Pulp Fiction (1994)

Quentin Tarantino maakte met Reservoir Dogs zijn zeer geslaagde regiedebuut en dus waren de verwachtingen zeer hoog gespannen voor zijn volgende film. Met Pulp Fiction maakte hij een film als nooit tevoren die zo mogelijk nog beter was dan Reservoir Dogs. Zonder iets te veel gezegd te hebben is Pulp Fiction een absoluut meesterwerk waarin Quentin Tarantino op een geniale wijze geweld en humor door elkaar heen weeft. Na een klein voorstukje waarin de verschillende betekenissen van het woord 'Pulp' aan de kijker worden voorgelegd begint de film met de geestige scene van twee overvallers die in een typisch Amerikaans cafetaria zitten te ontbijten. Pumpkin (Tim Roth) vertelt zijn vriendin Honey Bunny (Amanda Plummer) dat hij geen drankwinkels meer wil overvallen en dat ze beter een cafetaria als deze kunnen nemen omdat deze zaken toch verzekerd zijn en niemand het iets kan schelen hoeveel er van de baas gejat wordt. Ze geven elkaar een zoen, noemen elkaar bij hun troetelnaampjes en vervolgens maakt vooral Honey Bunny op een zeer expressieve en typische "Tarantino wijze" de gasten duidelijk dat ze overvallen worden. De openingstune komt op en het vervolg van deze scene komt pas aan het eind van de film weer terug. Een van de meest vermakelijke intro's uit de filmgeschiedenis! Het mooie en originele aan deze film is dat hij is opgebouwd uit allemaal losse stukjes die op uiterst geraffineerde wijze door elkaar heen lopen. Wat je eigenlijk ziet zijn elke keer scenes van een of enkele dagen uit het leven van verschillende figuren in de onderwereld van Los Angeles. In principe zijn het drie verhalen die je ziet, maar ze lopen zo door en langs elkaar heen dat het eigenlijk weer één geheel wordt. Een van de meest opvallende kenmerken aan Quentin Tarantino is zijn oog voor detail. Dat komt met name naar voren in de uitgebreide dialogen. Net als in Reservoir Dogs, maar misschien wel meer nog in Pulp Fiction zijn deze gesprekken en discussies tussen de verschillende personages elke keer weer een waar genoegen om naar te kijken en te luisteren. Het mooie aan deze gesprekken is dat je achteraf beseft dat je er heel de tijd met een glimlach op je gezicht naar hebt zitten kijken. Zo hebben de twee gangsters Vincent Vega en Jules Winnfield (John Travolta en Samuel L. Jackson) vlak na de openingsscene een heel geestig gesprek over Nederland en hoe hier het gebruik van wiet gedoogd wordt. Ook hier weer heel typerend voor Tarantino om twee gangsters neer te zetten die heel hard overkomen, maar die toch heel de tijd heel menselijk blijven met name door dat soort dialogen en discussies. Harvey Keitel heeft een heel sterk rolletje als Wolf, de man die optreedt om noodoplossingen te bedenken als iemand bijvoorbeeld 'per ongeluk' door zijn hoofd wordt geschoten. Bruce Willis speelt de bokser Butch die, na Marsellus Wallace (Ving Rhames) voor veel geld te hebben belazerd, samen met hem een aantal bloedstollende scenes moet doorstaan. Een andere spannende scene is die waarin Vincent Vega een gigantische naald met adrenaline in het hart van Mrs. Mia Wallace (Uma Thurman) moet spuiten omdat deze is bezweken aan een overdosis gesnoven heroïne. Sommige stukjes van de film zijn hard en gewelddadig, iets waar Tarantino bekend om staat, maar juist door de absurdheid van de gebeurtenissen en de manier waarop de personages daarop reageren is heel de film lang die typerende ontspannen en komische ondertoon aanwezig. Tarantino bedoelt het geweld dan ook meer humoristisch als shockerend en je moet er ook gewoon met een flinke dosis spot (en een pakje Red Apples) naar kijken. Als je dat kan zul je in Pulp Fiction een film vinden die je nooit meer vergeet! Let trouwens op het minirolletje van Steve Buscemi als ober Buddy Holly in het 60's café. Tarantino was al bekend van zijn debuut Reservoir Dogs, maar met zijn tweede film Pulp Fiction verwierf hij pas echt wereldfaam. Deze film is zonder twijfel een van beste uit het genre met een fantastische cast en het is meer dan verdiend dat hij zeven Oscarnominaties kreeg, winnaar was van Beste Originele Script 1994 en de Gouden Palm voor beste Film Cannes 1994 won. Origineel, uniek en meesterlijk. Pulp Fiction is een film die boeit van begin tot eind. Een die je gewoon niet mag missen!