Black Hawk Down (2001)

Lang hebben we niet moeten wachten op de nieuwe Ridley Scott. De laatste tijd levert hij kaskrakers af aan de lopende band. En omdat zijn nieuwste film ‘Black Hawk Down’ in de media als mogelijk een van de beste films van het jaar afgeschilderd werd, besloot ik mijn zakgeld bijeen te rapen en eens een keertje de Kinepolis met mijn bezoek te vereren.. Na de broodnodige voorzieningen kon in een, niet geheel onlogisch op een woensdagmiddag, bijna lege zaal de film beginnen. Ridley Scott reconstrueert in 'Black Hawk Down' een uit de hand gelopen missie die plaatsvond op 3 oktober 1993 in het in burgeroorlog gedompelde Somalië. Een groep Amerikaanse elitesoldaten, in het kader van een VN Vredesmacht, neemt deel aan een missie om twee handlangers van de Somalische krijgsheer Mohammed Farid Aideed in Mogadishu, de hoofdstad, te arresteren. Wat een ingreep van amper een uur had moeten worden, ontaardde in een bloederig grondgevecht van meer dan achttien uur. Twee Black Hawk helikopters werden neergehaald, achttien elitesoldaten en meer dan duizend Somaliërs sneuvelden. Door de te hulp geschoten UN-soldaten en tanks konden de over de gehele stad verspreide soldaten gered worden voordat zij, uitgeput, gewond, en zonder munitie, aan de vijand werden overgeleverd. Auteur en journalist Mark Bowden schreef er nauwgezet een boek over, en Ridly Scott zette zijn woorden om in beelden. Het verhaal in ‘Black Hawk Down’ in echter niet van de hoogste plank. De maker van ‘Gladiator’ en ‘Blade Runner’ is meer geïnteresseerd in de actie en de chaos van het conflict, dan in de burgeroorlog, de oorzaken en gevolgen, … Dit maakt dat het een spectaculaire film, vol actie en geweld is geworden. Buiten in het eerste half uur, waarin een korte inleiding op de gijzelingsactie zelf wordt gegeven, bestaat het plot dan ook uit niks anders dan het heen en weer schieten en het neerstorten van helikopters. Dit gedeelte werd echter door Scott met een uiterst goed oog voor detail op band gezet. Schietpartijen en, vooral, het neerstorten van de Black Hawk helikopters zijn zeer spectaculair gefilmd. Zittend in de bioscoop leek het echt of de wieken langs je hoofd scheerden. Ook de cast van de film (o.a. Josh Hartnett, Eric Bana, Tom Sizemore, Sam Shepard, Woody Harrelson) is uitmuntend gekozen. Er zijn niet zoveel echt bekende Hollywood-sterren terug te vinden, doch omdat zij allemaal gewoon soldaat moeten spelen is dit een positief punt, omdat men zich anders zou fixeren op die ene persoon. De acteurs acteren allen zeer goed en, wat in een oorlogsfilm toch belangrijk is, naar mijn mening geloofwaardig. Er zijn echter ook minder goede kanten aan deze film; de propaganda voor de USA bijvoorbeeld. Zoals in bijna elke oorlogsfilm zijn de Amerikanen de helden en zijn de anderen de slechten. Dit is echter in deze film een zeer storende factor omdat het te zichtbaar is, en het is dan ook verwonderlijk dat op de site van de film in een klein artikel vermeld werd dat door de legervoertuigen, gebruikt in de film, te lenen van het Amerikaanse Leger, het leger het recht kreeg om veranderingen in het scenario door te voeren. Ook de hoeveelheid actie wordt op het einde een beetje te veel. Van de 143 minuten lange film zijn er zeker 100 besteed aan de actie in de stad. Zonder onderbreking begint zoveel geweld echter saai te worden, zeker als dit geweld altijd hetzelfde blijft en niet ondersteund is door een stevig plot. Ook zijn er in de film een aantal anachronismen te vinden. Midden in een al jaren in burgeroorlog gedompelde stad zie je mensen met een GSM bellen, en dit in de tijd dat hier in België nog geen enkele GSM-mast stond. Zo’n dingen verpesten voor het aandachtige publiek toch wel een beetje de goed opgebouwde stemming. Op de film in het geheel is buiten deze argumenten echter niet veel op aan te merken. De hoge verwachtingen van menige bioscoopbezoeker, vooral door de naam van de regisseur en de agressieve reclamecampagne zijn echter naar mijn gevoel niet geheel ingelost. De film is een doorsnee oorlogsfilm die alleen qua actiescènes een beetje boven de rest uit steekt. ‘Black Hawk Down’ komt zeker niet in de buurt van mijn algemene film top5. Om in het genre te blijven blijft de film zelfs ver achter ‘Saving Private Ryan’. Algemeen zou ik de film een 7/10 geven. Een goede opvulling voor een woensdagnamiddag dus, maar geen film om alles voor te laten vallen en naar de cinema te lopen.