Paolo Conte

Op zondag 9 oktober ben ik naar het concert van Paolo Conte geweest. Het concert was in Carré in Amsterdam. Ik ben het toegangskaartje kwijt geraakt, omdat ik eerst niet wist dat ik het verslag over dit concert zou doen. Daarom is hier de handtekening van mijn moeder om te bewijzen dat ik er wel ben geweest: Ik vond de muziek van Paolo Conte altijd al mooi en vond het daarom een hele belevenis om naar dit concert te zijn geweest. Ik heb een bijzonder concert gezien. Het was bijzonder omdat er contact was tussen het publiek en Paolo Conte, terwijl het publiek Paolo’s taal helemaal niet kende. Ik vond het een hele ervaring, een concert op die manier beleven. Mijn eerste indruk was best negatief. Ik kende alleen de muziek van Paolo Conte, en had zijn gezicht een keertje op een hoesje(zie plaatje hieronder) van een cd gezien. Verder wist ik helemaal niet wie en hoe hij precies was. Daarom vond ik hem heel anders dan verwacht toen hij het toneel op kwam lopen. Een vies, oud mannetje zonder uitstraling. Gelukkig werd die eerste indruk niet de indruk die ik van het verdere concert heb, het concert was namelijk heel erg leuk! Inhoud Op het podium stonden 12 mensen. 11 bandleden en Paolo Conte. Er was geen dirigent, maar af en toe deed Paolo Conte iets wat een dirigent zou doen (begin- en stopgebaar). Paolo Conte speelt ook piano. Ik heb de namen van de bandleden nergens kunnen vinden. Dat kwam omdat Paolo Conte het middelpunt van het concert was. Paolo Conte: Paolo Conte is geboren op 6 januari 1937. Hij begon al snel songteksten te schrijven met zijn broer Giorgo. Paolo werd advocaat. In de jaren 60 kwam hij erachter dat hij het veel leuker vond om de kost te verdienen met zingen. In 1987 brak hij officieel door met ‘Max’ van de cd ‘Aquaplano’. Inmiddels heeft hij heel veel meer cd’s uitgebracht en is nog steeds heel populair, volgende maand komt er alweer een nieuwe cd uit: Reveilles. Paolo Conte schrijft en componeert zijn teksten zelf. De opbouw van het concert was een beetje slap vond ik. Er was niet een ‘pats-boem’ begin of einde. Paolo Conte kwam heel rustig het toneel opgelopen, ging achter de piano zitten en begon met zingen. Over de opbouw valt dus niet zoveel te vertellen. Er werden 6 liedjes gezongen voor en na de pauze. Toen viel het doek dicht. Het publiek was heel hard aan het klappen en wachtte op een toegift. Het duurde een tijdje tot de toegift kwam, maar hij kwam gelukkig wel. De toegift was twee liedjes en was wel spectaculair. Het eerste liedje van de toegift was ‘Via con me’. In tegenstelling tot de andere liedjes, ging Paolo Conte staan en kwam er een gitarist en de accordeonist achter de piano zitten. Ze begonnen prachtig piano te spelen, terwijl Paolo naast hun stond te zingen. Toen er een ‘piano-solo’ was, liep Paolo ineens naar achter, een beetje uit het licht. Hij begon weer te zingen, liep naar de twee pianisten toe en sloeg een arm om hen heen, dit zag er heel mooi uit. Het tweede liedje van de toegift kende ik niet. Ook dit liedje werd spectaculair gebracht. Het liedje begon gewoon, orkest speelde en Paolo zong. Tot de contrabassist ineens begon te zingen en daarna een gitarist. Dit was heel leuk en grappig gedaan en was een heel mooi einde van de avond. Het concert duurde ongeveer 1.5 uur. Ik kies het liedje ‘Via con me’ om verder op in te gaan.
Songtekst: VIA CON ME
Vla, via, vieni via di qui, niente piu ti lega a questi luoghi, neanche questi flori azzurri... via, via, neanche questo tempo
grigio
pieno di musiche e di uomini
che ti son piaciuti, It's wonderful, it's wonderful, it's wonderfu1
good luck my babe, it' s wonderfu1, it' s wonderful, it' s wonderfui, I dream of you... chips, chips, du-du-du-du
Vla, via, vieni via con me
entra in questo amore buio, non perderti per niente al mondo... via, via, non perderti per niente
al mondo
10 spettacolo d' arte varia di uno
innamorato di te, it's wonderful, it's wonderful... Vla, via, vieni via con me, entra in questo amore buio
pieno di uomini
via, via, entra e falti un bagno caldo
c'è un accappatoio azzurro, fuori piove un mondo freddo... it's wonderfui, it's wonderful... (Ed. BMG Ariola) Veel mensen zullen het nummer ‘Via con me’ kennen van de film ‘French Kiss’ en van de reclame van Brand Bier, met een vogeltje dat uit een glas drinkt. Het lied is geschreven, gecomponeerd en gezongen door Paolo Conte. Het lied is geschreven in 1981. Het nummer wordt gespeeld door een Big Band. De instrumenten die een duidelijke spelen in dit lied zijn de piano, (wordt dus bespeeld door Paolo zelf), de klarinet en het slagwerk. De muziek heeft een vlot ritme. Wat me opvalt aan de nummers van Paolo Conte, is dat zijn liedjes rustig beginnen, met bijvoorbeeld maar een instrument en heel druk eindigen, met veel meer instrumenten. De muziekstijl van Paolo Conte is een mengeling tussen jazz en blues. Jazz: Jazz heeft zich in zo'n snel tempo ontwikkeld dat het moeilijk is een passende definitie te geven. Ik zal het wel proberen. Jazz is een geïmproviseerde, die in Amerika voortgekomen is uit een vermenging van muziek met Afrikaanse wortels en Europese klassieke-, pop- en volksmuziek. Zo is de samensmelting ontstaan: Net als andere muzikale vormen dankt jazz zijn bestaan aan een ontworteling, namelijk de overbrenging van miljoenen Afrikaanse slaven naar plantages in de Nieuwe Wereld. De overlevenden van deze transporten brachten als enige bezit de Afrikaanse cultuur mee. Muziek was daar een belangrijk onderdeel van. Deze slaven hadden een muzikale traditie die net zo ontwikkeld was als de westerse, maar die zich in een andere richting had ontplooid. Terwijl de Europeanen gericht waren op harmonie, legden de Afrikanen zich toe op een aspect dat in het Europese systeem onderontwikkeld was : het ritme. Vrijwel meteen na hun aankomst begonnen de Afro-Amerikanen hun eigen tradities te vermengen met de bestaande Europese muziekvormen. Algauw kregen hun blanke landgenoten belangstelling voor de fascinerende zwarte muziek die hieruit voortkwam ...
Blues: Blues is ontstaan in de 20e eeuw onder de bruine bevolking in de zuidelijke staten van Amerika. Blues is gebaseerd op godsdienst en het leven van de muzikant. De blues was eigenlijk een soort van manier om over het zware leven te praten. Vroeger in de 20 eeuw ontwikkelde diverse soorten blues. Een daar van was country muziek. De twaalf maten blues en de 32 maten A-A-B-A constructie zijn veelgebruikte schema's in de jazz. Dit zie je duidelijk terug in de muziek van Paolo Conte. De muziek heeft niet echt een bepaalde stemming die er van uit gaat. Het is een vrolijke, maar ook juist weer rustige stemming. Je kan de muziek altijd draaien, of je nou vrolijk, boos of verdrietig bent. Het doel van de muziek is ter ontspanning, om te vermaken. Het is een lekker achtergrondmuziekje en is ook heel leuk om keihard op te zetten. Hoe hard of zacht het staat, het ontspant sowieso. Er zat geen tekst bij het concert. Decor: het decor zag er ongeveer zo uit: Denkbeeldige scheiding tussen Paolo en de band Kleding: Paolo Conte had makkelijk zittende zwarte kleding aan. In tegenstelling tot zijn orkest, alle orkestleden droegen een mooi zwart pak, met een wit overhemd eronder. Leuk om zó het contrast tussen Paolo en het concert te zien. Meestal heeft de solist juist bijzondere kleding aan. Belichting: Ik vond dat de belichting heel mooi en knap was gedaan. Er werd telkens overgesprongen van kleur en van de spots. De meest voorkomende kleuren waren paars, groen, rood en wit licht. Bij veel liedjes was het hele toneel paars, behalve de mensen die op dat moment aan het spelen waren, op hun stond dan een groene spot. De mensen die aan het spelen waren kregen een spot van voren, terwijl de anderen een spot van achter kregen. Ruimte: Over de ruimte valt niet zoveel te zeggen. In de figuur hierboven, van het decor, zie je een streep in het midden staan. Dat wil zeggen dat het orkest in de bovenste helft van het toneel zat en Paolo Conte zat in het midden van de onderste helft. In de figuur ziet het er allemaal een beetje opgepropt uit, maar dat was het zeker niet. Conclusie Over het concert is geen persrecensie geschreven. Wel heb ik ergens een soort recensie gevonden van mensen die er ook zijn geweest ‘Recensie’: Fantastisch concert van Paolo Conte in Carré. De geluidscrew had de eerste 3 nummers nodig om het geluid goed in te regelen, maar daarna werd het prima. Wat kan Paolo er een fantastische avond van maken met zijn 11 koppige band. Veel nummers van zijn nieuwe album Reveilles en wat ouder werk, erg herkenbaar met leuke variaties. De gitarist moet er een RSI arm aan over hebben gehouden, wat een tempo! Ik snap niet dat niet meer mensen Paolo komen bekijken, de zaal had gewoon uitverkocht moeten zijn. Misschien is de prijs toch wel een beetje te veel geweest. Hoewel dit niet een echte recensie is, kan ik toch aangeven dat ik het niet helemaal eens ben met deze recensie. Ik heb zelfs helemaal niks gemerkt van fouten van de geluidscrew, wel vond ik de bandleden in het begin niet zo goed spelen. Ik vond dat heel erg jammer, maar gelukkig werd het na een tijd veel beter, toen ze ingespeeld waren. Erg jammer aan dit concert vond ik dat Paolo Conte er niet echt een grote show van maakte. Hij zong gewoon een paar liedjes, zonder enige bijzondere dingen eraan toe te voegen. Ik vond het toch een heel erg leuke en bijzondere ervaring en zou het veel mensen aanraden!
Bronvermelding Voor de informatie over Paolo Conte heb ik 2 sites gebruikt: http://www.music90-1.nl/mainhtml/recensies/artiesten/p/PaoloConte.htm
http://www.theatercarre.nl/voorstellingen/event.asp?id=268
Voor de informatie over jazz heb ik deze site gebruikt: http://users.pandora.be/johan.van.linden/History.html
Voor de informatie over blues heb ik deze site gebruikt: http://www.dobdenhaag.nl/dob/kids/sintpaul/1/muziekonline.htm
De recensie heb ik van deze site gehaald: http://www.mojo.nl/verslagen/content_verslagen3.asp?idVerslag=4571