Titanic (1997)

Titel Filmrecensie: Titanic Opbouw Inderdaad is de film opgebouwd uit drie onderdelen. Ik zal de drie onderdelen apart in het kort samenvatten en uitleggen waar deze over gaan. De Ramp Dit gedeelte van de film duurt ongeveer 80 minuten. De Titanic, die op 10 april 1912 uit Southampton vertrok, schuurt in de nacht van 14 op 15 april langs een ijsberg. De eerste paar schotten aan stuurboordzijde worden opengereten en daardoor begint het water al heel snel binnen te stromen in het "onzinkbare paleis". De kapitein geeft opdracht de schotten, die de waterdichte ruimtes van elkaar scheiden, te sluiten. Het personeel uit de machinekamer kan ternauwernood ontsnappen door de dichtgaande luiken. Het is echter al te laat voor werkelijk behoud van het schip. Het schip is berekend op het vollopen van 4 ruimtes en nu staan er 5 onder water. Het staat dus als een paal boven water dat het schip zal zinken. De enorme staalmassa zal binnen 3 uur op de bodem der zee liggen en een woonplaats gaan vormen voor zeedieren en -planten. Vanaf dat moment is het een grote chaos op het schip. Men laat iedereen zijn reddingsvest aantrekken en naar het dek komen. Daar wordt het een drukte van belang. De reddingboten worden klaargemaakt voor gebruik; vrouwen en kinderen worden gecommandeerd aan boord te komen. De mannen blijven achter. Vanaf dat moment gaan de reddingboten zakken met soms maar een benutting van slechts de halve capaciteit. Terwijl de rijken (de eersteklassers) zich op het dek gereedmaken, houdt de bemanning de derdeklassers gevangen achter hekken. Zij worden pas op het laatste moment losgelaten, als het al te laat is... (het verschil tussen rijk en arm speelt door de hele film; iets wat indruk op me gemaakt heeft.) Als de laatste resten van de Titanic onder de zeespiegel zijn verdwenen, ziet de zee wit (de oude reddingsvesten waren wit) van de mensen. Eerst is het even stil, maar al snel hoor je de mensen allemaal door elkaar schreeuwen naar de vertrokken reddingboten om terug te komen en nog mensen op te pikken. Slechts één reddingboot geeft aan deze oproep gehoor, maar dan is het voor velen al te laat. Voor de vrouwelijke hoofdrolspeler komt de hulp nog net op tijd; over haar later meer. Het Romantisch Plot De hoofdrolspeler is een jongeman, Jack, die via een pokerspelletje op het laatste nippertje een kaartje derde klas heeft bemachtigd. De andere partij in deze liefdesgeschiedenis is een jongedame, Rose, uit aristocratische kring die meereist met haar verschrikkelijke verloofde, die zij haat en om wie ze bijna van de reling springt. Jack verbied haar over de reling te springen en red haar zelfs van de wisse dood. Hij krijgt een uitnodiging om de volgende avond te dineren met Rose en haar familie. Zo krijgt Jack meer en meer een verhouding met Rose. Op een gegeven moment wordt Jack betrapt op het stelen van een peperdure diamant van Rose (wat hij natuurlijk niet gedaan heeft) en in de boeien geslagen. Hij wordt opgesloten in een kamertje en vastgeketend als de ramp begint. Rose gaat hem zoeken en vindt hem na veel omzwervingen. Ze bevrijd hem van zijn ketenen en ze gaan samen op zoek naar een uitweg op de inmiddels al flink onder water staande dekken. Als ze aan dek komen krijgt Rose een plek in de reddingboot, terwijl Jack aan boord moet blijven. Rose kan dit niet hebben en gaat, na een verdieping gezakt te zijn met de reddingboot, weer van boord en op zoek naar Jack. Ze vinden elkaar, maar ondertussen begint het schip flink te hellen. Ze gaan zo ver mogelijk naar achter op het schip (let op: hier zie je een motief in het verhaal; op deze plek hebben ze eerder gestaan toen Jack Rose het leven redde) en staan op de achterpunt als het schip onder de golven verdwijnt. Ze vinden een vlotje waar Rose op gaat liggen, Jack moet in het water blijven en zich vastklampen aan Rose. Dit houdt hij natuurlijk niet lang vol en als Rose dan ook gered wordt, heeft Jack het tijdelijke reeds voor het eeuwige verwisseld.
De Actualisering Hier begint de film mee. Een groep duikers is op zoek naar de kostbare diamant die Rose om had tijdens het zinken van het schip. (Van het verhaal van Rose e.d. weten ze dan nog niets af) Wat ze vinden op de zeebodem, in het schip, is een schilderij, wat ze over de hele wereld laten zien via de televisie. De dame die afgebeeld is op dit schilderij blijkt nog te leven, en zichzelf te herkennen. Ze is 105 jaar oud op dat moment en wordt onmiddellijk per helikopter overgevlogen naar het schip waarvanuit de duikers opereren. Daar aangekomen praat ze voor het eerst over de ramp en de geschiedenis daaromheen. Via deze manoeuvre begint Cameron de film en gaat via deze omweg naar de afvaart van 10 april 1912. Helemaal aan het eind van de film komt weer iets terug van de actualisering; je ziet de oude vrouw weer, die midden in de nacht op het schip naar het achterdek (weer het motief van het achterdek !!!) loopt en vanuit daar de kostbare diamant in het water gooit. Daarna ziet zij zichzelf weer lopen op de Titanic, waar Jack bij de klok op haar komst wachten. Als ze bij elkaar komen en "verenigd" worden, klapt iedereen die eromheen staan. Je ziet daar alle figuren weer terug die voor de film van wezenlijke betekenis waren. Een heel goed einde... Spanningsoploop Het is inderdaad waar dat je meteen aan het begin de afloop van de film al weet; het verhaal van de Titanic is ons immers allen bekend? Dit feit neemt echter niet weg dat je van het begin tot het eind aan het doek "gekluisterd" zit en alle aandacht erbij blijft houden, hoewel de film aan de lange kant is. Ik persoonlijk zal zeker niet kunnen zeggen dat de film saai is; integendeel, de film is erg spannend. Mijns inziens is het enige verrassende de liefdesgeschiedenis die eromheen is geborduurd, maar was de regisseur wel genoodzaakt dit erin op te nemen om toch iets echts te bieden, want wat is tegenwoordig nog een film zonder liefde en moord? Cameron had het denk ik niet alleen bij de ramp moeten laten, dat was te zakelijk geweest. Maar ze wijze waarop hij de ramp, de liefdesplot en de actualisering in elkaar doet overlopen is werkelijk uniek ! Inderdaad ontbreekt de spanningsoploop van "zou 'ie zinken of niet?", maar er zijn zeker andere facetten in de film die niet voor de kijker worden geopenbaard meteen aan het begin. Weet men bijvoorbeeld van te voren dat het stel door de dood gescheiden wordt? Een ander heel verrassend effect is dat Rose (105 jaar oud) de diamant over bood gooit, zoiets zou je ook niet snel verwachten. Nee, in denk dat de traditionele spanningsoploop alleen op het gebied van de ramp ontbreekt. Alles daaromheen is vol spanning en verrassing! Verschil tussen arm en rijk Beerekamp zegt dat door middel van deze liefdesgeschiedenis een weerspiegeling is van (het einde van) de traditionele klassenmaatschappij. Er wordt laten zien hoe de verschillen zijn tussen rijk en arm in deze vorm van recreatie zelfs. Toch wordt dit verschil tussen rijk en arm overbrugd door het stel wat elkaar als twee uitersten ontmoet en toch meer en meer naar elkaar toegroeit in de loop van de film. Mijns inziens is het standpunt van Beerekamp helemaal juist. Er is helemaal geen sprake van een liefdesgeschiedenis die cliché, cliché en afgelikt is. Integendeel. Het op deze wijze de verschillen blichten tussen rijk en arm is werkelijk uniek. Waar ik al eerder over schreef, het is indrukwekkend om deze verschillen duidelijk door de film heen te zien. En al die verschillen draaien eigenlijk maar om één verschil: het verschil en later de unieke eenheid tussen Rose en Jack. Nee, op dit punt slaat Peter van Buuren de plank ver mis en getuigd van te weinig inzicht en ook vooral doorzicht op dit gebied (voor zover ik dat beter kan beoordelen dan een recensist.).
Verfilming Ik vind dat deze bewering volkomen terecht is. James Cameron heeft werkelijk op een schitterende wijze de ondergang van de Titanic verfilmd. Oftewel in hollywood kunnen ze zo'n schuitje beter laten zinken dan dat de natuur dat ooit zou kunnen klaarspelen. Al is het natuurlijk wel erg triest en daar raak je ook echt wel van doordrongen als je de film ziet. Daarnaast heb ik de echte ramp ook niet gezien en zou ik dus eigenlijk met geen ene mogelijkheid kunnen zeggen hoe de natuur dit "karwei" klaargespeeld zou hebben. Meest indrukwekkende moment Het meest indrukwekkende moment is voor mij ongetwijfeld de doodstille scène na de ondergang; na al het geraas en gegil drijven honderden mensen dood rond op het spiegelgladde, ijskoude en donkerblauwe zee-oppervlak. Ze hangen in hun prehistorische zwemvesten, niet verdronken, maar gestorven aan onderkoeling. Dit moment uit de film maakte enorm indruk op me. De hele ramp is alleen maar gegil en kabaal, en dan op dat moment wordt alles stil, en zover je kunt kijken zie je ellende. Ik moet zeggen, zoiets spreekt volgens mij nog veel meer dan honderd "Jack en Rose scènes". Eindoordeel Mijn eindoordeel over de film is: geweldige film !!! Helemaal niet verbazingwekkend dat juist deze film alle verkooprecords breekt... helemaal niet !!! Dit is echt zo'n film waarvan je zegt; "Dit moet je gezien hebben!" We kennen allemaal het verhaal van de Titanic, maar met de wijze waarop Cameron dit in beeld brengt, kun je je ogen echt bijna niet droog houden. Een en ander wordt nog een stukje erger als je gaat beseffen: Dit is echt gebeurd !!! Dit is niet zomaar een één of andere science-fiction film, nee, dit is de harde waarheid geweest van 1912.