All quiet on the western front (1930)

“All quiet on the western front” De rol van het onderwijs in de eerste wereldoorlog: Het onderwijs had een belangrijke rol in de eerste wereldoorlog. Het zorgde ervoor dat jongens enthousiast werden voor de oorlog. Er werd constant verteld dat (in dit geval) Duitsland een land is van cultuur en schoonheid en dat het belangrijk was trouw te zijn aan god, de keizer en het vaderland. Er werden verhalen verteld over heldendaden en roem, om de jongens het idee te geven dat als je je aanmeld in de oorlog je een held zou worden. Het werd vanzelfsprekend gemaakt dat je je vrijwillig aan zou melden bij het leger. De werkelijkheid van de oorlog: Het enthousiasme van de jongens wordt al minder als ze bij hun training in het trainingskamp(?) leren om blind te gehoorzamen aan de bevelen van de commandant en gestraft worden als ze in plaats daarvan zelf nadenken. Als ze hun training afgerond hebben zijn ze allemaal trots en blij, omdat ze dan de oorlog in mogen en oorlogshelden kunnen worden. Als ze bij de trein aankomen, komt er een hele trein met gewonden van het front. Dit laat al een deel van de werkelijkheid zien. Misschien zal een enkele persoon wel een “oorlogsheld” worden, maar het overgrote deel van de soldaten sterft of raakt in ieder geval gewond. Als ze bij het front aankomen, blijkt de werkelijkheid heel anders te zijn, dan op school verteld was. Het slagveld ligt bezaaid met doden, er wordt constant gebombardeerd, je ziet constant vrienden sterven. Er zijn er zoveel die op de ziekenzaal terechtkomen, dat ze niet eens meer als mensen behandeld worden, maar een nummer krijgen. Soldaten die wegliepen werden teruggehaald en geëxecuteerd wegens verraad, om te zorgen dat er geen andere soldaten weggingen. De krijgsraad die besliste over de executies had het idee: “In een oorlog wordt het aantal gesneuvelden al snel een maatstaf voor moed. Hoe meer doden hoe moediger de legereenheid. Blijf je in leven, dan mankeert er kennelijk iets aan je moed.” Als er werd gemerkt dat de soldaten er geen zin meer in hadden werden er mensen geëxecuteerd en werden er medailles uitgedeeld aan soldaten om als voorbeeld te dienen.
De eerste twijfel: De eerste twijfel ontstaat bij Baumer al als hij op school zit. Hij zit daar in de klas vogels te tekenen in plaats van naar de verhalen van de leraar te luisteren. Zijn twijfel groeit de hele film door tot het punt dat hij de werkelijkheid van de oorlog en de waanzin ervan ziet. De waanzin: Baumer ziet de waanzin van de oorlog op het moment dat hij alleen in een kuil zit en een Franse soldaat neersteekt. Dan krijgt de ‘vijand’ een gezicht/ persoonlijkheid. Op dat moment ziet hij, dat de soldaten van de vijand ook gewoon mensen zijn, dat ze allemaal dingen doen waar ze eigenlijk niets aan hebben en dat ze alleen moorden om de ideeën en beelden die ze op school hebben meegekregen. Het einde van de film: De film eindigt als Baumer in de loopgraven wordt neergeschoten terwijl hei een vogel in een boom ziet zitten en pen en papier pakt om die vogel te gaan tekenen.