Le roi danse (2000)

Hoofdpersonen:

• Lodewijk de XIV; De Zonnekoning; koning van Frankrijk
• Jean-Baptiste Lully; hofcomponist
• Molière; hoftoneelschrijver

Samenvatting:

Louis Dieudonné, de latere Zonnekoning, is pas vijf jaar oud als zijn vader in 1643 overlijdt. Zijn moeder, Anna van Oostenrijk en kardinaal Mazarin regeren het land. Dat twee buitenlanders alle macht hebben (moeder was Spaans en de kardinaal Italiaans), zit het volk niet lekker. Adel, clerus en gegoede burgerij proberen weer wat macht terug te pakken die Richelieu hen had afgepakt: de z.g. Fronde- beweging. Aan het hof hebben de ‘devoten’, een extreemrechtse katholieke groepering echter veel meer invloed. Terwijl deze machtsstrijd zich afspeelt laat men de jonge Lodewijk zijn gang gaan met zijn passie voor de dans. Regelmatig treedt de jongen op voor het hof en na een prettige samenwerking met een jonge Italiaanse componist, Gian Baptista Lulli (die zijn naam al gauw verfranst tot Lully) benoemt hij deze tot hofcomponist, een positie die deze bijna 35 jaar zal houden. De dans aan het hof was niet zo verfijnd en galant zoals wij nu kennen, en nog niet het specialistenwerk van professionele balletdansers met hun grote sprongen. De jonge koning, waarvan vast staat dat hij een excellent danser was, danste zonder partner, in een mannelijke ‘down to earth’ stijl. In ‘het Ballet van de Nacht’, dat Lully voor hem componeerde, stelde hij op zijn 14e jaar de opgaande zon voor, wat hem de bijnaam Zonnekoning verschafte.
Zijn moeder had niet in de gaten dat hij zich met zijn dansen een krachtig, bovenmenselijk, ja bijna goddelijke imago verschafte, dat hem in staat stelde om op zijn 22ste, na de dood van Mazarin, zelf alle macht over te nemen. Hij blijft dan nog tien jaar dansen.
In een bepaald ballet nodigt hij de kinderen van een aantal Fronde-kopstukken uit, om om hem heen te dansen, om te laten zien dat alles voortaan om hem zal draaien. Zijn rollen ontwikkelen zich van romanhelden, via mythologische helden tot goden, zoals zijn rol van Apollo, waarbij hij geblesseerd raakt, waarna hij nooit meer wil dansen. Lully is dan gedwongen zijn bakens te verzetten. Samen met de hoftoneelschrijver Molière zet hij dan komische balletten (die al langzaam richting opera beginnen te gaan) op poten. Maar langzaam verliest hij de gunst van de koning, op wie hij eigenlijk verliefd is. Dat wordt uiteindelijk zijn dood, ten gevolge van een bizar 'beroepsongeluk'.

Bron: http://www.samenvattingen.com/documenten/1475235/Le+roi+danse/?q=le%20roi%20danse

Molière:

Molière, Jean-Baptiste Poquelin, was een Franse toneelschrijver en acteur aan het hof van Lodewijk de XIV. Hij werd vooral bekend door de satirische komedies die hij schreef. Een satirische komedie is een toneelstuk waarin, op een grappige manier de spot wordt gedreven met, of verontwaardiging wordt geuit over, personen of misstanden.

Toneelstukken:

In de film worden diverse toneelstukken van Molière nagespeeld.

Het eerste toneelstuk dat aan bod is gekomen, een Comédie de caractère. De naam van het toneelstuk is ‘Het Ballet van de nacht’. In ‘het Ballet van de Nacht’, stelde Lodewijk de XIV op zijn 14e jaar de opgaande zon voor. Hierna kreeg hij de naam De Zonnekoning.

Het tweede toneelstuk is een comédie-ballet. Dit toneelstuk werd gecomponeerd en gedirigeerd door Lully. Het was een ballet om naar te kijken omdat Lodewijk van dansen hield, niet om iemand belachelijk te maken.

Het derde toneelstuk is een comédie de moeurs. In dit toneelstuk, genaamd ‘Tartufe’, worden de dovoten belachelijk gemaakt. De moeder van Lodewijk was hier een aanhanger van, waardoor er veel oproer ontstond.

Het vierde toneelstuk is ook een comédie de moeurs. In dit toneelstuk is duidelijk te zien dat de Oosterse cultuur belachelijk werd gemaakt door middel van een rare en overdreven kledingstijl. Ook deden ze Oosterse talen na op een spottende manier.

Het vijfde toneelstuk die in de film naar voren komt, is een comédie du genre noble en hierin worden de gewoontes van de adel belachelijk gemaakt. Ook in dit toneelstuk werd gebruik gemaakt van een overdreven kledingstijl om alles groter te maken dan dat het eigenlijk was. Dit werd vooral gedaan om het publiek te vermaken.

Het volgende stuk dat aan bod komt, is een opéra. In deze opéra werd er gezongen en gedanst, waar niemand mee belachelijk gemaakt werd, het was puur voor entertainment.

Het laatste toneelstuk is een comédie critiques. In ‘Le malade imaginaire’ wordt Molière omringt door dansers die de dood voorstellen. Molière was zo ziek dat hij tijdens het toneelstuk is overleden.

Dit toneelstuk werd gevolgd door een opéra gecomponeerd door Lully. Tijdens dit toneelstuk steekt hij met zijn dirigeerstok door zijn voet, dit heeft het einde van zijn carrière aan.