Euralille.
Euralille is een van de toonaangevende “warenhuizen”, niet alleen in Frankrijk, maar eigenlijk in heel Europa en ook in Amerika en Australië. De meeste mensen zien dit immense gebouw met vele winkels dan ook als Warenhuis, maar er zijn veel meer dingen gevestigd in dit gevaarte. Er is namelijk nog een feestzaal die afgehuurd kan worden voor bijvoorbeeld huwelijksfeesten, en er is een Congreszaal waar vergaderd kan worden. Ook ligt naast het Euralille gebouw een T.G.V. station, wat erg belangrijk is voor de economie van Lille en natuurlijk komt het geavanceerde metronetwerk ook onder in de Euralille uit. Daarnaast zit er een school in, een hotel en appartementen.
Euralille is ontworpen door architect Rem Koolhaas (een Nederlander), met de hulp van andere grote architecten: Jean Nouvel, Christian de Porzamparc (ontwierp één kantoortoren) en Claude Vasconi (ontwierp het World Trade Center en nu een van de kantoortorens). Het is gebouwd van 1989 tot en met 1995 en het heeft dus heel wat tijd gekost totdat alle delen van het nu zo beroemde “Warenhuis” af waren. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de 60.000m2 oppervlakte die Euralille beslaat.
De totale kosten van het hele gebouw is FF 430 miljoen, wat neerkomt op zo’n kleine NLG 150 miljoen, dit valt op zich nog mee, als je kijkt naar andere grote gebouwen in de wereld, dit komt mede doordat Koolhaas erg goedkope materialen heeft gebruikt voor het ontwerp van Euralille.
"(...) Congestie toegepast als drager van een stedenbouwkundig plan, waarin zoveel mogelijk programmaonderdelen direct op elkaar worden betrokken, veroorzaakt niet alleen in het eindresultaat, maar ook in het realiseringsproces een enorme complexiteit. De tot de grenzen van het controleerbare uitdijende complexiteit, wordt door OMA gezien als een bijzondere en essentiële kwaliteit, die onvoorziene potenties blootlegt en eigen ontwikkeling genereert.(...)"
Dit is een citaat uit het artikel "OMA in Lille". Het is een duidelijke uitspraak over het plan. Complexiteit als oorzaak, doel en middel. In het Euralille project is dit maar al te duidelijk. In eerste instantie lijkt het een beetje onoverzichtelijk, dit trouwens ook als gevolg van de enorme omvang. Toch is er een zekere samenhang te ontdekken. Logisch natuurlijk.
Euralille op zich is eigenlijk niet echt een project, het project was eigenlijk het OMA, waaronder het TGV station, de kantoortorens en het Warenhuis zelf. Het belangrijkste gedeelte van dit plan ligt in een soort van trapezium. Tussen het oude centrum van Lille en een stuk ringweg/boulevard. Het ligt daardoor in een oud gebied van Lille, waarin ook een station uit de late 19e eeuw. Door het goede ontwerp past het immense project toch goed bij de historische cultuur van Lille.
Bronnen: - http://www.azw.at/aust/en/10122/10122.htm
- http://huizen.dds.nl/~ew_delft/vision03.html
- http://www.univ-lille.fr/~eudil/lillefr/lileco.htm
Euralille is een van de toonaangevende “warenhuizen”, niet alleen in Frankrijk, maar eigenlijk in heel Europa en ook in Amerika en Australië. De meeste mensen zien dit immense gebouw met vele winkels dan ook als Warenhuis, maar er zijn veel meer dingen gevestigd in dit gevaarte. Er is namelijk nog een feestzaal die afgehuurd kan worden voor bijvoorbeeld huwelijksfeesten, en er is een Congreszaal waar vergaderd kan worden. Ook ligt naast het Euralille gebouw een T.G.V. station, wat erg belangrijk is voor de economie van Lille en natuurlijk komt het geavanceerde metronetwerk ook onder in de Euralille uit. Daarnaast zit er een school in, een hotel en appartementen.
Euralille is ontworpen door architect Rem Koolhaas (een Nederlander), met de hulp van andere grote architecten: Jean Nouvel, Christian de Porzamparc (ontwierp één kantoortoren) en Claude Vasconi (ontwierp het World Trade Center en nu een van de kantoortorens). Het is gebouwd van 1989 tot en met 1995 en het heeft dus heel wat tijd gekost totdat alle delen van het nu zo beroemde “Warenhuis” af waren. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de 60.000m2 oppervlakte die Euralille beslaat.
"(...) Congestie toegepast als drager van een stedenbouwkundig plan, waarin zoveel mogelijk programmaonderdelen direct op elkaar worden betrokken, veroorzaakt niet alleen in het eindresultaat, maar ook in het realiseringsproces een enorme complexiteit. De tot de grenzen van het controleerbare uitdijende complexiteit, wordt door OMA gezien als een bijzondere en essentiële kwaliteit, die onvoorziene potenties blootlegt en eigen ontwikkeling genereert.(...)"
Dit is een citaat uit het artikel "OMA in Lille". Het is een duidelijke uitspraak over het plan. Complexiteit als oorzaak, doel en middel. In het Euralille project is dit maar al te duidelijk. In eerste instantie lijkt het een beetje onoverzichtelijk, dit trouwens ook als gevolg van de enorme omvang. Toch is er een zekere samenhang te ontdekken. Logisch natuurlijk.
Euralille op zich is eigenlijk niet echt een project, het project was eigenlijk het OMA, waaronder het TGV station, de kantoortorens en het Warenhuis zelf. Het belangrijkste gedeelte van dit plan ligt in een soort van trapezium. Tussen het oude centrum van Lille en een stuk ringweg/boulevard. Het ligt daardoor in een oud gebied van Lille, waarin ook een station uit de late 19e eeuw. Door het goede ontwerp past het immense project toch goed bij de historische cultuur van Lille.
Bronnen: - http://www.azw.at/aust/en/10122/10122.htm
- http://huizen.dds.nl/~ew_delft/vision03.html
- http://www.univ-lille.fr/~eudil/lillefr/lileco.htm
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
M.
M.
eeeueueeueuheheheheheh ziek handig! Ging naar Lille dus wilde dit wel ffetjes weten TROLOLOL
12 jaar geleden
Antwoorden