan het dier zich in de arena nauwelijks nog verdedigen.
Ook worden hun ogen ingesmeerd met hevig prikkelende glycerine.
Er worden drugs ingespoten. Als de dosering te hoog is en de stier suffig wordt, dan wordt hij weer opgepept met naalden en elektrische schokken in de testikels.
Op weg naar de arena komt het voor dat de stier bewerkt wordt met slagen van zandzakken op de nieren. Deze vorm van verzwakking veroorzaakt enorme bloeduitstortingen, maar laat geen littekens achter. Al deze en andere dingen gebeuren op verzoek van de torero, ook wel bekend, als de man met het rode doekje, die er voor honderd procent zeker van wil zijn dat hij het gevecht wint.

Het gevecht.

Eenmaal in de arena gaat het afmatten verder:
De stier komt uit een donkere ruimte in een zonovergoten arena vol met juichende mensen, waardoor het beest zich wezenloos schrikt. Eerst wordt de stier afgemat door bewegingen met de rode lap. De stier wordt hierdoor gedwongen om voor hem onnatuurlijke bewegingen te maken. Verrekte en gescheurde spieren zijn hiervan vaak het gevolg.
Paardrijders (picadors) beschadigen de stier vervolgens door een centimeters dikke ijzeren lans, 15 centimeter diep in de nek te steken en rond te draaien, waarbij ze met hun volle gewicht op de lans hangen. Hierdoor heeft de ster minder kracht bij zijn pogingen om zijn belagers op de hoorns te nemen (mocht hij die nog hebben).
Dan komen de ‘banderilla’s’aan de beurt. Dit zijn vrolijk gekleurde stokken met vlijmscherpe stalen punten. Hiervan worden er 6 diep in de rug gestoken, waardoor het beest liters bloed verliest.
Als de uitputting na ongeveer 20 minuten vrijwel volledig is, maakt de torero het werkje af door de stier met een zwaard in het hart dood te steken. Vaak mislukt dit en worden de longen geraakt. Deze stromen dan vol met bloed en de stier verdrinkt dan in zijn eigen bloed.
Als afsluiting worden de ruggenmergzenuwen met een dolk doorgesneden, waarna de dode en verminkte stier de arena wordt uitgesleept.
Per gevecht worden er meestal 6 stieren gedood. In Portugal wordend e stier niet in het bijzijn van de toeschouwers gedood, maar nadat deze de arena hebben verlaten.

Martelgang van de paarden.
De paarden die bij het stierenvechten worden gebuikt, zijn meestal geblinddoekt en hebben proppen in hun oren. Daardoor horen of zien ze de stier niet aankomen, als deze hen gek van angst en pijn aanvalt. De flanken van het paard worden daarbij regelmatig opengereten door de scherpe hoorns. Het zwaargewonde paard wordt daarop zonder verdoving dichtgenaaid voor een volgend gevecht. De stembanden van de paarden zijn meestal doorgesneden om het publiek niet af te schrikken met ijselijke kreten. De paarden worden gebruikt tot ze ‘op’zijn of gedood worden in een gevecht.

Wat is er aan te doen?
Ga nooit naar en stierengevecht, ook niet voor één keer. Koop geen souvenirs die met het stierenvechten te maken hebben. Ga niet eten in horecagelegenheden waar het stierenvechten wordt gepromoot. Licht mensen in die van plan zijn naar Spanje te gaan.