Leesautobiografie

Never judge a book by it’s cover In onze samenleving zijn boeken belangrijk. Je komt iets te weten over de wereld en daarnaast is het ontspannend; je gaat helemaal op in het boek en leeft voor een moment even niet meer in de werkelijkheid. Ook zijn boeken goed voor je algemene ontwikkeling. De een houdt van lezen, de ander verafschuwt boeken. Steeds meer herinneringen kwamen naar boven toen ik boeken uit mijn jeugd uit de kast haalde. Ook kon mijn moeder mij enige informatie verschaffen over mijn periode als lezer. Mijn Prinsesje Voor zover ik me kan herinneren, trokken boeken mijn aandacht. Als baby werd ik al voorgelezen door mijn ouders, oppas en oma. Dit was met name plaatjes kijken. Ik heb mij laten vertellen dat ik van jongs af aan ook dol was op verhaaltjes. Iedere avond weer eiste ik dan ook een verhaaltje over het ‘prinsesje’ wat sloeg op mijn leven toentertijd. Als ik niet wilde slapen, mijn tandjes poetsen of bijv. handen wassen, werd dat ‘verwerkt’ in zo’n verhaaltje. Dit zal nog pro mijn basisschoolperiode geweest zijn. In groep 4, toen ik echt zelf lezen kon, vond ik het heerlijk om bijv. de sprookjes van Andersen en Grimm, of verhalenbundels van Annie M.G. Schmidt te lezen. Daar kon ik altijd zo lekker bij wegdromen. Een echte voorkeur voor een bepaald genre had ik in die periode nog niet ontwikkeld. Wat mij verder nog bijstaat van toen ik een jaar of zes was, is dat ik heel veel lol had in het lezen van boeken. Dat is altijd gebleven.
Voorleesjuffrouw In groep 6 werd er door de juffrouw altijd voorgelezen aan de klas. Op een zeker moment gaf ze mij die verantwoordelijkheid en moest ik, als meisje van negen jaar, voor de klas komen om voor te lezen. Dit waren meestal boeken met een bepaalde boodschap, de hoofdpersoon werd bijv. gepest of mishandeld (Spijt! van Carry Slee, Blauwe plekken van Anke de Vries). Of juist een boek waarbij je niet hoefde na te denken, maar gewoon ‘lekker’ kon luisteren. Dit laatste heeft mij doen realiseren dat ik wel stof om over na te denken moest hebben. De boeken die ik echt vreselijk vond in die tijd, waren de echte ‘meisjesboeken’, die dan gingen over bijv. paarden. Dat simpele gezwam vond ik maar niks en dus ging ik op zoek naar boeken die aan mijn eisen konden voldoen. Aangezien ik alle avi’s (leesniveaus) al was gepasseerd, begon ik boeken te lezen die eigenlijk voor groep acht en hoger waren bedoeld. Helaas kan ik u geen titels meer verschaffen van die boeken, wel kan ik u vertellen dat ik boeken geschreven in of over de oorlog, erg interessant vond. Dat onderwerp sprak mij ontzettend aan. Fascinerend en gruwelijk tegelijkertijd vond ik, de ons allen bekende man, Hitler. Ik stelde mijzelf vragen over het waarom. (De al eerder genoemde: ‘stof om over na te denken’) Zelfs nu, een aantal jaren later trekt de Tweede Wereldoorlog nog steeds mijn aandacht, om de zelfde redenen als een aantal jaren terug. Ook genoot ik ervan Engelstalige boekjes te lezen, als een klein meisje vond ik engels al een prachtige taal en kon het dan ook al vrij snel spreken. Een van die Engelstalige boekjes is getiteld: ‘Junglebook’. Junglebook, net als de film, ging over een jongetje dat was opgegroeid bij wolven, en zo allerlei avonturen meemaakte. U kunt zich voorstellen dat ik zo’n boek bere-interessant vond; ik was verzot op de engelse taal en het boek zorgde voor een beetje fantasie in mijn gedachtenwereld: ik had nog nooit gehoord van een jongetje dat werd opgevoed door dieren, dat was mij vreemd. Groep zeven en acht zijn jaren waarvan ik mij niet meer zo goed kan herinneren wat voor boeken ik las. Dat zal o.a. de boekenreeks ‘bericht van de Tweede Wereldoorlog’ zijn geweest. (De geïllustreerde pers n.v. Amsterdam; Nederlandse rotogravure maatschappij n.v. Leiden; n.v. uitgeverij Spaarnestad Haarlem.) Basisschool-af? Het is logisch om te denken dat op het moment dat je de basisschool achter je laat, je ook een ander soort boeken begint te lezen. In mijn geval viel dat reuze mee. Uiteraard las ik wel boeken van een hoger niveau en voor een andere leeftijd dan wat ik op de basisschool las, maar qua interesse en smaak was ik nauwelijks veranderd. Hooguit stelde ik wat hogere eisen aan boeken, zoals: veel tekst, geen plaatjes; lange zinnen die toch lekker weglezen; geen simpele (makkelijke) woordkeuze; etc. Vanwege de boekverslagen die we hebben moeten maken in de onderbouw van het middelbaar onderwijs, kan ik een beetje spieken welke boeken ik daarvoor gelezen heb. In de eerste en tweede klas heb ik boeken gelezen als ‘Saartje Tadema’ van Thea Beckman en ‘Tegenliggers’ van René Appel. ‘Saartje Tadema’ gaat over hoe het leven van weeskinderen in het vroegere Amsterdam eruit zag en ‘Tegenliggers’ is juist een modern boek dat gaat over een moord en iets vertelt over hoe de scheiding van een echtpaar met kinderen eraan toe kan gaan. Pracht & Praal ‘De stad van de machtige zon’ (Linda lay Shuler); ‘Honora’ (Jaqueline Briskin); ‘Klassemoord’ (Elizabeth George); ‘De dag na morgen’ & ‘Dag van bekentenis’ (Alan Folsom); ‘Nachtschade’ (Karin Slaughter); ‘Verwarde Geesten’ (Minette Walters); ‘Terug naar de kust’ (Saskia Noort). Bovenstaande boeken beschouw ik als zeer intrigerend en ze zijn stuk voor stuk een sieraad voor de boekenkast. Deze reeks betreft voor het grootste deel literaire thrillers of literaire misdaadromans. Die genres vind ik het mooist om te lezen. Die boeken zijn immers spannend en laten je nadenken over je eigen situaties. Deze boeken heb ik gelezen in de periode van de tweede klas van het middelbaar onderwijs tot nu. Weer moet ik u vertellen dat de boeken die ik niet leuk vond in de eerste twee klassen van het middelbaar onderwijs, de, naar mijn mening, simpele boeken waren. Ik denk dan aan boeken als ‘Kippenvel’ en andere soortgelijke boeken, waar ik zo snel geen titel van weet te vinden. Nog een voorbeeld van een boek dat ik echt niet leuk vond, is het boek ‘De tweeling’ van Tessa de Loo. Dit is natuurlijk een beetje opmerkelijk, omdat het een boek is over de Tweede Wereldoorlog, waarvan ik net heb verteld dat dat onderwerp mij fascineert. De reden dat dit boek mij niet ligt is waarschijnlijk de schrijfstijl. De lezer krijgt in dit boek geen informatie over de motieven van een of meerdere personages en moet dus zelf invullen of achterhalen wat de drijfveren van een personage zijn. Dat achterhalen duurde mij te lang en ook de woordkeuze vond ik niet zo mooi. ‘De tweeling’ is tot mijn grote vreugde achter in de kast van mijn oma verdwenen. In- en uitleving In de derde klas heb ik waarschijnlijk bijna alle boeken van Nicci French gelezen (denk aan ‘De rode kamer’, ‘De onderstroom’, ‘De bewoonde wereld’, etc.). Deze vallen ook weer onder literaire thrillers. Ik zal niet in herhaling vallen, maar toch moet ik even kwijt dat ieder boek van dit schrijversduo weer een knap staaltje werk is. De schrijvers zorgen ervoor dat je je volledig in de hoofdpersoon kunt inleven, wat ik als zeer belangrijk beschouw. Vanaf begin derde klas stel ik eigenlijk vrij hoge eisen aan boeken. Als ik een boek lees, wil ik mij er helemaal in kunnen verdiepen. Daarom is het voor mij dus noodzakelijk dat een schrijver de juiste woorden kiest en gevoel legt in zijn verhaal. Zoals de lezer zich wil inleven in de hoofdpersoon, zo moet de schrijver zich proberen in te leven in de lezer. Ik zie het aanbieden van prachtige teksten aan de mensen als de plicht van de schrijver. Niet alleen om de lezers te laten dromen tijdens de nacht, maar ze hebben ook boeken nodig waarmee ze kunnen wakker worden. Poëzie enzo Ik praat nu wel steeds over romans en verhalen, maar ik ben stiekem ook een grote fan van poëzie en epossen. Laatst las ik het boek ‘Homeros Odysseia’ een Grieks heldendicht uit de 8e eeuw voor Christus. Dit vind ik ook zeer zeker interessant, omdat je een stukje van de Griekse oudheid meekrijgt. Gedichten schrijf ik zelf, daar heb ik veel lol in. U begrijpt dan ook wel, dat ik het lezen van gedichten ook leuk vind. De afgelopen periode heb ik een aantal gedichten in de boeken van Gerrit Komrij gelezen. Momenteel lees ik geen boek (lezen voor de lijst en andere schoolvakken buiten beschouwing gelaten). Daar heb ik helaas even geen tijd voor vanwege school en mijn buitenschoolse activiteiten. Stel nou dat ik alle tijd van de wereld had, dan zou ik me hoogstwaarschijnlijk storten op een oude gedichtenbundel of een mooie literaire thriller in de stijl van Nicci French.
Ik zal lezen… In de toekomst zal ik waarschijnlijk veel in de bibliotheek zijn te vinden, op zoek naar de voor mij voorbestemde boeken. Aangezien er (nog) geen aanleiding is tot het veranderen van mijn smaak, zullen de schrijvers van literaire thrillers, poëzie en epossen voorlopig maar flink hun best moeten doen.