Sneeuwwitje en de zeven dwergen

Vergelijking tussen het originele verhaal van de gebroeders Grimm en de film van Walt Disney.

Het grootste verschil zit hem al direct in het begin. Het verhaal begint bij dat de een mooie koningin bij het raam (kozijn van zwart ebben hout) zat, ze was aan het werk en ze keek naar de vallende sneeuw toen ze met een naald in haar vinger prikte, er viel bloed in de sneeuw, dat vond ze zo mooi, dat ze een kindje wenste met een huid zo wit als sneeuw, lippen zo rood als bloed en haar zo zwart als het ebbenhout van het kozijn. En toen ze haar dochter kreeg, noemde ze haar Sneeuwwitje, haar huid was zo wit als sneeuw, haar lippen zo rood als bloed en haar haren zo zwart als het ebbenhout.
De film begint pas wanneer de stiefmoeder aan de spiegel vraagt wie er mooier is en dat de spiegel dan antwoord dat zij heel mooi is, maar dat er één iemand nog mooier is dan zij, Sneeuwwitje dus.

Een jager krijgt de opdracht Sneeuwwitje te doden, in het verhaal smeekt Sneeuwwitje om haar leven, in de film heeft de jager een goed hart en kan hij het uit zich zelf niet verkrijgen haar te doden en stuurt hij haar uit zicht zelf weg. In het verhaal rent ze tot ze een huisje tegenkomt en gaan ze daar naar binnen, het huisje is heel schoon en opgeruimd. In de film wijzen dieren haar de weg naar het huisje en is het huisje enorm vies en rommelig, samen met de dieren maakt ze het huisje schoon en ruimt ze het op. Hieruit komt het volgende verschil, in het verhaal wordt er door de dwergen oa gevraagd ‘wie heeft er op mijn stoel gezeten?’, ‘wie heeft er mijn vork gebruikt?’, in de film is het ‘wie heeft er afgewassen?’, ‘er zitten geen resten meer op de borden en in de bekers’.

In het verhaal vinden ze haar zo mooi en knap dat ze haar de hele nacht laten slapen, ’s ochtends wordt ze wakker en schrikt ze van de dwergen, maar die waren erg vriendelijk. In de film roepen ze haar wakker (vooral Grompy), vragen ze wat ze in hun huisje doet en zeggen constant ‘stuur haar dan weg!’ ed. Uiteindelijk gebeurt dit niet, maar dat duurt wel even. In het verhaal stellen de dwergen voor dat ze mag blijven, als ze het huis schoonhoud en voor hun kookt en de af was en de was en dergelijke doet. In de film vraagt ze zelf of ze mag blijven en stelt ze zelf voor al die dingen te doen.

De scène van het wassen van de dwergen voor het eten wordt in de film enorm uitgebreid behandeld, terwijl het in het verhaal juist meer een soort van ‘tussenstukje’ is, niet echt iets bijzonders. In de film wordt dit helemaal uitgewerkt.

In de film komt de stiefmoeder drie keer naar het huisje van de dwergen, in de film is dit maar één keer, alleen met de appel, de keer als oud koopvrouwtje wordt daar over geslagen. In het verhaal wordt ze die keer ook gered door de dwergen, die het zilveren koord doorsnijden. Ze verbieden haar daarna om nog iemand binnen te laten als zij er niet zijn. In de film komt dit stuk helemaal niet terug. In het verhaal komt de stiefmoeder vervolgens nog eens langs, maar ook die keer weten de dwergen Sneeuwwitje net op tijd te redden. Nu wordt haar ook verboden de deur te openen als zij er niet zijn. De derde keer dat ze langs komt, met de bekende vergiftigde appel, komt zowel in het verhaal als in de film voor. Met het verschil dat ze in het verhaal zelf de andere helft van de vergiftigde appel neemt, van de niet vergiftigde kant dat wel, om te bewijzen dat er niks mee aan de hand is. In de film is er dan nog niks gebeurd, en Sneeuwwitje, naief als ze is, neemt daar gewoon de appel aan. Zodra Sneeuwwitje een hapje van de appel neemt valt ze dood neer, zelfs de dwergen kunnen haar nu niet meer redden. En de koningin is weer de mooiste van het land.

In zowel de film als het boek wordt ze vervolgens in een glazen kist gelegd, in de film gebeurd dit alleen heel wat sneller dan in het boek, daar treuren ze eerst een hele tijd. In het verhaal struikelen de dwergen over een traptree als ze de kist voor de prins gaan halen, op het moment dat ze struikelen schiet het stukje appel uit de keel van Sneeuwwitje en leeft ze weer. In de film komt ze door een kus van de prins weer tot leven. In beide gaat ze met de prins trouwen. In de film leven ze nog lang en gelukkig. In het verhaal komt het echter tot een minder goed eind, de stiefmoeder krijgt daar dansschoenen die haar laten dansen tot ze niet meer kan en uiteindelijk dood neer valt. Persoonlijk kies ik voor het einde van de film, iets rooskleuriger.

De woordkeus is in de film een stuk eenvoudiger, dit komt denk ik omdat de film echt voor kinderen bedoeld is. Sommige delen uit het verhaal zijn in de film geschrapt, ik denk om langdradigheid te voorkomen. Andere delen zijn heel erg uitgewerkt, zoals het wassen van de dwergen en dat met de appel. De dwergen hebben in de film veel meer een eigen karakter. Het einde is bij de film echt zo’n ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ einde, terwijl er in het verhaal iemand sterft. Voor kleuters is dit einde niet echt geschikt, Sneeuwwitje, een lief meisje, dat toch dood gaat en de boze heks blijft leven.