De verschrikkelijke tijd als slaaf

De verschrikkelijke tijd als slaaf

Sehib heeft geen idee van tijd, hoe lang is hij al aan sjouwen? Zeker al zo'n 10 uur. Hij denkt aan zijn huis, het enige wat hij bezit. Hij verbetert zich zelf: het enige wat hij bezat. Even durft hij terug te denken aan het moment waarop hij veroordeeld werd tot slaaf. Zijn gedachten worden ruw verstoord door een knallende zweep. Sehib kijkt vluchtig om zich heen. Als hij ziet voor wie de zweepslag bedoeld was wendt hij zijn hoofd weer af. Zelf heeft hij nog geen zweep gevoeld, gelukkig, maar hij blijft dan ook hard werken om dat nooit te hoeven voelen. Sehib werkt hier sinds gisteren. Sehib weet best dat het verboden is om belasting te ontduiken, maar hij had geen keus! Ook weet hij nog goed hoe de machtige farao naar zijn keuze vroeg: levenslang in de kerker gevangen en gemarteld worden, of slaaf worden. Hij had direct een keuze gemaakt: slaaf.
Nu draagt hij al zijn 6e steen naar de plek waar de piramide gebouwd moet worden. Nog een paar meter……. Hij laat de steen van zijn rug afvallen. Plotseling wordt er op zijn rug getikt. De leider van de slaven staat achter hem. Hij wenkt hem dat hij moet meekomen. Ze lopen een tijdje flink door. Sehib weet precies waar deze weg heen leidt: naar de farao.

Sehib staat voor de farao, hij weet niet goed waar hij moet kijken. Opeens begint de farao te praten: hard en duidelijk. "Slaaf, jij werkt altijd hard" Zegt hij. "Laat ik nou net een sterke en hard werkende slaaf nodig hebben". Binnen in Sehib lijkt er iets te ontploffen, werken voor de farao lijkt hem fantastisch! Hij begint heftig te knikken, maar de farao praat door: "Dat betekent dat jij hard moet werken en altijd moet gehoorzamen, want anders"……De farao laat zijn zweep knallen. Dan knipt hij met zijn vingers en Sehib wordt opgehaald door een man die aankomt rennen.
Als Sehib een tijdje later door de man is aangekleed voelt zich stukken beter, hij heeft ook een stuk brood met water gekregen. Ook heeft de man hem gewezen wat hij moet doen. Allereerst moet hij altijd eten klaar hebben voor als de farao honger heeft en er moet om het half uur een nieuw, warm voetenbad voor de farao zijn. Dan valt er altijd wel wat schoon te maken en hij moet altijd klaar staan voor de farao en de rest van de familie.
Tegen de avond is Sehib uitgeput. Toch kan hij nog steeds niet geloven dat hij zoveel geluk heeft gehad, hij mag bij de farao werken, hij hoeft geen piramiden meer te bouwen!

ZO GAAT HET DIE DAG OP ZIJN GEMAK DOOR TOTDAT DE VOLGENDE DAG AANBREEKT:

Sehib wil het ontbijt naar de farao en zijn familie brengen, als hij plotseling gegorgel en hoest geluiden hoort. Hij rent naar de kamer van de farao. Hij heeft de deur van de farao nog niet open gedaan, of hij ruikt het al: een zure geur komt hem tegemoet. Zo snel als hij kan rent hij naar buiten waar hij wordt tegen gehouden. De wachters grijpen zijn armen vast. Een van de wachters vraagt bars:"Waar wil jij heen gaan?" Sehib begint stotterend te vertellen over de farao. De wachters kijken elkaar aan en worden wit. Ze smijten Sehib op de grond en gebieden hem te blijven liggen, Sehib doet braaf wat ze zeggen. De een gaat naar de farao en de ander gaat naar de medicus van het dorp. Men snapt niet hoe hij mensen kan beter maken, maar ze hebben zich wijs laten maken dat hij een soort god is.
De medicus kon er niks meer aan doen: de farao sterft nog dezelfde dag aan hoge koorts. Sehib wordt ontslagen, maar krijgt een huis en als dank voor zijn hulp bij de farao hoeft hij geen slaaf meer te zijn!
Sehib is blij dat hij weer in een eigen bed kan liggen en al was het maar een dag, nooit, maar dan ook nooit wil hij meer een slaaf zijn. Al is het een slaaf van de farao.

OVEREENKOMENDE BEROEPEN VAN TOEN IN EGYPTE EN NU IN NEDERLAND:

NU TOEN

- koning of koningin farao

- paleis wachten wachters voor het huis van de farao

-dokter of huisarts medicus