Herinnering aan Holland - Hendrik Marsman

Gedichten analyse
Herinnering aan Holland - Hendrik Marsman

Denkend aan Holland

zie ik breede rivieren

traag door oneindig

laagland gaan,

 rijen ondenkbaar

ijle populieren

als hooge pluimen

aan den einder staan;

 en in de geweldige

ruimte verzonken

de boerderijen

verspreid door het land,

 boomgroepen, dorpen,

geknotte torens,

kerken en olmen

in een grootsch verband.

 de lucht hangt er laag

en de zon wordt er langzaam

in grijze veelkleurige

dampen gesmoord,

en in alle gewesten

wordt de stem van het water

met zijn eeuwige rampen

gevreesd en gehoord.

De verteller is steeds aan het woord in de vorm van  de ik-figuur. Het gedicht gaat over Nederland maar wordt in het gedicht nog Holland genoemd. Als de verteller terug denkt aan Holland ziet hij brede rivieren, laagland en lange rijen populieren die heel dun zijn en op het punt staan van omvallen. Hij beschrijft de boerderijen die over het land verspreid zijn en ziet geknotte torens van kerken en boomgroepen midden in het gebied. De lucht hangt laag over het platteland, de avondzon gaat er in onder met veel grijze lucht eromheen. De ik-figuur kijkt naar het water in de rivieren en denkt aan de kracht van water en de ellende die het met zich meebrengt. Het water wordt gevreesd in alle gewesten van Holland. Het lijkt alsof de ik-figuur verlangt naar Holland om het landschap en de sfeer weer te ervaren.

Gedicht kenmerken ’Herinnering aan Holland’

 Het gedicht bestaat uit een strofe van 24 regels. 

• Rijmschema; aa bb cc
• Veel overdrijving: ‘oneindig laagland’, ‘ondenkbaar ijle populieren’, ‘in de geweldige ruimte verzonken boerderijen’
• Opvallend enjambement; het hele gedicht is een lange zin, je moet na elke regel doorlezen.