Orgaandonatie, annalyseschema

1. Wat is het probleem? In Nederland wachten ruim 1500 mensen op een donororgaan, er overlijden hiervan elk jaar ongeveer 150 mensen per jaar. Dit is een groot maatschappelijk probleem omdat het grote gevolgen heeft voor de maatschappij. Je kan namelijk zelf bepalen of je bij overlijden je organen wil doneren, zo wordt de hele maatschappij betrokken bij dit probleem. In 1998 is de wet op orgaan donatie van kracht gegaan, dit houdt in dat het donorcodicil werd vervangen door een centrale registratie met een toestemingssysteem. In 1998 zijn 12,4 miljoen Nederlanders aangeschreven om een keuze te maken over het doneren van organen, hiervan heeft 37 % gereageerd van wie 55% “ja” heeft in gevuld, 2,5 miljoen mensen. Nog eens 12% van de respondenten laten het aan hun nabestaanden over, een half miljoen mensen. In totaal zijn er dus 3 miljoen donoren. Deze wet is niet succesvol geweest, het aantal beschikbare organen is zelfs achteruitgegaan met 25%. Ik heb gekozen voor dit onderwerp omdat ik het interessant vind. Ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden, maar misschien dat ik aan het eind van dit werkstuk een mening heb kunnen vormen. 2. Welke (pressie)groepen en instanties zijn betrokken bij deze kwestie? De mensen die een orgaan nodig hebben zijn natuurlijk het dichts betrokken bij deze kwestie. Om orgaandonatie mogelijk te maken zijn natuurlijk de mensen die organen doneren betrokken bij deze kwestie. Maar het zijn niet alleen de personen zelf, maar ook de nabestaanden kunnen de moeilijke keuze maken.. Een half miljoen mensen in Nederland laat de keuze over het wel of niet doneren van organen dan ook over aan de nabestaanden. De ziekenhuizen zijn ook betrokken bij orgaandonatie. Er zijn speciale uitnameteams die zorgen dat de organen op het goede moment worden uitgenomen. Het komt wel eens voor dat er te weinig mensen zijn om dit te doen. Zo worden er organen niet benut, dit is zonde en de overheid wil dat voorkomen. Instanties, zoals de nierstichting, zijn hier natuurlijk ook bij betrokken. Zij helpen mensen, richten gespreksgroepen op en zorgen dat er geld wordt ingezameld voor onderzoek.
3. Welke belangen hebben deze groepen? De mensen die het orgaan nodig hebben zijn hebben natuurlijk de grootste belangen. Voor hen is het vaak een kwestie van leven en dood. De donoren hebben ook belangen, willen zij na hun dood nog wat voor iemand betekenen door hun organen af te staan, of willen zij dat er niets met hun lichaam gebeurt? Het is niet zo dat de nabestaanden van de donoren geld krijgen, maar het is meer een kwestie van normen en waarden. De artsen en uitnametaems krijgen gewoon een maandsalaris, ze krijgen niet meer betaald als zij organen transplanteren, maar zij zijn arts geworden om mensenlevens te redden. De nierstichting heeft geen financiële belangen, maar zij hechten veel waarden aan het helpen van mensen. 4. Welke concrete voorstellen hebben de verschillende betrokkenen? Dit is voor ieder mens anders. Als iemand een orgaan nodig heeft zal die persoon voor het ‘geen-bezwaren-systeem’ pleiten. Is iemand kerngezond, dan zou die persoon dat misschien juist geen goed idee vinden. De nierstichting wil dat er zo veel mogelijk organen beschikbaar zijn, dus hebben zij als voorstel het ‘geen-bezwaren-systeem’. 5. Wat zijn de achterliggende waarden, normen en idealen van elke groep of instantie? Voor mensen die een orgaan nodig hebben is het een waarde om in leven te blijven. De mensen die een orgaan doneren vinden het belangrijk dat ze iemand kunnen helpen. (zie vraag 3). De bijbel geeft geen voorschriften over het wel of niet doneren van organen. Er is dus ruimte om hierin zelfstandig voor God te beslissen. Wat predikanten, doktoren, zeggen is relatief. Iedereen zal voor Gods aangezicht een eigen standpunt moeten bepalen.. 6. Welk beleid voert de overheid? De wet op orgaandonatie is in 1998 in werking getreden. Dit houdt in dat er een centraal registratiesysteem is dat de wilsverklaring van de Nederlandse burgers vastlegt. Als gevolg van deze wet krijgt iedere Nederlander van achttien jaar en ouder de vraag voorgelegd of hij/zij na overlijden zijn/haar organen wil afstaan voor transplantatie We kunne kiezen uit een aantal mogelijkheden. - Ik wil na mijn overlijden mijn organen en weefsels voor transplantatiedoeleinden afstaan. - Ik wil na mijn overlijden niets afstaan - Ik wil na mijn overlijden de volgende organen afstaan; - Ik laat de keuze over donatie over aan mijn nabestaanden. Deze wet heeft geen succes, het aantal beschikbare organen is zelfs afgenomen tot 25% Er staat nu een wet ter discussie die er voor zorgt dat iedereen, die geen bezwaar heeft aangetekend tegen donatie, noch bij wie de familie dit doet, na het overlijden als donor behandel wordt. Dit wordt het ‘geen-bezwaaren-systeem’ genoemd 7. Wat vinden politieke parijen van deze kwestie? Van ‘links’ naar ‘rechts’: De SP: Is van mening er direct overgeschakeld moet worden naar het ‘geen-bezwaaren-systeem’ om dit probleem op te lossen. Ook vindt de SP dat daarnaast ook extra maatregelen genomen moeten worden om nog efficiënter om te gaan met het aantal beschikbare organen. Dit past ook bij de ideologie van de linkse partijen, zij vinden het belangrijk dat iedereen dezelfde kansen krijgt. D66: Pleit ook voor het ‘geen-bezwaren-systeem’. CDA: Wijst een overgang naar het ‘geen-bezwaren-systeem’ af, dat is niet alleen omdat hier de ethische vraag naar voren komt of de staat wel kan en mag beschikken over het menselijk lichaam. Maar ook omdat de partij vindt dat er een aantal maatregelen genomen moeten worden om het te kort te helpen bestrijden. Het CDA vindt niet dat er een andere wet moet komen, maar dat er meer gedaan moet worden om de beschikbare organen ook daadwerkelijk te benutten. Er moeten volgens de partij meer donorfunctionarissen komen. Maar ook in ziekenhuizen moet bijvoorbeeld consequenter nagegaan worden of de overledene donor is. Ook is het volgens de partij belangrijk dat er meer voorlichting wordt gegeven, zodat mensen een verantwoorde keuze kunnen maken. VVD: Wil de wet op orgaandonatie niet veranderen. De partij heeft zich altijd laten lijden door artikel 11 van de grondwet over de onaantastbaarheid en de integriteit van het menselijk lichaam. In de visie van de VVD is dit een individueel afdwingbaar grondrecht dat blijft voortbestaan na overlijden. De VVD, net zoals andere rechtse partijen, hebben persoonlijke vrijheid hoog in het vaandel staan, en dat geld volgens hen ook na de dood. Ze willen ook dat de politiek zich zo min mogelijk bemoeit met de bevolking. De partij had wel een aantal concrete voorstellen om het aantal te kort op te lossen. Ze willen bijvoorbeeld meer informatie campagnes, meer financiële steun voor uitnameteams en ziekenhuizen. Zo willen ze de wet op orgaandonatie fundamenteel verbeteren.
8. Samenvatting van de belangrijkste feiten, standpunten en voorstellen. Er wachten ruim 1500 mensen op een nieuw orgaan. Hiervan sterven er ieder jaar 150. De overheid heeft in 1998 een wet ingevoerd. Dit is de wet op orgaandonatie, deze houdt in dat het donorcodicil is vervangen door een centraal registratie systeem. Als je achttien jaar oud bent krijg je een formulier opgestuurd waarin gevraagd donor te worden. Je kan dat drie keuzes maken: Ik wil na mijn overlijden mijn organen en weefsels voor transplantatiedoeleinden afstaan, ik wil na mijn overlijden niets afstaan, ik wil na mijn overlijden de volgende organen afstaan of: ik laat de keuze over donatie over aan mijn nabestaanden. Deze wet is nier succesvol geweest, er is zelfs een terugname van beschikbare organen van 25%. Om het tekort aan organen op te lossen staat er nu een wet ter discussie. Het is een systeem dat er voor zorgt dat iedereen in principe donor is. Als jij of je familie tegen het doneren van organen zijn worden er geen organen uitgenomen. Dit noemen we het ‘geen-bezwaren-systeem’. De SP, Groen links en D66 zijn voor dit systeem. De ideologie van deze linksere partijen komt met het ‘geen-bezwaren-systeem’, zij vinden dat iedereen gelijke kansen moet hebben om in leven te blijven. Het CDA en de VVD zijn tegen het systeem. Zij vinden persoonlijke vrijheid erg belangrijk in vinden dat dit zo in gevaar komt. De partijen vinden dat er fundamenteel wat moet veranderen, zoals meer uitnameteams en betere voorlichting. 9. Welke oplossing is volgens jou het beste? Ik vind dat het ‘geen-bezwaren-systeem’ wel erg ver gaat. Er kunnen organen worden uitgenomen van mensen die dit eigenlijk niet willen, of hier niet goed over na hebben kunnen denken. Deze mensen hadden natuurlijk duidelijk kunnen maken dat zij geen donor wilde worden, maar misschien waren zij niet helemaal ‘helder’, of hebben ze geen familie meer die daar over had kunnen beslissen. Ik vind dat de wet op orgaandonatie verbeterd moet worden, dat er meer uitnameteams komen om hierdoor zo veel mogelijk beschikbare organen te gebruiken. Ook moet er meer voorlichting komen om zo veel mogelijk mensen de kans te geven een verantwoorde keuze te maken. Maar dit kan ik makkelijk zeggen, ik ben gezond en heb geen idee hoe het is om een orgaan nodig te hebben. Het is natuurlijk verschrikkelijk dat er jaarlijks 150 mensen sterven aan een tekort van organen. Maar of ik zelf donor zou willen worden…….. 10. Hoe zou de kwestie zich volgens jou in de toekomst ontwikkelen? Als ik kijk naar de nieuwe regerende partijen denk ik dat de situatie niet veel zal veranderen. De wet op orgaandonatie zal zo blijven, maar misschien dat er fundamenteel meer zal veranderen. Zoals meer uitnameteams, meer geld naar ziekenhuizen om zo veel mogelijk transplantaties te kunnen verrichten. Ik hoop dat zo het probleem opgelost kan worden, om zo het aan tal slachtoffers zo veel mogelijk beperkt te houden.