Design Academy

Inleiding

Voor mijn 2e ckv-verslag heb ik als activiteit de Graduation Show van de Design Academy gekozen. Dit omdat ik eens iets anders wou dan normaal. Ik ga vaak naar theater en dans voorstellingen. Naar museums ga ik alleen in het buitenland of met school. Ik ben al eerder naar de Graduation shows geweest en heb het altijd heel indrukwekkend gevonden. Omdat ik zelf absoluut niet technisch ben vind ik het geweldig wat voor dingen hun verzinnen en maken. Ik vind het ook een uitdaging om een keer beeldende kunst te vergelijken met een andere vorm van kunst. Het lijkt mij namelijk vrij moeilijk maar ik zal het zo goed mogelijk proberen.

Biografische gegevens

Omdat het moeilijk is om van alle uitvoerende artiesten van de Graduation Show een biografie te vinden hebben Julie en ik het anders aangepakt. Heel toevallig werk ik bij een catering waarbij 1 van de koks op de Design Academy heeft gezeten en mee heeft gedaan en de Graduation Show 2005. Ik dacht dat we beter haar konden interviewen dan allemaal oppervlakkige informatie over iedereen neer te schrijven. Ik heb nu dus in plaats van allemaal biografietjes 1 interview met 1 van de artiesten.

Naam: Franke Elshout
Leeftijd: 23
Studie/werk: Vormgever/Cateraar
Woonplaats: Eindhoven

Wat was je opdracht voor het eindproject?

We kregen 2 opdrachten. Opdracht 1 was dat ik voor een keukenmerk spullen moest ontwerpen voor in de keuken. Ik heb een ophangsysteem ontwikkeld die bestaat uit haken waardoor je groot keukengereedschap makkelijk op kan hangen aan een soort schakelketting. Het leuke eraan is dat het bedrijf ook daadwerkelijk mijn ontwerp heeft uitgekozen en geproduceerd. Je kan het nu gewoon kopen in diverse winkels.
De 2e opdracht was vrije keus. Ik wou koken combineren met ontwerpen. Daardoor ben ik gekomen op een schort waarin je al je gereedschap kan hangen. Ook heb ik een kookboek speciaal voor mannen gemaakt. Het boek bestaat uit thema’s als vuur, messen, kracht, water… Wat voor gerecht je maakt hangt af van je stemming. Ben je onhandig dan kan je beter water pakken dan messen enz.

Hoe ben je op het idee gekomen?

Eigenlijk is het heel lang geleden begonnen. Ik werkte als afwasser bij de Karseboom en ik stond in een minikeuken met een kok Maarten. We konden het zo goed vinden met elkaar dat we besloten een eigen cateringbedrijf op te zetten. Doordat ik me zoveel met koken ben bezig gaan houden wou ik ook mijn ontwerpen daar aan wijden. Vandaar het ophangsysteem.
Eerder hadden we een opdracht gekregen om iets te maken voor de mannelijke emancipatie. Toen kwam het idee al in mij op van het kookboek en dat heb ik nu kunnen uitwerken.

Waren je projecten makkelijk te realiseren?

Door met bedrijven samen te werken kon ik het ophangsysteem makkelijk produceren.
Het boek daarin tegen was een heel eigen ontwerp. Ik heb met een fotograaf en een schrijfster die ik ken samengewerkt en heb het boek zelf uitgegeven. Al mijn geld wat ik met koken heb verdiend heb ik erin gestoken en ik heb dus een behoorlijk risico genomen. Gelukkig loopt mijn boek erg goed. Van de 1000 zijn er al 300 verkocht en dat in pas 2 maanden. En de schrijfster die aan mijn boek heeft meegewerkt heeft nu een vaste baan als auteur.

Je had het net over een eerdere opdracht van de mannelijke emancipatie, wat heb je nog meer gemaakt?

Eigenlijk te veel om op te noemen. Een paar dingen zijn me natuurlijk wel beter bijgebleven dan andere.
Zo heb ik met een vriend van afval staal krukken gemaakt. Het gaf een heel gaaf effect omdat allemaal verschillende stukken staal allemaal verschillende patronen hadden en daardoor ontstond een hele mooie kruk.
Verder heb ik nog een bronzen vaas gemaakt. Dat was gaaf omdat ik de vaas helemaal eigenhandig heb gemaakt en zo iets deed wat ik nooit eerder had gedaan.
Wat ook een leuke opdracht was, was een service ontwerpen voor IKEA. Helaas is dat nooit uitgegeven maar dat gebeurt wel vaker op de Academie.
Mijn helende snacks waren ook vernieuwend. Ik had gezonde snacks gemaakt om een nieuwe innovatie in de voedselbranche te introduceren. Maar zoals ik al zei, geen van deze projecten is daadwerkelijk in de markt gekomen.

Heb je ook stages moeten lopen?

Ja zeker. Ik heb een keer stage gelopen bij Foodo. Een bedrijf wat smaken en verpakking ontwerpt voor eten. Het is super commercieel en ik heb er veel geleerd. Ik heb nieuwe smaken en verpakkingen voor o.a. Duivis en Red Band gemaakt. Heel gaaf.

Ben je tevreden over je ontwerpen?

Nou vooral met mijn boek ben ik heel blij. Dat is eigenlijk 1 van de weinige dingen die helemaal af is en precies zoals ik het wou hebben. Op de Design Academy maak je vaak halve dingen waar je toch niet 100% tevreden mee bent. Het boek is dus mijn grootste trots.

Je hebt natuurlijk ook om je heen gekeken bij de Graduation Show, wat waren jou favorieten?

Ik kijk heel verschillend naar dingen. Vaak vind ik dingen mooi die heel extreem zijn, dus meer kunst dan praktisch. Maar ik kan ook dingen prachtig vinden die juist heel praktisch zijn. Dat mensen echt hebben gekeken: Oké wat is het probleem en hoe kan je dat oplossen.
Dat zou ik zelf namelijk niet kunnen.
Het allermooiste op de show vond ik en tafel die uit 100e laagjes hout bestond. Hij had een prachtige vorm en was zeer kostbaar.

Heeft de Graduation Show je nog iets opgeleverd?

Ja zeker, veel mensen houden er een vaste baan aan over. De mensen blijven mij nog steeds bellen. Laatst belde een bedrijf me op die openhaarden verkoopt. Ze vroegen of ik mijn gereedschap schort voor in de keuken ook kon maken voor de openhaard. Dus met een pook enz. Een grappig idee, wie weet ga ik het nog uitwerken.

Wat zijn alle afgestudeerde artiesten vooral gaan doen?

Het leuke is, iedereen is een andere kant op gegaan. Veel zijn er weg uit Eindhoven, sommige werken voor een baas, andere voor zichzelf. Je kan vele kanten op als vormgever.

Recensie 1

Bezoeker: ‘Is hier de Dutch Design?’
Thijs:’ Dag meneer, mevrouw, ik zal het even uitleggen. In Eindhoven is heel veel te doen deze week rond design, maar er zijn vier hoofdlocaties waar het zich afspeelt; nummer 1 t/m 4 (wijs aan op plattegrond). TU Eindhoven, Strijp S, TAC en u bevindt zich nu in de Witte Dame. In de Witte Dame zijn deze events te doen (draai plattegrond om). '
'Op de tweede etage Material Sense, een materialen expositie, in de bieb een leuke expositie van Humanity en stichting Perk, in de Krabbedans de Itemselectie en hier tegenover aan de andere kant van de Emmasingel Lift-Off. Dutch Mountains is normaal 4 euro en de Graduation Show op de vijfde etage van de Design Academy is normaal 5 euro, maar ik kan u een combinatieticket van beide events verkopen voor 8 euro. De Graduation Show is de nieuwste lichting afgestudeerden van de Design Academy Eindhoven en Dutch Mountains is een expositie waarin 8 jonge ontwerpers een project gedaan hebben rond de nieuwe Nederlandse identiteit. Deze ontwerpers werken vanuit een maatschappelijk geëngageerde visie. Een combi doen; dat is dan 4 euro alstublieft. Hier heeft u nog een zaaltekst waarop het hele project wordt toegelicht. Veel plezier.’
(x600 per dag)
Thijs Bakker

Recensie 2

Artikel uit Eindhovens Dagblad van 15-10-2003
Volwassen jong talent
Door ANGELIQUE SPANINKS
Woensdag 15 oktober, Een ding staat buiten kijf: het Nederlands productdesign is de laatste decennia volwassen geworden. Niet alleen in Nederland zelf, ook in het buitenland zijn de oh's en ah's niet van de lucht als het om de kwaliteit van onze vaderlandse vormgeving gaat. Dutchness lijkt welhaast een toverwoord geworden dat staat voor vrijheid en ironie.
Het label Droog Design, tien jaar geleden opgezet door designcritica Renny Ramakers en ontwerper Gijs Bakker, staat aan de basis van deze ontwikkeling. Als bezielde missionarissen duwden zij de meest eigenzinnige jonge Nederlandse ontwerpers het internationale podium op waardoor Dutch Design een ware hype werd.
'Maar tijdens de laatste beurs in Milaan merk je toch dat er een zekere vervlakking optreedt', aldus Lidewij Edelkoort, trendvoorspeller en directeur van de Design Academy. 'Er schaart zich inmiddels een hoop gein en ongein onder de Dutch Design vlag. Het pionierswerk van mensen als Marcel Wanders en Hella Jongerius wordt nu platgetreden door epigonen. Vandaar dat de voortrekkers de bakens alweer verzetten. En daar reken ik de Design Academy ook toe, ook al is het een onderwijsinstelling.'
Het roer moet dus om, volgens Edelkoort. 'Daarbij denk ik vooral in de richting van het industriële. En dan bedoel ik geen stap terug, maar een stap vooruit. Ik zou het genie van het Dutch Design, de humor en begrijpelijkheid ervan, binnen het industriële willen brengen. Dutch Design moet niet alleen in musea staan of slechts beschikbaar voor de elite met de goede smaak. Volwassen vormgeving is voor iedereen. Het wortelt ook in de markt en de industrie.'
Dat de kans om dit ook daadwerkelijk waar te maken daar is, staat voor Edelkoort vast. 'Ik zie het aan de jongste lichting afstudeerders. Zeker tien tot vijftien van hen leveren ongelofelijk volwassen werk af. Volgens mij heeft de schokkende verandering van de wereld na 11 september 2001 dan ook een grotere realiteitszin gebracht die niet ten koste is gegaan van de creativiteit. Ik voel aan alles dat iedereen zin heeft in een nieuwe aanpak, dat gaat echt door de generaties heen. Iedereen durft ook buiten de perken te gaan en vormgevers komen steeds vaker in de gekste branches terecht. Dat stemt mij optimistisch. Ik ben al weer over de doem heen en zie een opleving aan de horizon. Maar die bereiken we alleen als we de zaken anders aanpakken. Daarbij is vooral een ander ritme nodig. Waarom zou je je iedere tien jaar een crisis op de hals halen, omdat je je alleen maar door de markt en de economie laat leiden. We zouden moeten werken aan een langzamer en integere groei. De hysterie van de jaren negentig is niet opportuun meer. En zo'n economische vlucht is helemaal umsonst als je je realiseert dat veel bedrijven nu toch weer terug zijn op het niveau van 1972 of '83. Duurzamer en gestager groeien biedt veel meer perspectief. Dat heeft alles met verantwoord en doordacht ondernemerschap te maken en daarbij is creativiteit onontbeerlijk.'
Dat er niet alleen binnen de academie nieuwlichtend gedacht wordt bewijzen ook twee tentoonstellingen van jonge zelfstandige ontwerpers elders in de stad. Zo buigen zo'n dertig Vrije Vormgevers zich in 'Design Sucks' over de positieve en negatieve kanten van de zuigende werking die design tegenwoordig lijkt uit te oefenen. 'Ook wij winden ons nogal op over de devaluatie van het begrip design als gevolg van de hype rond Droog. Daardoor klinkt design nu bijna hol. Wij willen het woord weer inhoud geven door in kleine oplages met uitgesproken ontwerpen te komen. Het gaat ons niet om de massa, maar om de inhoud in de breedste zin van het woord', aldus Roeland Otten, samensteller van 'Design Sucks'.
Tegelijkertijd tonen onder de noemer 'Lift-Off' achttien andere jonge ontwerpers uit heel Nederland een evenzo breed scala aan ideeën, variërend van meubilair en grafische ontwerpen, tot licht en sieraden. 'Wij hebben bijna allemaal een eigen (eenmans)bedrijf of collectief gevormd om ons werk onder de aandacht te brengen', vertelt Sander Mulder van Lift-Off. 'Opererend op regionaal niveau merk je echter weinig van het succes van Dutch Design. Oké, er is een goede voedingsbodem maar dat betekent ook hevige concurrentie. Toch is dat niet erg. Bovendien nu de hype er een beetje af is, wil men gewoon weer wat nieuws. Dat is conjunctuur. En dat is goed. Het moet nooit zo worden dat wat uit Nederland komt, altijd goed is.'
Graduation Show, Design Academy in De Witte Dame, officiële opening vanavond 18-20 uur, open voor publiek van 16 t/m 21 oktober.
Lift-Off in Buro Philip van den Hurk, De Admirant (to De Witte Dame), Emmasingel 7, open 15 t/m 19 oktober.
Design Sucks, dertig vrij vormgevers in de Loods, Fuutlaan 12 (naast ZT Hollandia), open 16 t/m 19 oktober.

Kijkwijzer Beeldhouwkunst

Het is vrij moeilijk om van de Graduation Show een kijkwijzer in te vullen. Je hebt zoveel ontwerpen maar het behoort allemaal niet tot dezelfde kunststroom. En om eerlijk te zijn, ik weet natuurlijk niet meer precies alles van alle ontwerpen. Zo bedacht ik me: ik neem als hoofd ontwerpen de ontwerpen van Franke Elshout (het boek, de schort en het ophangsysteem) en als me bij een vraag opeens een ander ontwerp te binnen schiet dan vertel ik daar iets over.

1. De titel van het boek van Franke was: Showfood, eten wat er dus mooi uitziet en waar je de show mee steelt.
2. De maker van het boek is Franke Elshout. Interview met haar is bijgevoegd.
3. Het was al klaar bij de Graduation Show, in oktober maar het is nu pas 2 maanden echt op de markt.
4. Het is een groot kookboek, dat zie je wel vaker bij kookboeken. Groot dik en stevig. Ik schat zo’n 40 bij 40 cm en 15 cm dik.
5. Het boek is ontzettend verzorgd en overzichtelijk. Grote plaatjes, tekst en mooie vakken. Veel foto’s.
6. Het boek is natuurlijk gewoon van papier. Wel stevig, eerder karton of zoiets dergelijks. Het ophangsysteem is van stalen haken. Roestvrij staal want dat is het meest hygiënisch in de keuken. De schort is van katoen met stalen keukengereedschap wat eraan hangt. Verder werd er bij de show van alle soorten materiaal gebruik gemaakt. Je zag veel houten kunstwerken en veel aluminium. Het valt op dat het hout meestel voor de meer kunstachtige projecten werd gebruikt en het staal en aluminium voor de praktische.
7. Het boek is vrij strak qua kleur. Zwart, wit en grijs zijn de hoofdkleuren. Dat is mooi vergleken bij de kleurrijke gerechten die er instaan. De haken zijn van staal en dus zilver/grijs. De schort is zwart met grijs/zilveren voorwerpen.
Ik merkte zelf dat ik bij de Graduation Show toch eerder werd aangetrokken door de kleurrijke ontwerpen dan door de sobere. Hoewel de sobere vaak geweldig waren bedacht vond ik opvallende dingen er toch leuker uitzien.
8. In het boek was er een duidelijke rol voor licht. De foto’s waren gemaakt in een hele lichte ruimen waar bijna niks in stond behalve een tafel en een keukentje. Daardoor krijgen de foto’s een hele mooie strakke sfeer. Bij de schort en het ophangsysteem kon je niet echt zien dat licht een rol speelde. Ook werd er op de Show veel gebruik gemaakt van Blacklight. Daarmee lieten ze je dingen zien die je zonder het licht niet zag.
9. Het boek had een strakke compositie. Vierkant met vakken en overzichtelijk. Het ophangsysteem zag er interessanter uit. De haken zaten in elkaar gehaakt en daardoor ontstond er een mooi effect omdat je de haken van verschillende kanten zag. Ik weet niet zo goed wat je over de schort kan zeggen. Een schort is een schort, niets meer of minder dan dat. Wel zag je dat het gereedschap absoluut niet gelijkmatig verdeeld was. Het zat er kriskas op maar toch leek de schort niet rommelig. Franke heeft duidelijk gekozen voor een simpele compositie maar met een mooi effect.
10. Elk ontwerp had natuurlijk zijn eigen ruimte nodig. De ontwerpen van Franke namen niet veel ruimte in. Wat me goed is bijgebleven is een ontwerp van een meisje die juist onmogelijke ruimtes wou benutten. Bijvoorbeeld de ruimte achter een deur. De kant waarnaar de deur opengaat, daar kan je nooit iets neerzetten want dan gaat de deur niet meer open. Zij had een kunstwerk gemaakt wat tussen de deur en de muur bevestigd was. Zo kon je als de deur dicht was genieten van een mooie kunstwerk maar kon je toch de deur gewoon openen zonder dat je iets kapot maakte. Dat vind ik nou goed een ruimte benutten.
11. De beelden van Franke vond ik vrij figuratief. Het liet niets te raden over, je zag wat er mee bedoeld werden. Natuurlijk waren er ook abstracte ontwerpen. Een tafel bijvoorbeeld, waarbij je van welke kant je ook keek een andere soort stijl zag. Stond je links van de tafel dan zag je romantische meubels, stond je rechts dan zag je strak en modern. Ook werden er weer filmpjes vertoond waar ik niks van snapte maar die schijnbaar dus wel een boodschap overdroegen.
12. In de periode 2005. Maar natuurlijk werd er wel gekopieerd. Je zag Barok in sommige kunstwerken en expressionisme. Maar vaak was het toch wel heel vooruitstrevend en erg modern en technisch allemaal. Je zou bijna zeggen dat sommige ontwerpen in de toekomst worden gemaakt.
13. Nee, vaak niet. Bijna niets beeldde een verhaal uit. Er was wel een leuk kinderboek dat echt letterlijk een verhaal vertelde. Over een ondeugend meisje. Het boek was heel grappig en je kon daadwerkelijk in het boek kliederen. Er zat een stift in en krijt zodat je echt op alles kon tekenen en alles lekker vies kon maken zoals het meisje in het boek ook deed.
14. Veel werk was bedoeld als hulpmiddel bij het dagelijkse leven. Een fiets was ook een winkelkarretje kon zijn zodat je het probleem van boodschappen dragen kon ontwijken. Het ging vaak echt om de realiteit en om die dan zo makkelijk mogelijk te maken. Ook waren er beelden die zwaar abstract waren. Het was bijna een droomwereldje waarin het kunstwerk gemaakt was. Onwerkelijk en het had vrijwel niks met de realiteit te maken.
15. Franke probeerde echt nuttige dingen te maken om het koken makkelijker te maken en de man de emanciperen. Ook zag je kunst om de kunst, tafels, prachtige meubels en verfraaiing van hekken, puur om te zien.
16. Ik denk dat Franke het boek uiteindelijk als grootste project heeft gekozen omdat ze daar alles in kon combineren. Haar liefde voor koken, het emanciperen van de man, iets praktisch maken enz.. Soms loop je gewoon heel lang met een idee rond en dit was haar kans het uit te werken.

Het onderzoek

Tentoonstelling: Design Academy Graduation Show Eindhoven
Versus
Film: Strictly Ballroom
Hoofdvraag
Wat is de grootste overeenkomst in beide stukken?
Subvragen
1. Wat is het verschil in sfeer?
2. Wat is het verschil in beweging?
3. Wat willen de hoofdpersonen bereiken?
4. Waarom willen ze vernieuwing?
5. Welke rol speelt geluid?

Hoofdantwoord

Er is 1 duidelijke overeenkomst. Beide hebben het doel: vernieuwing. Bij de Design Academy is het oog gericht op de toekomst en willen ze nieuwe innovaties doen. Bij de film gaat het om een jongen die het saaie ballroom dansen wil vernieuwen en daarom met zijn eigen pasjes de hele wereld op z’n kop zet. Door de Graduation shows kun je zien dat de kunstenaars proberen nieuwe oplossingen te vinden voor de toekomst om het leven te moderniseren. In de film danst de hoofdrolspeler zijn eigen pasjes (volledig niet volgens de regels van het ballroomdansen) tijdens een grote dansfinale. Hierdoor wordt hij gediskwalificeerd maar dat weerhoudt hem er niet van zijn eigen zin door te drijven. Lang leve de vernieuwing.

Subantwoorden

1. Hoewel ze allebei op vernieuwing uit zijn, zijn de sferen wel heel verschillend. Bij de Design Academy wordt je juist gestimuleerd om nieuwe innovaties op het gebied van kunst en techniek te doen. Bij Strictly Ballroom willen ze er niets van weten en proberen ze het te stoppen. Zelfs als dat op een hele gemene manier moet. De sfeer van Strictly Ballroom is ouderwets, netjes en warm. Gewoon het huiselijke sfeertje met gezelligheid maar ook met verdriet. De sfeer die je krijgt als je door de Design Academy loopt is zakelijk, koud en onwerkelijk. Het is een soort brein van allemaal uitvindingen. Er hangt geen huiselijke sfeer of zoiets.
2. Nou dat is heel simpel. Over het algemeen bewoog er weinig bij de Graduation Show. Veel beelden, meubels en dode materialen werden er gebruikt. Je zag wel bewegende beelden en een paar ontwerpen konden ook uit zichzelf bewegen maar voor de rest was het vrij stijf. In de film daarin tegen draait alles om beweging. Dansen is het leven van de hoofdrolspeler. Heel zijn omgeving danst en hij kan geen leven zonder dans voorstellen.
3. De kunstenaars en de hoofdpersoon uit de film willen allebei vernieuwing. Ze willen dingen laten zien die nog nooit iemand heeft gezien en die indruk maken. Ze hopen dat hun producten uiteindelijk geaccepteerd worden in de maatschappij en zo tot verbetering leiden (of wel de danswereld minder stijf maken, of wel het leven makkelijker maken voor mensen.)
4. Waarom ze vernieuwing willen… Die vraag is lastig om te beantwoorden aangezien ik niet in hun hoofd kan kijken. Ik neem aan dat de kunstenaars het leven mooier en makkelijker willen maken. Zij hebben een talent en willen op hun eigen manier een bijdrage leveren aan de maatschappij. De jongen heeft het gevoel dat hij ook iets moet bijdragen aan de maatschappij. Heel toevallig heeft zijn vader dit gevoel vroeger ook gehad, ook met dansen, maar heeft hij die kans nooit gekregen. Hij wou ook vernieuwing in de danswereld brengen maar kreeg er de kans niet voor. Gelukkig zijn zoon wel en die grijpt die kans dan dus ook, zowel voor zijn vader als voor zichzelf.
5. Geluid speelt bij beide een belangrijke rol. Ik vond dat er best veel ontwerpen waren die van geluid gebruik maakte. Bij filmpjes en andere projecten hoorde je vreemde geluiden waardoor je een rare sfeer kreeg, die wel paste bij de tentoonstelling. Bij Strictly Ballroom speelt geluid ook een rol maar een andere. Bij de Design Academy zorgde geluid voor een vreemde abstracte sfeer terwijl bij de film de muziek voor een swingende vrolijke stemming zorgde. Het vriendinnetje van de hoofdrolspeler is een Spaanse en dus kwam er ook veel Spaanse muziek in voor. Heel mooi maar het laat niets aan je verbeelding over.

Conclusie onderzoek

De film Strictly Ballroom en de tentoonstelling van de Design Academy hadden onverwachte verschillen en overeenkomsten. Je zou zeggen dat ze, omdat ze allebei hetzelfde doel hebben, ook wel dezelfde sfeer en omgeving hebben. Dat is dus absoluut niet waar. Je zou kunnen zeggen dat de hoofdpersonen wel hetzelfde doel hadden maar dat de omgeving en de manier waarop totaal verschillend zijn.

Slotwoord

De Graduation Show vond ik erg gaaf. Ik was er al vaker geweest en ik zou er ook heen zijn gegaan als het niet voor ckv zou zijn. Op zich vervelen musea en tentoonstellingen mij best snel. Vaak snap ik toch niet zo goed wat er nou precies mee bedoeld wordt en is het net iets te ver van mijn bed. Bij de Design Academy zag je daarin tegen echt dingen die ik mooi vond en die mij aangingen. Ik zou zo een paar producten willen kopen als ik het geld had (ik heb het kookboek van Franke Elshout gekocht). Ik vond het ook een leuk project om er een ckv-verlsag van te maken dus het was een hele goede keuze.

Bronnen

Ik heb eigenlijk geen bronnen van internet gehaald of uit boeken. Alles heb ik zelf waargenomen. Ik zal het kladje van het interview en een paar hupmiddelen erbij voegen.