Een dag uit het leven van Jamie Westland

Vandaag is de grote dag, we gaan spelen op Pinkpop!

Vanochtend stond ik vroeg op, aangezien ik vandaag veel moest reizen en het een lange en vooral zware dag zou worden. Ik sliep al bij de andere jongens van Di-Rect, en we hadden er veel zin in. Pinkpop, dat is niet zomaar een concert. Nee, we gingen spelen op ’n concert waar ruim 20.000 mensen zouden komen! We hadden er vorig jaar ook al gespeeld, en dat was héél gaaf! Er zouden dit jaar wel ’n stuk minder mensen komen, want vorig jaar waren er 60.000 mensen geweest, maar het geeft nog steeds wel een superkick als je daar eenmaal staat! We begonnen om 10 uur met warmdraaien, soundcheck en daarna zouden de eerste mensen binnenstromen.

Spike was al een beetje zenuwachtig, maar het oefenoptreden ging lekker en terwijl ik met m’n drumstokjes een beetje zenuwachtig loop te tikken leest Bas de krant, en ziet hij ’n groot stuk over Pinkpop in de krant staan, en ook wij worden genoemd. Er wordt verteld over ons duet met Wibi Soerjadi, hij gaat samen met ons het laatste nummer spelen. Wibi gaat ons begeleiden op de piano en het word zijn eerste keer om samen te spelen met iemand anders! Een primeur dus, want hij heeft nog nooit met een popgroep op een popfestival gestaan. We zijn erg benieuwd hoe het duet gaat worden!

Er kwamen al heel wat mensen op het terrein van Pinkpop. Het stuk grond van Pinkpop was voor het aantal mensen dat zou komen een stuk kleiner gemaakt, zodat het nog even vol leek als andere jaren.

Het optreden begon, we begonnen met het liedje ‘Cool without you’,
een groot succes. Iedereen zong mee, geweldig om te horen. Daarna kwamen nog een paar liedjes zoals ‘Hungry for love’, en uiteindelijk hét nummer: ‘Blind for you’, op de piano begeleid door Wibi Soerjadi. Het hele publiek was muisstil tot aan het einde. In één woord: Grandioos.

We waren heel druk aan het spelen, toen er opeens allemaal dingen op het podium werden gegooid, echt van alles! Van appels tot knuffels tot strings!
Wel grappig om te zien allemaal, maar echt het word steeds gekker allemaal… Wie gooit er nou appels op een podium?!

De Hitkrant had gevraagd of we mee wilden doen aan een Meet and Greet actie. Natuurlijk wilden wij dat. Ze lieten ons na het concert foto’s zien van de tieners die gewonnen hadden. Het waren 5 meiden en 3 jongens rond de 14 jaar. (Ik zag een van de meiden van de foto lopen en liep daarom naar Spike om dat te zeggen. Spike vertelde het tegen Tim en Bas).

Flits! Er werd een foto gemaakt van de hele groep, Di-Rect en de 8 tieners. Het was heel gezellig, er werden hele vreemde vragen gesteld, echt grappig.
Vragen zoals: ‘Heb jij je benen ooit geschoren?’ En: ‘Wat is het ergste wat jullie ooit op de middelbare school hebben uitgevreten?’

Het interview was afgelopen, we gingen nog even handtekeningen uitdelen toen er opeens iets heel raars gebeurde. Een meisje was op de een of andere manier door de dranghekken heen gekomen en liep opeens op me af. Ze begon me te zoenen! Dit was wel het laatste waarop ik was voorbereid, ik stond op en vroeg aan het meisje wat haar bedoeling hiervan was… Het meisje zweeg. Later vertelde ze me dat ze al jaren gek op me was, en aangezien het Pinkpop in de buurt was dit een geweldige kans voor haar was om haar liefde voor mij duidelijk te maken. Ik keek het meisje ernstig aan. Ze begon te huilen en zei dat ze spijt had. Ik wist niet wat ik moest doen. Het meisje rende weg, ik heb haar nooit meer gezien.

Ik ben terug gegaan naar de groep, en heb uitgelegd wat er was gebeurd. Ik vond het een nogal rare gebeurtenis, maar ik hield me in. Ondanks dit zei ik dat ik nog wel zin had om naar ónze favorieten te kijken. En de anderen dachten er hetzelfde over, zo kwam het dat we toch nog even naar Golden Earring en Kane zijn wezen kijken. Toen ik ’s avonds weer thuis was ben ik naar bed gegaan, en ik droomde het Pinkpop nog een keer lekker over.