Hoofdstuk 1
Het verhaal begint op het treinstation van Santander. Op het station zelf is het een komen en gaan van reizigers. Een stel stapt in de trein, zij draagt witte anjers omdat ze getrouwd is. Een vrouw stapt huilend in, ze moet nl. afscheid nemen van haar dierbare. Een man met een koffer in zijn hand komt het
station aangerend omdat 'ie de trein nog wilt halen, passagiers in die trein kunnen hem nog naar binnen trekken. Dan gaat 'ie op zoek naar zijn gereserveerde plaats. Dan komt er een oude man met een winkeltje en een T-vormige stok met aapjes die hij verkoopt. Hij geeft iedere reiziger een toffee. Hij verkoopt ook
kaarten, geschenken en sigaretten. In het compartiment van het pasgetrouwde stel komt een groep muzikanten langs. Dan komt de man met de koffer een compartiment binnen waar een zigeunerfamilie zit. Ze maken muziek. Even later gaat de man
weer weg en gaat een ander compartiment binnen. Het blijkt dat hij verkoper van parfums is.
EERSTE HALTE
De trein stopt en verschillende mensen stappen in de trein. In de 2e klas zitten een vrouw, echtgenoot en hun kind met ballon. Een man van middelbare leeftijd speelt met het kind. In een ander compartiment bevinden zich nonnen, een kale man en soldaat. De mannen praten over de oorlogsjaren. De kale man
herkent in de non juffrouw Beatriz. In weer een ander compartiment zitten een man die veel praat en alles lijkt te weten, een getrouwd stel, twee lelijke vrouwen. Een van hen is erg vrolijk. Er komt een man binnen die in de rouw is.
De vrouw vraagt hem of het koud op de gang is en hij antwoordt alleen met nee. Ze vraagt waarom hij verder niets zegt. De man die veel praat verteld dat hij een man kende wiens vrouw stierf. Ze stierf uit liefde want de doktoren konden haar dood niet verklaren. Hij bleef 20 jaar in de rouw, totdat 'ie in de trein
een vrouw leerde kennen en met haar trouwde. In de restauratiewagen zijn bijna alle tafels bezet. Er zit een jonge vrouw aan een tafel, alleen.
Een man vraagt of hij daar mag zitten, maar ze zegt dat ze liever alleen blijft zitten dus loopt hij naar een andere tafel. De neger die bij hem zit vraagt: Ben je niet verliefd, broer? Maar de man zegt dat dit een vrouw is die
geen verliefdheid nodig heeft. De neger zegt dat ze gek is. Ondertussen vraagt een ober wat ze wenst. Ze wil twee keer bestek en een bord en twee glazen champagne. De ober vindt het raar, maar bedient haar. Dan heft ze het glas en
toost op "onze liefde, mijn vriend". Haar ogen vullen zich met tranen. In de slaapwagon drinken een man en vrouw champagne. De vrouw van Germán huilt nog. De andere mensen vragen wat er is en haar man verteld ze dat de doktoren hebben verteld dat hij nog geen maand te leven heeft. Maar het is niet de eerste keer
dat de doktoren zich daarin vergisten. De mensen geloven dat en de vrouw van Germán wordt er weer een beetje vrolijk door. Plotseling wordt ze bleek en valt flauw. Iedereen helpt haar. Ze leggen haar op een stoel. Ze komt weer bij en
zegt dat de kinderen tevreden kunnen zijn met hun speelgoed. In een ander compartiment vraagt de (alleen aan een tafeltje zittende) vrouw aan een agent hoe laat het is. Het is rond 3 uur middernacht. Ze pakt een koffer waarin een pick-up zit en vraagt of ze op dit tijdstip een wals mag beluisteren. Ze
luistert 10 jaar ernaar op dit tijdstip omdat het de muziek en het tijdstip is waarop ze hem ontmoette. Deze wals beluisterde ze op dit uur samen met een liefhebbende man die nu haar leven is. Hij luistert ook mee vanaf gene zijde. De
wals heet "Las Tres de la Madrugada".
TWEEDE HALTE
De zwangere vrouw staat op het punt om te bevallen en roept om een dokter. Een jongen gaat verschillende compartimenten langs op zoek naar een dokter. Uiteindelijk vindt hij iemand. Maar die zegt dat hij geen verloskundige is en geen apparatuur bij zich heeft. De jongen gaat een ander compartiment binnen en hij neemt uiteindelijk een kalende man (arts) en de non Beatriz mee om te helpen bij de bevalling. De gang is gevuld met mensen. Uiteindelijk wordt er een jongetje geboren. Het nieuws wordt doorgegeven door de mensen die op de gang staan. Iemand verteld dat er een kind is gestorven, een ander geeft door dat er
verschillende kinderen zijn gedood, maar uiteindelijk geeft men het goede bericht door. De machinist denkt dat zijn vrouw is bevallen, maar zijn assistent zegt dat over zeven maanden pas is. De weduwnaar vraagt hoe ze het kind moeten wassen. Ze besluiten moeder en kind naar de slaapwagon te brengen. Maar de
bedden zijn bezet daar, dus vragen ze aan de man (geliefde vande vrouw met zwarte bril) of hij zijn plek af wil staan. Maar zijn vrouw wil dat niet, dus staan ze hun plek niet af. Dan stopt de trein en de machinist springt eruit en loopt op het perron langs de trein terwijl hij zijn vrouw roept. Als hij haar
ziet (ze hangt uit een raampje in de trein) roept hij hoe het met het kind is. Maar ze vraagt welk kind, de machinist valt flauw. De chef van het station wordt op de hoogte gesteld van de geboorte van het kind in de trein. Dan komen er 2 agenten van de Gardia Civil bij de machinist die weer is bijgekomen en vraagt
waar de baby is. De baby zit inmiddels in een emmer warm water. Het perron is nu gevuld met mensen die in de cantine wat gaan eten.
Om 4 uur middernacht gaat de trein weer verder. Germán en zijn vrouw gaan geschenken (kartonnen paardje) brengen aan het kind. De verkoper van parfums loopt door de trein en komt bij verschillende mensen( de blinde vrouw, de soldaat, een man van het veld met een kip, het pasgetrouwde stel) hij loopt naar
binnen met geschenken. De muzikant geeft als geschenk zijn pet met pluim. De vrouw met de bril geeft de baby een speelgoedaapje, de pasgetrouwden een witte anjer van hun bruiloft. De man van het veld geeft een kip, het kind geeft zijn
ballon er komen nog meer mensen met geschenken (zigeunerkind:mand, een moeder: een speelgoedvrachtauto, de oude man met speelgoedaapjes geeft de T vormige stok cadeau). Een reiziger vindt het erg dat de stok waar de aapjes aan hangen op een kruis lijkt. Het kind wordt Jesús genoemd. De weduwe geeft de baby een broche.
DERDE HALTE
De trein komt aan op het station van Valladolid. De vrolijke vrouw zegt tegen de man die in de rouw is dat hij geen gevoelens heeft, maar hij verteld haar dat hij werkt bij een begrafenisonderneming.De broer van de blonde soldaat gaat met
andere kinderen bij iedere reiziger een kerstgeschenk halen voor het pasgeboren kind. Een man heeft niets maar iemand anders geeft een biljet van tien dollars. Een jongen geeft het kind een vulpen en de neger geeft een zakhorloge. In de doorgang gaan de artiesten naar binnen terwijl de kinderen een lied zingen. Als
hij de neger ziet roept hij: "Melchior, Caspar en Baltasar, de drie koningen"! De trein stopt nu op het station van Segovia. De muzikanten spelen een mars en lopen achter de kinderen aan. Ze komen bij een compartiment van de 1e klas waar Amerikanen zitten, die ook een geschenk geven, nl. een vulpen en de neger zijn zakhorloge.
AANKOMST
De trein stopt op een station in Madrid. De vrouw met de zwarte bril, en de vrouw met de pick-up, de Amerikanen stappen uit. Germán en zijn vrouw en kinderen stappen uit. Alle mensen stappen uit, even later ook een moeder met wieg met daarin haar kind en de man in de rouw. De man in de rouw helpt haar met
uitstappen (hij houdt de wieg vast). Hij vraagt haar hoe het kind heet, ze zegt snikkend dat hij Miguel zal heten, naar zijn vader. De man in de rouw stapt de trein weer in bij het pasgeboren kind. Hij zorgt ervoor dat de treinbedienden
ervoor zorgen dat alle geschenken op het perron worden gezet en door hun worden meegenomen. De man in de rouw vraagt waar ze heen moet, ze kan meerijden in een taxi die hij betaald, als zijn geschenk aan het kind. Ze loopt arm in arm met de
man over het perron, plotseling laat ze los en rent naar een man toe die zich verontschuldigd dat hij zo laat is. De man in de rouw is nu veranderd, hij lijkt nu tevreden met het leven. De vrouw verteld de man dat haar zoon in de trein is
geboren, hij loopt naar de man in de rouw en vraagt wat al de geschenken zijn. De man antwoordt dat dat de geschenken van de reizigers zijn. De man knikt bij het weggaan naar de man in de rouw en vice versa.
Ze gaan het station uit. De ballon, die de man in de rouw vastheeft, trilt (door de emoties).
REACTIES
1 seconde geleden
E.
E.
ik vindt het een mooi verhaal mr een beetje in gewikeld je moet goed lezen en begrypen want ik mt eenboek presentatie doen maar het is heel leuk verhaal
13 jaar geleden
Antwoorden