Algemeen:
Wat is de Titel:
Just the two of us
Wie heeft/hebben dit nummer geschreven?
Ralph MacDonals, William Salter, Bill Withers
Wanneer is het stuk geschreven?
In 1980
Wie voert/voeren het stuk uit?
Bill Withers (later gecoverd door Will Smith, Grover Washington Jr, George Benson en Chubb Rock. Ook is het gebruikt in de laatste Austin Powers film, the Spy who shagged me, uitgevoerd door Dr. Evil featuring Minimi.)
Hoe lang duurt de uitvoering?
Bij de originele versie duurt het nummer 3 minuten en 55 seconden.
Waar en hoe heb je het stuk beluisterd?
Ik kende dit stuk al, maar heb het voor deze opdracht thuis beluisterd, achter de computer. Ik heb de verschillende versies gedownload en op cd gebrand om ze ook nog met beter kwaliteit te kunnen beluisteren.
Hoe is de bezetting, de uitvoering en de akoestiek?
In ‘Just the two of us’ word er door een man gezongen, een tenor. Ook is er gebruik gemaakt van een achtergrondkoortje, hierin zingen een aantal vrouwen, sopranen. Ook komt er nog een mannenkoortje in voor, deze met een lage bas als stem. Verdre wordt er gebruik gemaakt van verschillende instrumenten: een drumstel, keyboard, gitaar, klarinet en saxofoon. Ook is het hele stuk begeleid met percussie (conga’s, een woodblock, een bel etc.)
De uitvoering die ik van dit stuk heb gekozen om te behandelen is de originele uitvoering, door Bill Withers. (tenor) De akoestiek in de kamer waar ik het stuk beluister is niet geweldig, maar als ik de muziek later op diskman beluister, klinkt het een stuk mooier, en komt het geluid mooi van beide kanten, en wordt het niet door allerlei meubels en muren weerkaatst en zwakker. Weerkaatsing kan ook mooi zijn, zoals in een lege ruimte waardoor dan een echo ontstaan maar in een volel ruimte is de akoestiek meestal n iet al te best, wat ook nu het geval was.
Wat zijn je verwachtingen:
Ik kende het stuk al, en naar mijn idee was het gewoon een evergreen, een goed nummer wat alle tijden wel doorstaat, maar ik had er nooit op een aandachtige manier naar geluisterd. Waarschijnlijk moet er toch iets achter zitten wat dit lied een succesformule geeft.
Kenmerken:
Welke muzieksoort of genre werd er beluisterd?
Deze compositie valt toch onder de noemer popmuziek. Weliswaar niet van de soort die nu in de top40 staat, maar er is gebruik gemaakt van een keyboard, gitaar en andere instrumenten die ook daar veel gebruikt worden en ook de beat is herkenbaar als pop. Op internet wordt dit nummer ook wel onder de noemer reggae geplaatst. Hier doet het mij ook wel aan denken, maar het heeft ook enige elementen van Jazz, het is niet echt duidelijk onder welk genre deze muziek nu precies valt.
Wordt er gebruik gemaakt van showelementen of effecten?
Nee
Wat valt er op aan toonduur, toonhoogte, klankkleur, dynamiek, tempo, samenklank, stijl en vorm?
De lengtes van de tonen zijn verschillend, de meeste tonen hebben de lengte van een woord, of een lettergreep van de tekst. De woorden waar de nadruk op ligt zijn vaak harder gezongen, of ze worden langer aangehouden. Voor een man is deze toonhoogte vrij hoog, het is dan ook een tenor die het zingt. Er zit redelijk verschil in de hoogte van de tonen. Het gebied waarin wordt gezongen bedraagt een octaaf, van E tot E. De toonhoogtes lopen steeds langzaam op en af, dus er is geen sprake van grote intervallen tussen de tonen. De muziek is doorzichtig, alle elementen komen goed tot hun recht. Er is sprake van een goede samenklank. Ook straalt de muziek warmte uit, Bill Withers heeft een warme stem, maar ook het geluid van de saxofoon en klarinet, en de samenklank van instrumenten draagt hieraan bij. Het ritme van dit stuk doet het meest denken aan dat van een jazznummer, of meer reggae-achtig. De manier waarop de percussie gespeeld wordt zorgt ook voor deze indruk. De drums worden echter meer gespeeld op een manier die meer in de popmuziek voorkomt, met een enkele basedrum op de eerste tel, en een dubbele, waarvan de tweede precies op de derde tel valt. Het grootste deel van de muziek is tussen piano en mezzo piano in. (In het refrein is er sprake van crescendo, de muziek wordt geleidelijk harder, tot er sprake is van forte (sterk). Na het refrein is er weer sprake van decrescendo, en de sterkte gaat terug naar mezzo piano.
Het tempo van de muziek ligt niet hoog, al wordt het naarmate het einde nadert wel sneller. Als vormschema heeft dit muziekstuk het volgende: ABAB, Er is steeds sprake van de volgende volgorde van akkoorden: Cmaj7, B7, Em, Dm7, G7 (A). Hierna volgen dan twee maten met Cmaj7, B7 en Em (B). hierna komt volgorde A weer. Er is dus geen sprake van een ingewikkelde compositie.
Wat is de invloed van de omgeving op je ervaringen?
De mensen in mijn omgeving kennen deze compositie wel, maar hebben er nooit duidelijk hun mening over gegeven. Ik heb mijn mening over deze compositie dus zelf gevormd, anderen hebben hier geen invloed op gehad.
Hoort er tekst bij de muziek?
Ja, deze is achterin bijgesloten.
Inhoud
Is de muziek verhalend?
Er zit niet een heel duidelijk verhaal in de muziek, de inleiding is rustig, en de begeleiding blijft bij het couplet hetzelfde, alleen bij het refrein wordt de muziek iets harder en ondersteunt het de zang die ook wat harder wordt. Maar het onderwerp van de songtekst zou je niet duidelijk worden uit de melodie. Er zijn wel instrumentale tussenstukjes, maar deze stralen geen overduidelijke sfeer uit.
Wordt het verhaal verteld door tekst, geluid of beiden?
Het verhaal wordt verteld door d tekst, de muziek maakt het dat de tekst in het gehoord blijft hangen, en dat deze wel ondersteund wordt en prettig is om naar te luisteren.
Wordt er een visie of een denkbeeld uitgedragen?
Nee. Dit is meer een liefdesliedje, met geen boodschap. Het gaat hier meer om de muziek die mooi blijft, dan om de tekst van het liedje. Het liedje gaat over verliefdheid, en dat is niet een speciale visie of iets dergelijks die wordt uitgedragen.
Hoe wordt dat duidelijk?
Dit wordt duidelijk door naar de tekst van het liedje te luisteren.
Persoonlijke mening
In welke mate worden je verwachtingen beantwoord?
Ik had verwacht dat de compositie specialer zou zijn, wat dit liedje zou onderscheiden van andere nummers, maar dit was niet het geval. Bovendien verwachtte ik dat het ingewikkelder zou zijn, met ingewikkelder samenklanken en akkoorden. Maar in feite is het liedje erg simpel, maar hier ligt dan ook weer de kracht.
Wat zijn de sterke en de zwakke kanten? Waarom is de compositie zo succesvol en hoe komt het dat de compositie de tijd kan doorstaan?
Ik zal in dit geval maar beginnen met de zwakke kanten. Ik vind de tekst niet sterk. Het is een simpel liefdesliedje, en het heeft geen echt originele tekst. In dit geval zou je dan verwachten dat de muziek de emotie van de tekst overneemt, maar echt drama zit er niet in de muziek. Toch heeft deze compositie iets wat hem de tijd laat doorstaan, en dat de mensen aanspreekt, want het nummer is nog steeds populair, en is ook vaak gecoverd.
Ik denk dat dit ligt aan de eenvoud van de compositie. Het compositieschema is niet ingewikkeld, en de tekst is ook van een soort waar een duizenden van zijn. Het thema liefde blijft echter populair in de muziek, omdat het een van de belangrijkste emoties van een mens is, en ieder mens heeft deze emotie ook wel eens ervaren.
Liedjes over dit thema zijn dus populair. Ook is de combinatie van de verschillende instrumenten in dit stuk perfect, en hier ontleent het dan ook zijn kracht aan.
Het keyboard zorgt voor onopvallende achtergrondmuziek, die de tenor ondersteunt, maar verder geen aandacht trekt. Ook de beat is zacht. Deze wordt gespeeld op een hi-hat en een basedrum komt op de eerste tel, en op de derde tel komt de tweede slag van een dubbele base. Op de tweede en vierde tel wordt er een slag op de snairdrum gegeven. Dit is een standaardritme en geeft rust aan de compositie.
In het refrein wordt het keyboard wat sterker, maar het verdringt de zanger niet, het blijft de zanger begeleiden die zelf ook sterker gaat zingen. Een vrouwelijk achtergrondkoortje zingt de tenor na met ‘just the two of us’. Die simpele herhaling geeft toch weer extra nadruk, en omdat dit toch totaal andere stemmen zijn komt er meer variatie in het stuk. Op de achtergrond is zachte percussie die het een beetje meer ritme geeft. Er komt een tussenstukje waarin eerst een klarinet een warme melodie speelt, hierna speelt een saxofoon dezelfde melodie, een octaaf lager, maar met dezelfde warmte. Dan gaat de melodie weer terug naar een rustig couplet en weer verder naar het refrein. Hier wordt er met een stokje heen en weer gegaan aan de binnenkant van een bel, dit gebeurd tijdens het refrein, hierdoor wordt de compositie rommeliger en zit er opbouw in, er komt steeds meer bij en het wordt steeds net iets sterker. Er is nu ook een achterkoortje van mannen met een basstem die meezingen tijdens het refrein. De saxofoon speelt een eigen melodie en het vrouwenkoortje zingt hier nog ‘just the two of us’ doorheen, dit is het slot van het lied.
Deze combinatie en opbouw maakt dat het nog steeds mooi is, het is een soort van muziek di enu nog gewaardeerd wordt. En er zitten geen eigentijdse snufjes in, die later zouden kunnen verouderen, waardoor het liedje niet meer in trek is.
Mijn conclusie is dat dit een echte evergreen is, niet het mooiste nummer aller tijden, maar wel een nummer dat de kracht heeft om de tand des tijds te doorstaan.
REACTIES
1 seconde geleden