Stillemannen door Arne Berggren

Beoordeling 7.6
Foto van een scholier
Boekcover Stillemannen
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • Klas onbekend | 1431 woorden
  • 19 januari 2002
  • 91 keer beoordeeld
Cijfer 7.6
91 keer beoordeeld

Boek
Vertaald als
De stille
Auteur
Arne Berggren
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
1992
Pagina's
215
Oorspronkelijke taal
Noors

Boekcover Stillemannen
Shadow
Stillemannen door Arne Berggren
Shadow

Het boek dat ik gelezen heb, heet De stille. Het is geschreven door de Noorse schrijver Arne Berggren en uitgegeven bij Piramide. Voor dit boek ontving de auteur de Noorse literaire kritiekprijs 1992 voor het beste jeugdboek.

Inhoud

- Een jongen zit in een rechtszaal, beschuldigd van moord op het meisje waar hij stapelgek op was en haar vriend. Terwijl de jury zich een beeld probeert te vormen van de dader, zit die zelf in gedachten verzonken en flitst zijn jeugd als een film voorbij. Langzaam wordt duidelijk hoe het zo ver is kunnen komen: De stille, het verhaal van een jongen die doodde uit liefde:
Een Noorse jongen gaat elk jaar met zijn gezin op reis naar een vakantiehuisje op een eilandje aan de kust van Noorwegen. Ook zijn vrienden Lasse en Agnar zijn er elk jaar. Tijdens een wandelingetje op het eiland ontmoet de ikpersoon een eilandbewoonster: Miriam. Als hij nog klein is, gaat hij vaak zwemmen of vissen met Miriam, Lasse en Agnar.
Maar als hij veertien is, overlijdt zijn vader. Vanaf dat moment gaat hij meer filosoferen en nadenken over de dood. Omdat zijn moeder financiële problemen heeft, moet het vakantiehuisje verkocht worden. Het wordt dus hun laatste zomer op het eiland. De ikpersoon gaat die zomer vaak met Lasse en Agnar op stap. Ze doen dan boottochtjes, gaan naar feestjes of bespiedden topless meisjes.
Als ze op een dag hun bootje aanleggen, staat er een jongen op de steiger: Martin. Hij is enkele jaren ouder dan zij en leert hen meisjes versieren. Martin zorgt voor een afspraakje tussen de ikpersoon en Kirsten, een oppervlakkige kennis van hem, maar dat wordt geen al te groot succes. Als hij op een avond een feestje organiseert nodigt hij iedereen uit, ook Miriam. Op het feestje wordt er veel gedronken en het valt de ikpersoon op dat Miriam en Martin wel heel dicht bij elkaar zitten. Maar omdat hij dronken thuiskomt, vergeet hij het hele voorval. De dagen na het feestje merkt hij dat Martin en Miriam steeds hechter met elkaar omgaan en het zit hem echt niet lekker dat ze met elkaar flirten.
Vanaf dat ogenblik knapt er iets in zijn hoofd. Hij raakt helemaal geobsedeerd door Miriam en houdt haar huis urenlang in de gaten. Hij begint te denken dat zij ook iets voor hem voelt en dat Martin haar onder druk zet om iets met hem te hebben. Hij overlaadt haar met aandacht en laat duidelijk merken dat hij gek is op haar. Even lijkt het er zelfs op dat Miriam voor hem zal kiezen, maar het intieme gedoe tussen Martin en zij wordt alleen maar erger. De ikpersoon wordt echt nijdig en als er enkele dagen later opnieuw een feestje is, drinkt hij veel meer dan goed voor hem is. Hij valt in slaap, maar als hij rond een uur of zes kotsend wakker wordt en via via verneemt dat Miriam met Martin in bed ligt, slaan bij hem de stoppen helemaal door. Hij gaat naar de slaapkamer waar ze liggen.
Als hij bijkomt heeft hij een geweer in zijn handen. Hij heeft Martin en Miriam vermoord. Uit liefde voor Miriam en jaloezie tegenover Martin. Hij wordt gearresteerd door de politie en voorgeleid.

-De auteur legt meer nadruk op gedachten en het gevoelsleven van de personages dan op de gebeurtenissen. Deze manier van schrijven bevalt me wel, omdat je zo kunt binnendringen in de gedachten van het hoofdpersonage. Het is echt luguber om te lezen hoe die jongen denkt en redeneert.
Het boek is moeilijk om lezen, omdat de auteur steeds gebruik maakt van flashbacks en dan weer van flashforwards. Het feit dat de verteller gestoord is en dus op een rare manier redeneert en de gebeurtenissen allemaal door elkaar vertelt maakt het nog wat ingewikkelder.
Ik kan dit boek het best omschrijven met het woord choquerend. Het is gewoon beangstigend om te lezen hoe het hoofdpersonage op zo'n koele manier terugblikt op zijn leven. Hoe langer je leest, hoe duidelijker het wordt dat hij echt gevaarlijk is en in een instelling hoort.
Personages

Het hoofdpersonage wordt in het verhaal niet bij naam genoemd. Als je het boek leest wordt al snel duidelijk dat hij niet helemaal normaal is. Hij vertelt over zijn obsessie voor Miriam, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. (bv.: Er brak een tijd aan waarin ik bezeten van haar was, kon urenlang heimelijk hun huis in de gaten houden, kon me thuis terugtrekken om alleen aan haar te denken.) Tijdens het hele proces zit hij gewoon voor zich uit te staren, alsof het hem allemaal niets kan schelen, alsof het niet over hem gaat. (bv.: Ik kijk niet op of om, kijk alleen maar wezenloos voor me uit.) Hij komt erg verward over, door de manier waarop hij terugblikt op zijn verleden. Het ene moment is hij zes, het andere veertien. Eigenlijk is hij ook best zielig. In een dronken bui heeft hij iets vreselijks gedaan, waar hij de rest van zijn leven mee zal geconfronteerd worden. En dat beseft hij zelf ook. (bv.: De hele avond speelt zich voor me af als een film. En ik ben bang voor zijn gezicht. De film die ik steeds opnieuw zal zien.) Toch is hij nog hoopvol. Hij hoopt dat hij ooit alles achter zich zal kunnen laten en een nieuw leven zal kunnen beginnen. (bv.: Pas als ik het zal leren begrijpen, er aan gewend ben geraakt, dan pas zal ik er mee leren leven.)
Het personage is niet echt herkenbaar voor mij, omdat ik niemand ken die gestoord is, laat staan moorden zou kunnen plegen. Ik zou ook niet graag op het hoofdpersonage lijken, omdat het verschrikkelijk moet zijn om zoveel van iemand te houden dat je zelfs in staat bent om die persoon te vermoorden.

Een specifieke passage

Ik herinner me haar voor het eerst van een regenachtige dag. Bijna tien jaar geleden. Ik ben zes jaar. Ik zit op mijn zolderkamertje met het schuine dak en hoor de regen tegen de ruiten slaan en door de dakgoot stromen. Van zulke dagen houd ik het meest. In een andere kamer staat een radio aan, vader is bij een buurman op bezoek en moeder is bezig in de keuken, af en toe lijkt het alsof ze zingt, dat heb ik nooit eerder gehoord. Het ruikt nog steeds naar gebakken eieren en spek van het ontbijt, vermengd met de rook van vaders eerste ochtendsigaret. Ik leg mijn oor tegen de wand en hoor de radio duidelijker, maar de wand is koud. Ik sta op, ga naar beneden en zoek mijn regenjack en zuidwester. Moeder vraagt of ik in dat snertweer naar buiten moet. Ik knik en verdwijn door de deur, slenter langs het strand waar de regen zand en aarde de baai inspoelt, waar het water hoger staat dan normaal. Het water lijkt warm, misschien omdat de regen koud is en ik sjok verder langs het strand.
Een meisje van mijn leeftijd is aan het pootjebaden langs de waterkant. Ze heeft haar kaplaarzen op de steiger gezet en draagt geen regenjack. Haar haar is lang en blond en nat met krullen. Ze zuigt op een haarlok.
'Ik heet Miriam, kom je ook pootjebaden?' vraagt ze en ik weet niet goed wat ik moet antwoorden. Vind haar naam net een lied. Miriam. Miri-wit-pim-parian.
'Waarom heb je je laarzen uitgedaan?' vraag ik. 'Ik hoef geen droge benen te hebben als ik voor de rest drijfnat ben, hè,' lacht ze en ik denk dat ik haar aardig vind.

Ik heb deze passage gekozen, omdat ze duidelijk maakt dat het ooit goed ging in het leven van het hoofdpersonage. Zijn vader leefde nog, hij had het gezellig in het vakantiehuisje en hij maakte nieuwe vriendjes. Er zit als het ware een sfeer van vredigheid in deze passage. Aan de andere kant ontmoet hij op dat moment Miriam, de oorzaak van al zijn problemen. Deze passage is dus eigenlijk een breekpunt in zijn leven.
Mijn eigen oordeel

Ik vind De stille een ingewikkeld boek, door de manier waarop de passages elkaar opvolgen. Toch is het ook erg meeslepend. Na een tijdje ga je echt meevoelen met het hoofdpersonage en krijg je medelijden met hem. Je hebt het gevoel alsof je hem door en door kent. De auteur heeft een originele manier van schrijven. De wijze waarop hij bijvoorbeeld weergeeft dat de ikfiguur dronken is, is gewoon schitterend. Bovendien schrijft hij ook erg poëtisch. Dit boek is zeker niet mijn lievelingsboek, maar ik ben wel blij dat ik het gelezen heb.

REACTIES

W.

W.

Hey bedankt he lieve schat :)
nou haal ik weer un goei punt :D
heeeeeel erg bedankt en un dikke (K) wilco
( bergen op zoom , 13jaar , school 't rijks ) thnx (K)

22 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.