The lord of the rings: The two towers (2002)

The Two Towers Ik verdeel dit werkstuk in twee delen; informatie over het boek en een vergelijking met de film. Ik ben er vanuit gegaan dat het eerste deel, 'The Fellowship of the Ring', bekeken is. Als ik dat ook uit ga leggen gaat het niet meer over 'The Two Towers' maar over de Trilogie. Het Boek 'The Two Towers' is het vervolg op 'The Fellowship of the Ring' en gaat verder na de aanslag van de Orcs in Lothlórien, een van de Elfse steden. The Fellowship valt uiteen in groepjes als gevolg en daar begint 'The Two Towers'. De verhaallijn word opgesplitst in drie delen die van Frodo en Sam die samen verdergaan om de Ring in het vuur van de Orodruin te gooien; die van Merry en Pippin die gekidnapt werden door de Orcs die Boromir vermoorden en de verhaal lijn van Legolas, Gimly en Aragorn – de toekomstige koning van Gondor en Arnor – die besluiten om Merry en Pippin te redden. Het eerste deel In het eerste deel van 'The Two Towers' gebruikt Tolkien alleen de verhaallijnen van Merry en Pippin en Legolas, Gimly en Aragorn. De laatste drie volgen de gekidnapte Hobbits, maar tegen de tijd dat ze de groep inhalen zijn ze te laat om de twee te helpen. Denken ze. De Orcs zijn namelijk verbrand door de Rohirrim, de Rijders uit Rohan, van wie ze twee paarden geleend krijgen om de Hobbits te zoeken. Wanneer ze bij de verkoolde resten aankomen vinden ze een spoor van de Hobbits dat Fangorn – een oud gevaarlijk bos – inleidt. Merry en Pippin worden gevonden door de Ent – een levende boom – Treebeard of Fangorn. Legolas, Gimly en Aragorn zijn de twee achterna gegaan in Fangorn en komen Gandalf tegen, herboren. In plaats van Grijs is hij nu wit en chef van alle Istar – tovenaars – op Middel-Aarde. Gandalf vertelt hun dat de Hobbits veilig zijn en stuurt ze naar Isengard, het stadje waar Saruman leeft in zijn Toren; de Orthanc. Zelf gaat hij naar Edoras, de hoofdstad van Rohan, om de koning Théoden te genezen van Sarumans invloed door Grima, een handlanger van de tovenaar. Als de koning genezen is gooit hij Grima het paleis uit en gaat met Gandalf mee naar Orthanc. Ondertussen komen Legolas, Gimly en Aragorn aan in Isengard waar ze worden opgewacht door Merry en Pippin, die daar zijn gebracht door de Ents. De Ents zijn Isengard aan het vernielen omdat Saruman veel van hun vrienden – bomen – heeft laten kappen. Wanneer Gandalf aankomt met Théoden gaat het gezelschap naar Orthanc waar Gandalf Saruman uitdaagt. Saruman verliest en Grima, die intussen weer bij de Tovenaar terug is, gooit Sarumans Palantir naar Gandalfs hoofd in woede. Gandalf ontwijkt de steen en zet Saruman uit de Orde der Tovenaars zodat hij zijn krachten alleen nog minimaal kan gebruiken. (Waarschijnlijk net genoeg om zijn pijp mee aan te steken) Vervolgens gaat de groep terug naar Rohan om de mensen uit Rohan naar Helm’s Deep te leiden, een burcht waar ze zich beter kunnen verdedigen tegen de Orcs en Uruk-hai die Saruman op hen af heeft gestuurd, maar halverwege de reis naar Edoras kijkt Pippin in de Palantir, en geeft hen zo bijna weg aan Sauron met zijn onvoorzichtigheid. Gandalf besluit om Pippin mee te nemen naar Gondor terwijl hij de Palantir achterlaat bij Aragorn die de enige andere is die de steen gebruiken kan. Hij laat de rest van de groep doorrijden naar Edoras terwijl hij zelf met Pippin naar Gondor gaat. Hij wordt in Gondor minder warm ontvangen omdat Denethor de Steward van Gondor en de vader van Boromir een hekel heeft aan tovenarij. In Helm's Deep zijn intussen de Orcs en Uruk-hai aangekomen en iedereen die een wapen kan optillen – behalve de vrouwen – vecht voor zijn leven, maar de massa van Orcs lijkt onverslaanbaar. Vlak voor zonsopgang als alles verloren lijkt komt Éomer, de neef van de koning op het laatste moment nog helpen en met deze hulp worden de Orcs en Uruk-hai verslagen. Als alle Orcs en Uruk-hai zijn verjaagd gaan Aragorn, Legolas en Gimly samen met een groep Rangers via de Paden des Doods naar Gondor. Als Théoden’s leger hersteld is van het gevecht komt er een boodschapper uit Gondor; Minas Thirith, de hoofdstad van Gondor, wordt aangevallen door Orcs en heeft Rohan’s hulp nodig. Théoden begrijpt dat Rohan zal volgen als Gondor ten onder gaat en neemt de helft van zijn leger naar Gondor, hoewel hij hen verbiedt mee te gaan, vermomt zijn nicht Éowyn zich en Merry – zonder dat Merry weet wie zij is – en rijden mee wanneer de koning uit Edoras vertrekt. Wanneer ze bijna aankomen in Minas Thirith worden ze aangevallen door Orcs. Théoden wordt vermoord, zijn nicht Éowyn en Merry verwond. Nu Théoden dood is, is Éomer de nieuwe koning; Théodens zoon, Théodred is namelijk eerder al vermoord. De groep rijdt verder naar Minas Thirith en terwijl Rohan’s leger dat van Gondor helpt worden Éowyn en Merry naar de ziekenzaal gebracht. Faramir, de tweede zoon van Denethor en Boromir’s broer raakt gewond in het gevecht om Minas Thirith en word ook in de ziekenzaal geplaatst hoewel het er naar uitziet dat hij het niet zal halen. Denethor, gek geworden van grief voor zijn zoon waarvan hij dacht dat hij op sterven lag, pleegt zelfmoord en probeert Faramir met zich mee te nemen wat gelukkig gestopt word door Gandalf en Pippin. Op een cruciaal moment in het gevecht komen Aragorn, Legolas en Gimly uit de Paden des Doods, met de hulp van de levende doden achter zich. Met deze hulp verslaan ze de Orcs en Uruk-hai en gaan de stad binnen. Aragorn gaat meteen naar de ziekenzaal om iedereen die hij kan redden te genzen, hij geneest Merry, Faramir en Éowyn. Gandalf en Aragorn bereidden Gondor voor voor de oorlog totdat Faramir dat zelf weer kan.
Het tweede deel In het tweede gedeelte gaat Tolkien verder met de derde verhaallijn; die van Frodo en Sam. De Hobbits vinden de toegang tot Mordor met behulp van Gollum die de Ring ook gedragen heeft in het verleden, hierdoor heeft de Ring zijn geest vergiftigd en helpt hij de Hobbits zodat hij later de Ring kan stelen. Als ze echter bij deze toegang aankomen is deze te zwaar bewaakt en Gollum leidt ze naar een geheim pad dat Mordor in leidt. Onderweg naar Minas Morgûl komt de groep Faramir tegen die hun eerst laat schrikken door bijna zijn broer te imiteren maar hen vervolgens helpt en hun laat gaan waarna hij terugkeert naar Minas Thirith. Frodo en Sam vervolgen hun reis naar Minas Morgul met Gollum en worden zo in de val geleid. Minas Morgul is namelijk de plaats waar Shelob – een reusachtige spin – leeft. Wonder boven wonder overleven ze het, maar niet zonder gevolgen; Frodo raakt tijdelijk verlamt door Shelobs gif en Sam, die hem niet ziet ademen, denkt dat hij dood is. Om te voorkomen dat de Ring in de ‘handen’ van Sauron valt laat hij Frodo achter en gaat zelf verder. Als hij nog geen uur onderweg is wordt hij bijna overvallen door Orcs. Om zijn leven te redden doet hij de Ring om en volgt ze, waar hij tot zijn schrik hoort dat ze Frodo hebben en dat de Hobbit nog leeft. To Be Continued in ‘The Return of the King’ De Film De film heeft dezelfde drie lijnen maar volgt het boek voor de rest slechter dan ‘The Fellowship of the Ring’ dat doet. Peter Jackson, de regisseur van de film, heeft de drie lijnen hier door elkaar gemixt maar voor het gemak heb ik ze weer gesplitst, anders zou het veel te chaotisch geworden zijn. Het begint met een stuk in de Mijnen van Moria, je hoort het gegrom van de Balrog en dan het bekende; "You… shall not… pass!" Maar in plaats van de vlucht naar Lórien zie je nu Gandalf’s val met de Balrog. Vlak voordat ze het water van een ondergronds meer raken flitst het beeld vooruit in de tijd naar Aragorn, Legolas en Gimly die Merry en Pippin'’ ontvoerders volgen. Het verhaal verloopt gelijk aan het boek totdat Merry en Pippin gevonden worden door de Ents, de Ents houden een Entmoot – conferentie –, en besluiten dat ze neutraal blijven, de Hobbits zijn hier natuurlijk niet blij mee, en proberen ze over te halen maar de Ents zijn onverzettelijk. Uiteindelijk vraagt Pippin dan of ze hen dan bij Isengard kunnen afzetten zodat zíj wél kunnen helpen, de Ents accepteren dat en brengen de twee met hun allen naar de rand van het bos grenzend aan Isengard. De schok is groot; duizenden bomen zijn omgekapt en verbrand op orders van Saruman en de Ents, in blinde furie, vallen aan. Ze bevrijden de opgedamde rivier Isen en leidden deze de mijnen rondom de Orthanc in; tien duizenden Orcs en Uruk-hai verdrinken. Als de mijnen helemaal zijn volgelopen en de Orthanc in het midden van het meer als enige nog overeind staat, komen Aragorn, Legolas en Gimly aan, samen met de Rijders en de koning van Rohan. (Dat gedeelte gaat hetzelfde als in het boek.) Na een dag wachten is het waterpeil gezakt en loopt het gezelschap naar de Orthanc. Vanaf hier loopt alles weer gelijk aan het boek tot het punt waar koning Théoden zijn volk naar Helm’s Deep leid samen met Aragorn, Legolas en Gimly, tijdens de reis word de groep aangevallen door Wargs (een soort van wolven, maar groter, sneller en véél gevaarlijker). Ze weten de aanval af te slaan maar niet zonder prijs; Aragorn valt van een klif een rivier in samen met de Warg die hij aan het vechten was. Het enige wat zijn vrienden vinden is Arwen’s ketting, wat de meeste ervan overtuigd dat Aragorn dood is; hij zou er nooit vrijwillig van scheiden. Nu komt er een stuk waar ik Peter Jackson persoonlijk voor kan wurgen. Arwen bezoekt Aragorn in een droom en spreekt met hem, de hele scène is veel te onschuldig en lief en overduidelijk geacteerd. En zelfs een non zou gaan twijfelen aan de onschuldigheid van de situatie als ze Liv Taylor’s lage neklijn zag. Mijn mening is dat Liv weigerde in de film te spelen als ze niet meer dan een bijrolletje kreeg; in the Fellowship of the Ring heeft ze de rol van een van mijn favoriete Elven gestolen omdat ze zonodig heldin moest spelen door Frodo te redden van de Nazgûl. Een rol die in het boek gespeeld word door Glorfindel; volgens de meesten een herboren Elf uit het verloren Gondolin; een van de verloren Elvenrijken. Nee, ik mag Liv Taylor niet. Als Aragorn wakker word gaat hij verder naar Helm's Deep en word daar met open armen ontvangen, hij krijgt Arwen's ketting terug van Legolas en begint met het voorbereiden voor de aanval op de burcht. De Orcs komen met zonsondergang, met duizenden, en het lijkt er niet op dat ze de nacht zullen overleven maar dan verschijnt, tot iedereens verbazing, een klein leger Elven voor de poort geleid door Haldir, een Galadhrim uit Lothlórien. Als de Elven binnen zijn word de poort gesloten en kort daarna komen de Orcs. Dit is een van de best gemaakte stukjes uit de film; je ziet de Orcs op de burcht afrennen, en, dankzij het speciale geluid, voel je ze voorbij stormen. Op een afstandje van de burcht blijven ze wachten en op een onbekend signaal beginnen ze ritmisch op de grond te stampen met hun wapens en voeten. Het ontstane geluid dromd door de ruimte heen; als de Orcs vervolgens aanvallen voel je de grond bijna meetrillen met hun voetstappen. Wanneer er een door Saruman gemaakte bom ontploft voel je de bas tonen trillen. Je word helemaal meegesleept in het gevecht tussen Licht en Donker. Vlak voor dageraad komt Éomer, de neef van de koning aan om zijn land te redden. Hetzelfde als in het boek, alleen deze keer is Gandalf bij hem, omringd door een aura van zijn nieuwe kleur; wit. Het tweede gedeelte loopt vrij gelijk op met het boek; Frodo en Sam de weg goed kwijt, ze dwalen rond in cirkels en keren steeds op dezelfde plek terug. Tot ze op weg worden geholpen door de meest onwaarschijnlijke gids die er maar is, Gollum. Hoewel dit vreemde wezen eigenlijk alleen maar de ring voor zichzelf wil hebben besluit hij Frodo en Sam naar de ingang van Mordor te leiden. Tot groot ongenoegen van Sam, die het schepsel liever zal zien gaan dat dat hij er de weg door gewezen krijgt. Het is dat Gollum gedeeltelijk computergeanimeerd is, anders zou hij wat mij betreft direct een oscar in ontvangst mogen nemen. Qua acteerprestaties speelt hij zijn metgezellen Frodo en Sam compleet van het scherm. De ene keer steelt hij je hart als meelijwekkend creatuur, de volgende keer verrast hij je met zijn sluwheid en bedrieglijke natuur. De enigszins schizofrene gesprekken die hij van tijd tot tijd met zichzelf voert, verklaren die natuur op heldere en aangrijpende wijze. En wie raakt er aan het eind niet ontroert als Gollum uiteindelijk toch weer toegeeft aan zijn slechte kant? Afijn, de twee Hobbits worden dus naar de ingang van Mordor geleid door Gollum, maar als ze daar aankomen is de poort veel te goed bewaakt. Ze lijken verslagen, hoe komen ze nu Mordor binnen? Maar Gollum weet nog een weg, veel gevaarlijker maar minder bewaakt; Minas Morgûl, de plaats waar de Nazgûl vandaan komen. Onderweg worden ze opgehouden door Faramir, die hun meeneemt naar Osgiliath, een stadje waar ze in het boek op 100 kilometer of verder voorbij gaan. Osgiliath word aangevallen door een Nazgûl op een vliegend monster, en door de invloed van de Ring, overhandigt Frodo het onding bijna. Gelukkig ziet Sam dit op tijd en red Frodo. Faramir, die behoorlijk geschrokken is van de aanval, laat ze gaan en geeft ze eten mee voor onderweg. De film stopt nog voordat Frodo, Sam en Gollum Minas Morgûl ingaan. Ik vind het erg jammer dat Peter Jackson zo met Faramir's character heeft gespeeld, dat was helemaal niet nodig, evenals de trip naar Osgiliath en Arwens droomreisjes. Allemaal pure animatie. Ik vind 'The Two Towers' een goede film maar het is geen Tolkien meer, zoals 'The Fellowship of the Ring' dat voor het meerendeel wel was. Dit was mijn verslag over 'The Two Towers', hieronder heb ik nog een leuk stukje van Gollum over de film; Gollum over de TTT; “Its call wasn’t as strong last year. The Orcses and Elfses have so much more life in them this year. New wizardsss have become more powerful. We thinks Master Jackson can be false, though. We hates that, hates it. We do not trusts this bearded Hobbit, this tricking wizard. He should reveal more of the power, give it to us… for save keeping. But we are patient, we can wait another year. Next time the Hobbitses will not be so lucky. We shall be reunited with our pre-ciou-sss.”