Spannend verhaal

Kiev, Oekraïne, Do 19 mei, 04:38, 2022

Wieieieoooo-wieieieoooo! Ik schrok wakker toen ik het hoorde. ‘Het luchtalarm!’ schreeuwde ik hard. Ik hoorde harde knallen, ik dacht dat het bommen waren. ‘Mama! We moeten naar de schuilkelder! Het luchtalarm. De Russen!’ Ik kon mijn vader niet roepen, hij was gesneuveld in Rusland. Ons hele huis stond vol met foto’s van hem. Gelukkig was de schuilkelder niet zo ver weg. Ik schoot snel in mijn kleren, pakte snel mijn knuffelbeer en rende met mijn moeder naar de kelder. Toen we aan het rennen waren, werd ik hard geraakt door een scherpe bomscherf, ik kon net niet op tijd wegduiken. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Ik liet mijn beer vallen… ‘Mijn beer!’ riep ik, maar mama zei ‘Doorlopen!’ 

De schuilkelder was vochtig en vies, het stonk er naar poep en er liepen ratten. En toch… Het was het een van de veiligste plaatsen van Kiev. ‘Gelukkig, we zijn er.’ Toen schrok ze. Ze zag mijn wond. ‘Wat is er met jou gebeurd!?’ riep ze. Mijn wond bloedde heel erg en er stak een stuk bomscherf in. En toch was ik blij, want ik had net zo goed dood kunnen wezen. Mama haalde de scherf uit mijn buik en scheurde een stuk van mijn shirt en gebruikte het als verband. 

Toen we uit de schuilkelder mochten, ging ik meteen op zoek naar mijn teddybeer. Ik vond alleen zijn kop. We gingen  naar ons huis. Het zág er niet uit. Overal zaten gaten in de muur, het dak en de bovenverdieping waren eraf en de trap stopte in het niets. Alle meubels waren verwoest. Het huis was niet bewoonbaar meer. We moesten verhuizen…