Franse Revolutie

1. Frankrijk ‘voor’ de revolutie
2. De oorzaken van de revolutie
3. De staten-generaal
4. De revolutie bereikt zijn hoogtepunt
5. De bedreiging van de revolutie
6. De revolutie komt ten einde
7. Frankrijk na de revolutie
8. Een kort overzicht FRANKRIJK ‘VOOR’ DE REVOLUTIE Frankrijk was in het midden van de 18e eeuw een machtig en rijk land. Er was een grote industrie ontstaan. Hiervan waren de textiel industrie en de staalindustrie de belangrijkste industrieën. Voor de arbeiders die in de fabrieken werkten waren de omstandigheden erg slecht. Ze moesten heel hard en erg lang werken voor een lage loon. Ouders stuurden hiervoor hun kinderen ook naar de fabrieken om extra geld te verdienen. Op het platteland waren de omstandigheden ook niet al te best. Er waren toe in Frankrijk drie standen: · Als zoon van een boer hoorde je in de Derde stand · Als dochter van een graaf hoorde je in de Tweede stand · Als geestelijken, de kerk, hoorde je in de Eerste stand
Elke Stand had zijn eigen taken te vervullen: Eerste stand – Zorgt voor de godsdiensten

Tweede stand - Zorgt voor de verdediging van het land
Derde stand – Zorgt voor het voedsel
De geestelijken hadden 20% van het land in hun bezit, eveneens hadden de edelen 20% van het land in bezit. De derde stand had dus 40% van het land in bezit. De derde stand was ook de enige stand die belastingen moesten betalen. Zij zorgden dus voor de inkomens van het land. DE OORZAKEN VAN DE REVOLUTIE In het jaar 1788 was er een slechte oogst. Hierdoor stegen de graanprijzen ontzettend snel. De landarbeiders moesten veel betalen voor hun eten. Daar bovenop kwam nog eens de pacht, huur van het land, die men moest betalen aan de landeigenaren. En alsof dat nog niet genoeg was, moesten ze nog verschillende belastingen betalen! De prijzen stegen, de lonen bleven gelijk, met als gevolg dat de boeren steeds armer werden en honger leden. In de steden was men ook al niet zo tevreden. De fabrikanten wilden van de strenge koninklijke voorschriften af. Ze wilden geen regels voor de werktijden. In het jaar 1788 was het ook moeilijk voor koning Lodewijk XVI. De Franse staat had grote verliezen geleden en had veel te veel geld uitgegeven aan het leger, het hof, en de aanleg van wegen. Om aan meer geld te komen vroeg de koning aan de edelen en de geestelijken of ze belastingen wilden betalen. De edelen en de geestelijken wilde het speciale recht om geen belasting te hoeven betalen, niet opgeven. De Staten-Generaal werd opgeroepen om dit probleem op te lossen. Op 5 mei 1789 kwam de Staten-Generaal bij elkaar. Het grootste deel was tegen de wet om belastingen te betalen voor de edelen en de geestelijken: Adel, 1 stem tegen; Geestelijkheid, 1 stem tegen; de Derde Stand, 1 stem voor. Dat maakte 1 stem voor – 2 stemmen tegen. DE STATEN-GENERAAL Het doel van de vergadering moest zijn: Het bespreken van nieuwe belastingen. Er moest een grondbelasting komen voor de adel en de geestelijkheid. Er moest ook een belasting komen voor alle mensen op hun inkomens. Er waren 300 gestelijken, 300 edelen en 600 burgers. Bij de laatste groep waren bijna geen boeren, maar wel kooplieden en advocaten. Ze kwamen dus op 5 mei 1789 bijeen. De standpunten waren duidelijk: 1. De adel wilde geld van de Derde stand. Verder was alles onbespreekbaar. Alleen de adel kon regeren. 2. De geestelijkheid was verdeeld. Ongeveer 80 hogere geestelijken dachten zoals de adel. De overige, de lagere geestelijken, zoals de dorpspastoor, dachten als de Derde stand. 3. De Derde stand wilde gelijke rechten en plichten voor alle mensen. Ze wilden meebeslissen. En bovendien wilden ze stemming per persoon. Op 13 juni 1789 sloten de lagere geestelijken zich aan bij de Derde stand. Op 16 juni 1789 noemde de Derde stand , toen al 97% van de Franse bevolking, zich tot ‘Nationale Vergadering’. Zij weigerden de erkenning van de drie standen. Op 17 juni 1789 moest de koning ingrijpen. De vergaderzaal werd door hem gesloten. De ‘Nationale Vergadering’ verhuisde naar de kaatsbaan, kaatsen is een soort balspel, in de buurt. De vergadering begon. De Minister van Financiën hield een lange preek zonder één keer het woord ‘vergadering’ uit te spreken. Er mocht ook niet per persoon gestemd worden. De Derde stand was teleur gesteld. De Derde stand had veel meer vertegenwoordigers, maar toen er niet per persoon gestemd mocht worden, kon er niets veranderd worden aan de speciale rechten van de adel en de geestelijkheid. De derde stand besloot kwaad dat zij niet meer samen met de adel en de geestelijkheid wilden vergaderen. Ze noemden zichzelf ‘de vertegenwoordigers van het Franse volk’. De koning besloot dat er per persoon gestemd mocht worden, alhoewel hij fel daar op tegen was. Op 9 juni 1789 kon de koning alleen maar toestemmen tijdens de vergadering. De Franse Revolutie was ontstaan! DE REVOLUTIE BEREIKT ZIJN HOOGTEPUNT Toen er in 1789 ineens soldaten van de koning door de straten van Parijs liepen, werd het volk doodsbang. Ze waren bang dat de geestelijken en de edelen boos waren geworden op de Derde stand en dat ze nu de Parijzenaars probeerden te verhongeren door weinig graan de stad binnen te laten komen. Op 12 juli 1789 werd de minister van Financiën, die ontzettend populair was bij het volk, door de koning ontslagen. De Parijzenaars werden boos en kwam in opstand… Overal door Parijs trokken grote, boze groepen mensen door de straten. Voedselopslagplaatsen en wapenwinkels werden geplunderd. De Franse revolutie bereikte zijn hoogtepunt! Op 14 juli bestormde het volk de Bastille. Dit was de burcht waar de koning iedereen liet opsluiten. In de Bastille lagen kruit en kogels opgeslagen, waardoor het voor de opstandelingen belangrijk was om de Bastille te veroveren. De bestorming van de Bastille was een belangrijke gebeurtenis voor de revolutie. De koning kon nu niet zomaar iemand opsluiten. Op 26 augustus 1789 werd door de grondwetgevende vergadering de ‘Verklaring van de Rechten van de Mens’ afgekondigd. ‘De mensen worden vrij een met gelijke rechten geboren’. Als er een land is waarin een mens niet vrij is en niet met gelijke rechten geboren is, dan heeft dat land geen recht van bestaan. Hiermee was er een einde gekomen aan het oude bestaan. Ondertussen gingen in Parijs de opstanden door, want er was geen eten meer. In oktober 1789 besloten de vrouwen van Parijs te voet naar Versailles te gaan naar de koning. Ze waren boos, want de koning had gezegd: “Als de mensen geen brood meer hebben, eten ze maar taarten.” De vrouwen dwongen de koning en de koningin naar Parijs te verhuizen. Ook de grondwetgevende vergadering moest Versailles verlaten. Ze vergaderden vanaf toen in Parijs. Omdat er nog steeds te weinig geld was, werd het landbezit van de geestelijkheid, de kerk, afgepakt en verkocht. Vlak daarna werd ook het landbezit van de adel afgepakt en verkocht. De kerk was vroeger altijd los van de politiek, en nu kwam het onder de regering te staan. De priesters moesten gekozen worden door vergaderingen. Toen de koning dit hoorde schrok hij. Hij was katholiek en steunde de priesters. De hele revolutie ging voor hem te ver. Het volk merkte dat de koning de priesters steunde en werd boos. Op 20 juni 1791 vluchtte de koning stiekem met zijn familie Parijs uit. Omdat hij onderweg te veel tijd verloor, lukte het hem niet Frankrijk te verlaten. De koning werd vervolgens terug gebracht naar Parijs. Het volk wilde de koning veroordelen, maar de keizer van Oostenrijk en de keizer van Pruisen dreigden Parijs binnen te vallen als het volk Lodewijk XVI iets zou doen. DE BEDREIGING VAN DE REVOLUTIE De koning bleef. Hij hoopte dat als er oorlog zou komen dat hij geholpen zou worden door de koning van Pruisen en de keizer van Oostenrijk. Hij deed alsof hij voor de revolutie was en nam ministers die de revolutie in heel Europa wilden verspreiden. OP 20 april 1792 verklaarde Frankrijk Oostenrijk de oorlog, omdat de keizer van Oostenrijk het Franse volk bedreigd had aan te vallen als ze de koning iets zouden doen. Robespierre, die voor de revolutie was en de koning niet vertrouwde, zette duizenden mensen op tegen de koning. Na een zwaar gevecht won het volk. Heel veel mensen werden gedood. De vergadering moest van het volk de koning afzetten en in de gevangenis gooien.
DE REVOLUTIE KOMT TEN EINDE Een nieuwe vergadering werd ingesteld, die werd de Nationale Conventie genoemd. Frankrijk had geen koning meer als hoofd. Wat moest er met de Koning gebeuren? Robespierre vond dat de koning dood moest. Hij had toch de revolutie proberen te stoppen door hulp te vragen aan andere koningen in Europa. Op 21 januari 1793 werd de koning in Parijs onthoofd door de guillotine. Het volk Schreeuwde tijdens deze gebeurtenis: “Leve de Republiek.” Na de dood van Lodewijk XVI nam Robespierre de macht over. Ook stopte hij veel mensen in de gevangenis. Dit waren niet alleen edelen en geestelijken, maar ook gewone mensen die niets tegen de revolutie gedaan hadden. De gevangenen waren hun leven niet zeker, want elke dag kwam er een bode de gevangenis binnen met een lijst van mensen die die dag naar de guillotine moesten. Er werden massa’s mensen onthoofd. Waaronder ook Marie-Antoinette en de koningin. De Conventie had het niet meer in de hand. Er werden ‘alleen maar’ mensen vermoord. De revolutie maakte veel te veel slachtoffers. Robespierre werd er van beschuldigd de situatie uit de hand te hebben laten lopen. Uiteindelijk besloot de Conventie dat Robespierre verantwoordelijk was voor al deze slachtoffers en dat hij dood moest. Op 28 juli 1794 werd uiteindelijk Robespierre onder de guillotine gezet en onthoofd. De volksopstand kwam uiteindelijk tot rust. De belangrijkste aanhanger van Robespierre die meegeholpen hadden aan de vreselijke toestanden, werden ook onthoofd. FRANKRIJK NA DE REVOLUTIE Een jaar na de bloederige toestanden in Frankrijk sloot Frankrijk vrede met Holland, Pruisen en Spanje. Het volk was rustig geworden. Er was niets meer over van de drie standen en andere politieke situaties. FRANKRIJK IS EEN REPUBLIEK GEWORDEN. De economie van Frankrijk komt weer op gang, en betaald langzaam de schulden die Frankrijk had opgebouwd voor de revolutie en tijdens de revolutie. Vele landen gaan Frankrijk achterna. Onder andere Nederland, toen nog Holland. Uiteindelijk greep in 1799 Napoleon de mach in Frankrijk en in 1804 kroonde hij zichzelf tot keizer. Hij veroverde een groot deel van Europa. EEN KORT OVERZICHT 1788 - slechte oogst / grote verliezen
1789 - Soldaten van de koning lopen door Parijs 5 mei 1789 - Staten-Generaal komt bijeen
13 juni 1789 - Lagere geestelijken sluiten aan bij Derde stand
17 juni 1789 - Sluiten van de vergaderzaal
9 juli 1789 - Koning moest toestemmen bij vergadering
12 juli 1789 - Minister van Financiën werd ontslagen
14 juli 1789 - bestorming van de Bastille
26 augustus 1789- Verklaring van de Rechten van de Mens
Oktober 1789 - Vrouwen verhuizen koning naar Parijs

20 juni 1791 - vlucht van de koning
20 april 1792 - Frankrijk verklaart Oostenrijk de oorlog
April 1792 - De koning word gevangen genomen
21 januari 1793 - Onthoofding van de koning
januari 1793 - Robespierre grijpt de macht in Frankrijk
28 juli 1794 - Onthoofding van Robespierre
Begin 1795 - Definitieve einde van de revolutie
1799 - Napoleon grijpt de macht in Frankrijk