Amerikaanse Burgeroorlog

Geschiedenis opstel, Hoofdstuk 4

De Amerikaanse Burgeroorlog

In 1776 werden de Verenigde Staten onafhankelijk. Alle, toen 13 koloniën, werden staten met daarboven een federale regering (dus 1 centrale grondwet, 1 president, en 1 Congres). Maar door de verschuiving van de frontier (de grens tussen het woongebied van de blanken en dat van de indianen) ontstonden weer nieuwe staten. In het noorden was er al industrie en waren er heel weinig slaven nodig. Het zuiden had er juist heel veel nodig, omdat ze daar veel katoenplantages hadden en slaven de goedkoopste manier was om die te bewerken. Tussen 1777 en 1804 schaften de meeste noordelijke staten de slavernij af. Zij vonden dat nieuwe staten ook slavenvrij moesten zijn en in het zuiden waren ze juist voor de slavernij. In 1856 gingen voor- en tegenstanders van slavernij elkaar te lijf in Kansas, dit was de Bleeding Kansas. Hierdoor groeide de haat tussen voor- en tegenstanders van de slavernij.
Ook ontstond er ruzie tussen het noorden en het zuiden over de vraag of de VS wel of niet invoerrechten moest heffen. Het industriële noorden vond van wel, omdat ze extra belasting op de kleren uit Engeland wilden heffen. De Engelse kleren werden zo duurder dan de uit Amerikaanse, en de inwoners zouden de goedkoopste kopen. Zo gingen ze dus meer geld verdienden. De zuidelijke ‘katoenstaten’ waren tegen de invoerrechten, omdat Engeland de belangrijkste afnemer van hun katoen was. Wanneer Engeland minder kleding zou verkopen, zouden ze minder katoen inkopen. Dat zou slecht zijn voor het zuiden. Ze kwamen er toch en in 1860 werden ze door de federale regering verhoogt.
Er kwam een nieuwe president, Abraham Lincoln, die slavernij niet wilde verbieden, maar het wel afkeurde. Enkele maanden later scheidden vier zuidelijke staten zich af van de unie. Lincoln wist niet goed hoe hij op de afscheiding moest reageren. Toen in april 1861 een fort door zuidelijke opstandelingen werd aangevallen, ging hij de strijd aan. Dit was het begin van de Amerikaanse burgeroorlog.

In juli 1861 was de eerste grote veldslag bij de rivier Bull Run. Het zuiden won. Lincoln riep na dit verlies een half miljoen soldaten op. De belangrijkste generaal van het noorden was generaal Grant. Door de rivier de Mississippi te veroveren wilde hij het zuiden in tweeën splitsen. De beste commandanten van het Amerikaanse leger kozen de kant van het zuiden. Generaal Lee werd hun opperbevelhebber. Maar het noorden had meer troepen, beheerste de zee en had de belangrijkste industrie. Daardoor kon het noorden de zuidelijke havens afsluiten en zijn eigen uniformen en wapens maken. Het zuiden moest dit allemaal uit het buitenland kopen, en dat was moeilijk. Om de blokkade door te breken, liet het zuiden een gepantseert oorlogsschip bouwen. Maar het noorden had een nog sterkere en won de slag op zee. Veel van de noordelijke soldaten liepen weg uit het leger. In september 1862 nam Lincoln een belangrijk besluit: de slavernij moest geheel verdwijnen en de vluchtelingenwet werd afgeschaft. Het noorden wilde voortaan geen weggelopen slaven uit het zuiden meer terugsturen. Engeland en Frankrijk, die tot dat moment achter het zuiden stonden, kozen nu ineens de kant van het noorden. En ook 200.000 voormalige negerslaven sloten zich bij het noordelijke leger aan. De ommekeer kwam op 2 juli 1863 bij het stadje Gettysburg, toen het duidelijk werd dat het zuidenging verliezen. Grant slaagde erin om de Mississippi in handen te krijgen. De zuidelijke havens werden nog beter geblokkeert. De noordelijke generaal Sherman brande in 1864 in Georgia alles plat. De oorlog werd voor het zuiden zo afschuwelijk gemaakt dat ze niet meer wilden. In april 1865 hees Lee de witte vlag. Twee weken later werd Lincoln vermoordt, hij kon zijn overwinning niet meer mee maken. Vijf dagen na zijn dood, op 20 april 1865, had het noorden de oorlog gewonnen. De eenheid van de VS bleef behouden, en de slavernij verdween. De zwarte bevolking kreeg gelijke rechten, maar discriminatie bleef wel bestaan.