In het begin van de jaren tachtig van de 17e eeuw waren de hugenoten. Om als hugenoot te leven was niet makkelijk als de vorst van het land absoluut ging regeren. Na de godsdienstoorlogen in de 16e eeuw werd in 1598 het Edict van Nantes uitgeroepen door koning Hendrik IV. Hij was van oorsprong ook protestant, maar moest zich bekeren naar het christendom omdat hij anders geen koning mocht worden. Hij gaf de hugenoten een aantal rechten, zoals eigen scholen en kerken.
Toen koning Lodewijk XIV aan de macht kwam veranderde het allemaal. Zijn motto was: “één geloof, één wet, één koning”. De protestanten mochten sommige beroepen niet meer uitoefenen, en het leger was ook verboden voor hen. De rechten die het Edict van Nantes had gegeven, werden aangetast. En op 12 oktober 1685 werd het Edict van Nantes opgeheven door Lodewijk XIV. Alle protestantse kerken en scholen werden gesloten, en priesters werden verbannen door hem.
De dragonnades , soldaten die verbleven bij hugenoten om hun te bekeren en alles mochten toepassen daarvoor behalve moord en verkrachting, moesten het karwei afmaken. Hiernaast zie je een plaatje van een hugenoot die wordt bedreigd door een dragonnade om tot het christendom te bekeren.
Koning Lodewijk XIV deed dit toen hij alle macht in handen nam (1661) waarschijnlijk om de geschiedenis in te gaan als de koning die Frankrijk weer een katholiek land maakte.
Ze konden kiezen tussen het christendom en de de dood.
De hugenoten gingen vluchten, ook al was dat verboden door de koning. Ze gingen vooral vluchten naar Nederland, Zwitserland, Engeland, Duitsland en Kaap de Goede Hoop. Die landen wouden graag de hugenoten hebben vanwege het economische kennis en hoge scholing.
Dit is een hugenoten-kruis. Het komt van de 17e eeuw. De exacte herkomst van het kruisje is nog steeds niet helemaal bekend, maar waarschijnlijk is het gemaakt door een edelsmid Maystre, 3 jaar nadat het Edict van Nantes werdt uitgeroepen. De protestantse waren hier heel blij mee, omdat ze eindelijk van het kruis van het rooms-katholieke af waren. (Sinds de 19e eeuw is het een algemeen symbool voor het calvinisme)
De Bartolomeüsnacht.
Deze nacht was een ramp voor alle hugenoten.
In 1553 trouwde Catharina met Hendrik II van Valois. 6 jaar na de trouwdag ging Hendrik dood. Catharina hielp alleen nog maar haar zoons om het land te besturen. Nadat 2 zoons de troon hadden beklommen, werd Catharina koningin. De godsdienstoorlog was toen al aan de gang. Ze zag dat het misging met de rooms-katholieke kerk. Daarom besloot ze dat haar dochter Margaretha moest gaan trouwen met Hendrik van Navarra (hij was een prins). Ze hoopte zo dat de oorlog over zou gaan, aangezien haar dochter protestants was. Iedereen hoopte dat het huwelijk in 1572 vrede zou brengen aangezien Hendrik ook van oorsprong protestants was en Caspard de Coligny, de leider van de hugenoten, stond ook achter de vrede. Catharana liet expres veel hugenoten naar Parijs komen. Samen met haar zoon Hendrik van Ajou gingen ze een aanval op Caspard de Coligny voorbereidden. Dat mislukte, Caspard de Coligny werd geraakt in zijn arm en bleef dus leven. Maar de hugenoten sloegen terug. Ze stormde kerken binnen en vernielde alles wat ze tegenkwamen. Toen werd het weer rustig, tot middernacht. De stormklokken gingen af, en er kwamen mensen naar buiten met kruizen op hun kleding, zodat ze elkaar konden herkennen. Ze vermoorde iedere hugenoot die ze tegenkwamen. Ze gingen ook huizen binnen dringen om hun te vermoorden. En zo vond Caspard de Coligny ook zijn dood, terwijl hij aan het herstellen was van zijn wond. Die nacht wordt ook wel de Parijse bloedbruiloft genoemd, doordat op die dag Hendrik van Navarra met Margaretha ging trouwen.
REACTIES
1 seconde geleden