The wave
‘The Wave’ is gebaseerd op een waar gebeurd experiment van Ron Jones, een geschiedenisdocent in Palo Alto in de V.S. in 1976. Toen de leraar met zijn leerlingen Nazi Duitsland aan het bespreken was, kreeg hij de volgende vragen voorgelegd: Hoe kon de Duitse bevolking stil blijven zitten, terwijl miljoenen onschuldige mensen vermoord werden. Hoe is het mogelijk dat ze zeggen dat ze nooit hebben geweten wat er allemaal gebeurde? Wanneer hij deze vraag niet kan beantwoorden, start hij een experiment. De les erna leert hij ze de kenmerken van het fascisme: kracht door discipline en kracht door gemeenschap. Hij leert ze een bepaalde houding aan te nemen en op een bepaalde manier vragen te beantwoorden. De lessen daarna leert hij ze kracht door actie en kracht door trots. Kracht door gemeenschap, kracht door actie en kracht door trots hangen sterk met elkaar samen. Zo geloven in de gemeenschap en zo trots zijn op de gemeenschap dat je alles doet om het te bewaren, te verdedigen en uit te breiden. Na een paar weken wordt een beweging het leven in geroepen, namelijk: ‘The Wave’. Steeds meer leerlingen sluiten bij ‘The Wave’. Laurie, een leerling uit Mr Ross’ (Ron Jones, in de film Mr. Ross genaamd) klas ziet wat er allemaal gebeurt en stopt ermee. Dit kan zo niet verder. Individualiteit mag nooit verkozen worden boven een groep. Na een tijd begint het allemaal uit de hand te lopen. Dit alles komt tot zijn einde wanneer Mr. Ross, de geschiedenisdocent in de film, ze confronteert met het feit dat Hitler hun leider zou zijn. Dat zei zich precies hetzelfde hebben gedragen als de Duitsers. Een shockerend einde, maar het experiment is geslaagd.
Nu vraag je je af, hoe de docent de leerlingen heeft mee gekregen. De leraar maakt er een spelletje van. De leerlingen gaan hierin mee omdat het eens wat anders is dan een normale les. Hij geeft ze het gevoel dat ze ergens bij horen. Iedereen is gelijk. Ook geeft hij ze het gevoel dat ze superieur zijn. Maar is dit niet precies het tegenovergestelde van iedereen is gelijk. In deze zin wordt bedoelt: iedereen is gelijk wanneer je met de beweging meegaat en er geen kritiek op levert.
Ik denk dat de leerlingen de beweging en hun docent volgen, omdat het veel fijner en makkelijker is iemand voor je te laten denken en beslissen. Je bent niet snel de enige die het fout doet en met een groep sta je veel sterker. Dit zijn echter niet de enige oorzaken.
De leraar heeft charisma. Charisma bestaat voor mij uit drie componenten.
De eerste component is de aanwezigheid van een persoon. Iemand met charisma vult de ruimte wanneer deze aanwezig is. Het zelfvertrouwen en de intelligentie die een persoon uitstraalt spelen een rol.
De tweede component is macht. De leraar heeft al een soort van macht omdat de leerlingen wordt geleerd naar hun leraar te luisteren.
De derde component is het karakter van een persoon. Een charismatische leider moet energiek en ambitieus zijn. Hij moet doorzettingsvermogen hebben, wat Mr Ross duidelijk heeft. Hij stopt niet met zijn experiment wanneer zijn vriendin dat vraagt. Hij wil doorgaan tot hij zijn doel heeft bereikt. Hij vindt dat hij de leerlingen de meest belangrijke les van hun leven leert. Hij heeft een visie. De laatste belangrijke eigenschap is prestatiemotiverend zijn, wat hier duidelijk het geval is want anders waren de leerlingen er nooit in mee gegaan.
Hoe zou ik op een dergelijk experiment reageren? Ik denk dat ik daar te nuchter voor ben. De leerlingen hebben helemaal niet door dat het hele experiment, onder andere de groet, precies hetzelfde is wat Hitler deed. Het is alsof er een deeltje uit hun hersens verwijderd is. Ik denk dat ik in het begin wel zou mee hebben gedaan. De verleiding van de gemeenschap en het ergens bij horen is groot, maar nee, ik zou nooit zo ver zijn gegaan, dat ik mensen in elkaar zou slaan omdat zij kritiek hebben op de beweging. Ik kan niet geloven dat ik mijn ogen zou sluiten voor alles wat om mij heen gebeurt en gebeurt is.
Het is moeilijk te zeggen of ik het experiment moreel juist vind. Aan de ene kant was het helemaal niet nodig zo’n experiment te beginnen. De docent had kunnen zeggen dat hij het niet wist, dat niemand dat weet. Maar de docent wilde het zelf ook graag weten en startte het experiment. Aan de andere kant vind ik, net zoals Ron Jones, dat de leerlingen de belangrijkste les van hun leven hebben geleerd. Er is niets belangrijker dan voor jezelf kunnen beslissen en kunnen opkomen.
‘The Wave’ is gebaseerd op een waar gebeurd experiment van Ron Jones, een geschiedenisdocent in Palo Alto in de V.S. in 1976. Toen de leraar met zijn leerlingen Nazi Duitsland aan het bespreken was, kreeg hij de volgende vragen voorgelegd: Hoe kon de Duitse bevolking stil blijven zitten, terwijl miljoenen onschuldige mensen vermoord werden. Hoe is het mogelijk dat ze zeggen dat ze nooit hebben geweten wat er allemaal gebeurde? Wanneer hij deze vraag niet kan beantwoorden, start hij een experiment. De les erna leert hij ze de kenmerken van het fascisme: kracht door discipline en kracht door gemeenschap. Hij leert ze een bepaalde houding aan te nemen en op een bepaalde manier vragen te beantwoorden. De lessen daarna leert hij ze kracht door actie en kracht door trots. Kracht door gemeenschap, kracht door actie en kracht door trots hangen sterk met elkaar samen. Zo geloven in de gemeenschap en zo trots zijn op de gemeenschap dat je alles doet om het te bewaren, te verdedigen en uit te breiden. Na een paar weken wordt een beweging het leven in geroepen, namelijk: ‘The Wave’. Steeds meer leerlingen sluiten bij ‘The Wave’. Laurie, een leerling uit Mr Ross’ (Ron Jones, in de film Mr. Ross genaamd) klas ziet wat er allemaal gebeurt en stopt ermee. Dit kan zo niet verder. Individualiteit mag nooit verkozen worden boven een groep. Na een tijd begint het allemaal uit de hand te lopen. Dit alles komt tot zijn einde wanneer Mr. Ross, de geschiedenisdocent in de film, ze confronteert met het feit dat Hitler hun leider zou zijn. Dat zei zich precies hetzelfde hebben gedragen als de Duitsers. Een shockerend einde, maar het experiment is geslaagd.
Nu vraag je je af, hoe de docent de leerlingen heeft mee gekregen. De leraar maakt er een spelletje van. De leerlingen gaan hierin mee omdat het eens wat anders is dan een normale les. Hij geeft ze het gevoel dat ze ergens bij horen. Iedereen is gelijk. Ook geeft hij ze het gevoel dat ze superieur zijn. Maar is dit niet precies het tegenovergestelde van iedereen is gelijk. In deze zin wordt bedoelt: iedereen is gelijk wanneer je met de beweging meegaat en er geen kritiek op levert.
De leraar heeft charisma. Charisma bestaat voor mij uit drie componenten.
De eerste component is de aanwezigheid van een persoon. Iemand met charisma vult de ruimte wanneer deze aanwezig is. Het zelfvertrouwen en de intelligentie die een persoon uitstraalt spelen een rol.
De tweede component is macht. De leraar heeft al een soort van macht omdat de leerlingen wordt geleerd naar hun leraar te luisteren.
De derde component is het karakter van een persoon. Een charismatische leider moet energiek en ambitieus zijn. Hij moet doorzettingsvermogen hebben, wat Mr Ross duidelijk heeft. Hij stopt niet met zijn experiment wanneer zijn vriendin dat vraagt. Hij wil doorgaan tot hij zijn doel heeft bereikt. Hij vindt dat hij de leerlingen de meest belangrijke les van hun leven leert. Hij heeft een visie. De laatste belangrijke eigenschap is prestatiemotiverend zijn, wat hier duidelijk het geval is want anders waren de leerlingen er nooit in mee gegaan.
Hoe zou ik op een dergelijk experiment reageren? Ik denk dat ik daar te nuchter voor ben. De leerlingen hebben helemaal niet door dat het hele experiment, onder andere de groet, precies hetzelfde is wat Hitler deed. Het is alsof er een deeltje uit hun hersens verwijderd is. Ik denk dat ik in het begin wel zou mee hebben gedaan. De verleiding van de gemeenschap en het ergens bij horen is groot, maar nee, ik zou nooit zo ver zijn gegaan, dat ik mensen in elkaar zou slaan omdat zij kritiek hebben op de beweging. Ik kan niet geloven dat ik mijn ogen zou sluiten voor alles wat om mij heen gebeurt en gebeurt is.
Het is moeilijk te zeggen of ik het experiment moreel juist vind. Aan de ene kant was het helemaal niet nodig zo’n experiment te beginnen. De docent had kunnen zeggen dat hij het niet wist, dat niemand dat weet. Maar de docent wilde het zelf ook graag weten en startte het experiment. Aan de andere kant vind ik, net zoals Ron Jones, dat de leerlingen de belangrijkste les van hun leven hebben geleerd. Er is niets belangrijker dan voor jezelf kunnen beslissen en kunnen opkomen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden