KUNSTWERK
Marie-Antoinette is zorgeloos en nauwelijks volwassen als ze wordt uitgehuwelijkt aan Lodewijk XVI. Maar de druk aan het hof van Versailles is groot en ze probeert regelmatig aan het traditionele leven te ontsnappen in wervelende excentrieke feesten. Buiten de muren van het Koninklijke leven begint de Franse Revolutie zich af te tekenen. Marie-Antoinette wordt het middelpunt van felle kritiek en dat rijst tot een hoogtepunt als ze - onterecht - wordt beschuldigd van de gevleugelde uitspraak ‘Let them eat cake’, als reactie op de uitgehongerde Franse bevolking. Ze zal uitgroeien tot één van de meest herkenbare vrouwen in de Europese geschiedenis.
(bron:
www.movie2movie.nl)
De hele film gaat over het leven van de 18-jarige Marie Antoinette. Het gaat over haar liefdesleven, maar ook over haar leven in het koninklijk huis van Frankrijk, inclusief alle problemen én de leuke dingen die dat meegeeft. De regisseur, Sofia Coppola, had niet echt een bedoeling met de film: zij zelf was geïnteresseerd in het leven van Marie Antoinette. Als je wilt, kun je deze film als dramafilm zien, maar dat is naar eigen mening. Wat wel zeker is, is dat het een biografie is. Ikzelf vond het meer een film die je niet in een genre in kunt delen, het was in mijn ogen puur voor het vermaak.
De persoon waar het het meeste over gaat, is natuurlijk Marie Antoinette (gespeeld door Kirsten Dunst). Een meisje dat uit Oostenrijk komt en op jonge leeftijd word uitgehuwelijkt aan de kroonprins van Frankrijk, Louis. Opeens staat ze in Frankrijk, alles wat haar aan haar eigen, oude leventje herinnert word haar ontnomen. Ze moet erg wennen aan hoe het gaat in paleis van Versailles. Bij alles wat ze doet wordt ze begeleid door hofdames. Marie heeft niet veel te doen, maar ze bouwt uitgebreide feestjes met veel roze,- rood,- en paarskleurige lekkernijen, veel champagne en mooie jurken. Ze koopt alle kleren en laat zoveel mogelijk verschillende jurken maken. Haar overige taak: haar man verleiden, wie niet echt seksueel aangetrokken is tot haar.
De gebeurtenissen zie je over het algemeen vanuit Marie Antoinette, het draait echt om haar leven. Je komt echter wel meer over haar te weten door haar moeder, en door de meningen van andere mensen, zoals haar hofdames die over haar roddelen.
De man van Marie Antoinette, Louis Auguste (Jason Schwartzman), die later de koning van Frankrijk wordt, is 15 als hij zijn vrouw voor het eerst ontmoet. Hij heeft geen interesse in haar en wil het liefste heel de dag jagen of met zijn hobby bezig zijn: sloten maken. Van Louis krijg je niet echt een duidelijk beeld. Zijn gevoelens en gedachten worden niet geuit of beschreven. Ook spreken de andere mensen niet over hem.
Je ziet duidelijk dat het verhaal zich afspeelt in de 17e eeuw. Dat komt vooral door de kleding, de make-up en de inrichting van het “kasteel”. Ze dragen bijvoorbeeld mooie jurken, met veel poespas en wijde onderrokken en grote witte pruiken. Iedereen in de film is opgemaakt. De gezichten zijn helemaal wit gepoederd en ze hebben veel rouge op. Daaraan kun je duidelijk zien dat het in de middeleeuwen afspeelt. Het kasteel is de belangrijkste plaats, daar gebeurd alles. Het is erg groot maar heel tuttig ingericht met veel kleine details, grote kamers met druk bloemetjes behang en grote hemelbedden.
Het verhaal zou niet per se in Versailles hoeven af te spelen: het zou net zo goed in Amerika of Nederland kunnen gebeuren.
Er is veel gebruik gemaakt van muziek, wat meestal diende om de sfeer aan te geven. Het merendeel was klassieke muziek en opera’s, vaak afgespeeld tijdens de operaconcerten die ze bezoeken of (speciale) gelegenheden, zoals tijdens het eten. Ook was er gebruik gemaakt van (moderne) popmuziek. Dat werd gebruikt tijdens de “kledingspartijtjes” van Marie Antoinette, of tijdens andere feesten die ze bezochten. De muziek past goed bij Marie Antoinette omdat zijzelf jong en vrolijk is en de muziek is dat ook. Er zijn geen geluidseffecten gebruikt.
Aan de belichting van de scènes is niet veel op te merken. Als het dag was, was het licht en als het avond was, was het donker. Alles is normaal gefilmd met een normale lichtinval. Ook het cameragebruik was rustig en overzichtelijk. Niks was onduidelijk of vaag overgekomen. De scène die mij het meest is bijgebleven, is die van één van de kledingpartijtjes van Marie Antoinette, omdat ik zelf erg veel van kleding houd waardoor ik het leuk vond om te zien. De kleding, de lekkernijen en de omgeving waren erg kleurrijk. Er is gebruik gemaakt van snelle overgangen, maar het bleef wel duidelijk. Ook waren de beelden van bovenaf ingezoomd en werd er door de beelden heen popmuziek afgespeeld. Als je dit gedeelte vergelijkt met de rest van de film, is het, samen met nog een ander stukje, de enige scène met snelle beeldovergangen. Het drukke kleurgebruik is geen uitzondering want dat kwam heel de film voor.
KUNSTENAAR
Sofia Coppola is geboren op 12 mei 1977. Ze is de dochter van de zeer bekende regisseur Francis Dor Coppola. Haar filmdebuut was erg vroeg: op haar eerste trad ze op als baby in de film ‘The Godfather’. Ook in het tweede en derde deel van de film (1974) had ze een kleine (bij)rol(len). Haar regiedebuut kwam in 1998 met de film Lick The Star, die speelt op een middelbare school.
Een jaar later trok ze internationaal de aandacht met de film The Virgin Suicides, naar het boek van Jeffrey Eugenides. Met haar derde film, Lost in Translation, kreeg ze vier Oscarnominaties ( Beste acteur, beste film, beste regie en beste script).
Haar vader leerde Sofia omgaan met acteurs en actrices en gaf haar tips om repetities goed te laten verlopen. Hoewel haar vader veel deuren voor Sofia opende, had ze het toch moeilijk toen ze net begon met regisseren: “Natuurlijk heeft het feit dat ik een Coppola ben me geholpen, maar aan de andere kant moet ik me nog meer dan anderen bewijzen. Mensen verachten namelijk dat ik een verwend kind ben en alles makkelijk heb gekregen”
Je merkt goed dat Sofia aangetrokken is tot de film en regiewereld: haar man Spike Jonze heeft ook een film gemaakt ( Being John Malkovich) en hij regisseerde al eerder videoclips. Ook waren beiden regelmatig in films te zien.
Hoewel Sofia Coppola meerdere films heeft gemakt, en vaak genomineerd is, heb ik nooit over haar films gehoord. Omdat de film Lost in Translation een aantal Oscarnominaties heeft gekregen, heb ik ervoor gekozen om Marie Antoinette en Lost in Translation te vergelijken.
Kirsten Dunst speelt de hoofdrol in deze film. Ze is geboren op 30 april 1982 in Amerika. Ze is de dochter van Klaus en Inez Dunst (gescheiden in 1995). Kirsten staat al vanaf jonge leeftijd voor de camera. Haar echte doorbraak was in de film “Interview with the vampire.” Gelijk in haar eerste film stond ze naast bekende filmsterren; Brad Pitt, Antonio Banderas en Tom Cruise. Die film was zeker niet haar laatste. Buiten de filmindustrie had ze samen met haar moeder een bedrijfje: “Wooden Spoon Productions.” Het staat voor vrouwen en creativiteit, en werd geïnspireerd door haar grootmoeder
CONTEXT
Wat mij meteen opviel was de kleding die ze droegen,daarom heb ik me een beetje verdiept in de kleding die ze droegen in de 17e eeuw.
De vrouwen droegen een japon met een wijde kegelvormige rok die van voren opengespleten is, zodat je een deel van de onderrok kunt zien. Het bovenstukje sluit strak aan en heeft een halsuitsnijding en een beetje vierkant is, maar de punten zijn iets verder naar beneden gebogen. De vrouwen droegen vaak grote kettingen op de grote open ruimte iets meer op te vullen. De mouwen van de jurk zijn bovenaan strak, maar lopen wijder uit aan de onderkant. De stoffen waren vaak mooi versierd met stroken en banden, ook werd er veel gebruik gemaakt van fluweel. Tot 1780 waren hakken hét fashionitem. Thuis droegen de vrouwen pantoffels of slippers.
De mannen droegen vaak donkere kleuren, omdat dat machtig stond. De jassen waren groot, kwamen tot hun knieën en hadden grote zakken. Van boven naar beneden zaten er knoopjes, maar de jas werd vaak open gedragen. Daaronder droegen ze een vest dat even lang was als de jas. Daaronder hebben ze een broek die je meestal niet ziet, omdat ook die ook tot de knieën komt. Over hun vest hebben ze meestal een lange witte shawl, waarvan de uiteinden door het knoopsgat van de jas worden gehaald. Ook de mannen droegen in die tijd hakken om groter te lijken. Ook de mannen dragen grote witgepoederde pruiken met krullen.
KIJKER
Ik vond het een erg leuke film, omdat ik me goed in kon leven in Marie Antoinette. Het was leuk om te zien hoe ze reageerde op al de gebeurtenissen en om haar vorm van leven te zien. Ik denk dat Sofia Coppola het je makkelijk heeft gemaakt om je in te leven, door alles vanuit de ogen van Marie te filmen en te laten gebeuren. Het is ook echt gebeurd en daardoor is het erg geloofwaardig. De acteurs waren erg goed zijn gekozen. Iedereen was goed ingeleefd in hun rol dus kwam het heel echt over. Het karakter van Kirsten Dunst is hetzelfde als Marie Antoinette: spontaan en vrolijk. Ook de man die Louis speelde leek erg echt omdat hij zich serieus en statig gedroeg. De kleding en de make-up zagen er bij alle spelers heel erg mooi uit, en het past ook goed bij hun rollen en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
Marie-Antoinette is zorgeloos en nauwelijks volwassen als ze wordt uitgehuwelijkt aan Lodewijk XVI. Maar de druk aan het hof van Versailles is groot en ze probeert regelmatig aan het traditionele leven te ontsnappen in wervelende excentrieke feesten. Buiten de muren van het Koninklijke leven begint de Franse Revolutie zich af te tekenen. Marie-Antoinette wordt het middelpunt van felle kritiek en dat rijst tot een hoogtepunt als ze - onterecht - wordt beschuldigd van de gevleugelde uitspraak ‘Let them eat cake’, als reactie op de uitgehongerde Franse bevolking. Ze zal uitgroeien tot één van de meest herkenbare vrouwen in de Europese geschiedenis.
(bron:
De hele film gaat over het leven van de 18-jarige Marie Antoinette. Het gaat over haar liefdesleven, maar ook over haar leven in het koninklijk huis van Frankrijk, inclusief alle problemen én de leuke dingen die dat meegeeft. De regisseur, Sofia Coppola, had niet echt een bedoeling met de film: zij zelf was geïnteresseerd in het leven van Marie Antoinette. Als je wilt, kun je deze film als dramafilm zien, maar dat is naar eigen mening. Wat wel zeker is, is dat het een biografie is. Ikzelf vond het meer een film die je niet in een genre in kunt delen, het was in mijn ogen puur voor het vermaak.
De persoon waar het het meeste over gaat, is natuurlijk Marie Antoinette (gespeeld door Kirsten Dunst). Een meisje dat uit Oostenrijk komt en op jonge leeftijd word uitgehuwelijkt aan de kroonprins van Frankrijk, Louis. Opeens staat ze in Frankrijk, alles wat haar aan haar eigen, oude leventje herinnert word haar ontnomen. Ze moet erg wennen aan hoe het gaat in paleis van Versailles. Bij alles wat ze doet wordt ze begeleid door hofdames. Marie heeft niet veel te doen, maar ze bouwt uitgebreide feestjes met veel roze,- rood,- en paarskleurige lekkernijen, veel champagne en mooie jurken. Ze koopt alle kleren en laat zoveel mogelijk verschillende jurken maken. Haar overige taak: haar man verleiden, wie niet echt seksueel aangetrokken is tot haar.
De gebeurtenissen zie je over het algemeen vanuit Marie Antoinette, het draait echt om haar leven. Je komt echter wel meer over haar te weten door haar moeder, en door de meningen van andere mensen, zoals haar hofdames die over haar roddelen.
De man van Marie Antoinette, Louis Auguste (Jason Schwartzman), die later de koning van Frankrijk wordt, is 15 als hij zijn vrouw voor het eerst ontmoet. Hij heeft geen interesse in haar en wil het liefste heel de dag jagen of met zijn hobby bezig zijn: sloten maken. Van Louis krijg je niet echt een duidelijk beeld. Zijn gevoelens en gedachten worden niet geuit of beschreven. Ook spreken de andere mensen niet over hem.
Je ziet duidelijk dat het verhaal zich afspeelt in de 17e eeuw. Dat komt vooral door de kleding, de make-up en de inrichting van het “kasteel”. Ze dragen bijvoorbeeld mooie jurken, met veel poespas en wijde onderrokken en grote witte pruiken. Iedereen in de film is opgemaakt. De gezichten zijn helemaal wit gepoederd en ze hebben veel rouge op. Daaraan kun je duidelijk zien dat het in de middeleeuwen afspeelt. Het kasteel is de belangrijkste plaats, daar gebeurd alles. Het is erg groot maar heel tuttig ingericht met veel kleine details, grote kamers met druk bloemetjes behang en grote hemelbedden.
Het verhaal zou niet per se in Versailles hoeven af te spelen: het zou net zo goed in Amerika of Nederland kunnen gebeuren.
Er is veel gebruik gemaakt van muziek, wat meestal diende om de sfeer aan te geven. Het merendeel was klassieke muziek en opera’s, vaak afgespeeld tijdens de operaconcerten die ze bezoeken of (speciale) gelegenheden, zoals tijdens het eten. Ook was er gebruik gemaakt van (moderne) popmuziek. Dat werd gebruikt tijdens de “kledingspartijtjes” van Marie Antoinette, of tijdens andere feesten die ze bezochten. De muziek past goed bij Marie Antoinette omdat zijzelf jong en vrolijk is en de muziek is dat ook. Er zijn geen geluidseffecten gebruikt.
Aan de belichting van de scènes is niet veel op te merken. Als het dag was, was het licht en als het avond was, was het donker. Alles is normaal gefilmd met een normale lichtinval. Ook het cameragebruik was rustig en overzichtelijk. Niks was onduidelijk of vaag overgekomen. De scène die mij het meest is bijgebleven, is die van één van de kledingpartijtjes van Marie Antoinette, omdat ik zelf erg veel van kleding houd waardoor ik het leuk vond om te zien. De kleding, de lekkernijen en de omgeving waren erg kleurrijk. Er is gebruik gemaakt van snelle overgangen, maar het bleef wel duidelijk. Ook waren de beelden van bovenaf ingezoomd en werd er door de beelden heen popmuziek afgespeeld. Als je dit gedeelte vergelijkt met de rest van de film, is het, samen met nog een ander stukje, de enige scène met snelle beeldovergangen. Het drukke kleurgebruik is geen uitzondering want dat kwam heel de film voor.
KUNSTENAAR
Sofia Coppola is geboren op 12 mei 1977. Ze is de dochter van de zeer bekende regisseur Francis Dor Coppola. Haar filmdebuut was erg vroeg: op haar eerste trad ze op als baby in de film ‘The Godfather’. Ook in het tweede en derde deel van de film (1974) had ze een kleine (bij)rol(len). Haar regiedebuut kwam in 1998 met de film Lick The Star, die speelt op een middelbare school.
Een jaar later trok ze internationaal de aandacht met de film The Virgin Suicides, naar het boek van Jeffrey Eugenides. Met haar derde film, Lost in Translation, kreeg ze vier Oscarnominaties ( Beste acteur, beste film, beste regie en beste script).
Haar vader leerde Sofia omgaan met acteurs en actrices en gaf haar tips om repetities goed te laten verlopen. Hoewel haar vader veel deuren voor Sofia opende, had ze het toch moeilijk toen ze net begon met regisseren: “Natuurlijk heeft het feit dat ik een Coppola ben me geholpen, maar aan de andere kant moet ik me nog meer dan anderen bewijzen. Mensen verachten namelijk dat ik een verwend kind ben en alles makkelijk heb gekregen”
Je merkt goed dat Sofia aangetrokken is tot de film en regiewereld: haar man Spike Jonze heeft ook een film gemaakt ( Being John Malkovich) en hij regisseerde al eerder videoclips. Ook waren beiden regelmatig in films te zien.
Hoewel Sofia Coppola meerdere films heeft gemakt, en vaak genomineerd is, heb ik nooit over haar films gehoord. Omdat de film Lost in Translation een aantal Oscarnominaties heeft gekregen, heb ik ervoor gekozen om Marie Antoinette en Lost in Translation te vergelijken.
Kirsten Dunst speelt de hoofdrol in deze film. Ze is geboren op 30 april 1982 in Amerika. Ze is de dochter van Klaus en Inez Dunst (gescheiden in 1995). Kirsten staat al vanaf jonge leeftijd voor de camera. Haar echte doorbraak was in de film “Interview with the vampire.” Gelijk in haar eerste film stond ze naast bekende filmsterren; Brad Pitt, Antonio Banderas en Tom Cruise. Die film was zeker niet haar laatste. Buiten de filmindustrie had ze samen met haar moeder een bedrijfje: “Wooden Spoon Productions.” Het staat voor vrouwen en creativiteit, en werd geïnspireerd door haar grootmoeder
CONTEXT
Wat mij meteen opviel was de kleding die ze droegen,daarom heb ik me een beetje verdiept in de kleding die ze droegen in de 17e eeuw.
De vrouwen droegen een japon met een wijde kegelvormige rok die van voren opengespleten is, zodat je een deel van de onderrok kunt zien. Het bovenstukje sluit strak aan en heeft een halsuitsnijding en een beetje vierkant is, maar de punten zijn iets verder naar beneden gebogen. De vrouwen droegen vaak grote kettingen op de grote open ruimte iets meer op te vullen. De mouwen van de jurk zijn bovenaan strak, maar lopen wijder uit aan de onderkant. De stoffen waren vaak mooi versierd met stroken en banden, ook werd er veel gebruik gemaakt van fluweel. Tot 1780 waren hakken hét fashionitem. Thuis droegen de vrouwen pantoffels of slippers.
De mannen droegen vaak donkere kleuren, omdat dat machtig stond. De jassen waren groot, kwamen tot hun knieën en hadden grote zakken. Van boven naar beneden zaten er knoopjes, maar de jas werd vaak open gedragen. Daaronder droegen ze een vest dat even lang was als de jas. Daaronder hebben ze een broek die je meestal niet ziet, omdat ook die ook tot de knieën komt. Over hun vest hebben ze meestal een lange witte shawl, waarvan de uiteinden door het knoopsgat van de jas worden gehaald. Ook de mannen droegen in die tijd hakken om groter te lijken. Ook de mannen dragen grote witgepoederde pruiken met krullen.
KIJKER
Ik vond het een erg leuke film, omdat ik me goed in kon leven in Marie Antoinette. Het was leuk om te zien hoe ze reageerde op al de gebeurtenissen en om haar vorm van leven te zien. Ik denk dat Sofia Coppola het je makkelijk heeft gemaakt om je in te leven, door alles vanuit de ogen van Marie te filmen en te laten gebeuren. Het is ook echt gebeurd en daardoor is het erg geloofwaardig. De acteurs waren erg goed zijn gekozen. Iedereen was goed ingeleefd in hun rol dus kwam het heel echt over. Het karakter van Kirsten Dunst is hetzelfde als Marie Antoinette: spontaan en vrolijk. Ook de man die Louis speelde leek erg echt omdat hij zich serieus en statig gedroeg. De kleding en de make-up zagen er bij alle spelers heel erg mooi uit, en het past ook goed bij hun rollen en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden