Culturele revolutie

Beoordeling 6.7
Foto van een scholier
  • Opdracht door een scholier
  • 4e klas vwo | 2064 woorden
  • 23 mei 2003
  • 98 keer beoordeeld
Cijfer 6.7
98 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
De culturele revolutie

In dit hoofdstuk gaan we vertellen over het ontstaan en het verloop van de culturele revolutie. Daarna zullen we bekijken welke gevolgen de culturele revolutie op de Chinese maatschappij had.

De leiders van de culturele revolutie

Mao had officieel de leiding over de culturele revolutie, hij was tenslotte de leider van het land, maar degenen die de revolutie echt op touw zetten was de kerngroep voor de culturele revolutie. Die kerngroep is ook bekend als de Bende van Vier. De leiding hiervan lag bij Mao’s 3e vrouw, Jiang Qing. De andere leden waren: Wang Hongwen, Zhang Chunqiao en Yao Wenyuan. Deze bende van vier heeft ook het toneelstuk van Wu Han¹ onderzocht en aan de kaak gesteld. Hun politieke ideeën werden uitgevoerd door de rode gardisten, waarover hieronder wordt verteld.
Na de dood van Mao verloor de bende van vier de macht. Ze werden gearresteerd voor verschillende misdaden. Yao Weyuan kreeg 20 jaar gevangenisstraf, de andere drie kregen levenslang. Jiang Qing heeft zelfmoord gepleegd in de gevangenis in 1991

De rode gardisten

Tijdens de culturele revolutie in augustus 1966 ontstonden de rode gardisten, een belangrijke groep in de culturele revolutie. De rode garde bestond vooral uit jongeren die op universiteiten en middelbare scholen in China zaten. Bij hen begon de culturele revolutie eigenlijk met het leveren van kritiek op het onderwijsprogramma. De groepen rode gardisten ontstonden dan ook vooral op scholen.
De rode gardisten waren fanatiek in de politiek bezig en hingen natuurlijk Mao aan. Mao heeft hun opgedragen de ‘vier ouden’ tegen te gaan. De vier ouden waren: oud ideeën, oude cultuur, oude gewoonten en oude gebruiken. Dit betekende dat ze mensen die ze vonden handelen volgens een of meerdere van deze ‘vier ouden’ door hen als ‘rechts element’ werden gezien. De Rode Gardisten waren ook degenen die vaak de bijeenkomsten voor ‘rechtse elementen’ leidden en ook degenen die hen beschuldigden. De ‘rechtse elementen’ waren vooral leraren en mensen met een hoge positie binnen de Communistische partij.
De Rode Gardisten probeerden dus de samenleving van China te ‘zuiveren’. Ze vernielden bibliotheken, bezetten fabrieken en gaven directeuren van scholen en fabrieken een ‘heropvoeding’. Ook de intellectuelen moesten het ontgelden, hierbij ging het vooral om schrijvers en hoogleraren van universiteiten. Dit ging onder het motto: ‘Beter rood dan belezen’. De Rode Gardisten gebruikten veel geweld.

Het ontstaan van de culturele revolutie

De Grote Proletarische Culturele Revolutie, kortweg de culturele revolutie, is niet zomaar ontstaan. Daar zijn ook wat dingen aan vooraf gegaan.
Na de Grote sprong voorwaarts was er onenigheid in de top van de communistische partij ontstaan. Ook was er druk ontstaan vanuit het buitenland, China was een soort isolement geworden na onenigheid met enkele buurlanden. Dit kan er mede voor gezorgd hebben dat Mao de binnenlandse banden met het volk wilde versterken door een soort massabeweging te doen ontstaan. Ook werd er voor de culturele revolutie nogal aan de gezondheid van Mao getwijfeld en kon deze revolutie bewijzen dat hij nog krachtig kon optreden. Hierbij kon de culturele revolutie er voor zorgen dat er na Mao’s dood genoeg jonge revolutionairen waren die de macht over konden nemen, zoals Mao graag wilde De laatste reden voor het doen ontstaan van een culturele revolutie was dat dit het onderwijssysteem kon veranderen.
In de culturele revolutie werden alle tegenstanders van Mao ‘rechtse elementen’ genoemd.(Gedurende de revolutie veranderde deze definitie zo vaak dat er uiteindelijk geen echte betekenis meer aanzat). Om deze rechtse elementen op te pakken en de partij te hervormen had Mao hulp nodig van buiten de partij. Hij creëerde daarom al voor de revolutie machtbasissen buiten de partij. De belangrijkste hierbij was de PLA( People’s Liberation Army). De leider van deze PLA was Lin Biao. Hij schreef een boekje met daarin citaten van Mao en gaf dat rond 1962 uit. Dit is bekend geworden als het rode boekje. Hij liet de leden van het PLA dit bestuderen. Hierna werd er een campagne gestart die bedoeld was om mensen te laten leren van het PLA.
Ook kwam er voor de culturele revolutie een socialistisch onderwijsprogramma dar bedoeld was om de ideeën van Mao in de jeugd van China te indoctrineren. Dit was vooral gericht op jongeren tussen de 12 en 14 jaar oud vooral in plattelandsgebieden. Dit programma liep vooral tussen 1963 en 1966. Door de twee hierboven genoemde programma’s ontstond er ook een hele cultus rond Mao. Dit was de grond van de culturele revolutie.

Het begin van de culturele revolutie

De culturele revolutie startte officieel toen het Congres in China de beslissing om deze revolutie te starten accepteerde.
In 1964 legde Mao een lijst aan van negenendertig kunstenaars, schrijvers en wetenschappers die volgens hem aan de kaak moesten worden gesteld. Een van de namen op de lijst was Wu Han. De eerste echte actie die genomen werd in de culturele revolutie was tegen hem gericht. Wu Han was een schrijver en was de burgemeester van Peking en dus lid van de Communistische partij. Ook was hij historicus en was hij gespecialiseerd in de Ming Dynastie. Hij schreef een toneelstuk over een moedige minister die recht spreekt ten gunste van boeren, die het slachtoffer waren geworden van locale ambtenaren. In het toneelstuk werden de ambtenaren veroordeel, maar werd die veroordeling ongedaan gemaakt door de keizer die de minister ontslaat. Mao dacht dat het toneelstuk tegen hem gericht en dacht dat de keizer hem moest uitbeelden. Hij noemde het toneelstuk daarom anticommunistisch. Hij liet zijn mening drukken in een wat onbelangrijkere krant omdat de andere kranten dit weigerden te drukken. Toch had dit gevolgen voor Wu Han. Hij werd nu gemerkt als rechts element’ en dus als tegenstander van het Communisme. Hij werd daarom naar de gevangenis gebracht.
Na dit incident moesten allerlei partijfunctionarissen op zoek naar reactionaire bourgeoisautoriteiten. Dit zou in het verdere verloop van de culturele revolutie nog talloze keren moesten, als de partijfunctionaris dan zelf nog niet als rechts element werd gezien.
Het incident wat de Culturele revolutie onder de mensen bracht kwam in 1966. Op de universiteit van Peking schreef een filosofieleraar op een poster kritiek op de leider van de universiteit waar hij werkte. Hij beschuldigde hem ervan dat hij de politieke activiteiten van studenten onderdrukte. De poster werd aan de muur van de universiteit gehangen. Mao heeft toen bevolen dat deze poster afgedrukt moest worden in de belangrijkste krant van China. Dit inspireerde talloze studenten door heel China om ook zulke ‘muurkranten’ te gaan maken, waarop ze hun leraren gingen bekritiseren.

Het eigenlijke doel van de revolutie

Mao zag de culturele revolutie in China als laatste stap in het creëren van een Communistische revolutie. Hij wilde in deze revolutie de Chinese mensen zelf hervormen door een culturele zuivering van de mensen. De revolutie had dus officieel een cultureel doel.
Het eigenlijke doel van de revolutie had volgens velen niets met cultuur te maken. Dit doel was het wegzuiveren van tegenstanders van Mao. Mensen die gezien werden als tegenstanders van Mao en/ of van het communisten werden ‘rechtse elementen’ genoemd. De ‘rechtse elementen’ werden overal gezocht en gevonden. De definitie van ‘rechts element’ veranderde tijdens de revolutie zo vaak dat het eigenlijk geen betekenis meer had. Je kon rechts zijn doordat je kritiek had op Mao of de communistische partij, omdat Mao of iemand anders die tijdens de culturele revolutie macht had je niet mocht of om een andere reden.
Mensen die als ‘rechts element’ werden bestempeld moesten vaak naar speciale bijeenkomsten komen waar ze een zelfkritiek moesten zeggen en waar ze vaak werden geslagen en geschopt. Voor sommigen had dit geen verdere consequenties. Anderen werden naar werkkampen gebracht, in de gevangenis gegooid, naar het platteland gestuurd om daar te werken of zelfs gedwongen tot zelfmoord of doodgeslagen.

Het culturele aspect van de Culturele revolutie

Er werden in de revolutie richtlijnen opgesteld voor alle soorten kunst. Traditionele literatuur en kunst moesten vervangen worden door revolutionaire kunst. Alle kunst die niet als revolutionair werd gezien werd verboden en vernietigd. Er zijn hierdoor veel kunstschatten en literaire werken verdwenen. Het vernietigen van de kunst en literatuur gebeurde vooral door de rode gardisten.
Op enkele uitzonderingen na moesten nieuw geschreven liedjes, toneelstukken e.d. een voorgeschreven aantal citaten van Mao bevatten. De kunst moest dus nu in dienst staan van de revolutie.

Het verloop en het einde van de revolutie

Al snel na het verschijnen van de eerste muurkranten keurde Mao de formatie van honderden organisaties van rode gardisten goed.
De Rode gardisten zorgden ervoor dat de tegenstanders van Mao uit het openbare leven verdwenen. Huisraad, boeken, kunstschatten, alles wat niet strookte met een proletarische levenswijze werd door hen vernietigd.
Alle ‘rechtse elementen’ die werden gevonden door de Rode gardisten moesten naar bijeenkomsten komen waar ze een zelfkritiek moesten opzeggen en waar ze vaak werden geslagen en geschopt. Dit vond in verschillende vormen plaats, zowel met als zonder publiek erbij. Deze bijeenkomsten konden verschillende gevolgen hebben voor de ‘rechtse elementen’. Sommige van hen kregen alleen een waarschuwing. Anderen kwamen in werkkampen of in de gevangenis terecht. Van die laatste groep stierf een deel door slechte behandeling. In het ergste geval werd een rechts-element doodgeslagen of gedwongen tot het plegen van zelfmoord. Hoeveel mensen er hierbij zijn gestorven is nooit helemaal duidelijk geworden.
Bij de rechtse elementen zaten veel hoge partijleden, maar ook andere mensen hadden een risico om als rechts element gezien te worden.
Begin 1967 breidde de Culturele revolutie zich uit naar de industrie. In veel gevallen werden fabrieken bezet en namen revolutionairen het bestuur over. Ook namen de rode gardisten veel overheidsbureau’s over. In de industrie keerde de culturele revolutie zich tegen de vakbondspolitiek. Hierbij raakten rode gardisten vaak slaags met arbeiders.
De Culturele revolutie richtte zich vooral op de steden. Dit leidde ertoe dat veel scholen gesloten werden en er minder gewerkt werd in fabrieken. Er was geen orde meer in China. Op scholen werd vaak geen les meer gegeven. In het begin van de culturele revolutie leerden de scholieren op school de uitspreken van Mao uit hun hoofd, maar al snel werden de scholen een broedplaats voor de revolutie. Op scholen ontstonden verschillende groepen rode gardisten.
Uiteindelijk moest hier iets tegen gedaan worden. Mao en andere hoge partijleden probeerden een eind te maken aan de wanorde. Ze probeerden de rode gardisten matiger te laten worden en stuurden de arbeiders en boeren weer terug aan het werk. Het leger speelde hierbij een grote rol. Zij zorgden dat de rust terugkeerde. De rode gardisten waren nu niet meer nodig en zij werden in veel gevallen naar het platteland gestuurd.
Het leger kreeg na de culturele revolutie ook een grote vertegenwoordiging in de hoge delen van de partij. Het hele partijapparaat werd ook weer gereorganiseerd. Hierbij werden veel kaderleden voor heropvoeding naar zogenaamde Zeven-Mei kaderscholen gestuurd.

Gevolgen voor de maatschappij

De culturele revolutie heeft natuurlijk gevolgen gehad voor de Chinese maatschappij. De revolutie heeft een groot aantal doden veroorzaakt. Dit aantal ligt tussen de 10000 en het miljoen.
Tijdens de culturele revolutie was niemand zijn leven zeker. Mensen moesten erg oppassen met wat ze zeiden en ook dingen die ze in het verleden hadden gedaan konden er voor zorgen dat ze als rechts element werden bestempeld. Dit zal een grote invloed hebben gehad op het sociale leven van de Chinezen. Het vertrouwen in de Communistische partij is onder veel mensen iniedergeval achteruitgegaan tijdens de culturele revolutie.
Op het verdere leven van de rode gardisten heeft de Culturele Revolutie ook een grote invloed gehad. Zij moeten leven met wat ze andere mensen tijdens de revolutie hebben aangedaan en dat is voor velen van hen moeilijk.
Op economisch gebied zorgde de culturele revolutie eerst voor een terugslag, maar er kwam na de revolutie gewoon weer groei. De communes en productiebrigades werden in veel gevallen zelfstandiger.
Ook de onderwijsinstellingen in China werden na de culturele revolutie zelfstandiger. Tijdens de revolutie heeft het onderwijs lange tijd stilgestaan maar het is later weer op gang gekomen. Het onderwijs heeft toen ook wat veranderingen ondergaan. Het onderwijs is zich meer op de praktijk gaan richten en de duur van verschillende studies is korter geworden.
Veel van de mensen met hooggeplaatste functies binnen fabrieken, scholen, ziekenhuizen, overheidsinstellingen ed. werden tijdens de culturele revolutie gekenmerkt als rechtse elementen. Zij werden daardoor van hun functie afgehaald en vervangen. De vervangers waren vaak incapabel voor de functie. De wetenschap is tijdens de culturele revolutie in China dan ook sterk achteruitgegaan.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.