Klem door Mel Wallis de Vries

Thomas Rijsterbos  loopt in de warme zon. Hij kijkt nerveus om zich heen en loopt  snel  langs de schepen. Niemand weet nog dat hij is ontsnapt. Toen hij was ontsnapt van Vlieland had hij snel een vlucht naar Engeland  geboekt, Last minute natuurlijk;  anders had de politie het vliegtuig of hem gewoon nog kunnen stoppen.

Toen hij hier aankwam had hij zijn vrouw en kinderen nog voor een laatste keer gebeld met een wegwerptelefoontje, ze wilden niks meer met hem te maken hebben. “Wat is het warm hier”, mompelt  hij, Hij grijnst:  “ Dit had Kiki wel nog willen meemaken”. Hij loopt snel door naar zijn hotel, Het is een oud en grauw gebouw;  het is stoffig en lijkt wel uitgestorven. Thomas loopt het gebouw binnen en ziet dat er een man achter de balie staat.“Here is your key”,zegt de man. Thomas grijpt de sleutel  en rent naar zijn kamer, zijn kamer is ook al zo grauw en saai: “Dat komt ervan als je een kamer voor 20 euro per dag huurt” zegt hij in zichzelf. Hij loopt verder en gaat douchen.

Als hij zich weer heeft aangekleed word er aangeklopt op zijn deur, Thomas rent naar de deur en doet open. In de deuropening staat een Engelse vrouw, waarschijnlijk het kamermeisje. “ I have got some towels for you”, zegt ze Thomas pakt de handdoeken aan en slaat de deur dicht,  Hij beseft dat dit niet beleeft is en zwaait de deur snel open en rent de receptioniste achterna. “Sorry i forgot your tip”,  zegt hij. Het kamermeisje  draait zich om en lacht en geeft haar kaartje “if you need me you  can call”, zegt ze. Thomas lacht en loopt terug naar zijn kamer “bye”, zegt hij. “bye” zegt het kamermeisje terug , daarna loopt ze weer verder.

Thomas is doodop en gaat op bed liggen, Als Thomas wakker wordt is het al donker. Hij loopt naar beneden en loopt het café binnen. Het café is zacht rood en voelt gezellig aan. Thomas gaat zitten en bestelt een biertje. Als hij het biertje krijgt vraagt hij zich veel dingen af: “waarom ben ik hier?”, “waarom heb ik Kiki vermoord?”, “waarom ben ik mijn straf ontlopen?”, “waarom heb ik mijn vrouw en kinderen in de steek gelaten?”,“waarom ben ik geen goede vader?” Thomas zucht, hij weet het niet goed. Hij voelt zich eenzaam maar hij wilde geen celstraf in Nederland krijgen. Thomas voelt aan zijn arm en voelt dat hij zweet. “Ik maak me te druk”,  mompelt hij. “ik denk dat ze me gaan vinden en  gaan pakken” , schreeuwt hij.

De man van de bar schrikt en loopt naar hem toe: “is your beer not good?”, zegt hij. Thomas beseft dat hij hardop heeft geschreeuwd en verontschuldigd zich snel “sorry i was a little bitt angry on myself” zegt Thomas . De man van de bar haalt zijn schouders op en loopt weer terug en gaat weer achter de bar zitten, hij mompelt wat in zichzelf in het Engels en gaat op de computer wat zoeken. Even later staat hij op en loopt hij geschrokken weg. Thomas vraagt zich af waarom de man zo geschrokken is en loopt hem achterna. Thomas hoort de man praten via de telefoon: “he’s here in my cafe please help me, i don’t know what to do!” Thomas loopt naar de man toe en vraagt: “why you are so scared?” De man slaakt een kreetje en rent weg. Thomas vraagt zich af of zijn echte identiteit is ontdekt. “Ik moet hem vermoorden anders kan ik de cel in gaan in Nederland!” fluistert  hij.

Een paar toeristen lezen een krant en kijken naar een advertentie, ze zien hem en rennen gillend weg. De krant hebben ze laten vallen en Thomas pakt hem op. Hij ziet een grote advertentie van hem met zijn foto en er staat: Murder wanted 1000 ponds. Thomas schrikt en denkt dat ze hem gaan vinden. “Verdomme als ze mij vinden dan gaat het verkeerd ik moet gaan schuilen”,  mompelt  hij. Thomas bedenkt dat hij moet schuilen. “Ze mogen me niet vinden” zegt hij. “Ik wil niet dat ze me vinden dan moet ik de gevangenis in!” Thomas rent naar buiten en gilt van angst. “aan de kant oprotten!”,  schreeuwt hij terwijl hij rent. Thomas belt een taxi en stapt in “to Liverpool please” , zegt hij. De taxi scheurt ervandoor en rijdt naar Liverpool.

Thomas stapt uit en loopt door de straat. Hij ziet dat er een huis te koop staat en belt de eigenaar. “I would hire your house for a week please”,  zegt hij. De eigenaar en hij praten nog een tijd door en ze bepalen dat de huurprijs 200 pond per maand is. Thomas rekent uit dat het dus 50 pond per week is. “Ik hoop dat ik hier wel veilig ben”,  zegt hij. “Ik wil echt niet gevonden worden”. Thomas wacht even tot de man arriveert en loopt het huis binnen.

“ik zit hier al vijf dagen veilig ze gaan me nooit meer vinden”,  zegt Thomas. De volgende dag wordt Thomas wakker en hoort geklop op de deur, Thomas doet open en ziet dat de krant bezorgt is. Thomas zit lui in een stoel in de woonkamer en de hele dag kijkt hij televisie en leest de krant.

De volgende dag wordt Thomas onrustig wakker, hij heeft een raar gevoel in zijn buik het voelt alsof er iets gaat gebeuren. Als Thomas net zijn cornflakes op heeft wordt er hard geklopt op de deur: “police open the door!” Thomas schrikt en denkt dat hij gepakt gaat worden. Thomas beslist de deur open te doen voordat hij wordt open geramd. Als Thomas de deur open doet rennen er allemaal mannen naar binnen die geweren vast hebben. Thomas wordt op de vloer gedrukt en zijn handen worden geboeid. Thomas schreeuwt:  “let me go i wil kill you!”. Maar de politie neemt het mee en hij wordt buiten bewust zijn gebracht. Thomas wordt wakker en ziet dat hij in de gevangenis zit voor de laatste keer vervloekt hij zijn lot en pleegt zelfmoord.