Interview Tweede Wereldoorlog

Carla Jitta.

Familie:
Mevr. Jitta’s ouders hadden leiding gevende functies.
Bij de familie Jitta werden de Joodse tradities niet gehandhaafd en Carla en Alfred (Carla’s broer) waren gedoopt.
De hele familie Jitta was lid van de Protestantse kerk.
Ze leefde in 1937 in Amsterdam en vanaf 1940 in Naarden.
Toen de ouders een joden ster droegen hoefde de kinderen dat niet omdat ze gedoopt waren.
Wat later dreigden er gevaar ze moesten van alles inleveren en Carla en Alfred gingen onderduiken (zij noemden dat ‘in huis gaan’).
Carla bleef in Naarden en Alfred ging naar Bussem van wegen de scholen.
Hun ouders zouden ook onderduiken maar zijn verraden door de man waar ze bij zouden onderduiken (hij had al 80 mensen verraden en heeft later de doodstraf gekregen).
Haar ouders gingen eerst naar kamp Westerbork en later naar vernietigingskamp Sobibor waar ze vergast werden net zoals 3400 andere Nederlanders.

De kinderen:
Carla had voor dat ze opgepakt werd een geheim clubje met vier vriendinnen die ze ‘de vijfpuntige ster’noemde.
Carla en Alfred werden in het jaar 1944 opgepakt en moesten een nacht in de cel in Bussem.
Ze werden de volgende dag overgebracht naar Amsterdam en werden daar verhoord door de SD(die bekend stond om hun martelingen) onder het schilderij van Hitler en Musot dat gevestigd was in een school in de Uterbesstraat(dat later de Gerrit van veen straat is geworden
Omdat de oude naam zoveel walging opriep).
Ze werden daar tien dagen in het huis van bewaring gestopt met nog twintig vrouwen.
Later werden dat zestig vrouwen en er waren twintig bedden.
Tien dagen later werden ze naar de tram gebracht en gingen zo naar het centraal station.
Vandaar werden ze naar kamp Westerbork gebracht.
In de trein vroeg een jongen ,die Martin heten, Carla of ze de soldaten wou aflijden zodat hij van de trein kon springen maar hij was tegen gehouden door een oudeman.
Toen Carla toen ze ,12 jaar oud was, een keer voor het prikkeldraad bij haar straf bark zat keek ze naar de ondergaande zon en dacht: het maakt voor de natuur geen verschil het is allemaal nog even mooi.
Van haar broer Alfred moest ze altijd zeggen dat ze half-Jood waren en dat ze gedoopt waren. Alleen waren er geen bewijzen voor want de kerk moest ze nog opsturen.
Als ze wat gevraagd werd moesten ze antwoorden: “Weet ik niet”.
De kerk was hun enige houvast net zo als voor de meeste mensen in kamp Westerbork.

Transport :
Als je op de lijst van het transport stond probeerde je daar met alle macht van af te komen. De mensen waren in paniek en in doodsangst .
Carla Jitta en haar broer Alfred werden naar Westerbork gebracht via de tram naar het centraal station Amsterdam, van daar uit gingen ze met veel teveel mensen in vee wagons
en gingen zo naar Westerbork.
Van uit Westerbork gingen ze naar Teresiënstadt, ook hier gingen ze met teveel in vee wagons en kregen veel teweinig eten voor de 48 uurige reis. In de wagons was het zelfs zo druk dat ze de 48uur moesten staan. Als je hier op transport werd gezet (naar een vernietegingskamp)moest je alles achter laten en werd je in een tussen ruimte gezet (ze noemde dat een sluis)en werden je spullen 'gesluist’
Het transport naar Zwitserland (wat toen een neutraal land was) was veel beter
Dit transport betekende het transport naar de vrijheid en mensen die meewouden weden uit gekozen door de SS omdat er maar 1200 mensen mee konden(Carla, Alfred en hun oma weden hiervoor uitgekozen).Het waren gewone wagons en er was genoeg eten voor de 48uur durende reis. Bij de grens werden de bewakers en de machinisten verwisseld.

De kampen:
Westerbork:

Toen ze naar dit doorvoer kamp waren gebracht werden ze in de straf barak gezet (er waren hier drie van op het kamp) het had een mannen deel en een vrouwen deel, de stapelbedden waren drie hoog en je moest er in klimmen want er was geen trap. Tussen de bedden stonden tafels waar het eten aan werd gegeten( stampot snijbonen dat ze scherp was dat het prikkeldraad wed genoemd). S’avonds was er een W.C. en over dag had je “de eierrekjes”
(een bak met een plank met allemaal gaten er in)dat heel erg stonk en erg vernederend was omdat je met z’n twintigen bij elkaar zat. Na dat je op de appelplaats was geweest marcheerde je naar je werk barak carla maakte nagelborsteltjes en Alfred stond bij de brij machine.
Omdat ze geen bewijzen hadden dat ze gedoopt waren weden ze op transport gezet maar ze wisten er elke keer van af te komen totdat de doop papieren kwamen en ze in de gedoopte barak’ kwamen waar 200 mensen waren.

Teresiënstadt;

Na de reis werd je in een lege kamer gestopt, Carla Jitta was hier in slaap gevallen en was haar broer kwijt toen ze wakker werd, na 2 angstig dagen heeft ze hem weer gevonden.
Dit was het klamp voor de bevoordeelde het eten wa er beter dan in Westerbork
Maar de W.C.’s waren er het zelfde. De hygiënen waren er ook niet te best er waren luizen, vlooien, tivus, parativus en geelzucht. Carla jitta werkte hier als loopjongen en Alfred als brood uitdeler, later heeft Alfred er voor gezorgd dat Carla hier ook kon werken (want als je daar werkte kon je afen toe wat brood mee smokkelen). De dooden mensen weden verbrand en in kisten gestopt, die ze later moesten vernietigen omdat er geen bewijs matriaal mocht zijn als ze de oorlog zouden verliezen.

Na de oorlog:

Na de oorlog gingen Carla en Alfred naar de Nederlandse school in Zwiterland. Later gingen ze gewoon weer naar Nederland, Carla ging naar haar onderduik addres en Alfred bij goede vrienden van hun ouders. De mensen bij wie ze zat wouden liever dat haar broer er bij wa of dat zij naar Alfred ging. Carla wou niet bij haar broer omdat hij haar zo pesten.