5 gedichten Jean Pierre Rawie

Beoordeling 5.8
Foto van een scholier
  • Gedichtbespreking door een scholier
  • 5e klas havo | 1557 woorden
  • 3 februari 2009
  • 113 keer beoordeeld
Cijfer 5.8
113 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Herfstwandeling

Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wie doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,

ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.

Wat is dat toch ontzettend met
relaties die hun einde kregen;
al was je ze ook zeergenegen,

je hebt er jaren van gezwegen
en dan opeens kom je ze tegen
terwijl je op iets anders let.

Bundel: Oude gedichten, Jean Pierre Rawie

Dit gedicht is een sonnet, het heeft twee kwatrijnen en twee terzinen. Er zijn in de gedicht twee rijmklanken. –ed (-et), -egen. De scheiding zit na het tweede kwatrijn.
Het is geschreven van uit het oogpunt van de dichter. Hij maakt dit mee.

Vroeg ontstegen betekent vroeg opstaan.
Herfst heeft twee betekenissen. Het kan betekenen dat hij de herfst van zijn leven ingaat. Dat hij wat ouder wordt. Of het kan betekenen het seizoen de herfst. In de herfst denk je vaak terug aan het voorgaande (de zomer). Hij denkt terug aan een vrouw waarmee hij vroeger een relatie heeft gehad.
Boomskelet na boomskelet. Het klinkt heel somber. De bomen zijn kaal. “van allerliefste het verkoolt geraamte.” Allerliefst zijn dan de bomen die mooi groen waren, daarvan is nu alleen nog maar een verkoold geraamte over.

Het gedicht gaat over de dichter die denkt aan een vrouw waarmee hij vroeger een relatie heeft gehad. De man ging met zijn gedachten de herfst in. Hij denkt terug aan het verleden. Als hij met zijn gedachten terug gaat dan zou “boomskelet na boomskelet” nog een betekenis kunnen hebben. De boomskeletten zijn dan waarschijnlijk de andere exen van de dichter. Vroeger hield hij van ze toen waren het de allerliefste, maar nu is er alleen nog een verkoold geraamte van over.
Hij denkt terug aan zijn ex waar hij jarenlang niet aan heeft gedacht. En dan als hij het niet verwacht komt ze weer in hem boven. Het zit dieper dan dat hij had gedacht. Hij heeft toch meer van haar gehouden dan dat hij dacht.
De titel Herfstwandeling past goed bij het gedicht. Hij maakt een wandeling door het verleden.

Madonna

Na een litertje chianti bij de lasagne
Vertel je aan elke toevallige vent
Weer dat je hele mislukte leventje van je
En waarom en van wie je gescheiden bent

Je man en je minnaars en hoe alles mis ging
Je lacht er nog altijd aanbiddelijk bij
‘dat kind was natuurlijk een grote vergissing
hij is bij z’n vader en ’s weekend bij mij

ik weet het, alsof ik je tafelgenoot was,
hoe sappig je al die ellende vertelt
‘ik ken je zo goed dat ik wou dat ik dood was
het is met de liefde rampzalig gesteld

Bundel: oude gedichten, Jean Pierre Rawie

Dit gedicht heeft drie kwatrijnen. Rijmschema: ABAB ABAB ABAB. Het heeft 6 verschillende rijmklanken, -e, -ent, -ing, -ij, -as, -elt. Het is verteld in de ikvorm. Vanuit de dichter. Er zitten weinig moeilijke woorden in dit gedicht, daardoor is het niet zo moeilijk om het gedicht te begrijpen.

Het gedicht gaat over de dichter zelf, hij hoort een vrouw praten over haar liefdesleven. Over hoe vaak ze gescheiden is. Ze vertelt ook dat ze een kind heeft, de vader zorgt er voor en in het weekend is ze bij haar. Ze praat erover of het haar helemaal niet interesseert.
Hij zelf weet er alles over, net of hij het zelf ook allemaal al een keer gehoord heeft. Het zou kunnen dat de vrouw dit tegen meer mannen verteld. En dat hij het hele verhaal ook een keer gehoord heeft. Maar ik denk dat de man een relatie met die vrouw heeft gehad. Maar dat hij zich voor haar schaamt “ ik ken je zo goed dat ik wou dat ik dood was.” Ik denk dat hij de vader van het kind is en voor het kind moet zorgen. De vrouw doet net alsof het kind helemaal niets voor haar betekent.

No Second Troy

Ik heb een vrouw bemind, die best
een tweede Troje zou verdienen,
en die door drank en heroïne
onder mijn ogen werd verpest.

Tot ziekbed kromp het liefdesnest,
en ik zou zachtjes willen grienen,
omdat alleen dit clandestiene
sonnetje van ons tweeën rest.

Zo'n veertien regeltjes waarmee je
een tipje van de sluier licht,
wat zout om in de wond te wrijven.

Wat zijn dat toch voor waanideeën,
dat je, verdomd, in een gedicht
'de dingen van je af kunt schrijven'?

Bundel: oude gedichten, Jean Pierre Rawie

Dit gedicht is een sonnet het heeft twee kwatrijnen en twee terzinen. Er zitten vijf rijmklanken in dit gedicht, -est, -ienen, -e, -icht, - ijven.
De scheiding is na het eerst kwartijn, daar heb je nog niet door dat hij het over dit sonnet heeft, maar over een vrouw waarvan hij heeft gehouden in het tweede kwatrijn kom je er achter dat hij het over dit gedicht heeft. Het gedicht in vanuit het oogpunt van de dichter.

Een tweede Troje verdienen, Het paard van Troje: De Grieken schonken de Trojanen een paard. De Trojanen haalden dit paard binnen. De Grieken zaten in dit paard. ‘s Nachts verwoesten de Grieken Troje. Troje verloor dus. Ik denk dat een tweede Troje verdienen. Een tweede kans verdienen betekend.
Tot ziekbed kromp ons liefdesnest. Dit is dubbelzinnig, je kan het letterlijk opvatten. Dat het bed waar in zij sliepen letterlijk een ziekbed werd omdat de vrouw ziek was. Maar het kan ook betekenen dat het vroeger allemaal heel goed was maar door de drank en heroïne werd het allemaal heel slecht. Dit laatste lijkt mij logischer.
Waarmee je een tipje van de sluier licht. Een geheim een klein beetje bekent maken.
Wat zout om in de wond te wrijven. Iets nog erger maken dan het is.

Het gedicht gaat over de dichter die van een vrouw gehouden heeft. Hij zou haar best terug willen, ze zal nog een tweede kans verdienen. Maar de vrouw werd door drank en Heroïne verpest. Ze hadden het goed met z’n tweeën, maar uiteindelijk werd het allemaal heel slecht. Het enige wat er van hun tweeën over is, is dit gedicht. Waarschijnlijk is de vrouw overleden door de alcohol en drugs. Want hij kan haar niet nog een kans geven.
Hij heeft met dit gedicht zijn verdriet van zich af proberen te schrijven. Maar aan de laatste strofe zie je dat dit niet is gelukt. Ik vind de titel goed gekozen. No second Troy. Er is geen tweede kans. Die hebben ze nooit kunnen krijgen.

Deadline

Ik ondervond het sterven aan den lijve,
in dagelijkse omgang met de dood;
ik leef nog; en ik kan er idioot
genoeg niets dieps of zinnigs over schrijven.

De meeste grote woorden zijn te groot
voor zoiets doodgewoons: in leven te blijven.
Maar toch, ik kan de liefde nog bedrijven
en bijna alles goed ‘wat god verbood’.

Zo is het dus, jezelf te overleven;
ik kijk naar buiten door dezelfde ruit,

ik schrijf zoals ik altijd heb geschreven,
ik denk, voel, wind mij op en maak geluid,

maar ik besef: door stervende omgeven
schuif ik alleen mijn deadline voor mij uit

bundel: oude gedichten , Jean Piere Rawie

Dit gedicht is een sonnet. Het heeft twee kwatrijnen en drie distichons. Er zitten geen moeilijke woorden in dit gedicht. Het was daarom niet zo moeilijk om dit gedicht te begrijpen.

Dit gedicht gaat over iemand die op sterven lag , maar het uiteindelijk toch gered heeft. Hij heeft het sterven werkelijk meegemaakt, maar hij leeft nog. Hij kan het alleen niet zo goed begrijpen hoe hij het overleeft heeft:”…en ik kan er idioot genoeg niets dieps of zinnigs over schrijven”. “De meeste grote woorden zijn ook te groot voor zoiets doodgewoonst” hij kan geen woorden vinden om te beschrijven hoe het is om in leven te blijven, want het is eigenlijk doodgewoon om te proberen overleven. Uiteindelijk is alles net zoals vroeger: “ Ik schrijf zoals ik altijd heb geschreven, ik denk, voel, wind mij op en maak geluid”. Maar om hem heen sterven meer mensen, maar zolang hij in leven blijft schuift zijn deadline vooruit.

Uitvaart

Zo’n tien jaar terug voor haar gevallen;
Het duurde maar een maand of drie.
Toen kwamen drank en jaloezie
En achterklep de boel vergallen.

Op zich geen grond voor nostalgie
- zo ging het vroeg of laat met alles –
maar het is vreemd nu ik de smalle
doodkist in deze aula zie.

Iets wat ik nooit geheel aanvaarde
Blijkt plotseling ontstellend echt:

Dat ook door mij beminde vrouwen
Verdwijnen in de natte aarde,

De handen op de borst gevouwen
De voeten naast elkaar gelegd

Bundel: oude gedichten, Jean Pierre Rawie

Er zitten niet veel moeilijke woorden in dit gedicht ik heb alleen nostalgie opgezocht.
Nostalgie betekend heimwee
Het verhaal van het gedicht. Hij is tien jaar geleden drie maanden verliefd geweest op een meisje, maar dat ging over. Hij vindt dit niet zo heel erg “Op zich geen grond voor nostalgie”. Het is nog geen reden voor heimwee. Maar nu is ze dood. Hij heeft het nooit aanvaard dat mensen van wie hij gehouden heeft dood gaan. Maar dat is nu wel heel werkelijk geworden. Ook vrouwen van wie hij gehouden heeft gaan dood. “maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie.” Dit is waarschijnlijk de eerste vrouw die overleden is van wie hij heeft gehouden. Hij heeft het er moeilijk mee dat mensen waarvan hij ooit heeft gehouden uit zijn leven verdwijnen.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.