Dekolonisatie (Congo)

De dekolonisatie

1. De Europese kolonies willen op eigen benen staan

20ste eeuw: Plaatselijke bevolking (van kolonies) zijn en beseffen dat ze tweederangsburgers zijn en komen in opstand
Onafhankelijkheidsbewegingen krijgen steun van VN, VSA en USSR. VSA en USSR hopen beide dat de onafhankelijke kolonies hun bodgenoot worden.

1945-1965: dekolonisatieproces komt op gang. De eerste kolonies die onafhankelijk worden zijn deze van Azië daarna volgen deze van (vanaf 1965) Afrika.

Brits-Indië is als één van de eerste onafhankelijk Mahatma Gandhi heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. Hij volgde een politiek en geweldloos verzet en van burgerlijke ongehoorzaamheid.
In Indonesië en Vietnam was er een gewelddadige onafhankelijkheidsstrijd met de kolonisator.

2. Focus op Congo

1955: In Belgisch-Congo is beleid nog steeds in hangen van blanke ambtenaren, missionarissen en ondernemingen. Die Belgische privé-maatschappijen ontginnen de rijkdommen (koper, zink, diamant) van Congo.

Bij évolués ( zijn zwarten in Congo die een soort identiteitsbewijs hebben voor “beschaafde mens”. Hiermee was men zogezegd gelijk aan een Belgische burger.) groeit een ontevredenheid over het Belgisch bestuur. Zij hebben geen inspraak en worden slechter betaald dan hun blanke collega’s.

1559: De oorspronkelijke bevolking wordt steeds meer geconfronteerd met het verschil tussen Congo en België. Er breekt een bloedige volksoproer uit in Congo.

30 juni 1960: Door politieke druk va n de VSA en VN besluit de Belgische Koning Boudewijn Congo onafhankelijk te verklaren.
De conservatieve Joseph Kasavubu wordt president en progressieve (vooruitstrevende) Patrice Lumumba wordt premier. Het land beschikt over te weinig opgeleide mensen om het land te besturen en al gauw heerst er wanorde in het land.

Eind 1960: De te progressieve Lumumba wordt vermoord ook Kasavubu krijgt veel tegenwind. Mobutu Sese Seko herstelt de orde.

1965: Mobutu grijpt definitief de macht, Kasavubu wordt afgezet. De VS heeft vertrouwen in Mobutu. Ze geloven dat hij Congo weer als een volwaardige staat bijeen kan brengen. Op economische gebied zal hij een beleid gaan voeren waardoor de westerse staten handel met Congo zullen kunnen blijven drijven. Ook niet onbelangrijk voor de VS, is dat Congo aan hun kant zal blijven staan wat betreft de Koude Oorlog
1971: Mobutu start en Afrikanisering zo veranderd hij Congo in Zaïre, ook door heel het land werden plaatsnamen geafrikaniseerd (vb: hoofdstad werd Kinshasa). Hij nationaliseert ook de belangrijkste industrieën en de mijnbouw en laat ze door zwarte, vaak onbekwame bedrijfsleiders runnen die in praktijd de bedrijven leegplunderen ® Zaïre 1 van de 15 armste landen en meest onderontwikkelde landen ter wereld.

1990: In de buurlanden van Congo, Rwanda en Uganda was er een oorlog uitgebroken. Er bestonden al langer wrijvingen tussen de volksstammen van de Hutu’s en de Tutsi’s.

1997: In Rwanda vermoorden Hutu’s honderdduizend Tutsi’s. Uit vrees voor wraak vluchten Hutu’s naar Congo. Daar krijgen ze bescherming van Mobutu. De Tutsi’s steunen echter Laurent-Désiré Kabila, een Congolees rebellenleider en tegen stander van Mobutu. ZE behalen de overwinning en Mobutu vlucht naar Marokko.

Kabila veranderd de naam Zaïre om in Democratische Republiek Congo. Hij is al even dictatoriaal als Mobutu en voert oorlog tegen zijn vroegere bondgenoten.

2001: Kabila wordt vermoord door een van zijn lijfwachten. Zijn zoon Joseph Kabila volgt hem op als president. Door de vele rebellengroeperingen die in het land actief zijn, is het ook voor Joseph onmogelijk om de rechtsstaat te herstellen.