As Good as It Gets (1997)

Algemene gegevens

- Titel: As good as it gets
Naam regisseur: James L. Brooks
Jaartal: 1997
Land van herkomst: Amerika
Hoofdrolspelers: Melvin-> Jack Nicholson Carol -> Helen Hunt Simon -> Greg Kinnear

- Ik heb de video thuis liggen. En heb hem voor de 2e keer gezien.

- Het is een speelfilm, een soort komedie. Plot

Melvin is een vreemde man. Hij kan niet goed met mensen omgaan en is dus contactgestoord. Hij gaat elke middag uit eten en wordt bediend door Carol. Zijn homobuurman Simon wordt bestolen en is daardoor blut. Omdat Melvin nog wat tegoed staat bij Simon moet hij op Simons hondje Verdell passen. Melvin haatte de hond, dus ze hoopten dat het nog goed zou aflopen. Maar integendeel, Melvin kreeg juist een hele goede band met Verdell. Zelfs zo goed, dat het hondje niet eens meer terug wou naar zijn eigen baas. Toen Melvin weer ging eten in zijn dagelijks bezochte restaurant. Maar tot zijn grote schrik was Carol er niet, ze wou meer thuis zijn voor haar zieke zoontje. Melvin stond erop dat ze weer terugkwam en heeft daarom een privé-dokter als cadeau aan haar gegeven. Toen ze weer terugkwam om te werken was Melvin weer helemaal tevreden. Hij werd steeds een beter mens, hoewel het hem wel veel moeite kostte. Daardoor kwamen er nog steeds verschillende conflicten voor. Hij bleef mensen kwetsen door het verkeerde te zeggen waardoor Carol hem niet meer wou zien. Hij zocht haar op, en deed zo zijn best om een normaal mens te zijn dat ze toch eindelijk bij elkaar kwamen.

Middelen

- Het verhaal speelt zich af in het appartement van Melvin ook soms in die van Simon, in het restaurant, in de auto en de verschillende hotels en in het huis van Carol. Het appartement van Melvin is heel geordend, alles is er heel erg netjes. Het restaurant was heel normaal, het beeld werd vooral gericht op Melvin die aan zijn vaste tafeltje zat. Het appartement van Simon was normaal ingericht totdat hij beroofd werd, toen stond er niks meer in zijn appartement. Het huis van Carol was een rijtjeshuis waarbij je eerst een trap op moest voordat je bij de voordeur was. In het huis van Carol waren behalve de voordeur gordijnen als deuren, dat aspect was het enige opmerkbare. Door het appartement van Melvin kwam je erachter wat voor een man hij was. En aan Simons appartement kon je zien wat er met hem gebeurd was. Carols huis liet zien dat ze een moeder was en haar moeder woonde ook in datzelfde huis waardoor het toch wel braaf ingericht was. Door die verschillen van huisinrichtingen kwam je er wel achter hoe die persoon is.

- De belichting speelde geen grote rol. Bijna alles speelde zich af in het daglicht. In de overige scènes was er genoeg aan lampjes of het was een beetje schemerig waarbij het licht uit één deuropening kwam.

- Melvin was heel netjes gekleed, alles was heel geordend. Hoewel hij toen hij met Carol uiteten ging geen jasje aan had. Maar hij wou persé géén jasje lenen en ging daarom racend naar een winkel om een nieuw jasje te kopen. Carol was vrij tuttig en braaf gekleed, totaal niet uitdagend dus prima voor een nette Melvin. Simon was homo, maar ik vond hem er niet extreem homo uitzien. Alleen één keer, op een tentoonstelling, had hij iets teveel knoopjes van zijn blouse opengelaten.

- Melvin speelde een stukje op de piano waarmee hij het vertrouwen van de hond won. Hij gebruikte muziek ook om Carol tevreden te stellen. Hij had zelfs de cd’ tjes helemaal geordend op wat Carol nou zou aanspreken, en als ze weer ruzie hadden een heel romantisch muziekje om te laten merken dat hij iets voor haar voelde. Ook gebruikte één van de dieven muziek, zodat Simon niet kon horen dat er dieven in zijn appartement waren.

- Er waren niet echt speciale geluidseffecten. De hond die blafte, de dief die met een kapstok op Simon sloeg, de soms erg luidruchtige Melvin, maar geen echte geluidseffecten.

Personages

- Melvin was zoals al eerder genoemd een contactgestoord persoon. Hij wat heel netjes en had smetvrees. Hij nam zijn eigen plastic bestek mee bij het uiteten gaan. Hij gebruikte één heel zeepje voor één handenwasbeurt. De hond pakte hij vast met plastic handschoenen. Hij was ook heel erg geordend. Alles moest opgeruimd en netjes zijn, alles moest recht liggen. Later werd hij aardiger en nam zelfs Simon in huis toen Simon dakloos was. Carol was heel redelijk en kon goed met zo een anti- sociale man als Melvin omgaan. Ze had een ziek zoontje en haar moeder woonde bij haar thuis. Ze kon geen goede man vinden en zag er altijd best uitgeput uit, door de aandacht voor haar zoontje. Ze zag er ook vrij tuttig uit, en lokte daarom ook niks uit bij de mannen. Simon was homo en voor hem zat het allemaal niet mee. Hij was vaak erg droevig, zo zag hij er ook uit. En hij had door de beroving ook wat lelijke littekens overgehouden op zijn gezicht, dat is niet prettig vooral niet als homozijnde. Hij had een hondje wat nog eigenlijk het enige was dat hij had en waar hij ook heel erg op was gesteld. Daarom trok hij het ook heel slecht toen Verdell liever bij zijn vreselijke buurman was. Simon kon het erg goed vinden met Carol waardoor hij ook veel gelukkiger werd.

- Je kreeg informatie over de personen doordat ze soms verhalen over vroeger gingen vertellen. Maar vooral kreeg je informatie door de manier van reageren op elkaar.

- Door de manier van kleden, doen en dus ook praten, vertegenwoordigen de personages de tijd en omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Maar de kleding van Carol brengt je juist eerder op het verkeerde spoor. Je komt er vooral achter door de inrichting van de appartementen en mensen die op straat lopen.

Thematiek en interpretatie

- Het belangrijkste thema is de verandering van de gecompliceerde Melvin tot een beter mens.

- Misschien had de regisseur als bedoeling om mensen erop te wijzen maar een goed mens te zijn. Want als je je niet sociaal opstelt dat andere mensen je niet mogen. Maar volgens mij was het hoofddoel toch wel vermaken.

Boeiende werking

- Wat me aan de film boeide was dat ik t wel grappig vond hoe Melvin als persoon was. Dat hij van zichzelf maar op bepaalde tegels mocht lopen en dat hij van zichzelf steeds vijf keer het licht aan en uit moest doen en vijf keer de sleutel in het slot moest omdraaien. En wat ik ook soms wel grappig vond maar ook best hard, hoe hij harde dingen tegen mensen kon zeggen. Hij kon ook zo grappig met die hond omgaan. Maar voor de rest was het wel zielig voor hem dat hij zo was, hoewel het uiteindelijk wel allemaal goedkwam.

- De regisseur heeft de rol van Melvin goed in elkaar gezet. Hij heeft ook een perfecte acteur voor deze rol gevonden -> Jack Nicholson, die echt gemaakt is voor een personage met een vreemd gedrag. En dat ontzettend lelijke hondje heeft de regisseur ook goed uitgezocht, die ook precies zoals Melvin over de bepaalde tegels ging lopen. Wat ik niet boeiend vond was eigenlijk bijna niks. Ik vond het wel jammer dat Simon niet extreem homo was, dat zou het extra leuk maken namelijk.

Camerawerk en montage

De scène van dat Melvin op het hondje moest passen is me het beste bijgebleven. Daar werd de camera steeds gericht op het hondje en later op het hondje én Melvin samen. Het camerawerk en de montage waren niet heel speciaal. De camera werd gewoon gericht op degene die sprak of iets deed. De gebeurtenissen werden ook heel chronologisch ingedeeld en er was niks apart aan de montage op te merken.

Recensie

Ik kon geen recensie vinden, maar hieronder staat mijn mening over de film. Ik vind dat de regisseur geslaagd is in het uitwerken van het hoofdthema. Zoals ik al eerder heb gezegd heeft hij een perfecte acteur uitgekozen en de rol goed ingedeeld, waardoor het thema duidelijk naar voren komt. Ik vind de film best geloofwaardig, wat Melvin heeft bestaat ook in het echte leven. Misschien komt het ook geloofwaardiger over doordat Simon toch niet zo extreem homo is. Alleen vind ik dat het hondje wel veel kan. Sowieso kunnen dieren in filmen altijd aparte dingen, maar dit maakt de film niet veel ongeloofwaardiger. Het spel van de hoofdrolspelers was goed. Melvin was het probleemmannetje en Carol de goede, Simon was om het verhaal op te vullen en wat meer kleur te geven als een soort grappig iemand. De regisseur had ook de perfecte acteurs/actrices uitgekozen. Jack Nicholson kan heel goed een vreemd persoon spelen en Helen Hunt is altijd een goed persoon die heel goed kan acteren. Greg Kinnear is verder voor mij onbekend maar was wel een goede homo, naja…hij kon iniedergeval heel goed zielig kijken. Over het licht, speciale effecten en muziek heb ik niet veel te vertellen. Het was niet opvallend of speciaal, het was allemaal prima duidelijk. Ik vond het opzich wel een leuke film, goed opgebouwd, leuke acteurs/actrices. Het is alleen niet het soort film wat me aanspreekt. Een speelfilm is om één keer te zien en dan is het wel grappig, maar hij was niet zo opvallend dat ik enthousiast kan roepen dat het een ontzettend goede film is. Kortom: niet verkeerd.