De klokkenluider van de Notre Dame

Titelbeschrijving

Auteur Victor Hugo
Titel De klokkenluider van de Notre-Dame
Plaats (gedrukt) Amsterdam, (geschreven) Parijs
Jaar (gedrukt) 1968, (geschreven) 1831
Druk 1e druk (mijn “versie” van het verhaal is een samenvatting van het oorspronkelijke verhaal en gepubliceerd in de bundel “Geliefde meesterwerken uit de wereldliteratuur”.)

Biografie van de auteur
Victor Hugo is in 1802 geboren in Frankrijk. Hij vergezelde zijn vader, één van Napoleons generaals, op diens veelbelovende tochten naar Italië en Spanje en woonde anders bij zijn moeder in Parijs, waar hij al op vroeg begon te schrijven.
Op zijn 20ste verkreeg hij de gunst van Lodewijk XVIII met zijn eerste gedichtenbundel.
Naarmate hij ouder werd, ontwikkelde hij zich echter niet alleen tot een beroemd schrijver, maar ook tot een politieke opruier. In 1851 koos hij vol overtuiging de zijde van het volk tegen Lodewijk Napoleon en als gevolg waarvan hij vertrekken en ging in ballingschap.
Het zou tot 1870 duren voordat hij in als een overwinnaar naar Frankrijk kon terugkeren, precies op tijd om getuige te zijn van de geboorte van de Derde Republiek. Toen hij op hoge leeftijd – Victor Hugo bereikte zijn 81ste levensjaar – overleed werd zijn stoffelijk overschot met roemrijke pracht en praal bijgezet in het Pantheon; de laatste rustplaats van de grootste helden van Frankrijk.
Als toen hij nog leefde werd Victor Hugo geëerd als de bezielende figuur van de Romantische beweging in de letterkunde en als aanhanger van democratie. En nog altijd wordt hij beschouwd als een der grootste schrijvers van de 19e eeuw. Zijn romans boordevol van leven en getuigen bovenal van een diepgevoeld mededogen jegens de verdrukte medemens.
De Klokkenluider van de Notre-Dame en De Ellendigen en zijn vele lyrische verzen worden overal ter wereld nog steeds gelezen.1

Titelverklaring
De titel van het boek is “De klokkenluider van de Notre Dame”. Dit slaat op Quasimodo, de hoofdpersoon van het boek. Hij is al jaren doof, doordat hij al jaren elke dag de klokken van de Notre Dame moet luiden.

Genre

Het hoofdgenre van dit boek is epiek (proza). Het subgenre is overduidelijk historische roman. Victor Hugo leefde in de 19e eeuw, maar zijn verhaal speelt vanaf 1482.

Thema

Het verhaal gaat over het leven van Quasimodo en enkele andere personages die eveneens in Parijs leven. Van dit boek zou je thema kunnen formuleren als het leven in de 19e eeuw in Parijs. Minder belangrijke thema`s zijn liefde, het leven met een handicap en de Notre Dame.

Hoofdpersonen
Quasimodo
Hij is de klokkenluider van de Notre Dame in Parijs. Als klein kind is hij te vondeling gelegd voor de Notre Dame. Hij had namelijk een bochel op zijn rug, een lelijke pukkel op zijn ene oog en zijn romp was misvormd. Iedereen dacht dat hij een duivelskind was, of het kind van een heks. Uiteindelijk heeft de aartsdiaken Frollo hem geadopteerd. Hij probeerde Quasimodo te onderwijzen, maar de jongen was niet zo slim en Frollo besloot dat hij alleen nog maar geschikt was als klokkenluider.
Hij is erg eenzaam omdat iedereen hem mijdt. Hij houdt veel van Frollo en ook van zijn bronzen klokken. Ook door zijn doofheid gaat communiceren erg lastig.
Als hij Esmeralda ontmoet groeit zijn liefde voor haar en is op het einde groter dan de genegenheid die hij voor Frollo voelt. Langzaam blijkt dat hij een groot, zuiver hart heeft en een groot rechtvaardigheidsgevoel, maar door zijn bochel en het weinige respect dat iedereen voor hem heeft, zijn al zijn daden een zware opgave.
Daarbij heeft hij een sterk karakter dat waarschijnlijk het enige wapen is dat hem overeind houdt tegen de grote gemene wereld.

Claude Frollo
Deze man is de aartsdiaken van de Notre Dame, de adoptie vader van Quasimodo. Hij is een erg slimme man, gestudeerd met een grote kennis van de kerk en de wetenschap. Hij heeft na de dood van zijn ouders de zorg van zijn broertje Jehan op zich genomen, al ondervindt hij hier veel moeilijkheden mee.
Frollo valt meteen voor de mooie Esmeralda en doet alles om zijn gevoelens te negeren, of zelfs liever te vernietigen. Helaas ontdekt hij dat hij zielsveel van Esmeralda houdt en haar wil hebben. Esmeralda is niet verliefd op de kerkelijke man en keurt zijn daden om haar te veroveren sterk af.
In de loop van het verhaal verdwijnt zijn eerlijke, rustige karakter en maakt plaats voor een man die zijn hart heeft verloren aan een meisje en haar ten koste van alles wil winnen.

Esmeralda
La Esmeralda is een mooie, jonge zigeunerin. Ze is de verloren dochter de kluizenaarster Gudula. Met straatdansen en haar geitje Djalie verdient ze geld. Ze is ooit getrouwd met Gringoire om hem te helpen, maar wordt verliefd op Phoebus als deze haar redt uit de handen van Quasimodo. Op een avond ontmoeten de twee elkaar en de jaloerse Frollo volgt hen en steekt Phoebus neer. Per ongeluk wordt Esmeralda gezien als de dader en gearresteerd, waarna Quasimodo haar onderdak biedt in de Notre Dame.
Aan het einde weet ze haar gedoemde lot niet te ontkomen en wordt opgehangen.
Ze is redelijk naïef, maar ook vriendelijk, spontaan en rechtvaardig. Hoewel Quasimodo alles voor haar doet, blijft ze haar hart schenken aan Phoebus.2

Plaats(en) van de handeling(en)
Het hele verhaal speelt zich af in het Parijs van de 19e eeuw. De Notre Dame, het plein voor de grote kathedraal, het huis van Esmeralda en een aantal cafés vormen het decor van dit boek.

Tijd
Het verhaal speelt zich af vanaf het jaar 1482.
De tijdomstandigheden zijn de Late Middeleeuwen.
De vertelde gebeurtenissen duren ongeveer een jaar.
Het boek is 145 bladzijden dik.

Perspectief

Het boek wordt verteld vanuit een verteller. Het lijkt alsof iemand bij alle gebeurtenissen heel dichtbij was en deze opschreef.

Structuur
Het boek is opgedeeld in hoofdstukken, 19 in totaal die allen enkele bladzijden duren.

Strekking
In het boek is niet echt een bepaalde boodschap te vinden. Je zou kunnen zeggen dat bepaalde onbenullige gebeurtenissen grote rampen kunnen teweeg brengen, zoals de ontmoeting van Esmeralda met Quasimodo en Frollo. Deze gebeurtenis had de dood van Esmeralda tot gevolg.

Korte inhoud
Tijdens “La Fête des Fous” (Feest der Gekken), wordt Quasimodo tot koning van de gekken gekozen, omdat hij het meest afzichtelijke wezen in Parijs is. Pierre Gringoire heeft om dit feest te eren een toneelstuk geschreven, alleen wil niemand dit zien.
Dan komt Claude Frollo ten tonele en stopt de optocht. Hij beveelt Quasimodo mee terug te gaan naar de Notre Dame.
Gringoire is teleurgesteld, maar plotseling ziet hij daar Esmeralda dansen op het plein voor de Notre Dame. Hij bewondert haar en volgt het meisje naar haar huis, maar dan wordt Esmeralda aangevallen door Quasimodo. Gringoire tracht haar te helpen, is alleen niet in staat dit te bewerkstelligen. Dan arriveert de lijfwacht van de koning onder leiding van Phoebus en neemt Quasimodo en Gringoire gevangen.
Esmeralda redt het leven van Gringoire door met hem te trouwen.
Quasimodo wordt veroordeelt tot een marteling van twee uur, en daarna een “tentoonstelling” voor de mensen die stenen en rot eten naar hem willen gooien.
Hij smeekt om water en Esmeralda brengt hem een kom met water. Hij wordt onmiddellijk verliefd op haar.
Dan komt ook Gudula, de kluizenaarster, in het verhaal en beschuldigt Esmeralda van het stelen van haar dochter, 15 jaar geleden.
Het verhaal gaat verder en een paar maanden later danst Esmeralda weer op het plein voor de kathedraal. Phoebus roept haar bij zich voor die avond.
Frollo komt hier achter en is onmiddellijk ontzettend jaloers op de voorrechten van Phoebus. In dit punt van het verhaal komt de duistere zijde van Frollo boven. Hij raakt helemaal geobsedeerd door Esmeralda en wil haar eigenlijk liever pijn doen, omdat ze hem afwijst.
Diezelfde avond volgt hij Phoebus en Esmeralda en steekt Phoebus neer voor haar ogen. Esmeralda wordt gevangen genomen door de koninklijke lijfwachten.
Na een lange marteling bekend Esmeralda de moord op Phoebus en ook dat ze een heks is. Men veroordeelt haar tot de galg.
Frollo waagt het haar in de gevangenis te bezoeken en vraagt haar van hem te houden, maar ze weigert dan pertinent.
Vlak voor de ophanging zwaait Quasimodo aan een touw en grijpt Esmeralda. Hij brengt haar in veiligheid in de klokkentoren. Ze kan daar niet opnieuw gearresteerd worden.
Tussen Quasimodo en Esmeralda ontstaat een soort vriendschap.
Een groep mannen dringt de kathedraal binnen om Esmeralda te ontvoeren. Quasimodo vecht tegen hen en probeert hen tegen te houden. Frollo en Gringoire nemen Esmeralda mee uit de toren en Frollo vraagt haar nogmaals te kiezen voor hem of de galg. Ze kiest zonder twijfelen de galg en Frollo sluit haar op in het hokje van de kluizenaarster Gudula om de wachten te halen.
Gudula toont Esmeralda een schoentje van haar verloren dochter en dan opent Esmeralda het zakje om haar nek. Ze had precies zo`n schoentje.
De moeder krijgt door dat het zigeunermeisje haar dochter is en probeert haar tevergeefs te beschermen tegen de aangekomen koninklijke wachten.
Ze voeren Esmeralda naar de galg.
Quasimodo ontdekt dat zijn beschermelinge verdwenen is en ziet benenden op het plein Esmeralda bij de galg staan. In zijn woede smijt hij de nabije Frollo over de rand van de Notre Dame en de man stort ter aarde.
Esmeralda wordt opgehangen.
Enkele jaren later vinden grafdelvers de resten van Esmeralda en met haar een onbekend, gebocheld skelet dat haar stevig omarmd.2

Eigen mening
Bij mijn eigen mening probeer ik de volgende vragen te beantwoorden:
1. Heeft de schrijver het verhaal waarheidsgetrouw geschreven, afgaande op de tijdsomstandigheden?
2. Wat is de schrijfstijl van de auteur en wat heeft dit voor invloed op het verhaal?
Heeft de schrijver het verhaal waarheidsgetrouw geschreven, afgaande op de tijdsomstandigheden?
Naar mijn mening heeft de schrijver dit inderdaad gedaan. Victor Hugo leefde zelf in de 19e eeuw en het verhaal speelt zich af in de 15e eeuw. Ik denk dat hij veel onderzoek heeft gedaan naar het leven vier eeuwen eerder en naar aanleiding daarvan het verhaal heeft geschreven.
Het klopt dat in Parijs in die tijd en misschien later ook nog wel het “La Fête des Fous” gevierd werd. Het kan best dat Victor Hugo een oude legende nieuw leven heeft ingeblazen en dit verhaal heeft opgetekend tot een romanvorm.
Ook het feit dat de kerk veiligheid kon bieden aan ontsnapte dieven is waarheidsgetrouw. Vroeger gebeurde het vaak dat misdadigers hun heil zochten in de kerk. Tot zeker de 19e eeuw gold deze vorm van asiel.

Wat is de schrijfstijl van de auteur en wat heeft dit voor invloed op het verhaal?

Victor Hugo heeft een heel mooie vorm van schrijven, die je echt in het verhaal laat zitten. Dit heeft als gevolg dat je meeleeft met de hoofdpersonen, ongeacht welke van hen op dat moment alle aandacht heeft. Victor Hugo heeft ook een grote woordenkennis en daardoor is zijn schrijfstijl heel erg boeiend. Je hebt de neiging om het boek in één keer uit te lezen door de verrassende verscheidenheid aan woorden. Wel beschrijft Victor Hugo af en toe heel erg gedetailleerd de gebouwen in Parijs en de mensen en dat is soms een beetje langdradig.

Over het algemeen vond ik de Klokkenluider van de Notre Dame een erg leuk boek met een grote diepgang en een niet gedacht vermogen mij te boeien. Het was een dramatisch verhaal met een slechte afloop, maar toch ben ik blij dat ik het gelezen. heb.